Σιγά μη δεν αντέξουμε!

Σιγά μη δεν αντέξουμε!

Τα «αόρατα» παιδιά στον σκληρό κόσμο των μεγάλων

Η κακοποίηση και η εκμετάλλευση των παιδιών σημαδεύουν την ύπαρξη, τον πολιτισμό και την εποχή μας! 

Εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης ενός οργανωμένου δικτύου, που τα μεταφέρει από τις αναπτυσσόμενες στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες.  
Πεντάχρονα εργάζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες, οι οποίες βλάπτουν την ψυχική, την σωματική τους υγεία και την διανοητική ανάπτυξη.

Η εξαπλωμένη, απάνθρωπη παιδική εργασία
είναι ένα έγκλημα που συμβαίνει κάθε μέρα...

Πολλά σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα και 171 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται σε εξοντωτικά ωράρια, σε ορυχεία, λατομεία, στις κατασκευές, στην εξόρυξη και την γεωργία, μεταφέροντας βαριά φορτία, και σε επικίνδυνους χώρους με χημικά, εντομοκτόνα ή βαρύ μηχανικό εξοπλισμό. 
Αντί να μορφώνονται, αποκτώντας εφόδια για μια καλύτερη ζωή, εργάζονται εξορύσσοντας βράχια, χρυσάφι, διαμάντια και πολύτιμα μέταλλα, μαζεύοντας κόκκους κακάο ή καφέ και μπανάνες, και υφαίνοντας μεταξωτά χαλιά σε απάνθρωπες συνθήκες σκλαβιάς. 
Η εξαπλωμένη, απάνθρωπη παιδική εργασία είναι ένα έγκλημα που συμβαίνει κάθε μέρα με την αγορά, την πώληση και το θάνατο των παιδιών, που υποχρεώνονται στην πορνεία και πορνογραφία.

Παιδιά πλέκουν χαλιά στην Ινδία και το Πακιστάν, μαζεύουν καπνό στην Ινδονησία, τσάι στη Σρι Λάνκα, στύβουν χυμό πορτοκαλιών στη Βραζιλία και εξορύσσουν άνθρακα στην Κολούμπια. Εργάζονται κάτω από ανατριχιαστικές συνθήκες 15ωρα την ημέρα με μισθό πείνας.
Η παιδική εργασία είναι η φθηνότερη, η πιο άνομη και η χωρίς δικαιώματα εργατική δύναμη του κόσμου. Η εκμετάλλευση υπάρχει παγκόσμια! Το πρόβλημα χτύπησε την πόρτα μας! (Βλ. τελευταίες αποκαλύψεις στην Ευρώπη!) Σοκ για την κοινωνία μας! Οι «ανυποψίαστοι» πολίτες ξαφνικά βρίσκονται οργισμένοι να κραυγάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα παρέα με τους σύγχρονους «αδιάφθορους». Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο με μεγάλη δόση κιτς ηθικής. Αλλάζει η εικόνα μας, έξω από τα σύνορα της «Ευρώπης».
Χιλιάδες Βέλγοι σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας μετά από τις αποκαλύψεις «παιδεραστίας». Η Ευρώπη αίφνης «ανακαλύπτει» την παιδεραστία! Σοκ και ντροπή. Αγνοούσαν ότι στην Ταϊλάνδη 200.000 παιδιά πωλήθηκαν στην πορνεία από τους συγγενείς και την μαφία των σωματεμπόρων, στερούμενα την οικογενειακή αγάπη, στοργή, αλληλεγγύη και ασφάλεια; 
Δεν ενημερώθηκαν ότι 400.000 άνδρες Γερμανοί ταξιδεύουν για τουρισμό του σεξ και ότι 10.000 άνδρες για σεξ με ανήλικα παιδιά; Μήπως ο τουρισμός του σεξ δεν είναι δημιούργημα του πολιτισμού της καπιταλιστικής «ευημερίας»; Ποιο σχέδιο δράσης βρίσκεται κάτω από διεθνή και πανεθνική καθοδήγηση και συνεργασία;
Θα μου πείτε: Η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία τιμωρεί το σεξ με παιδιά και τους παιδεραστές, και απαιτεί να εφαρμόζονται οι Νόμοι. Μήπως οι νόμοι δεν δημιουργήθηκαν από διεφθαρμένους ανθρώπους; Όταν ένας αστυνομικός κερδίζει 30-40 μάρκα τον μήνα, τότε γίνεται και αυτός διεφθαρμένος, καθώς το ίδιο αρνητικά επιδρούν και οι διασυνδέσεις με τα κυκλώματα των κακοποιών- σωματεμπόρων. Ποιος ενδιαφέρθηκε για την καταπολέμηση της φτώχειας, της ανέχειας και...

Η Ένωση Εισαγγελέων για το κακοποιημένο 7χρονο από δικαστικό

Απάντηση από την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος για την περίπτωση του κακοποιημένου 7χρονου από τον δικαστικό πατέρα του και τα ανταπαντητικά σχόλια

Εκστρατεία
κατά της Παιδικής κακοποίησης

Της Έλενας Ακρίτα

 

Όπως είχαμε υποσχεθεί στους αναγνώστες, δημοσιεύουμε σήμερα την απάντηση που πήραμε από την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος για την περίπτωση του κακοποιημένου 7χρονου από τον δικαστικό πατέρα του:

Προς την Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»

Υπόψη δημοσιογράφου κας Έλενας Ακρίτα

Με αφορμή σχετικά δημοσιεύματά σας για πρόσφατο περιστατικό με ανήλικο, που χειρίστηκε η Εισαγγελέας Ανηλίκων Θεσσαλονίκης, σας επισημαίνουμε τα εξής:

Το εν λόγω περιστατικό του ανηλίκου στο οποίο, λόγω της ιδιότητος των γονέων, δόθηκαν διαστάσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αντιμετωπίστηκε, σύμφωνα με τις οδηγίες των Εισαγγελικών λειτουργών του Τμήματος Ανηλίκων της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσ/νίκης, όπως αντιμετωπίζεται κάθε παρόμοιο περιστατικό κι έγιναν οι προβλεπόμενες από τον νόμο ενέργειες.

