Το δημοσίευμα που ακολουθεί είναι του 2004.
Έκτοτε τα πράγματα χειροτέρεψαν κατά πολύ:
 |
Από παιδιά στη βιομηχανία της μόδας |
Outrage over shocking images of the 10-YEAR-OLD model
 |
Το στυλ της Lady Gaga σε μωρά!! |
“Gaga Goo Goo” Baby Clothes Line!!
H βιομηχανία του ονείρου και της κατανάλωσης διαμορφώνει τη γενιά των «μικρομέγαλων» από το δημοτικό.
.
 |
| Kids Getting Older Younger |
Μαλλιά πλουμιστά, φανταχτερή μπλούζα, στενό παντελόνι που αφήνει ακάλυπτο τον αφαλό, στρας στο πρόσωπο.
Με το μικρόφωνο «καραόκε» στο χέρι, κάτω από γιγαντιαία πόστερ της λατρεμένης της Λόρι κολλημένα στον τοίχο του παιδικού δωματίου, η «μικρομέγαλη» κουνιέται και λυγιέται, τραγουδά με ύφος ντίβας.
Επαναλαμβάνει στίχους με περιεχόμενο «μετεφηβικό», μεγαλίστικο, όπως άλλωστε είναι τα ρούχα και η συμπεριφορά όλων των φανατικών οπαδών της Λόρι, που γεννήθηκε το Μάιο του 1982, βαφτίστηκε Λώρα, στα 15 της αποφάσισε να γίνει βεντέτα και σήμερα, στα 22 της, έχει ήδη δυο πλατινένιους δίσκους.
Το παράδειγμά της σε Ευρώπη και Αμερική ακολούθησαν και ακολουθούν και άλλα «μωρά» ηλικίας 13 έως 21 χρόνων, που γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες, γοητεύουν κοριτσάκια και δημιουργούν πρότυπα.
Στη Γαλλία το βιβλίο «Τα μυστικά μου», με εξώφυλλο «ροζ μπονμπόν» έγινε «μπεστ σέλερ» το 2003, μόνο και μόνο επειδή η Λόρι αφηγείται το καταπληκτικό παραμύθι της ζωής της, δηλαδή το δρόμο προς τη δόξα.
«E, και λοιπόν;», ρωτούν κάποιοι «γηραιότεροι» που θυμούνται τις αφίσες της Pίτα Xέιγουορθ ή του Tζέιμς Nτιν, των Mπιτλς και των Pόλινγκ Στόουνς, του Σόνι και της Σερ, αργότερα των Mετάλικα και τόσων άλλων. Ανέκαθεν ο κόσμος είχε είδωλα, καλλιτέχνες, ζωγράφους, συγγραφείς, ηθοποιούς.
O κινηματογράφος και το «σταρ σύστεμ» έφεραν τη λατρεία των ειδώλων, η εμπορευματοποίηση έφερε την εξαργύρωση της λατρείας.
«E, και λοιπόν; Όλα αυτά είναι παλιά ιστορία», ξαναλένε οι «ανυποψίαστοι».
Με το μικρόφωνο «καραόκε» στο χέρι, κάτω από γιγαντιαία πόστερ της λατρεμένης της Λόρι κολλημένα στον τοίχο του παιδικού δωματίου, η «μικρομέγαλη» κουνιέται και λυγιέται, τραγουδά με ύφος ντίβας.
Επαναλαμβάνει στίχους με περιεχόμενο «μετεφηβικό», μεγαλίστικο, όπως άλλωστε είναι τα ρούχα και η συμπεριφορά όλων των φανατικών οπαδών της Λόρι, που γεννήθηκε το Μάιο του 1982, βαφτίστηκε Λώρα, στα 15 της αποφάσισε να γίνει βεντέτα και σήμερα, στα 22 της, έχει ήδη δυο πλατινένιους δίσκους.
Το παράδειγμά της σε Ευρώπη και Αμερική ακολούθησαν και ακολουθούν και άλλα «μωρά» ηλικίας 13 έως 21 χρόνων, που γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες, γοητεύουν κοριτσάκια και δημιουργούν πρότυπα.
Στη Γαλλία το βιβλίο «Τα μυστικά μου», με εξώφυλλο «ροζ μπονμπόν» έγινε «μπεστ σέλερ» το 2003, μόνο και μόνο επειδή η Λόρι αφηγείται το καταπληκτικό παραμύθι της ζωής της, δηλαδή το δρόμο προς τη δόξα.
