Μάθετε το παιδί σας να είναι φιλάνθρωπο

Έχετε σκεφτεί πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος αν κάθε ένας από εμάς ήταν φιλάνθρωπος και δοτικός χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα; Σίγουρα ναι. 
Καιρός είναι λοιπόν, τώρα που αναθρέφετε το παιδί σας, να βάλετε και εσείς το δικό σας λιθαράκι προς την παραπάνω κατεύθυνση, κάνοντας το παιδί σας φιλάνθρωπο. 

9 Ways to Teach Your Child About Charity

Αν τα καταφέρετε, τότε θα έχετε μεγαλώσει ένα παιδί που θα έχει αυτοεκτίμηση, θα είναι δοτικό και θα νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του. Πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό; Με πολύ απλά βήματα που σίγουρα θα σας ωφελήσουν και θα βοηθήσουν το παιδί να αγαπάει πρώτα απ' όλα τον εαυτό του, άρα και τους άλλους.
Η πρώτη κίνηση που πρέπει να κάνετε, είναι ό,τι δεν χρειάζεστε, ακόμα και αν είναι αξίας ή ακριβό, να το δώσετε σε οικογένειες που πραγματικά τα έχουν ανάγκη. Είτε πρόκειται για παπούτσια, ρούχα, αντικείμενα σπιτιού, τρόφιμα ή οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να πάτε μαζί του για να τα παραδώσετε εκεί που θέλετε.  
Το παιδί πρέπει να αντιληφθεί τι σημαίνει ευγνωμοσύνη μιας και θα τη δει στο πρόσωπο εκείνων που θα τα παραδώσετε. Επίσης, θα αντιληφθεί τι σημαίνει καλοσύνη. Θα νιώσει την αγάπη που θα νιώθουν εκείνοι που έχει ευνοήσει.
Μία δεύτερη κίνηση είναι να μιλάτε συνεχώς για ανθρώπους που βοηθούν τους γύρω τους ή να κάνετε πλάνα μαζί του για το επόμενο φιλανθρωπικό σας έργο, ακόμα και αν πρόκειται για τον διπλανό σας που μάθατε πως δεν έχει χρήματα για να ντύσει τα πολλά παιδιά που έχει.
Επίσης, προμηθευτείτε φυλλάδια οργανώσεων και ιδρυμάτων και αν μπορείτε, επισκεφτείτε κάποια από αυτά για να βιώσει και το ίδιο το παιδί την κατάσταση που επικρατεί εκεί. Δεν είναι κακό το παιδί να αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία. Έτσι μόνο θα καταφέρει να βοηθάει με όποιες δυνάμεις μπορεί. 

Πηγή

Η επίδραση της τηλεοπτικής βίας, στα παιδιά και στους εφήβους

Η φτώχεια, η ενδοοικογενειακή βία, η συναισθηματική στέρηση, η επίδραση της τηλεόρασης και άλλοι παράγοντες θεωρούνται ότι συντελούν στην εμφάνιση βίαιων συμπεριφορών στα παιδιά και στους εφήβους. 

Μεγάλος αριθμός μελετών έχει δείξει ότι υπάρχει σημαντική σχέση μεταξύ έκθεσης στην τηλεόραση και αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Αυτή η έκθεση συσχετίζεται με μακροχρόνια επίδειξη επιθετικότητας. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας επηρεάζονται περισσότερο, όπως επίσης τα αγόρια ανεξαρτήτως ηλικίας. 
Ιδιαίτερη επίδραση έχει η τηλεόραση σε ευπαθείς ομάδες όπως επιθετικούς εφήβους ή κακοποιημένα παιδιά. Κύριοι μηχανισμοί επίδρασης της τηλεοπτικής βίας θεωρούνται η μίμηση της συμπεριφοράς, η ταύτιση με βίαιους ήρωες και η απευαισθητοποίηση στη βία. 
Η έλλειψη γονεϊκής εποπτείας ως προς την τηλεθέαση σε συνδυασμό με έκθεση στην επιθετικότητα συσχετίζονται με επιθετική συμπεριφορά από το παιδί ή τον έφηβο. Έχει βρεθεί ότι στην Ελλάδα τα παιδιά παρακολουθούν τηλεόραση χωρίς τον έλεγχο της γονεϊκής εποπτείας, και ότι επίσης στο 90% των αστικών περιοχών και στο 70% των αγροτικών υπάρχουν δύο συσκευές τηλεόρασης. 
Είναι ευνόητο λοιπόν ότι η πρώτη οδηγία που πρέπει να δίδεται προς τους γονείς είναι να παρακολουθούν την ποιότητα των προγραμμάτων που βλέπουν τα παιδιά τους όπως επίσης να μην υπάρχει συσκευή στο δωμάτιο του παιδιού, να μη βλέπουν τηλεόραση παιδιά κάτω των δύο χρόνων και γενικά τα παιδιά να μη βλέπουν τηλεόραση πάνω από δύο ώρες την ημέρα.
Καθήκον της ιατρικής κοινότητας είναι η ενημέρωση των γονιών καθώς και της πολιτείας ως προς τα συμπεράσματα που απορρέουν από τον ευρύτατο αριθμό μελετών πάνω στο θέμα της επίδρασης της τηλεοπτικής βίας.