Στα δημοσιεύματά σας φέρεται ως δεδομένο ότι έγινε άγριος ξυλοδαρμός του παιδιού και εγκαλείται η Εισαγγελέας γιατί δεν οδήγησε στη φυλακή τον υπαίτιο γονέα. Είναι αυτονόητο όμως, ότι το συνταγματικό δικαίωμα του κάθε πολίτη να δικάζεται από τον φυσικό του δικαστή το έχουν οι δικαστικοί λειτουργοί. Επίσης και γι' αυτούς ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, μέχρι να δικαστούν. Ακόμη δεν προβλέπεται και δεν συνάδει με το λειτούργημά του, ο κάθε εισαγγελέας να απαντάει με επιστολή για υποθέσεις που χειρίζεται, ενέργεια που θα προσέκρουε σε κάθε περίπτωση, αφενός μεν στις διατάξεις του νόμου περί προστασίας προσωπικών δεδομένων, αφετέρου δε στην αρχή της μυστικότητας της προδικασίας που διέπει την ποινική δίκη.  
Θεωρούμε ότι είναι αρκετή η ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού από τους συναδέλφους σας που κάνουν το δικαστικό ρεπορτάζ - οι περισσότεροι των οποίων κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους - και γνωρίζουν καλύτερα πρόσωπα και πράγματα που αφορούν τη Δικαιοσύνη.

Παρακαλούμε να κατανοήσετε ότι η αναγραφή στον Τύπο αρνητικών σχολίων για υποθέσεις που διαχειρίζονται Εισαγγελικοί λειτουργοί, σχόλια μάλιστα που γίνονται από μη ειδικούς με βάση παραπληροφόρηση και χωρίς να έχουν άμεση αντίληψη των στοιχείων της υπόθεσης - τονίζοντας ότι η κάθε υπόθεση έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και ειδικά όταν αφορά ανηλίκους - όχι μόνο δεν συμβάλλει στη σωστή ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού, όπως είναι η αποστολή σας, αλλά κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης και κατ' επέκταση στο κύρος του Θεσμού.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Ε.Ε.

Ο Πρόεδρος Ρούσσος-Εμμανουήλ Παπαδάκης,

Αντιεισαγγελέας Αρείου Πάγου

Η Γεν. Γραμματέας Ελένη Σκεπαρνιά,

Εισαγγελέας Πρωτοδικών.

.........................................................................................................

Δημοσιεύουμε ολόκληρη την επιστολή, και - λόγω περιορισμένου χώρου - κάνουμε κάποια επιγραμματικά, σύντομα σχόλια:

1. Ευχαριστώ θερμά για τα μαθήματα δημοσιογραφίας ύστερα από 30 χρόνια στο επάγγελμα. Τα στοιχεία μου τα πήρα αποκλειστικά και μόνον από το δικαστικό ρεπορτάζ των συναδέλφων μου που, όπως κι εσείς παραδέχεστε, «οι περισσότεροι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους». Είναι απολύτως έγκυρα και δεν έχουν καν μακρινή συγγένεια με την «παραπληροφόρηση» για την οποία με εγκαλείτε.

2. Προσωπικά, έκανα εκτεταμένη δημοσιογραφική έρευνα σε κύκλους έγκριτων δικαστών. Μιλάμε λοιπόν, όχι για δημιουργία εντυπώσεων, αλλά για πραγματικά γεγονότα και αδιάψευστα στοιχεία.

3. Πέραν του βαθμού της κακοποίησης (το πολύ ή λίγο, παραπέμπει στο «ολίγον έγκυος») υπάρχει - σύμφωνα πάντα με δικαστικούς λειτουργούς - το σοβαρότατο αδίκημα της «έκθεσης ανηλίκου σε κίνδυνο ζωής». Γνωρίζω τώρα ότι το παιδί εκδιώχθηκε νύχτα από το σπίτι του στην Καλαμαριά και το βρήκαν οι αστυνομικοί χαράματα στην περιοχή Κασσάνδρου - στην άλλη άκρη της Θεσσαλονίκης. Στο μεταξύ, το παιδάκι θα μπορούσε να έχει απαχθεί, να έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά, ακόμα και να έχει δολοφονηθεί.

4. Δωσιδικία σημαίνει ότι (α) ο δικαστικός πρέπει να δικαστεί από ανώτερο δικαστήριο από αυτό που υπηρετεί (π.χ., ο πρωτοδίκης σε εφετείο) και (β) σε άλλο τόπο από εκείνον που δικάζει - για να μην υπάρξει επηρεασμός. Στην προκειμένη περίπτωση, σε άλλο νομό της Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Αλλά ο κοινός νους δεν μπορεί παρά να διερωτηθεί πώς είναι δυνατόν να ομολογεί κάποιος και μετά να πηγαίνει στην έδρα και να δικάζει τον πολίτη.

Διαδικασία, που έχει ήδη δρομολογηθεί

από τις αρμόδιες αρχές.

Μέσα από την έρευνά μου προέκυψαν τουλάχιστον άλλες τέσσερις περιπτώσεις δικαστικών λειτουργών που κακοποιούσαν ή και ασελγούσαν στα παιδιά τους.

Φυσικά, η κακοποίηση συμβαίνει σε όλα τα εισοδηματικά στρώματα, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Όμως κρίνεται - και πρέπει να κρίνεται αυστηρότερα σε περιπτώσεις δικαστικών λειτουργών. Διαφορετικά - όπως εσείς επισημαίνετε - «κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης και κατ' επέκταση στο κύρος του Θεσμού». Ξέρετε, η γυναίκα του Καίσαρος…

Ο περιορισμένος χώρος δεν μου επιτρέπει να επεκταθώ. Κλείνοντας να σημειώσω απλώς πως ειλικρινά λυπάμαι. Λυπάμαι για μια απάντηση που όχι μόνο δεν κάλυψε την αγωνία της κοινής γνώμης, αλλά αφήνει πολλά οδυνηρά και αναπάντητα ερωτηματικά. Κρίμα…

Η Σιωπή στην Παιδική Κακοποίηση
Δημοσιευμένο στις 24 Ιουνίου 2012 | UPΟΨΕΙΣ |
Συντάκτης: Έλενα Ακρίτα
«Κακοποίηση Ανηλίκου! Ε, και;»

Κατάντημα!...

Γιατί γινόμαστε έτσι συνεργοί στο διαρκές
και ολοκληρωτικό έγκλημα
σε βάρος των συνανθρώπων μας
και της ανθρωπότητας ολάκερης.

Υπέρμαχοι και απολογητές του καπιταλισμού, συνήθως, λένε: 

Αν αφαιρέσουμε απ’ τις οικονομικές δοσοληψίες το κίνητρο του κέρδους, τότε απονευρώνουμε τη δημιουργικότητα.

