«Μια στάλα στη φωτιά»

Ένα αφρικάνικο παραμύθι
.

The Story of the Hummingbird

Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα τρέχουν για να σωθούν εκτός από ένα κολιμπρί*, που μια στάλα νερό στο ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά…
«Τι νομίζεις ότι κάνεις; Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την φωτιά!», του φωνάζει ένας ελέφαντας. 
«Το ξέρω», απαντά το κολιμπρί, «κάνω, όμως, αυτό που μου αναλογεί» 
 .
*(Το κολιμπρί είναι το μικρότερο πουλί στον κόσμο, το μήκος του σώματός του φτάνει τα 2,5 εκατοστά)

από metrogreece

H δύναμη που έχει ένα παιδικό χαμόγελο

Η Φωτογραφία της Ημέρας
.
 

Είναι απίστευτη η δύναμη και η αισιοδοξία που εκπέμπει ένα παιδικό χαμόγελο. Σε κλάσματα δευτερολέπτου σου δίνει την εντύπωση πως ο κόσμος όλος μπορεί ν' αλλάξει. 

Πηγή

Τα πρώτα του βήματα...

Χωρίς Λόγια ...

Η unicef με μια λιτή φωτογραφία έστειλε το δικό της μήνυμα κατά της φτώχειας. 
Είναι από τις στιγμές που τα λόγια είναι περιττά.

Αναρτήθηκε από lefteris

Εγκαταλείπουν το σχολείο λόγω κρίσης

10% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Η νέα μαθητική χρονιά βρήκε αρκετά παιδιά εκτός σχολικών τάξεων, χωρίς τσάντες, βιβλία και τετράδια. Για εκατοντάδες ελληνόπουλα ο κύκλος του σχολείου έκλεισε –για κάποια...
οριστικά, για άλλα πάλι, ευτυχώς, προσωρινά. Οι αριθμοί άλλωστε μαρτυρούν την κατάσταση: περίπου 5.000 με 7.000 παιδιά, σύμφωνα με έρευνα του Χρήστου Κάτσικα την οποία δημοσιεύουν Τα Νέα, εγκαταλείπουν κάθε χρόνο το σχολείο. 

Είναι ενδεικτικό πως τη στιγμή που 1.265.168 είναι ο αριθμός των πτυχιούχων στη χώρα μας, ο αριθμός εκείνων που εγκατέλειψαν το σχολείο χωρίς να πάρουν απολυτήριο γυμνασίου ή είναι αναλφάβητοι φτάνει σήμερα τα 3,8 εκατομμύρια! 
Μάλιστα με την προτελευταία απογραφή έγινε γνωστό ότι περίπου ένας στους δέκα κατοίκους της χώρας δεν έχει ολοκληρώσει ούτε καν το δημοτικό.  
Υπάρχουν μάλιστα περιοχές στη χώρα που έχουν ποσοστά... αρνητικού ρεκόρ στη μαθητική διαρροή.

Οι νομοί Ροδόπης και Ευρυτανίας είναι αυτοί με τα υψηλότερα ποσοστά, καθώς το 67,4% και 64,6% αντίστοιχα των μαθητών δεν καταφέρνουν να πάρουν είτε απολυτήριο γυμνασίου είτε ακόμη και απολυτήριο δημοτικού. Σε κάθε περιοχή οι αιτίες που οδηγούν τα παιδιά να εγκαταλείψουν το σχολείο διαφέρουν. Πάντως, ανάμεσα στους νομούς με τα χαμηλότερα ποσοστά είναι της Αττικής, της Θεσσαλονίκης, της Αχαΐας και της Χίου. Εκατοντάδες είναι οι περιπτώσεις παιδιών, στους νομούς Ροδόπη και Ξάνθης, τα οποία αφήνουν το σχολείο προτού καν ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.
Τα στοιχεία της έρευνας καταδεικνύουν κι ένα είδος εκπαιδευτικής αντίφασης το οποίο συναντάται στο νομό Καρδίτσας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για έναν από τους πέντε νομούς με τα υψηλότερα ποσοστά κατοίκων που δεν ολοκλήρωσαν την υποχρεωτική εκπαίδευση. Είναι, όμως και ο νομός που στις πανελλαδικές εξετάσεις κατέλαβε την τρίτη θέση σε όλη τη χώρα σε ποσοστά επιτυχίας στη Θετική Κατεύθυνση!
Αξίζει να αναφερθεί ότι το «αντίο» στο σχολείο πολλών παιδιών δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.  
Η χώρα μας σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat κατατάσσεται 8η μεταξύ των 27 χωρών με τη Μάλτα να κατέχει την αρνητική πρωτιά καθώς σχεδόν 4 στους 10 μαθητές εγκατέλειψαν το 2010 το σχολείο. Ακολουθεί η Πορτογαλία και η Ισπανία με ποσοστό 28,7% και 28,4% αντίστοιχα. 
Η χώρα με τη μικρότερη μαθητική διαρροή είναι, βάσει στοιχείων, η Σλοβακία καθώς μόλις το 4,7% των μαθητών άφησαν οριστικά τη σχολική τσάντα πριν ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Πηγή

