Όταν η Αγάπη κάνει θαύματα

Η πρώτη και τελευταία λέξη...

"Lorna, σ' αγαπώ, γύρνα πίσω"

Της είπε "σ' αγαπώ" και αναστήθηκε. Η συγκλονιστική ιστορία μιας 49χρονης η οποία επανήλθε στη ζωή όταν την αποχαιρετούσε ο σύζυγός της

Η 49χρονη Lorna Baillie από τη Σκωτία υπέστη καρδιακή προσβολή και ενώ πέθανε επανήλθε στη ζωή όταν ο άνδρας της θέλοντας να την αποχαιρετίσει της ψιθύρισε "σ' αγαπώ". 
Ο σύζυγος της, ο γιος της και οι τρεις κόρες ήταν απαρηγόρητοι όταν μετά από σκληρές προσπάθειες τριών ωρών οι γιατροί δεν κατάφεραν να την επαναφέρουν στη ζωή. 
Η γυναίκα ήταν "τεχνικά νεκρή" καθώς το μόνο που κρατούσε τη γυναίκα στη ζωή ήταν ηλεκτρικά σοκ και ισχυρές δόσεις αδρεναλίνης. Έτσι, η οικογένεια συντετριμμένη συγκεντρώθηκε γύρω από το κρεβάτι της 49χρονης για να την αποχαιρετίσει ...;

Δε πέρασαν παρά μόνο λίγα λεπτά αφότου ο σύζυγός της έσκυψε στο αυτί της και της ψιθύρισε "Lorna, σ' αγαπώ, γύρνα πίσω", και η γυναίκα άρχισε να αποκτά το φυσιολογικό της χρώμα και πάλι.  
Η νοσοκόμα τότε απλά τους διαβεβαίωσε πως ήταν μια φυσιολογική "παρενέργεια" της έκτακτης θεραπείας που ακολούθησαν οι γιατροί προκειμένου να την σώσουν και ακόμα και όταν άρχισαν να τρεμοπαίζουν οι βλεφαρίδες της γυναίκας και να σφίγγει το χέρι της κόρης της, η νοσοκόμα και πάλι τους είπε πως είναι συχνό κάτι τέτοιο. Όμως η οικογένεια δεν πίστεψε πως κάτι τέτοιο ήταν φυσιολογικό για ένα νεκρό άτομο και έτσι, πεπεισμένη ότι η 49χρονη επέστρεψε στη ζωή απαίτησε να έρθει άμεσα ένας γιατρός στο δωμάτιο.

Ο γιατρός που έσπευσε βρήκε σφυγμό στη γυναίκα και άρχισαν άμεσα θεραπεία. "Είμαστε τόσο δεμένη οικογένεια που δε θα τα παρατούσαμε τόσο εύκολα", είπε η μεγάλη κόρη της οικογενείας, η οποία ανέφερε πως δε σταμάτησε ποτέ να ψιθυρίζει στη μαμά της "γύρνα πίσω". Αρκετές μέρες μετά, η 49χρονη μπορεί να κουνάει τα χέρια της, σηκώνεται από το κρεβάτι και επικοινωνεί κανονικά με την οικογένεια της. "Μια τέτοια ανάκαμψη είναι σπάνια ενώ η γυναίκα συνεχίζει να σημειώνει πρόοδο", σχολίασε ο γιατρός της David Farquharson.

www.schizas.com
Μας το είπε η Λυγερή

Ο ΚΥΡ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Η ανάρτηση είναι ακατάλληλη για ρατσιστές

Στην Κρήτη, ένας αγρότης, γύρω στα 60, καθόταν στο καφενείο πίνοντας τον καφέ του όταν παρατήρησε ένα παιδί που καθόταν στο πεζοδρόμιο, έξω από το καφενείο. Φαινόταν πεινασμένο και ταλαιπωρημένο. 

Το φώναξε...
—Από του είσαι;
—Αλβανία αφεντικό...
—Πόσο χρονών είσαι;
—12...
—Πεινάς ρε;
—Ναι....

Φώναξε τον καφετζή και του παράγγειλε ένα λουκούμι και νερό. Το παιδί αφού το έφαγε, τον ευχαρίστησε και  έφυγε. Αυτό γινόταν για πέντε έξι μέρες. Ο αγρότης σκέφτηκε να τον πάρει στο χωριό όπου έμενε μόνος, για  να τον έχει  παρέα μερικές μέρες.