Εισαγωγή
Η συχνή πλέον αναφορά στον τύπο φαινομένων βίας από παιδιά και εφήβους μας εντυπωσιάζει και μας ανησυχεί, είτε είναι στο διεθνές είτε, πολύ περισσότερο, στο τοπικό ελληνικό επίπεδο. Μεταξύ των παραγόντων που συντελούν στην εμφάνιση βίας είναι και η επίδραση της τηλεόρασης (Brown et al, 2005). Άλλοι παράγοντες είναι η φτώχεια, ο ρατσισμός, η ενδοοικογενειακή βία που συμπεριλαμβάνει την κακοποίηση του παιδιού, η συναισθηματική στέρηση, η ψυχική ασθένεια, η χρήση εθιστικών ουσιών και η ασυνέπεια στην εφαρμογή ηθικών κανόνων από γονείς (Browne and Herbert, 1997).
Η επίδραση της τηλεοπτικής βίας είχε αρχίσει να απασχολεί την Αμερικανική ιατρική κοινότητα από το 1952 και εν συνεχεία κατά το 1976 και 1982 όταν σε άρθρα και συνέδρια διατυπώθηκε ότι υπάρχει σύνδεση της βίας στα παιδιά και εφήβους με την θέαση βίας στην τηλεόραση (ΑΜΑ, 1996). Ο Υπουργός Υγείας των Η.Π.Α. διετύπωσε παρόμοια θέση στην ετήσια έκθεσή του το 1972.
Στην Ελλάδα δείχθηκε (Φρυσίρα Ε. και συν. 1993) ότι ο μέσος όρος παρακολούθησης τηλεόρασης από τα παιδιά είναι 21-32 ώρες την εβδομάδα, δηλαδή η τηλεόραση καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος του χρόνου της ζωής τους. Επίσης βρέθηκε ότι η θέαση είναι ανεξέλεγκτη σε παιδιά χαμηλής κοινωνικοοικονομικής τάξης, χαμηλής σχολικής επίδοσης και όταν υπάρχει συσκευή στο δωμάτιο του παιδιού ή πολλές συσκευές στο σπίτι.
Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι το 90% των νοικοκυριών σε μια αστική περιοχή επαρχίας είχαν δύο συσκευές και το 71% στην αγροτική περιοχή της. Το 31% της αστικής, εν σχέσει με το 11% της αγροτικής περιοχής, είχαν συσκευή στο δωμάτιο των παιδιών (Τζιαρού Κ. και συν., 2005).
Για να κατανοήσει κανείς το πώς μπορεί η τηλεοπτική βία να επηρεάσει την ψυχική ζωή των παιδιών θα πρέπει να έχει υπ' όψιν του κατ' αρχήν ότι τα παιδιά ηλικίας 2-7 χρόνων ενθυμούνται με τυχαίο τρόπο σκηνές από τηλεοπτικές ταινίες. Επίσης ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν μεγάλη δυσκολία να ξεχωρίσουν τη φαντασία από την πραγματικότητα. Λόγω αυτής της δυσκολίας παρουσιάζουν αύξηση του άγχους τους. Η δυνατότητα κατανόησης των κινήτρων που οδηγούν...

Πρώτες βοήθειες στο σπίτι, το σχολείο, την παιδική χαρά

Κατερίνα Ραμματά
Χειρουργός Παίδων

Η γνώση παροχής βασικής και όχι εξειδικευμένης βοήθειας στο παιδί (νεογνό, βρέφος, νήπιο, παιδί) κρίνεται άκρως απαραίτητη για τον γονέα, τον εργαζόμενο στον βρεφονηπιακό σταθμό ή τον παιδότοπο, τον παιδαγωγό. Το κράτος θα έπρεπε να λαμβάνει μέριμνα για τη βασική εκπαίδευση των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με το παιδί.

