«Η εκπαίδευση για τον θάνατο… » (1943) / «Education for Death: The Making of the Nazi»

Εξαιρετικό αντιναζιστικό cartoon από τον Walt Disney 

«Education for Death: The Making of the Nazi», λέγεται το 10λεπτο φιλμάκι κινουμένων σχεδίων του Walt Disney, που κυκλοφόρησε στις 15 Ιανουαρίου 1943 και βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Gregor Ziemer. 

«Education for Death: The Making of the Nazi»

    Η ταινία παρουσιάζει την ιστορία του μικρού Χανς, ενός αγοριού, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη ναζιστική Γερμανία και ανατρέφεται για να γίνει ένας ανελέητος στρατιώτης.

    Στην αρχή της ταινίας, ένα ζευγάρι Γερμανών πρέπει να αποδείξει σε έναν δικαστή Ναζί, ότι έχει καθαρό αίμα Αρείας φυλής και συμφωνεί να αφιερώσει το γιο του, τον οποίο ονομάζει Hans – μετά την έγκριση του δικαστή -, στην υπηρεσία του Αδόλφου Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα. 

Τους δίνεται ένα αντίγραφο του Mein Kampf από το δικαστή ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες τους προς τον Χίτλερ κι ένα βιβλιάριο, που περιέχει χώρο για 12 παιδιά (ένας υπαινιγμός ότι το ζευγάρι αναμένεται να δημιουργήσει μια μεγάλη οικογένεια για την Πατρίδα).

    Καθώς ο Hans μεγαλώνει, μαθαίνει μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης, όπου απεικονίζεται ο Χίτλερ ως ιππότης με την αστραφτερή του πανοπλία και σώζει την Ωραία Κοιμωμένη, μια παχύσαρκη Βαλκυρία, που εκπροσωπεί τη Γερμανία, από την κακιά μάγισσα, που εκπροσωπεί τη δημοκρατία. (Ο αφηγητής σαρκαστικά σχολιάζει ότι «το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας φαίνεται να είναι ότι ο Χίτλερ σήκωσε τη Γερμανία στα πόδια της, την ανέβασε πάνω στη σέλα, και την πήρε για μια βόλτα.») 

    Χάρη σε αυτό το είδος της διαστρεβλωμένης ιστορίας, ο Hans και όλα τα νεαρά μέλη της χιτλερικής νεολαίας γοητεύονται με τον Φύρερ, στο πορτραίτο του οποίου αποδίδουν και το γνωστό χαιτετισμό.

    Κατόπιν, το κοινό βλέπει τον Hans άρρωστο και κλινήρη. Η μητέρα του προσεύχεται γι αυτόν, γνωρίζοντας ότι είναι μόνο θέμα χρόνου, πριν οι αρχές έρθουν να τον πάρουν για να υπηρετήσει τον Χίτλερ. Ένας Ναζί αξιωματικός κτυπά την πόρτα για να πάρει τον Hans μακριά, αλλά η μητέρα του λέει ότι είναι άρρωστος και έχει ανάγκη φροντίδας. Ο αξιωματικός της λέει να θεραπεύσει το γιο της γρήγορα και να τον ετοιμάσει να φύγουν, πράγμα που σημαίνει ότι αν Hans δεν γίνει καλά, θα υποβληθεί σε ευθανασία. Ο αξιωματικός τη διατάζει να μην τον κανακεύει, γιατί ένας στρατιώτης δεν πρέπει να έχει συναισθήματα, ούτε να δείχνει κανένα απολύτως έλεος.

