Δύσκολη η επιλογή της σωστής κατασκήνωσης

Αντιμέτωποι με πλήθος διαφημιστικών φυλλαδίων, 

αλλά και αναμνήσεων οι γονείς 

Στόχος της κατασκήνωσης είναι η βελτίωση
της υπευθυνότητας, η υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών,
η συμμετοχή σε ομαδικές εργασίες.

Τι θυμάμαι από την πρώτη -και τελευταία- φορά που πήγα στην κατασκήνωση; 

Μαξιλαροπόλεμο τη νύχτα, σε κρεβάτια-κουκέτες. Κορίτσια με αχτένιστα μαλλιά. Το όνομά μου σε μια λίστα με καθήκοντα, για να σερβίρω την τραπεζαρία, να πλύνω πιάτα, ίσως και να καθαρίσω τουαλέτες (εντάξει, το τελευταίο, μπορεί να είναι από το μυαλό μου). Θυμάμαι να στήνεται μια παράσταση κουκλοθέατρου τη νύχτα, κι εγώ να πασχίζω να επικοινωνήσω -στα παρασκήνια- με τους γονείς μου, για να έρθουν να με πάρουν και να με... σώσουν.

Στην προ κινητών εποχή. Ήμουν εφτά χρονών. Στους προσκόπους. Σε μια κατασκήνωση στη Βάρη. Η μεγαλύτερή μου αδερφή δεν είχε έρθει. Το είχε μετανιώσει την τελευταία στιγμή αλλά εγώ, ως γενναία και άπειρη, κατέβηκα από το αυτοκίνητο των γονιών μου, και θέλησα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Κοιμήθηκα ή μάλλον ξενύχτησα ένα βράδυ, και το επόμενο ήρθαν και με παρέλαβαν. Με τη βαλιτσούλα μου και κατεβασμένα μούτρα.

Δεν θυμάμαι τίποτε άλλο. Ευτυχώς ή δυστυχώς. Για μένα η ιδέα της κατασκήνωσης έχει καθίσει μέσα μου σαν την «Annie», -αγαπημένη μου ταινία-, σε ελληνική βερσιόν. Μόνο που στη δική μου περίπτωση, ούτε ορφανή ήμουνα, ούτε ντάντι Ολιβερ Γουόρμπαξ συνάντησα, ούτε τη Μις Χάναγκαν με το μπουκάλι στο χέρι. Και τώρα που είμαι πλέον μαμά αναρωτιέμαι. Κατασκηνώσεις και καλοκαιρινές διακοπές.  

Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να πάει ένα παιδί κατασκήνωση; Στη θάλασσα ή το βουνό; Για πόσες ημέρες; Πώς μπορεί να γνωρίζει ένας γονιός ποια είναι η καταλληλότερη -δηλαδή η ασφαλέστερη- κατασκήνωση για το παιδί του;

Τα διαφημιστικά φυλλάδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Ωραίες εικόνες, ξεχασμένες στον χρόνο, που συνοδεύονται από εντυπωσιακές ιστοσελίδες πλέον. Προσωπικά εμπιστεύομαι περισσότερο τις μαρτυρίες φίλων και γνωστών, αν και σε αυτή την περίπτωση ακόμη, είναι όπως συμβαίνει με τις ταινίες. Σου προτείνουν ένα φιλμ σαν αριστούργημα και το βλέπεις, και απογοητεύεσαι.

Το μάρκετινγκ παίζει πολύ και στις κατασκηνώσεις. Όλοι όσοι θέλουν να διαφημιστούν σωστά τονίζουν τα χρόνια λειτουργίας τους... Οι σύγχρονες κατασκηνώσεις είναι και στο Facebook. Άραγε και στο Twitter; Αυτό από μόνο του δεν με τρελαίνει. Δεν θα ήθελα να σκεφτώ ότι στέλνω τα παιδιά μου στην κατασκήνωση και οι φωτογραφίες τους «ανεβαίνουν» αυτομάτως στο Facebook σαν κράχτης.