—Ρε θα έρθεις στο χωριό να με βοηθήσεις; Θα σε πληρώνω....
—Όχι λεφτά αφεντικό. Μόνο φαΐ...

Πράγματι τον πήρε στο χωριό. Καθώς ο μικρός έκαιγε τις φούντες από τις ελιές, παραπάτησε.
—Πρόσεχε ρε (του είπε ο αγρότης)
—Καλύτερα αφεντικό... να πέσω στην φωτιά να γλιτώσω...
—Σκάσε και τελείωνε να πάμε σπίτι γιατί έπιασε βροχή (απάντησε κάπως αμήχανα ο αγρότης.) Φτάνοντας σπίτι ο κυρ Παντελής έψησε δύο μπριζόλες και έκανε και μία σαλάτα.
—Κρασί πίνεις ρε;
—Ρακί δεν έχει;  (ρώτησε ο μικρός)
—Πίνεις ρακί ρε, μικρός δεν είσαι;
—ου!! με τον πατέρα μου πίναμε πολύ!!!

Ο μικρός έφαγε , ήπιε την ρακί και άρχισε και έλεγε την ιστορία του. Πώς περπάτησε μέρες και νύχτες. Πώς κοιμόταν πάνω στα δέντρα για να μην τον φάνε οι λύκοι. Πώς ήρθε στην Κρήτη γιατί άκουσε ότι οι άνθρωποι ήταν καλοί.

Ο ύπνος τον βρήκε κουρασμένο αλλά χορτασμένο, δίπλα στο τζάκι.

Μετά από καμιά δεκαριά μέρες οι αγροτικές δουλειές τελείωσαν και έτσι γύρισαν στο Ηράκλειο. Με το ζόρι ο μικρός πήρε 50 ευρώ και έφυγε. Από τότε ο Κυρ Παντελής δεν τον ξαναείδε.

«Μπορεί να τον πήρε κάνας άλλος και να τον φροντίζει. Μπορεί να είναι πεθαμένος σε κάνα χαντάκι. δεν ξέρω...», μου είπε ο κυρ Παντελής. «Τον κερατά όμως, όσο καιρό έμενε μαζί μου, τον είχα σαν παιδί μου.» Καθώς αυτές οι λέξεις έβγαιναν από τα χείλη του, παρατήρησα ότι το πρόσωπό του μαλάκωσε.. Όχι τόσο ώστε να δακρύσει, άλλωστε πιστεύω ότι άνθρωποι σαν αυτόν δεν ξέρουν τι θα πει κλάμα.  Μαλάκωσε όμως , υπερβολικά για κάποιον που είχε μεγαλώσει τέσσερα παιδιά, μέσα στην αυστηρότητα και σε συνθήκες φτώχειας. Για κάποιον που δούλευε 16 ώρες την ημέρα , απλά για να ζήσει...

Από την μία λοιπόν ο κυρ Παντελής που δεν γνωρίζει όρους όπως "ξενοφοβία" "ρατσισμός" και έκανε κάτι που λίγοι άνθρωποι θα έκαναν, και από την άλλη παιδιά 16 και 17  χρονών που πλακώνονται στο σχολείο με "βρομιάρηδες αλλοδαπούς" χωρίς να ξέρουν τον λόγο. Από την μία ο κυρ Παντελής που παίρνοντας 300 ευρώ σύνταξη , ακόμα προσφέρει στα παιδιά του οργώνοντας χωράφια και που θα ένιωθε περιττός αν δεν μπορούσε να το κάνει και από την άλλοι ενήλικοι που χωρίς δεύτερη σκέψη, επειδή κάποιοι άφηναν ανεξέλεγκτα, ανθρώπινες  ψυχές να μπαίνουν στην Ελλάδα, ψηφίζουν το μίσος, τη σβάστικα και τον θάνατο. Από την μία ο κυρ Παντελής με το: "Οικογένεια - δουλειά - υπερηφάνεια" και από την άλλη ξυρισμένα και μπερδεμένα  κεφάλια.

diafanoi.blogspot.gr