    Τελικά, ο Hans αναρρώνει και συνεχίζει την «εκπαίδευση» του σε μια σχολική τάξη, όπου όλα τα παιδιά φορούν τις στολές της χιτλερικής νεολαίας. Στους τοίχους κρέμονται τα πορτραίτα του Χίτλερ, του Γκαίριγκ και του Γκαίμπελς. Ο δάσκαλος ζωγραφίζει στον πίνακα σε κινούμενα σχέδια ένα κουνέλι και μια αλεπού. Η αλεπού τρώει το κουνέλι και ο Hans λυπάται. Ο δάσκαλος γίνεται έξαλλος και βάζει τον Hans να καθίσει στη γωνία φορώντας καπέλο.     Όπως ο Hans κάθεται τιμωρία, ακούει τους υπόλοιπους συμμαθητές να ερμηνεύουν «σωστά» το σκίτσο, λέγοντας πως η «αδυναμία δεν ταιριάζει ποτέ σε ένα στρατιώτη» και «ο ισχυρός αποφασίζει για τον αδύναμο». Αυτό πυροδοτεί τον Hans να αποκηρύξει την άποψή του και να συμφωνήσει με τους υπόλοιπους ότι ο ασθενής πρέπει να καταστρέφεται. «Η Γερμανία είναι η «υπέρ-φυλή» και θα υποτάξει όλα τα αδύναμα έθνη».

    Το αγόρι, στη συνέχεια, λαμβάνει μέρος σε μια σταυροφορία για το κάψιμο των βιβλίων. Καίγεται οποιοδήποτε βιβλίο αντιτίθενται στον Χίτλερ, ενώ αντικαθίσταται η Αγία Γραφή με το Mein Kampf, ο σταυρός με ένα ναζιστικό ξίφος και καίγεται μια Καθολική Εκκλησία.

    Ο Hans περνά τα επόμενα χρόνια «Παρελαύνοντας και χαιρετώντας» («Marching and heiling, heiling and marching!») μέχρι να γίνει ένας ενήλικας «καλός Ναζί» της Βέρμαχτ και να αρχίσει να εμπλέκεται με μίσος απέναντι σε οποιονδήποτε εναντιώνεται στον Χίτλερ, «μη βλέποντας τίποτα άλλο απ” αυτό που το κόμμα θέλει να δει, μη λέγοντας τίποτε άλλο απ” αυτό που το κόμμα θέλει να πει και μη κάνοντας τίποτα περισσότερο από ό, τι το κόμμα θέλει να κάνει.» (Εξαιρετικά, οι παρωπίδες, το φίμωτρο και οι αλυσίδες!)

    Στο τέλος, ο Hans και οι υπόλοιποι Ναζί στρατιώτες παρελαύνουν στον πόλεμο μόνο για να καταλήξουν σε σειρές πανομοιότυπων τάφων, που δεν έχουν τίποτα πάνω τους, εκτός από μια σβάστικα και ένα κράνος στερεωμένο στην κορυφή. Έτσι λοιπόν η εκπαίδευση του Hans ολοκληρώθηκε. «Η εκπαίδευση για τον θάνατο …».

(Στοιχεία από disney.wikia.com και Wikipedia).

Πηγή : Palmografos.com 

Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Δεν θέλει να φοράει ρούχα

Έχω μια κορούλα 30 μηνών. Πριν από τρεις μήνες σταμάτησε να φοράει πάνα από μόνη της και κάθεται κανονικά στη τουαλέτα, χωρίς να την έχουμε πιέσει για να κόψει τη πάνα και φοράει κανονικό βρακάκι. 

Πριν από μια εβδομάδα εμφάνισε ατοπική δερματίτιδα ήπιας μορφής και από τότε δεν θέλει να φοράει ρούχα, ιδίως βρακάκι και παντελόνι. Στην αρχή νομίζαμε ότι δεν ήθελε να ντυθεί λόγω των εξανθημάτων και δεν την πιέσαμε να ντυθεί. Μετά από ιατρική συμβουλή ακολουθήσαμε ειδική θεραπεία και τα εξανθήματα σχεδόν πέρασαν. Επιπλέον, ο γιατρός μας είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να έχει κνησμό σ΄αυτό το στάδιο που της περνάνε.