Αλλά αυτό, μπροστά σε άλλες αγωνίες, είναι το λιγότερο. Στα συν είναι σίγουρα η επαφή των παιδιών με τη φύση. Ειδικά αν τα προγράμματα είναι βιωματικά, τα παιδιά έχουν να κερδίσουν πολλά. Αγόρια και κορίτσια, ντροπαλά, ζωηρά, ατίθασα, σιωπηλά, ασκούνται, κοινωνικοποιούνται, αναπτύσσουν ταλέντα. Τα υπαίθρια σπορ και οι δραστηριότητες είναι στο πρόγραμμα. Όπως και οι νέες φιλίες. Η ομαδικότητα. Τι λένε τα παιδιά ότι τους αρέσει; Ο καθαρός αέρας, οι βραδιές γύρω από τη φωτιά, οι πηγές, το φαγητό... Στόχος της κατασκήνωσης είναι η βελτίωση της υπευθυνότητας, η υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών, η συμμετοχή σε ομαδικές εργασίες.

Οι κατασκηνώσεις στην Ελλάδα φιλοξενούνται στην... 

Γονιός: Ένα απαιτητικό «επάγγελμα»!

Το να είσαι γονιός, αν και μοιάζει να είναι ένα πολύ υποτιμημένο 'επάγγελμα', είναι σίγουρα πολύ απαιτητικό. Αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, είναι ισόβιο.

Βλέπουμε γονείς να συμπεριφέρονται σε παιδιά σχολικής ηλικίας
σαν να είναι νήπια ή εφήβους σαν να είναι παιδιά σχολικής ηλικίας.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για επάγγελμα, πρόκειται για την ίδια τη ζωή σου. Ακόμη κι αν δουλεύεις, εξακολουθείς να είσαι γονιός σε πλήρη απασχόληση.
Έτσι, για να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου, πρέπει να αισθάνεσαι ότι 'το κάνεις καλά'.

Από τη στιγμή που οι γονείς δημιουργούν μία νέα γενιά και την οδηγούν στην ενηλικίωση μέσα απ' όλα τα στάδια της ανάπτυξης, δέχονται πολλές προκλήσεις στη δική τους λειτουργικότητα και προσαρμοστικότητα.

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν απαιτούν από τους γονείς. Από τα βρέφη, τα οποία πραγματικά χρειάζονται κάποιον διαρκώς, μέχρι τους εφήβους, που απαιτούν ελευθερία αλλά χρειάζονται ν΄ ακούν 'όχι' συχνά. 

Καθώς τα νήπια μεγαλώνουν και γίνονται σχολιαρόπαιδα και μετά έφηβοι, μερικοί γονείς ακολουθούν, ενώ άλλοι δεν είναι αρκετά εύκαμπτοι για να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές. Έτσι, βλέπουμε γονείς να συμπεριφέρονται σε παιδιά σχολικής ηλικίας σαν να είναι νήπια ή εφήβους σαν να είναι παιδιά σχολικής ηλικίας. 

Έτσι θα πρέπει να σκεφθούμε ότι ο ρόλος του γονιού μας προσφέρει μία θαυμάσια ευκαιρία για να αυξήσουμε την ευελιξία και την προσαρμοστικότητά μας.
Έχουν γραφεί πολλά για την αναμενόμενη συμπεριφορά και τα αναπτυξιακά στάδια που είναι σημαντικά για τους γονείς, ιδιαίτερα στο πρώτο τους παιδί, γιατί εξηγούν και φωτίζουν λίγο το μυστήριο, καθώς παρατηρούν και οδηγούν το παιδί τους στην ενηλικίωση μέσα από τις διάφορες αλλαγές.
Φυσικά, αν ένα παιδί δεν αναπτυχθεί 'σύμφωνα με το βιβλίο' αυτό προσθέτει πολλά στο άγχος των γονιών. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ο Αϊνστάιν και πολλοί άλλοι άνθισαν όψιμα.