Ξεκινώντας την παράθεση κάποιων απλών συμβουλών, να αναφέρουμε τι θα πρέπει να περιέχει - οπωσδήποτε - το κιτίο των φαρμάκων στο σπίτι, το σταθμό, το αυτοκίνητο, ό,τι αφορά στο παιδί.
• Αποστειρωμένες γάζες ( ΟΧΙ βαμβάκι )
• Αυτοκόλλητα γαζάκια
• Αντισηπτικό διάλυμα ιωδιούχου ποβιδόνης
• Betadine ( ΟΧΙ οινόπνευμα )
• Ελαστικό επίδεσμο
• Αερόλυμα αιμοστατικό - αντιβιοτικό ( spray Pulvo )

Κατηγοριοποιώντας τους πιο συχνούς τραυματισμούς που συναντάμε στα παιδιά, θα είναι πιο εύκολη η παροχή πληροφοριών για τις πρώτες βοήθειες μέχρι τον ειδικό - Χειρουργό Παίδων.

1) Έγκαυμα: πολύ συχνός τραυματισμός στα παιδιά από καυτό υγρό ή από θερμότητα.
• Άμεση απομάκρυνση από την εστία
• Αφαίρεση ρούχων από την εγκαυματική επιφάνεια
• Έκπλυση με άφθονο νερό βρύσης
• Αντισηψία με αντισηπτικό διάλυμα - ΜΟΝΟ

2) Θλαστικά τραύματα: που σημαίνει λύση της συνέχειας του δέρματος.
• Εάν είναι ρυπαρό, έκπλυση με άφθονο νερό της βρύσης
• Αντισηψία με αντισηπτικό διάλυμα με γάζα
• Επικάλυψη με γάζα
Εάν το τραύμα παρουσιάζει συνεχιζόμενη αιμορραγία, πολύ απλά ασκούμε σταθερή πίεση με γάζα για τουλάχιστον πέντε λεπτά και η επίδεση γίνεται πιεστικά.

3) Είσοδος ξένου σώματος σε τραύμα: περιποίηση όπως και στο (2).
• Δεν αφαιρούμε το ξένο σώμα.
• Δεν επιδένουμε πιεστικά.

4) Κατάποση ξένου σώματος: αρχικά παρατηρώ αν το παιδί αναπνέει.
• Στην γαστρεντερική οδό:
- ανησυχώ άμεσα μόνο όταν το παιδί δυσκολεύεται να καταπιεί ακόμη και τη σίελό του - δεν κάνω κανένα χειρισμό - ανατρέχω στον ειδικό
- σε άλλη περίπτωση, η κατάσταση απλά χρήζει ακτινολογικού ελέγχου και οδηγιών.
• Στις αεροφόρους οδούς:
- εάν το παιδί δυσκολεύεται να αναπνεύσει και το χρώμα του από ροδαλό γίνεται κυανό, πρέπει άμεσα να γίνει ο χειρισμός Helmliich: Στάση όρθια πίσω από το παιδί. Εναγκαλισμός στο...

Ένα μήνυμα της Unicef για την παιδική κακοποίηση!

Μία εξαιρετική διαφήμιση της Unicef
για την παιδική κακοποίηση!   

Μια διαφήμιση της UNICEF για την παιδική κακοποίηση, που κέρδισε το αργυρό βραβείο στην κατηγορία Τηλεόραση / Κινηματογράφος των βραβείων «Clio».

Αναρτήθηκε από rodos images

Η αξία του πατέρα

Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά ρίζες και φτερά!