Κι όμως ο ισχυρισμός αυτός δεν αποτελεί παρά ένα πρόσχημα για την κάθε είδους αδικία και αυθαιρεσία. Το κίνητρο του κέρδους είναι ο “πίθος των Δαναΐδων” για την ανικανοποίητη ικανοποίηση του εγωισμού και της απληστίας.

Για τη χριστιανική δεοντολογία το φυσιολογικό για τον άνθρωπο κίνητρο είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη.

Παραδείγματα; Πάμπολλα: 

Τα πιο εύγλωττα και χαρακτηριστικά απ’ το εορτολόγιο του Ιουλίου. Οι Άγιοι Ανάργυροι (1η Ιουλίου) και ο Άγιος Παντελεήμονας (27 Ιουλίου).

Ήταν γιατροί ξακουστοί. Και, με δεδομένη την επιστημοσύνη και τη θέση, που κατείχαν, θα μπορούσαν να γίνουν πλούσιοι. Όμως κίνητρό τους δεν ήταν το κέρδος αλλά η υγεία και η ευτυχία των συνανθρώπων τους. 

Και ο προσανατολισμός τους αυτός καθόλου δεν μάρανε τη δημιουργικότητά τους. Αντίθετα μάλιστα, όσο περισσότερα πρόσφεραν, τόσο περισσότερο τα φτερά της δημιουργικότητάς τους μεγάλωναν.

Αλλά τα μεγάλα φτερά της αληθινής δημιουργικότητας τροχίζουν τα νύχια και τα δόντια των μεγάλων αρπακτικών. “Χαλάνε την πιάτσα” του ανθρωποφάγου κέρδους. Εξασθενούν τη Λερναία Ύδρα, που κατασπαράζει χαρισματικούς ανθρώπους και λαούς ολάκερους. 

Και, με καθοδηγητή το φθόνο και το συμφέρον, η αντίδραση ενορχηστρώνεται, η υπονόμευση μεθοδεύεται και τα κακουργήματα τελεσιουργούνται:

Στους Αγίους Αναργύρους, λένε οι συναξαριστές τους, έστησαν παγίδα. Τους παρέσυραν σε μια απόκρημνη τοποθεσία, όπου, τάχα, ανακάλυψαν κάποια ιαματικά βότανα. Και από εκεί τους γκρέμισαν και απαλλάχτηκαν απ’ την παρουσία τους.

Ο άγιος Παντελεήμων ήταν χριστιανός, σε μια εποχή, που ο χριστιανισμός αποτελούσε θανάσιμο έγκλημα. Τον κατέδωσαν, λοιπόν, και, με το μαρτυρικό τέλος του, οι «νομιμόφρονες» γιατροί συνέχισαν απρόσκοπτα το απάνθρωπο έργο τους.

Τα παραδείγματα των προαναφερθέντων αγίων αποκαλύπτουν , νομίζω, και τις δυο τάσεις κινήτρων:

Κίνητρο των Αγίων Αναργύρων και του Αγίου Παντελεήμονα είναι η απεριόριστη και ανεξάντλητη αγάπη τους για τον άνθρωπο:

Οι σπουδές τους, οι κόποι και οι αγώνες και οι θυσίες ολάκερης της ζωής τους έχουν ως σκοπό να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που πάσχει και υποφέρει.

Τους ήταν αδιανόητο αυτοί να σωριάζουν πλούτη και οι συνάνθρωποί τους να υποφέρουν και να πεθαίνουν.

Και ασφαλώς το ίδιο κίνητρο λειτουργεί, όχι μόνο σ’ αυτούς, που αγωνίζονται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας, αλλά και των πάσης φύσεως ανθρώπινων και κοινωνικών προβλημάτων.

Και δεν ήταν λίγοι αυτοί, που διώχτηκαν, επειδή έκαμαν το «έγκλημα» να παλέψουν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Με αποτέλεσμα να εξοντωθούν από εκείνους, οι οποίοι θυσιάζουν τα πάντα για το μαμωνά.

Αφού γι’ αυτούς ο άνθρωπος, με τις ανάγκες του και τα βάσανά του, δεν έχει καμιά απολύτως αξία.

Μια και τον βλέπουν απλά σαν ένα μέσον, για να πάνε όσο γίνεται μακρύτερα στο μονόδρομο της κερδοσκοπίας. Στην οποία, όποιος μπαίνει εμπόδιο εξοντώνεται με κάθε τρόπο.

Γεγονός, που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κάποιο κοινωνικό σύστημα, που είναι λίγο χειρότερο από κάποια άλλα. Αλλά ότι πρόκειται για το ολοκληρωτικό έγκλημα σε βάρος του ανθρώπου και της ανθρωπότητας. 

Η κοινωνία, μας λέει ο Απόστολος Παύλος, είναι σαν το ανθρώπινο σώμα.

Όπου όλα τα μέλη συνεργάζονται. Εάν πάσχει ή χαίρει ένα μέλος, συμπάσχουν και συγχαίρουν και τα υπόλοιπα.

Προσφέρουν το καθένα, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, και παίρνουν, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Χωρίς το ένα να φθονεί ή να περιφρονεί το άλλο και χωρίς το καθένα να ζητεί να υποκαταστήσει όλα τα άλλα.

Φαντάζεστε, λέει στη συνέχεια ο Παύλος, ένα σώμα να είναι ολόκληρο μάτι ή κεφάλι!

Στην περίπτωση, που ένα μέλος του σώματος θα ζητούσε να πλεονεκτήσει έναντι των άλλων, δεν θα είχαμε άρτια και υγιή σώματα αλλά αποκρουστικές τερατοπλασίες.

Και για τις κοινωνικές τερατοπλασίες δεν ευθύνονται μόνο οι αρχιερείς του καπιταλισμού. Ευθύνονται και οι αρχιερείς του χριστιανισμού. Και στην πλειονότητά τους οι, λεγόμενοι, ευσεβείς χριστιανοί. Που δίνουμε τις πλειοψηφίες στα κανιβαλικά καπιταλιστικά κόμματα.

Γιατί γινόμαστε έτσι συνεργοί στο διαρκές και ολοκληρωτικό έγκλημα σε βάρος των συνανθρώπων μας και της ανθρωπότητας ολάκερης. Και, σε τελική ανάλυση, και ημών των ιδίων.

Όπου τα πολλά τα έχουν οι λίγοι, που γίνονται ολοένα και λιγότεροι και τα λίγα οι πολλοί, που γίνονται ολοένα φτωχότεροι. Μέχρι που να καταντούν να μην έχουν τίποτε. 