Τώρα θα ρίξουμε μια ματιά στις διαδοχικές ηλικίες και στάδια στα οποία οι γονείς συμμετέχουν.
Πολύ μεγάλη σημασία σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή περίοδο έχει το επίπεδο διαφοροποίησης της οικογένειας και πώς λειτουργεί συναισθηματικά. Οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια επηρεάζουν τις ορμόνες, τη βιοχημεία, το νευρικό σύστημα, επομένως και την ικανότητα σύλληψης. Επίσης είναι γνωστά τα αποτελέσματα του άγχους στην ανάπτυξη του εμβρύου.

Κατά Erickson

Erikson's Theory of Psychosocial Development

Psychosocial Development in Infancy and Early Childhood

Πρώτο στάδιο ζωής:  0 – 19ος μήνας	Η πιο πρώιμη μορφή ταυτότητας εγκαθίσταται μέσα από τη σχέση του βρέφους με τη μητέρα του. Μέσα από τη φροντίδα που εναρμονίζεται με τις ανάγκες του (για τροφή, αγάπη, κ.λπ.), αναπτύσσεται ένας ασφαλής δεσμός και μπαίνουν οι βάσεις για την ανάπτυξη εμπιστοσύνης και αισιοδοξίας. Όταν υπάρχουν ελλείμματα στη μητρική φροντίδα, τότε αναπτύσσονται αισθήματα δυσπιστίας και απαισιοδοξίας απέναντι στη ζωή. Ένα παράδειγμα μη επαρκούς εγκατάστασης εμπιστοσύνης, είναι η δυσκολία του παιδιού καθώς μεγαλώνει να αναπτύσσει συνεργασίες και φιλική στάση προς το περιβάλλον, όπως και η τάση να απογοητεύεται εύκολα και αν εγκαταλείπει την προσπάθεια.
Δεύτερο στάδιο ζωής: 19ος μήνας – 2ο έτος	Είναι η αρχή ανάπτυξης αυτονομίας και ελέγχου του παιδιού. Η κατάλληλη φροντίδα του γονιού είναι η ενθάρρυνση της αυτονομίας με σταθερή, συνεπή αλλά εύκαμπτη, υπομονετική και βαθμιαία εδραίωση ορίων στη συμπεριφορά ή στην εκπαίδευση της τουαλέτας. Αυτή δημιουργεί τις βάσεις για την ανάπτυξη αισθήματος υπευθυνότητας, αποφασιστικότητας και ικανότητας για αυτοέλεγχο και αυτοφροντίδα. Αν δεν εγκαθιδρυθούν τα συναισθήματα αυτά, τότε το παιδί χρειάζεται συνεχή υποστήριξη για να τα καταφέρει ή παρουσιάζει υπέρμετρα αντιδραστική συμπεριφορά και αδυνατεί να κάνει επιλογές για βασικά του προσωπικά θέματα χωρίς καθοδήγηση από άλλους. Από τον 1ο μήνα μέχρι τον 3ο χρόνο γίνεται βαθμιαία διαφοροποίηση του παιδιού από τη μητέρα του και η εδραίωση του αισθήματος ατομικότητας (αυτόβουλη λειτουργικότητα).