Στα περασμένα χρόνια, από τη στιγμή που ένα παιδί γεννιόταν, όλοι για τη μητέρα και το βρέφος ρωτούσανε! Ο πατέρας, ο άλλος γονιός, απλά αναφερότανε στο τέλος.
Μετά, στο σπίτι, ο πατέρας κάλυπτε οικονομικά τις ανάγκες της οικογένειας πιστεύοντας ότι συμμετείχε ενεργά στην ανατροφή του βρέφους. Μόνο όταν το παιδί του πήγαινε στο σχολείο, αρχίζανε να δραστηριοποιούνται μαζί. Όμως, πάντα υπήρχαν προστριβές και η σχέση πατέρα-παιδιού δύσκολα αναβαθμιζόταν σε στενό δέσιμο.
Μέρος της ευθύνης πέφτει στις μητέρες που υποβαθμίζανε την ικανότητα του πατέρα για βοήθεια, θεωρώντας την ανατροφή του παιδιού ως «αρμοδιότητα νοικοκυριού».
Σήμερα, ο πατέρας δεν στέλνει στα χωράφια να δουλέψει την έγκυο γυναίκα του, και αγωνιά και συμπάσχει με τις ανάγκες της ακόμη και για τη διαμόρφωση του σώματός της. Mόλις το βρέφος γεννηθεί, συνηθίζεται πια, οι ανάγκες του νοικοκυριού και του παιδιού να καλύπτονται και από τους δυο γονείς.
Με τις σκηνές της ίσης προσφοράς στο σπίτι, στο νοικοκυριό, το παιδί μεγαλώνει με περισσή ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Το κορίτσι από τη μία, αποκτά κοινωνική ωριμότητα, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο άλλο φύλο. Το αγόρι από την άλλη, εύκολα βρίσκει τον ανδρισμό του και αποκτά σιγουριά για να γίνει μεγαλώνοντας ανεξάρτητος και σωστά πειθαρχημένος.
Λιγοστή παραβατικότητα δείχνουν τα παιδιά που ζούνε με το πατρικό πρότυπο στο σπίτι, παρουσιάζουν τα αποτελέσματα ερευνών της κ. Κανελλοπούλου, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Η ψυχολογική ωριμότητα εξαρτάται και καθορίζεται επίσης από τον παρόντα στο σπίτι, πατέρα. Στις οικογένειες που ο πατέρας εισακούεται και είναι ο Αρχηγός τότε όταν ενηλικιωθεί ο γιος είναι ασφαλής και λιγοστά βίαιος ενώ η κόρη είναι δημιουργική, ασφαλής και εξωστρεφής.
Αντίθετα, αποδείχτηκε ότι οι εξαρτημένοι από ουσίες είχαν ζήσει με απουσία του πατέρα (φυσική ή ψυχολογική απουσία) ή με την άρνησή του να αποδεχτεί την διαφορετική ατομικότητα. του παιδιού του.
Προσοχή στις μαθησιακές δυσκολίες. Προσοχή, συγκεκριμένα στη δυσλεξία που γίνεται έντονα αντιληπτή, στην εφηβία. Η σωστή διαχείριση των ψυχολογικών αναγκών αυτής της ηλικίας, ειδικά από τον πατέρα, βοηθά στη μείωση και σταδιακή υποχώρησή τους. Διαφορετικά, οι γονείς υποχρεούνται να συνεργαστούν με τον Ειδικό Αναπτυξιολόγο, για να πάρει όλη η οικογένεια, την εξειδικευμένη βοήθεια.
Εύκολα είναι αντιληπτό ότι εάν δεν υπάρχει η πατρική φιγούρα στο σπίτι, πρέπει να δημιουργηθεί. Ο παππούς, ο θείος, ο ξάδερφος μπορούν να γίνουν υποκατάστατα. Προσοχή: ποτέ δεν πρέπει το πατρικό πρότυπο να υποκαθίσταται από ευκαιριακούς ερωτικούς συντρόφους της μητέρας. Θυμάμαι τα γράμματα των γονιών που τόνιζαν την ανασφάλεια και την απομόνωση που προκαλούνται στα 5χρονα και τα 14χρονα παιδιά στις περιπτώσεις που απουσιάζει ο πατέρας. Τους στείλαμε ενημέρωση για το είδος της προσπάθειας και τα διαρκή τεχνάσματα που πρέπει να υιοθετηθούν, για να είναι χαρούμενα τα παιδιά.
Ας σεβαστούμε την ανάγκη των παιδιών για σταθερό συναισθηματικό, ασφαλές, σφιχτό, εξατομικευμένο δέσιμο με τον πατέρα. Κι ας έχουμε υπόψη μας ότι και σήμερα, ο πατέρας ως «αρχηγός» στο σπίτι, προσφέρει ουσιαστικά οφέλη.

Υπογράφει η Μαριάννα Λαγουμίδη
Σύμβουλος παιδιού Παν/μίου Λονδίνου
Εξειδικευμένη στη Δυσλεξία
mlag15@otenet.gr

zougla.gr
Η καταχώρηση δημοσιεύτηκε από τον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδας Βύρωνα