Ωστόσο εξακολουθεί να αρνείται να ντυθεί πεισματικά. Να προσθέσω ότι κανένας δεν κυκλοφορεί γυμνός στο σπίτι, ώστε να έχει δει κάτι τέτοιο και να θέλει να το κάνει και αυτή. Προσπαθήσαμε να την πείσουμε με πολλούς τρόπους και αυτή αντιδρούσε κλαίγοντας και φωνάζοντας. Το θέμα είναι ότι δεν την πειράζει να ακουμπάει σε άλλες επιφάνειες γυμνή, όπως ο καναπές, η καρέκλα ή αγκαλιά μας. Απλά δεν θέλει να φορέσει ρούχα και κυκλοφορεί γυμνή. Τι πρέπει να κάνουμε για να την πείσουμε να ντυθεί;

Είναι αρκετά συχνό φαινόμενο στα παιδιά προσχολικής ηλικίας να επιδιώκουν να κυκλοφορούν γυμνά εντός του σπιτιού και μερικές φορές και εκτός. Συνήθως αυτή η συμπεριφορά είναι ένα "παιχνίδι" του παιδιού που μαθαίνει πως να βγάζει τα ρούχα του και επιδιώκει να εξασκεί τη δεξιότητα βγάζοντας τα συνεχώς. Επιπλέον το παιδί μπορεί και να διασκεδάζει με την αντίδραση των γονιών του.
Οι γονείς των μικρών γυμνιστών μπορεί άθελά τους να ενθαρρύνουν την συνήθεια του παιδιού τους, είτε  γιατί γελάνε ή γιατί θυμώνουν και το κυνηγούν για να το ντύσουν. Η λύση στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι απλή: χωρίς ιδιαίτερα έντονη αντίδραση, αφήνει κανείς το παιδί του να εξασκηθεί μέχρι που αυτό το παιχνίδι θα χάσει τη γοητεία του και το παιδί θα σταματήσει.
Από την άλλη μεριά μερικά παιδιά δεν "παίζουν" με τα ρούχα τους, αλλά όπως περιγράφει κι ο γονιός που θέτει την ερώτηση, απλά αρνούνται να ντυθούν ή να φορέσουν πάνα. Είναι γεγονός ότι τα παιδιά ηλικίας 2-4 ετών συμπεριφέρονται πολλές φορές ως "μικροί επαναστάστες", γιατί αυτή η αναπτυξιακή περίοδος χαρακτηρίζεται από αντιδραστικές συμπεριφορές. Παιδιά αυτής της ηλικίας μπορεί να αρχίσουν να διεκδικούν αυτονόμηση ή να προσπαθούν να διερευνήσουν τα όρια των γονιών τους, οπότε στα πλαίσια της αντίδρασης μπορεί κανείς να συναντήσει και την άρνηση του παιδιου να ντυθεί.
Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται ψυχραιμία! Είναι μια "φάση" που θα περάσει. 'Ισως θα μπορούσε να επιστρατεύσει κανείς μερικές στρατηγικές: πχ να είναι γρήγορος, και να φοράει στο παιδί ρούχα πρακτικά και ευκολοφόρετα. Ή να δίνει στο παιδί δύο ή τρια ρούχα και να του επιτρέπει να διαλέξει. Εναλλακτικά να ντύνει το παιδί κάνοντας "αντιπερισπασμο": δίνοντας του ένα παιχνίδι που θα του τραβήξει την προσοχή.
Θα πρέπει κανείς να διερευνήσει κατά πόσο η άρνηση του παιδιού για ορισμένα ρούχα υποδηλώνει κάποιου είδους αισθητηρική ευαισθησία. Έτσι ως προς την αρχική ερώτηση, ίσως κάτι ενοχλεί το κοριτσάκι, πχ οι ραφές από το εσώρουχο ή μπορεί να την σφίγγει το παντελόνι. Θα μπορούσε να δοκιμάσει κανείς άλλα εσώρουχα ή τα ίδια εσώρουχα φορεμένα από την ανάποδη μεριά με τις ραφές προς τα έξω. Πολλά κορίτσια  εμφανίζουν ενοχλήσεις όταν φοράνε παντελόνι, οπότε ας επιλέγουν οι γονείς να φοράει το παιδάκι μόνο φορέματα και φούστες, τουλάχιστον όσο το παιδί επιθυμεί.
Μιλώντας για επιθυμίες, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ορισμένες φορές τα παιδιά μπορεί να παρουσιάσουν εμμονές σε σχέση με το ντύσιμο τους, πχ να θέλουν να φοράνε μόνο ένα συγκεκριμένο ρούχο ή να θέλουν να αλλάζουν συνεχώς ρούχα. Αυτές οι εμμονές μπορεί να είναι εντελώς αθώες, ωστόσο αν συνοδεύονται από άλλες ιδιότροπες συμπεριφορές οφείλει κανείς να διερευνήσει την πιθανότητα να παρουσιάζει το παιδί κάποιού είδους αναπτυξιακή δυσκολία, οπότε και συνιστάται η παραπομπή σε έναν ειδικό.