Και τα εκατομμύρια των θανάτων από πολέμους, πείνα και ασθένειες αποδεικνύουν ότι δεν υπερβάλλουμε, αλλά απλά επισημαίνουμε μια μόνιμα θανατηφόρα πραγματικότητα.

Η οποία έχει να επιδείξει πλείστα όσα αποτρόπαια και αποκρουστικά. Όπως αυτό με το παιδί της αρχικής φωτογραφίας!…

Και συμμέτοχοι και συνένοχοι για το κατάντημα αυτό είμαστε κι εμείς οι, λεγόμενοι, χριστιανοί:

Οι πρωταγωνιστές στη δολοφονία και τον εξευτελισμό εκατομμυρίων ανθρώπων.

Που συντελείται στο όνομα της θρησκείας του Μαμωνά.

παπα-Ηλίας  Αναρτήθηκε από παπαηλιας-υφαντης

Κίνδυνοι στη θάλασσα, στην πισίνα, στην ακτή

Γράφει ο Παναγιώτης Σπυρίδης

Αναπλ. Καθηγητής Παιδιατρικής, Διευθυντής Α΄Παιδιατρικής Κλινικής, Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Πάλι για τους κινδύνους του καλοκαιριού;
Ναι! …πάλι για το ίδιο θέμα που ήδη υπάρχουν αρκετά κείμενα στην ιστοσελίδα.
Τα κείμενα αυτά θα τα βρείτε  γράφοντας το λήμμα  «θάλασσα» στην  αναζήτηση και σχετίζονται με το καλοκαίρι, τη θάλασσα, τις πισίνες, τις ακτές και τους κινδύνους που παραμονεύουν , τόσο για μεγάλους, όσο και κυρίως, για παιδιά.
Είναι βέβαιο ότι δεν κάνει κακό η επανάληψη κάποιων επισημάνσεων και οδηγιών.

Θα ξεκινήσω με δύο πραγματικά περιστατικά με πρωταγωνιστές παιδιά, που όμως φαίνεται ότι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι οι γονείς.
Πρώτη περίπτωση: δύο αγόρια 2 και 4 ετών παίζουν στα ρηχά και η μητέρα είναι στην ακτή, κάτω από την ομπρέλα. Κάποια στιγμή σηκώνεται με κατεύθυνση το Bar. Στην επιστροφή με τον καφέ στο χέρι, τρέχει ο 4χρονος γιος της φωνάζοντας  «Μαμά- Μαμά, έλα να δεις το Νικολάκη που έμαθε να κολυμπάει. Έχει πάει στα βαθιά… κάνει βουτιές και σε λίγο βγάζει πάλι το κεφάλι από το νερό και ξαναβουτάει.»
Ο Νικολάκης πνιγόταν. Ευτυχώς σώθηκε με αρκετό όμως νερό στα πνευμόνια και η μητέρα του ορκίστηκε ότι δεν θα ξαναπάει στη θάλασσα ή αν πάει θα στέκεται πάνω από τα παιδιά.
Δεύτερη περίπτωση: Κοριτσάκι 2 .5 ετών στέκεται γονατιστό στην άμμο εκεί όπου με το ζόρι φτάνει το πολύ μικρό κύμα, έχει το πρόσωπο στραμμένο  προς τη στεριά και παίζει με κουβαδάκια. Ξαφνικά, έρχεται ένα μεγαλύτερο κύμα που προκλήθηκε από ταχύπλοο σκάφος και ρίχνει το παιδί μπρούμυτα στη λεπτή βρεγμένη άμμο. Το παιδί με το μισό πρόσωπο βυθισμένο στην υγρή άμμο, μένει ακίνητο και οδηγείται σε ασφυξία. Η ζωή του δεν είναι περισσότερη από 1 λεπτό της ώρας.  Κάποιος λουόμενος αντιλαμβάνεται ότι κινδυνεύει, το αρπάζει, του καθαρίζει την άμμο από το πρόσωπο, κυρίως από τη μύτη και του ανοίγει το στόμα για  να καταφέρει να αναπνεύσει.
Το πρώτο περιστατικό το έμαθα από τη μητέρα που μου τηλεφώνησε, ενώ το δεύτερο παιδί το παρέλαβα ως εφημερεύων στο νοσοκομείο παίδων.
Και οι  δύο  περιπτώσεις και πολλές ακόμη που θα μπορούσα να σας περιγράψω, δείχνουν την ευκολία με την οποία μπορεί να πνιγεί ένα παιδί και μάλιστα χωρίς αντίδραση, αδιαμαρτύρητα θα έλεγα.
Φίλοι μου, το ότι ‘η πρόληψη είναι προτιμότερη της θεραπείας’, ταιριάζει ακριβώς στους καθημερινούς κινδύνους των μικρών παιδιών, ανεξαρτήτως ώρας ή δραστηριότητας.
Σε ότι αφορά στο παιχνίδι σε νερό, ή Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά μεταξύ άλλων «παιδιά μικρότερα των 3 ετών δεν επιτρέπεται να παίζουν σε χώρο όπου υπάρχουν ακόμα και κουβάδες που περιέχουν νερό».
Παρακάτω υπάρχουν μερικές πληροφορίες- οδηγίες – συμβουλές:

• Ο πνιγμός μπορεί να συμβεί σε πολύ λίγο νερό όπως ακτή  θάλασσας, ποταμού ή λίμνης, σε στάσιμο νερό και σε  ευρύστομα  δοχεία νερού.

• Το παιδί δεν αντιδρά την ώρα που πνίγεται και ούτε ζητάει βοήθεια. Οι κινήσεις του είναι άλλοτε ήρεμες και άλλοτε εκδηλώνουν πανικό, γενικά πάντως μοιάζουν περισσότερο με παιχνίδι.

• Το σωσίβιο δεν πρέπει να λείπει από παιδιά μικρότερα των 4 ετών, ακόμη και αν παίζουν ή κολυμπούν  δίπλα μας.

• Το σωσίβιο μέσης είναι προτιμότερο από τα μπρατσάκια και ακόμη καλύτερο είναι το γιλέκο που κουμπώνει κάτω από τα γεννητικά όργανα.

• Το σωσίβιο παιδιών που ταξιδεύουν με ταχύπλοο, πρέπει να είναι πάντοτε  γιλέκο και να είναι έτσι κατασκευασμένο, ώστε σε περίπτωση ατυχήματος και ακόμη περισσότερο τραυματισμού, το κεφάλι του παιδιού να μένει εκτός νερού, ακόμη και με απώλεια των αισθήσεων.