Τρίτο στάδιο ζωής:    3ο – 5ο έτος	Σ’ αυτό το στάδιο επικρατούν οι οιδιπόδειες επιθυμίες και συγκρούσεις. Κάνει τις κατάλληλες γονεϊκές ταυτίσεις (π.χ. το αγόρι ταυτίζεται με τον πατέρα του, επιθυμώντας να αναπτύξει τον ανδρικό ρόλο). Εδώ οι γονείς πρέπει με τη στάση και την καθοδήγηση να του επιτρέψουν να ενσωματώσει τους γονεϊκούς κανόνες και απαγορεύσεις, να αναπτύξει το ρόλο που διαμορφώνει χωρίς αισθήματα ενοχής. Η στάση των γονιών που δεν προσαρμόζεται στις εξελικτικές ανάγκες του παιδιού (π.χ. η εχθρική συμπεριφορά από τον γονιό του ίδιου φύλου ενισχύει την οιδιπόδεια προσκόλληση στο γονιό του αντίθετου φύλου) λειτουργεί ανασταλτικά στον ψυχισμό του παιδιού. Σαν αποτέλεσμα έχουμε περιστολή της αυτόβουλης συμπεριφοράς και της λειτουργικότητας με αποτυχία σε θέματα, δυσκολίες στις σχέσεις με το άλλο φύλο (λόγω άλυτων οιδιπόδειων συγκρούσεων), σύγχυση αναφορικά με τη σεξουαλική του ταυτότητα.)
Τέταρτο αναπτυξιακό στάδιο: 6ο-12ο έτος	Πρώτες σχολικές εμπειρίες. Διαμόρφωση αισθήματος φιλοπονίας. Το παιδί ανακαλύπτει ότι η εργατικότητα και η ολοκλήρωση μιας εργασίας του δίνουν ουσιαστική ικανοποίηση. Η αναγνώριση της επιτυχίας από την οικογένεια, το σχολείο και την ομάδα των συνομήλικων αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Όταν όμως ματαιωθεί, τότε το παιδί έχει ένα αίσθημα προσωπικής ανεπάρκειας και κατωτερότητας.
Πέμπτο αναπτυξιακό στάδιο: εφηβεία 12ο – 18ο έτος	Έντονες αλλαγές, αναδιάρθρωση ψυχισμού. Επανέρχονται προηγούμενα αναπτυξιακά θέματα σαν 'μάχες που καλείται να ξαναδώσει' για μια νέα ταυτότητα. Ένα θετικό οικογενειακό περιβάλλον επιτρέπει στον έφηβο να αναπτύξει επίσης, αφοσίωση και καθήκον (ιδεολογία, σύστημα αξιών, αίσθημα δέσμευσης για τη διαμόρφωση στόχων και σκοπών). Οι γονείς είναι αυτοί που λειτουργούν υποστηρικτικά, εναρμονίζονται με τις εξελικτικές ανάγκες του παιδιού και θέτουν τα κατάλληλα όρια και κανόνες χωρίς να 'αντεπιτίθενται' ή να 'καταρρέουν', λόγω των εντάσεων που δημιουργούνται στην εφηβεία.
Πρώιμη φάση ενήλικης ζωής: Έκτο αναπτυξιακό στάδιο: 20ο – 40ο έτος	Ανάπτυξη σχέσης αγάπης με τον ερωτικό σύντροφο που να χαρακτηρίζεται από οικειότητα και αμοιβαιότητα. Όταν υπάρχουν άλυτες ψυχοσυναισθηματικές συγκρούσεις, τότε υπάρχει δυσκολία στην επίτευξη προσωπικής και βαθιάς δέσμευσης με έναν άλλον άνθρωπο.
Μέση φάση ενήλικης ζωής: Έβδομο αναπτυξιακό στάδιο: 40ο – 60οο έτος	Ανάπτυξη ικανότητας για προσφορά (εγωκεντρισμός, δυσκολεύει η δημιουργικότητα και η παραγωγικότητα).
Όψιμη φάση ενήλικης ζωής: Όγδοο αναπτυξιακό στάδιο: 60οο - … Έτος	Ανάπτυξη αισθήματος ακεραιότητας μέσα από τη διαμόρφωση μιας αίσθησης αξίας και ενός συστατικού νοήματος αναφορικά με την πορεία ζωής του ατόμου

Αρθρογράφος: Βασιλειάδης Γρηγόρης, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής, Διδάκτωρ Ψυχολογίας (Ph.D.)

babytips

πηγή της πηγής: iatronet.gr