Η Γιουρούκου Έλενα είναι Νευροψυχολόγος στην Ευρωκλινική Παίδων

ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ONLINE

Μαθαίνουμε τα παιδιά να αντιμετωπίζουν τους ξένους

Το να μάθουμε τα παιδιά μας το πώς να αντιμετωπίζουν έναν ξένο, είναι μία πολύ δύσκολη δουλειά. Είναι γεγονός ότι θέλετε να προστατέψετε το παιδί από τις κακές προθέσεις που μπορεί να έχουν κάποιοι ξένοι, όμως...

What to Teach Kids About Strangers

Το να μάθουμε τα παιδιά μας το πώς να αντιμετωπίζουν έναν ξένο, είναι μία πολύ δύσκολη δουλειά. Είναι γεγονός ότι θέλετε να προστατέψετε το παιδί από τις κακές προθέσεις που μπορεί να έχουν κάποιοι ξένοι, όμως δεν πρέπει να φοβίζετε τα παιδιά λέγοντάς τους διάφορες τρομακτικές ιστορίες. 
Στόχος σας δεν είναι να δημιουργήσετε ένα φοβισμένο παιδί, αλλά ένα παιδί που θα προστατεύει τον εαυτό του από τις κακοτοπιές παίρνοντας κάποια μέτρα.
.

Το πρώτο που πρέπει να τονίσετε στο παιδί σας, είναι ότι δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει αν ένα πρόσωπο είναι καλό ή κακό μόνο από την όψη του. Το να είναι φιλικά με τους γύρω τους είναι καλό, αλλά το να το παρακάνουν στην οικειότητα μπορεί να τα οδηγήσει σε κινδύνους.
Γι’ αυτό πρέπει να εξηγήσετε στο παιδί σας, τη διαφορά του να είναι καταδεκτικά και ευγενικά, με το να αναπτύσσουν στενές σχέσεις με κάποιους ξένους ανθρώπους.
Οι πιο συνηθισμένες οδηγίες που δίνουν οι γονείς στα παιδιά τους είναι το να μην μιλάνε στους ξένους, να μην αποδέχονται προσφορές από ξένους (σοκολάτες, καραμέλες, φαγητό), να μην ακολουθούν υποδείξεις, όπως να πάνε μαζί τους κάπου ή να δεχτούν να μπουν σε αμάξια ή άλλα μεταφορικά μέσα.
Απ’ όλα αυτά το πιο σημαντικό και εκεί που πρέπει να επιμείνετε είναι να μην ακολουθούν ποτέ κάποιον ξένο για κανένα λόγο.
Ο καλύτερος τρόπος να πείσεις ένα παιδί να αποφεύγει με τρόπο τους ξένους, είναι να του δώσετε παραδείγματα. 
Αν λοιπόν είστε σε μία παιδική χαρά, ή οπουδήποτε αλλού έξω μαζί με το παιδί σας, και σας πλησιάσει ένας ξένος, αποκριθείτε ευγενικά και απομακρυνθείτε, χωρίς να πιάσετε πολλές οικειότητες.
Με αυτόν τον τρόπο το παιδί παίρνει το μήνυμα ότι δεν πρέπει να ανοίγει «παρτίδες» με τους ξένους, χωρίς όμως και να προσβάλει τους γύρω του.

women 

2.000 μαθητές στην Αθήνα δεν έχουν να φάνε

Σοκαριστικά είναι τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αφορούν τον αριθμό των μαθητών οι οποίοι πηγαίνουν νηστικοί στα σχολεία λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι γονείς τους.