• Οι μικρές πλαστικές βάρκες και τα σωσίβια μέσης, πρέπει να είναι δεμένα με σχοινί, το άλλο άκρο του οποίου πρέπει να κρατάει κάποιος ενήλικος. Αν δεν ληφθεί αυτό το μέτρο μπορεί να δείτε το παιδί να απομακρύνεται με τόση ταχύτητα που δεν μπορείτε να το φθάσετε. Αυτό θα συμβεί αν σηκωθεί ένα ήπιο αεράκι που «σγουραίνει» απλώς την επιφάνεια του νερού.

• Όταν τα παιδιά περπατούν σε βράχια, πρέπει να φορούν πλαστικά παπούτσια που πατούν στερεά σε ανώμαλες επιφάνειες και δεν επιτρέπουν τραυματισμούς του πέλματος από αιχμηρές πέτρες και κοχύλια.

• Να μην περπατούν παιδιά σε βράχια, όπου το κύμα ‘‘σκάει’’ ορμητικά και τα νερά είναι βαθιά.

• Προσοχή στις  βουτιές από το κράσπεδο μέσα στην πισίνα. Μπορεί να γλυστρίσει και να τραυματιστεί πριν πέσει στο νερό, να πέσει με δύναμη από ύψος σε ρηχά νερά ή να πέσει επάνω σε άλλο παιδί.

• Τα ατυχήματα στην πισίνα είναι περισσότερα, αναλογικά, γιατί το παιχνίδι είναι πιο έντονο και οι γονείς πιο χαλαροί γύρω της.

• Η πολύωρη χρήση πισίνας, χωρίς φροντίδα του έξω ακουστικού πόρου, είναι συχνά αιτία εξωτερικής ωτίτιδας, που είναι ιδιαίτερα επώδυνη.

• Επί 2 ώρες μετά από πλήρες γεύμα καλό είναι να αποφεύγεται το παιχνίδι στο νερό, με ένταση.

• Στην ακτή τα παιδιά πρέπει να φορούν πλαστικά ή δερμάτινα πέδιλα ή παπούτσια.

• Μην εγκαταλείπετε μπουκάλια, φλυτζάνια, ποτήρια, πιρούνια, μαχαίρια ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα στην ακτή. Με την ευκαιρία, μαζεύετε  σε σακούλα οτιδήποτε είναι για πέταμα, κατά την αποχώρησή σας από την ακτή.

• Το καλοκαίρι πριν τις διακοπές φροντίστε να έχουν γίνει τα εμβόλια που περιέχουν αντιγόνο τετάνου και έχουν ξεχασθεί, διότι οι τραυματισμοί είναι συχνοί και οι γιατροί της υπαίθρου (χειρουργοί ενηλίκων και αγροτικοί γιατροί), αποφασίζουν  με μεγάλη ευκολία τη χορήγηση αντιτετανικού ορού.

• Τα Γυαλιά ηλίου με ζελατίνη που απορροφά την  υπεριώδη ακτινοβολία, αποτελούν απαραίτητο εξάρτημα για τα παιδιά στην άμμο ή γενικότερα στο παιχνίδι στην ακτή.

• Το αντηλιακό να επαλείφεται στο πρόσωπο και στο σώμα κάθε 2 ώρες. Η ποσότητα που βάζετε στο χέρι σας ή στην πλάτη του παιδιού να είναι αρκετή.

• Οι ώρες με τον πιο «καυτερό» ήλιο, είναι αυτές μεταξύ 11:00 – 16:00.

• Προσοχή στην αφυδάτωση και στη θερμοπληξία. Να έχετε πάντοτε μαζί σας δροσερό νερό ή άλλο υγρό, το παιδί να παίζει σε σκιερό μέρος και να φοράει καπέλο. Διαβάστε το ειδικό κεφάλαιο ΘΕΡΜΟΠΛΗΞΙΑ. Μην αφήνετε παιδιά σε κλειστά αυτοκίνητα.

• Μην παίρνετε άρρωστα παιδιά μαζί σας, για χάρη  του προγράμματος της υπόλοιπης οικογένειας. Ιδιαίτερα επισφαλής είναι η έκθεση σε θερμό περιβάλλον παιδιών με πυρετό.

http://www.paidiatriki.gr/

Το «ΑΟΡΑΤΟ ΠΑΙΔΙ» του Νοσοκομείου Νικαίας

Δύο χρόνια τώρα ένα κοριτσάκι είναι ανύπαρκτο για το επίσημο ελληνικό κράτος, αφού η στάση του Νοσοκομείου εμποδίζει σε κάθε περίπτωση τη δήλωσή του στο Ληξιαρχείο, τη βάπτισή του και την εγγραφή του στα δημοτολόγια του δήμου κατοικίας των γονιών του. 


Του Θωμά Σίδερη

Μια συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία φέρνει για πρώτη φορά στο φως το Fimotro. Μια υπόθεση που αποδεικνύει στην πράξη ότι η Ελλάδα των Μνημονίων διέρχεται έναν Μεσαίωνα φτώχειας και απόλυτης εξαθλίωσης και...

παράλληλα επαληθεύει ότι το ελληνικό τέρας της γραφειοκρατίας είναι ανίκητο και ικανό να καταρρακώσει κάθε μορφή ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Πριν δυο χρόνια στη Μαιευτική Κλινική του Κρατικού Γενικού Νοσοκομείου Νικαίας γεννιόταν ένα κοριτσάκι. Ο πατέρας από την Ελλάδα και η μητέρα από τη Ρουμανία, δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο το πρώτο τους παιδί, έναν κόσμο ανάλγητο, σκληρό και απάνθρωπο.

Το κοριτσάκι είναι υγιέστατο και τα χαμόγελα ευτυχίας των γονιών του έρχεται να επισκιάσει η στάση του δημόσιου Νοσοκομείου Νικαίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ απαιτεί από αυτούς το ποσό των 340 ευρώ, προκειμένου να δώσει εξιτήριο στη μητέρα καθώς και να τους επιδώσει τα νόμιμα έγγραφα του παιδιού.

Το Νοσοκομείο Νικαίας ζητά αυτά τα χρήματα διότι χρεώνει στη μητέρα τα νοσήλια, αφού εκείνη ήταν, είναι και παραμένει δύο χρόνια μετά ανασφάλιστη. Ο πατέρας δηλώνει την οικονομική αδυναμία του, το Νοσοκομείο όμως κωφεύει και συνεχίζει να απαιτεί τα νοσήλια. Η απάντηση που δίνουν στον πατέρα οι υπάλληλοι του Νοσοκομείου είναι ότι αυτή η πρακτική ακολουθείται σε περιπτώσεις αλλοδαπών ανασφάλιστων και ρομά.