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη...

Είχα μια δουλειά στο κέντρο. Όμως δεν ήθελα να πάρω το μετρό. Το χρησιμοποιώ κάθε μέρα βλέπετε και το έχω βαρεθεί. Έτσι σκέφτηκα να πάρω το λεωφορείο για 5-6 στάσεις και να συνεχίσω με το μετρό. 
Μπήκα λοιπόν και κάθισα. 
Μπροστά μου καθόταν ένας νεαρός άντρας. Ήταν μετανάστης. Πιθανώς από το Πακιστάν. 

Στην επόμενη στάση μπήκε μια μητέρα με δύο παιδιά. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Ήταν μικρά σε ηλικία. Το κοριτσάκι έτρεξε και κάθισε δίπλα στον άντρα που ήταν μπροστά μου. Ίσως ήταν αρκετά μικρό σε ηλικία για να φοβάται το διαφορετικό. Ίσως η τηλεόραση, η κοινωνία και όλοι εμείς δεν είχαμε προλάβει να το ποτίσουμε με ξενοφοβία και τρομολαγνικά ένστικτα. 
Όταν έκατσε, περίμενα η μάνα της να έρθει, να την πιάσει απ’ τον ώμο, να τις δώσει ένα γρήγορο μάθημα «ορθής»  συμπεριφοράς και να την βάλει να κάτσει μαζί της. Όμως δεν το έκανε. Πήρε το αγόρι και έκατσε στο απέναντι κάθισμα.
Τότε το κορίτσι ρώτησε τον νεαρό άνδρα: ''Πας σχολείο;''. Ο άντρας είπε ''Όχι.

Είμαι μεγάλος εγώ.'' Το κορίτσι δεν πτοήθηκε. ''Πώς λένε την μαμά σου;'' Ο άντρας  γέλασε. Σκέφτηκα ότι δεν ήθελε να απαντήσει γιατί το όνομα της μητέρας του θα φαινόταν παράξενο στο κοριτσάκι. Όμως αυτή επέμεινε. ''Πες μου! Πώς;'' 
Εκείνος το σκέφτηκε λίγο και ψιθύρισε.''Νάιλα''. 
''Νάιλα;'' Επανέλαβε η μικρή. ''Είναι αστείο όνομα''. Τότε ο άντρας γέλασε. Γέλασα κ εγώ, και η κοπέλα που καθόταν δίπλα μου. Συνέχισα να τους κοιτάω μαγεμένος.
Μαγεμένος διότι σκέφτηκα το εξής:
Πώς θα αντιδρούσε ο νέος αν το ίδιο ακριβώς πράγμα του το έλεγε κάποιος άλλος. Ένας ψηλός, γεροδεμένος ελληνάρας σε ένα άλλο λεωφορείο. ''Νάιλα; Τι αστείο όνομα;''. 
Τότε συνειδητοποίησα το κακό που έχουμε κάνει στις λέξεις. Η λέξη «αστείο»  είναι προσβολή. Όμως τα παιδιά ξέρουν την πραγματική έννοια των λέξεων. Όπως και να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους.
Ίσως κάποια στιγμή να καταφέρουμε κ’ εμείς να πούμε σε έναν άγνωστο άνδρα ότι το όνομα του μας φαίνεται αστείο. Όπως και το δικό μας σε αυτόν...

Αναρτήθηκε από liberator