2.000 μαθητές στην Αθήνα δεν έχουν να φάνε

Ο αριθμός των 2.000 μαθητών που υποσιτίζονται στην Αθήνα δεν αποτελεί εκτίμηση, αλλά στοιχεία που παραδόθηκαν προ ημερών από το υπουργείο Παιδείας στην Αρχιεπισκοπή.
Κατά την διάρκεια της γενικής συνέλευσης των προέδρων των ενοριακών φιλόπτωχων ταμείων ο πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής πατήρ Μάξιμος Παπαγιάννης αναφέρθηκε στις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της Αθήνας. 
Προσέθεσε επιπλέον ότι η Αρχιεπισκοπή Αθηνών έλαβε από το υπουργείο Παιδείας δύο λίστες με συνολικά 2.000 υποσιτιζόμενα παιδιά στα σχολεία της πρωτεύουσας. Παρών στη συνέλευση ήταν και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος τόνισε πως η Αρχιεπισκοπή θα παλέψει με όλες της τις δυνάμεις για το καθένα από αυτά τα παιδιά που αναφέρονται στις λίστες του υπουργείου, «κάνοντάς τα δικά της παιδιά». 
Ζήτησε μάλιστα από τους κληρικούς, «να είναι στρατιώτες τούτη την ώρα της κρίσης».
Μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο π. Μάξιμος είπε ότι ουσιαστικά «πρόκειται για λίστες με οικογένειες που έχουν οικονομικά προβλήματα».
Στο επόμενο διάστημα η Αρχιεπισκοπή θα στηρίζει τις οικογένειες αυτές αποστέλλοντάς τους δέματα με τρόφιμα και ρούχα.

από pkool

Εξηγήστε τη ζωγραφική των παιδιών σας ανα ηλικία

Το παιδί, όσο πιο μικρό είναι, τόσο περισσότερο διασκεδαστικό βρίσκει το να ζωγραφίζει. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, οπότε μιλάμε για παιδιά με ξεχωριστό ταλέντο, τα στάδια της παιδικής ζωγραφιάς χωρίζονται ως εξής.

Painting and Child Development

Το παιδί, όσο πιο μικρό είναι, τόσο περισσότερο διασκεδαστικό βρίσκει το να ζωγραφίζει. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις οπότε μιλάμε για παιδιά με ξεχωριστό ταλέντο, τα στάδια της παιδικής ζωγραφιάς χωρίζονται ως εξής.

Από 2 ετών το παιδί απλά μουτζουρώνει. Μπορεί να μουτζουρώνει με χρώμα ή με ασπρο – μαύρο, αλλά έχει πολύ μεγάλη ενέργεια στη ζωγραφική του και ενθουσιάζεται με αυτό που τελικά καταφέρνει.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι αρχικά, έως τα δύο χρόνια, το παιδί μουντζουρώνει ανεξέλεγκτα. Μετά τα δύον προσπαθεί να συντονίσει τις κινήσεις του και να γίνει πιο επιμελής στη διατήρηση σχεδίων και χρωμάτων.

Μετά τα 3, το σχέδιο του παιδιού χαρακτηρίζεται από ελεγχόμενες, οργανωμένες και επαναληπτικές κινήσεις, από εμφάνιση ποικιλίας γραμμών και κατευθύνσεων.

Επιπλέον μπορεί να κινεί τον καρπό του χεριού του, να αντιγράφει ένα κύκλο αλλά και να συγκεντρωθεί σε ειδικά μέρη του σχεδίου.

Από τα 4 κι έπειτα το παιδί μπορεί να σχεδιάσει ένα αντικείμενο, ή τουλάχιστον προσπαθεί να το σχεδιάσει. Γενικά τα αντικείμενα που σχεδιάζει έχουν τυχαίο μέγεθος και θέση στον χώρο και βρίσκονται εκτός αναλογίας.

Τέλος, από 7 ετών το παιδί εμφανίζει καλύτερο έλεγχο και αναπαριστά ό,τι ζωγραφίζει με μεγαλύτερη πιστότητα.

Οι ψυχολόγοι θεωρούν ότι μία ζωγραφιά μπορεί να καταδείξει τον ψυχικό κόσμο του παιδιού. Γι’ αυτό και πολλές φορές βάζουν τα παιδιά να ζωγραφίσουν, για να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους.

Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να διακρίνετε κάτι ανησυχητικό στις ζωγραφιές του παιδιού σας, καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό. 

από womengr