«E, και λοιπόν;», ρωτούν κάποιοι «γηραιότεροι» που θυμούνται τις αφίσες της Pίτα Xέιγουορθ ή του Tζέιμς Nτιν, των Mπιτλς και των Pόλινγκ Στόουνς, του Σόνι και της Σερ, αργότερα των Mετάλικα και τόσων άλλων. Ανέκαθεν ο κόσμος είχε είδωλα, καλλιτέχνες, ζωγράφους, συγγραφείς, ηθοποιούς.
O κινηματογράφος και το «σταρ σύστεμ» έφεραν τη λατρεία των ειδώλων, η εμπορευματοποίηση έφερε την εξαργύρωση της λατρείας.
«E, και λοιπόν; Όλα αυτά είναι παλιά ιστορία», ξαναλένε οι «ανυποψίαστοι».
Το σύνδρομο KGOY
Παλιά ιστορία, καινούριο σύνδρομο.
Το KGOY-Kids are getting older younger, σε ελεύθερη μετάφραση
«τα παιδιά μεγαλώνουν όλο και νωρίτερα».
H κλινική ορολογία που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί κοινωνιολόγοι είναι, μια «αρρώστια», που πλήττει κυρίως τα «τρυφερά πλασματάκια» θηλυκού γένους.
Τα είδωλα είναι όλο και νεότερα, το ίδιο και οι φανατικές θαυμάστριες.
H «μανία» δεν αρχίζει με την εφηβεία, αλλά σε δυτικές και αρκούντως ευημερούσες κοινωνίες με προεξάρχουσα την αμερικανική, η «αστεροπληξία» αρχίζει στο νηπιαγωγείο, με αποτέλεσμα «πολλαπλές στρεβλώσεις» στο χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και την εικόνα του κόσμου, στρεβλώσεις, που γεννούν μια συγκεκριμένη «κοσμοθεωρία».
Υπό την επήρεια της «βιομηχανίας του ονείρου», στη θαλπωρή ενός «θερμοκηπίου» που τις αποξενώνει από τον πραγματικό κόσμο, οι «μικρομέγαλες», από τη νηπιακή και την παιδική ηλικία, εκτοξεύονται στον κόσμο των ενηλίκων -όπως η Αλίκη από το λαγούμι στη χώρα των θαυμάτων.
Τα στάδια της προ-προεφηβείας (3 έως 6 ετών), της προεφηβείας (8 έως 11 ετών), τέλος της εφηβείας των 12 και 14 ετών, στάδιο καταλυτικών μεταβολών οργανικής φύσεως, εποχή της χειραφέτησης από το οικογενειακό περιβάλλον, έχουν πλέον «συγχωνευτεί».
Από τα επτά τους τα κοριτσάκια έχουν επίγνωση...
Το KGOY-Kids are getting older younger, σε ελεύθερη μετάφραση
«τα παιδιά μεγαλώνουν όλο και νωρίτερα».
H κλινική ορολογία που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί κοινωνιολόγοι είναι, μια «αρρώστια», που πλήττει κυρίως τα «τρυφερά πλασματάκια» θηλυκού γένους.
Τα είδωλα είναι όλο και νεότερα, το ίδιο και οι φανατικές θαυμάστριες.
H «μανία» δεν αρχίζει με την εφηβεία, αλλά σε δυτικές και αρκούντως ευημερούσες κοινωνίες με προεξάρχουσα την αμερικανική, η «αστεροπληξία» αρχίζει στο νηπιαγωγείο, με αποτέλεσμα «πολλαπλές στρεβλώσεις» στο χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και την εικόνα του κόσμου, στρεβλώσεις, που γεννούν μια συγκεκριμένη «κοσμοθεωρία».
Υπό την επήρεια της «βιομηχανίας του ονείρου», στη θαλπωρή ενός «θερμοκηπίου» που τις αποξενώνει από τον πραγματικό κόσμο, οι «μικρομέγαλες», από τη νηπιακή και την παιδική ηλικία, εκτοξεύονται στον κόσμο των ενηλίκων -όπως η Αλίκη από το λαγούμι στη χώρα των θαυμάτων.
Τα στάδια της προ-προεφηβείας (3 έως 6 ετών), της προεφηβείας (8 έως 11 ετών), τέλος της εφηβείας των 12 και 14 ετών, στάδιο καταλυτικών μεταβολών οργανικής φύσεως, εποχή της χειραφέτησης από το οικογενειακό περιβάλλον, έχουν πλέον «συγχωνευτεί».
Από τα επτά τους τα κοριτσάκια έχουν επίγνωση...