Η μητέρα παίρνει τελικά εξιτήριο, το Νοσοκομείο Νικαίας όμως παρακρατά τα έγγραφα του παιδιού μέχρι να αποπληρωθεί το ποσό των νοσηλίων. Δύο χρόνια τώρα το παιδί αυτό είναι ανύπαρκτο για το επίσημο ελληνικό κράτος, αφού η στάση του Νοσοκομείου εμποδίζει σε κάθε περίπτωση τη δήλωσή του στο Ληξιαρχείο, τη βάπτισή του και την εγγραφή του στα δημοτολόγια του δήμου κατοικίας των γονιών του.

Παρότι το κοινωνικό προφίλ της οικογένειας την ενέτασσε αυτομάτως στις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες –ο πατέρας άνεργος και η μητέρα αλλοδαπή και επίσης άνεργη- η κοινωνική υπηρεσία που διαθέτει το Νοσοκομείο Νικαίας επιδεικνύει χαρακτηριστική αδιαφορία, δεν προσεγγίζει ποτέ τους γονείς και επομένως δεν προτείνει ποτέ κάποια λύση. Δύο χρόνια τώρα και ενώ η υπόθεση παραμένει σε εκκρεμότητα, κανένας από την πλευρά του Νοσοκομείου δεν ευαισθητοποιείται να ρωτήσει και να μάθει τι κάνει η συγκεκριμένη οικογένεια και, κυρίως, τι κάνει

το -επισήμως ανύπαρκτο- παιδί τους.

Ο Γολγοθάς όμως της οικογένειας και του παιδιού δε σταματούν εδώ. Επειδή οι γονείς του μικρού κοριτσιού είναι ανύπαντροι, ο πατέρας δεν μπορεί να αναγνωρίσει το κοριτσάκι ως δικό του παιδί. Παράλληλα, κι ενώ το Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας περιμένει να του εξοφληθούν τα νοσήλια, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών -λόγω του ότι η μητέρα του παιδιού είναι από τη Ρουμανία- ζητά από τους γονείς το ποσό των 60 ευρώ για τη μετάφραση κάποιων πιστοποιητικών, ενώ το Ληξιαρχείο του δήμου Νικαίας Ρέντη, που είναι και ο οικείος στο Νοσοκομείο δήμος, απαιτεί το ποσό των 15 ευρώ σε παράβολα του δημοσίου, προκειμένου να παραλάβει τα έγγραφα του παιδιού, εάν και εφόσον αποπληρωθεί πρώτα το Νοσοκομείο.

fimotro

Το Σταυρουδάκι: ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Συνάδελφός στο γραφείο, με ποντιακή καταγωγή και καρδιά μου διηγήθηκε πως κατά τη δεκαετία του '90 παρακολουθούσε αργά το βράδυ κρατικό κανάλι.

Παρουσιαζόταν ένα ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ποντίων και με αυτή την αφορμή διάφοροι άνθρωποι κατέθεταν τις μαρτυρίες τους.

Κάποια στιγμή μίλησε ένας γηραιός κύριος ποντιακής καταγωγής με κατάλευκα μαλλιά.  Ήταν καθηγητής πανεπιστημίου. Αυτός με πολύ συγκίνηση είπε τα εξής: «Αρκετά χρόνια πριν, όταν... ήμουν πενηντάρης μιλούσα με μια θεία μου που ήταν γιαγιά πια. Μου μιλούσε με μεγάλο παράπονο για την πατρίδα μας τον Πόντο και για τους προγόνους μας.

Πάνω στην κουβέντα της είπα πως σύντομα θα έκανα ταξίδι - προσκύνημα στον Πόντο. Κρεμάστηκε πάνω μου και με παρακάλεσε με λυγμούς, όταν πάω να της κάνω ένα χατίρι. Μου διηγήθηκε επακριβώς που βρισκόταν το πατρικό της σε χωριό του Πόντου.

Μου εξήγησε με λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του χωριού, τους δρόμους και μου προσδιόρισε με ακρίβεια τη θέση του σπιτιού. Μου είπε μόλις το βρω να ζητήσω απ' τους Τούρκους που θα έμεναν πια εκεί να βρουν ένα κασελάκι, που είχε κρύψει σε συγκεκριμένο σημείο του παλιού αρχοντικού. Μου περιέγραψε πλήρως το κασελάκι και το τι περιείχε μέσα.

Ασημικά, παλιά κοσμήματα, λίρες κλπ, ένα μικρό θησαυρό δηλαδή. Μου είπε να τα αφήσω στους Τούρκους για αμοιβή με προϋπόθεση να μου δώσουν ένα κρεμαστό σταυρό που είχε μέσα το κασελάκι. Αυτός ο σταυρός ήταν ο βαφτιστικός του μικρού παιδιού της, που το έχασε κατά τη γενοκτονία.

Αυτή είχε γλιτώσει. Είχε γλιτώσει μόνο τη ζωή της γιατί η χαροκαμένη ψυχή της μόνο ο Θεός γνωρίζει πως πέρασε μέσα στις πικρές αναμνήσεις εδώ στην Ελλάδα.

Έσβησε τα παρακαλετά της μέσα στα δάκρυα και της υποσχέθηκα να κάνω ότι θα περνούσε απ' το χέρι μου, αλλά μέσα μου δεν είχα πολλές ελπίδες. Πράγματι έκανα το ταξίδι, έκανα ότι επιθυμούσα για τον εαυτό μου και μετά κατευθύνθηκα για το χωριό της θείας μου. Η περιγραφή του ήταν τόσο λεπτομερής, που βρήκα το σπίτι πολύ εύκολα.

Παλιό λιθόκτιστο δίπατο αρχοντικό. Χτύπησα την πόρτα και μου άνοιξε ένας Τούρκος λίγο μικρότερος σε ηλικία από εμένα. Ευτυχώς ήξερε άπταιστα αγγλικά γιατί ετύγχανε σεβαστό πρόσωπο της δημόσιας διοίκησης της περιοχής με μεγάλο αξίωμα (Νομάρχης;) και μπορούσαμε να συνεννοηθούμε πολύ άνετα.

Του διηγήθηκα με λεπτομέρεια ότι μου είχε πει η θεία μου. Για μια στιγμή ταράχθηκε και μετά μου είπε αποφασιστικά. Κοίτα να δεις, τώρα καλύτερα να φύγεις γιατί υπάρχουν και άλλοι ομοεθνείς μου στο σπίτι και δε μπορώ να μιλήσω ελεύθερα. Ξαναέλα το απόγευμα την τάδε ώρα που θα είμαι μόνος να τα πούμε καλύτερα. Πράγματι έκανα όπως μου είπε και όταν ξαναπήγα με υποδέχθηκε μέσα στο σπίτι πια. Αφού ήπιαμε τον καφέ χωρίς να μιλήσει έφυγε απ΄ το δωμάτιο υποδοχής και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του το κασελάκι της θείας μου.

Κυριολεκτικά μου έπεσε το φλιτζάνι του καφέ απ' τα χέρια 
— Ώστε το βρήκατε ήδη, ψέλλισα σαστισμένος. 
— Ναι, εδώ και πολλά χρόνια από τότε που είμαι σε αυτό το σπίτι. Πάρε το. Πιστεύω ότι σου ανήκει, πρόσθεσε. 
— Μα δεν το θέλω, είπα διστακτικά. Μόνο το σταυρουδάκι θέλω. Αυτό μόνο ζήτησε η θεία μου. Σας παρακαλώ κρατήστε όλα τα υπόλοιπα. 
— Κοίτα να δεις, είπε θυμωμένα. Θα κάνεις αυτό που σου λέω. Αυτά δεν είναι δικά μου. Τόσα χρόνια τα φύλαγα μέχρι που ήρθες εσύ. Στη θεία σου ανήκουν. Να της τα πάς. 
— Μα, το σταυρουδάκι, ψέλλισα φοβισμένα. Τότε με μια κίνηση άνοιξε το πουκάμισό του και φάνηκε κρεμασμένο στο λαιμό του το σταυρουδάκι. 
— Αυτό δε μπορώ να στο δώσω. Δε μπορώ, γιατί είναι δικό μου… Πραγματικά ζαλίστηκα. Δεν καταλάβαινα τι εννοούσε. 
— Είναι δικό μου. Ακούς; Είπε δυνατά. Είναι δικό μου, γιατί εγώ είμαι το παιδί που έχασε η θεία σου πριν σαράντα χρόνια. Έμεινα να τον κοιτώ με ανοιχτό το στόμα. Βούρκωσα.

Ήταν ο χαμένος μου ξάδερφος. Έπεσα στην αγκαλιά του και τον έσφιξα. Έκλαιγα με αναφιλητά. Το ίδιο και αυτός. Όταν συνήλθαμε μου είπε. Δεν ήξερα ότι η μητέρα μου έζησε. Έμεινα πίσω.

Άλλοι Τούρκοι πήρανε το σπίτι και με μεγαλώσανε σαν παιδί τους. Τώρα είναι πεθαμένοι. Έχω την δικιά μου οικογένεια εδώ πια. Του ζήτησα να με ακολουθήσει στην Ελλάδα. Να δει τη μάνα του. Αρνήθηκε 
— Δε μπορώ να γυρίσω πια.

Τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει. Είναι αξιωματικοί στον τουρκικό στρατό. Και σε υψηλές θέσεις. Δεν ξέρουν ότι είναι Έλληνες. (σημ.: απ' τη συνέχεια της διήγησης θα φανεί ότι σε αυτό το σημείο ψευδόταν για να προφυλάξει τα παιδιά του) 
— Αν φύγω στην Ελλάδα τα παιδιά μου μπορεί να πάθουν κακό εδώ. Δεν πρέπει να έχω καμία σχέση με την Ελλάδα. Επέμενα και τον παρακάλεσα να έρθει τουλάχιστον ένα ταξίδι σαν τουρίστας και να επωφεληθεί για να δει τη μάνα του και του άλλους συγγενείς του. 
— Δε γίνεται, μου απάντησε. Για να καταλάβεις εδώ έχω μεγάλη δημόσια θέση. Σαν εμένα υπάρχουν πολλοί εδώ.

Εγώ τους προσέχω. Με έχουν ανάγκη. Αν πάω στην Ελλάδα θα δώσω στόχο ότι κάτι συμβαίνει και θα κινδυνέψουν και άλλοι.

(Σημ. Από αυτό το σημείο φαίνεται, ότι ταυτόχρονα με το αξίωμα που κατείχε σαν Τούρκος ήταν και τοπικός ηγέτης των Κρυπτοχριστιανών. Το πιθανότερο ήταν και τα παιδιά του να το γνωρίζανε αλλά προφυλαγόντουσαν εξαιρετικά).

— Να δώσεις πολλά φιλιά στη μάνα μου. Να μη λυγίσει. Να κάνει υπομονή. Να της πεις ότι θα συναντηθούμε στην άνω Ιερουσαλήμ. Αγκαλιαστήκαμε και πάλι και χωρίσαμε δακρυσμένοι. Επέστρεψα στην Ελλάδα και έτρεξα αμέσως με το κασελάκι στη θεία μου για να της το δείξω και να της πω τα φοβερά νέα. Αλλά τι δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε.

Οι συγγενείς μου, μου διηγηθήκανε, πως λίγο μετά την αναχώρησή μου για την Τουρκία η θεία μου άφησε την τελευταία της πνοή. Ίσως ο καλός Θεός την πήρε κοντά του για να μην ακούσει ότι τόσα χρόνια ζούσε το παιδάκι της και αυτή δε μπορούσε να το έχει στην αγκαλιά της. Με αρκετά δάκρυα είχε ματώσει την καρδιά της, τόσο καιρό. Δε θα άντεχε να ακούσει κάτι τέτοιο.

Σ.Σ

Το Σταυρουδάκι, μια αληθινή ιστορία

Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανὸς, οι Ανάργυροι - Αλήθεια, ποιους γιορτάζουμε σήμερα;

Χρόνια Πολλά χαμομηλάκια (μικρά και μεγάλα), 

που γιορτάζετε σήμερα!!

Θεράπευαν χωρίς να παίρνουν χρήματα
και γι αυτό τους ονόμασαν Ανάργυρους

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός έζησαν τὴν ἐποχὴ που αὐτοκράτορας τῶν Ρωμαίων ήταν ο Καρίνος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και θεράπευαν όλους όσους είχαν ανάγκη χωρίς να παίρνουν χρήματα και γι αυτό τους ονόμασαν Ανάργυρους.

Κάποιοι όμως καλοθελητές τους διέβαλαν στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τὰ θαύματα που έκαναν ήταν μαγείες.

Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι, επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί γι αυτούς στον αυτοκράτορα, παρουσιάστηκαν μόνοι τους μπροστά του και ο Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, ἀλλὰ κατάφεραν νὰ μεταπείσουν και νὰ ἀλλάξουν και τον ίδιο τὸν αυτοκράτορα. 

Αργότερα, μετὰ απὸ μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Άγιοι φθονήθηκαν απὸ τον ίδιο τὸν δάσκαλο, που τους είχε μάθει την ιατρική ἐπιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα και φήμη. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο τους ανέβασε σε κάποιο βουνό για να μαζέψουν τάχα κάποια βότανα και εκεί τους επιτέθηκε με πέτρες και τους θανάτωσε.

περισσότερα εδώ

Να επιτραπεί η εγγραφή των μαθητών της Γ΄ τάξης τού Γυμνασίου μας στο Jakob-Heusteigschule, το μοναδικό δίγλωσσο Λύκειο της Στουτγάρδης.

να κρατηθεί αρραγής ο ομφάλιος λώρος
με τη μητέρα-πατρίδα

 «Η γλώσσα και το σχολείο είναι ο μοναδικός δρόμος για τη διατήρηση της ελληνικότητας και της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων του εξωτερικού, γιατί μόνο μέσα από το θεσμό του σχολείου μπορεί να κρατηθεί αρραγής ο ομφάλιος λώρος με τη μητέρα-πατρίδα.»

Επιστολή προς τον υπουργό παιδείας κ. Αρβανιτόπουλο

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΙΚΑ  ΟΜΟΙΟΓΕΝΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΤΩΝ

 JAKOB- HEUSTEIGSCHULE

           VEREIN GRIECHISCHER ELTERN UND VORMÜNDER

         DER SPRACH-HOMOGENEN SCHULKLASSEN e.V

                                                                   Στουτγάρδη  30-06-2012

                                                                                ΠΡΟΣ

                                                    Τον υπουργό παιδείας κ.Αρβανιτόπουλο

                                                   

                                                    Κοιν: ΔΙΠΟΔΕ

                                                                          Γ. Πρόξενο της Στουτγάρδης κ.Πάρτσο

                                                       Γραφείο ΣΕ Στουτγάρδης 

                                                       Γραφείο ΣΕ  Βερολίνου

                                                        Πολιτικά Κόμματα

                                                        ΜΜΕ

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

με μεγάλη έκπληξη πληροφορηθήκαμε για την απαγόρευση των εγγραφών των μαθητών της Γ΄ τάξης του Γυμνασίου μας ( έγγραφο από την Ειδική Γραμματέα του Υπουργείου) στην Α΄ τάξη τού Λυκείου Στουτγάρδης.  Η έκπληξή μας γρήγορα μετατράπηκε σε αγανάκτηση και απελπισία όταν συνειδητοποιήσαμε ότι τα όνειρα των παιδιών μας και ο σχεδιασμός των γονέων τους για συνέχιση και ολοκλήρωση των σπουδών τους, ναυάγησαν.

      Το σχολείο μας βρίσκεται στο κέντρο της Στουτγάρδης, είναι το μόνο δίγλωσσο σχολείο που έχει απομείνει στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης, με ελληνικό και γερμανικό πρόγραμμα, καλύπτοντας τις τάξεις από την Α΄  Δημοτικού μέχρι και την Γ΄ Γυμνασίου. Έχει γερμανική διεύθυνση, Έλληνες και Γερμανούς δασκάλους, οι οποίοι πληρώνονται από το γερμανικό κράτος (δηλαδή η λειτουργία του δεν επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο ούτε 1 ευρώ). Οι μαθητές παρακολουθούν Γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσική, Ιστορία, Θρησκευτικά, Νεοελληνική Λογοτεχνία, Χημεία, Γεωγραφία στα ελληνικά και Γλώσσα, Βιολογία-Ανθρωπολογία, Γυμναστική, Μουσική, Πληροφορική, Επαγγελματικός Προσανατολισμός, Μαγειρική-Τεχνικά-Οικοκυρικά, Πολιτική Αγωγή, στα γερμανικά. Είναι  Werkrealschule, και παρόλο που έχουν τις ικανότητες να ενταχθούν και να παρακολουθήσουν σε ανώτερη εκπαιδευτική βαθμίδα (Realschule, Gymnasium) τόσο τα  παιδιά όσο και οι οικογένειές τους προτιμούν να συνεχίσουν τη φοίτησή τους στο Jakob-Heusteigschule, διότι στοχεύουν στη συνέχιση και ολοκλήρωση των σπουδών τους στο Λύκειο.

      Ζητούμε την άμεση παρέμβασή σας και την ικανοποίηση τού δίκαιου αιτήματός μας να επιτραπεί η εγγραφή των μαθητών της Γ΄ τάξης τού Γυμνασίου μας στο μοναδικό Λύκειο της Στουτγάρδης.

       Άλλωστε οι διαβεβαιώσεις των στελεχών του Υπουργείου μέχρι τώρα ήταν πάντα θετικές απέναντι στη συνέχιση των σπουδών και εγγραφή των παιδιών μας στο Λύκειο. Το έγγραφο που εξέδωσε η Ειδική Γραμματέας τού Υπουργείου στοχοποιεί το Λύκειο της Στουτγάρδης, καθώς είναι το μόνο που δε θα δεχτεί μαθητές στην Α΄ τάξη του, γκρεμίζοντας έτσι στον Καιάδα τα όνειρα και τα σχέδια για το μέλλον των παιδιών μας και των οικογενειών τους που επέλεξαν  την ελληνόγλωσση εκπαίδευση.

       Επιπλέον είναι ήδη αργά να δοθεί διέξοδος απορρόφησης των μαθητών από το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα καθώς η περίοδος των εγγραφών σε αντίστοιχη βαθμίδα έχει παρέλθει προ πολλού. Έτσι οι μαθητές της Γ΄ τάξης τού Γυμνασίου μας αισθάνονται εγκλωβισμένοι και βιώνουν την απόρριψη σε μια καθοριστική περίοδο της ζωής τους που μόνο όνειρα και σχέδια για ένα καλύτερο μέλλον θα έπρεπε να κάνουν.

       Ευελπιστούμε στην άρση της απαγόρευσης των εγγραφών στην Α΄ τάξη του Λυκείου της Στουτγάρδης και στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης.

                                                 Με εκτίμηση.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων

Ελευθεριάδου Μαρία 

     Πρόεδρος

Ασημάκη  Σοφία

   Γραμματέας

Πρόεδρος : Ελευθεριάδου Μαρία 

00491726901575 κινητό

00497114114210 fax

«Αθώα Περιέργεια»

«Ο σκοπός της τέχνης είναι να δίνει στη ζωή σχήμα»

Innocent Curiosity is a painting by Gigi Dequanne