Αμερικανός δικηγόρος δίνει το σπίτι του σε αστέγους Ένα κοριτσάκι τάισε πάνω από 50 αστέγους

 «Είμαι χαρούμενος που βοηθάω μέσα από τα μαθήματα, 

που μου έδωσε ο πατέρας μου». 

.

Με μια αισιόδοξη και ανιδιοτελή πράξη ξεκίνησε το 2013 για τον 51χρονο δικηγόρο, Τόνι Τόλμπερτ. Ο Αμερικάνος από το Λος Άντζελες αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι των γονιών του μετά από χρόνια, παραχωρώντας το δικό του σε μια άστεγη γυναίκα με την οικογένειά της.

Tony Tolbert, Los Angeles Lawyer,
Gives His House To Homeless Family

Το σπίτι που θα φιλοξενήσει την οικογένεια για ένα έτος, κοστίζει περίπου 400.000 δολάρια. Σημαντικό είναι πως ο κ. Τόλμπερτ δεν έχει συναντήσει ποτέ τη Φελίσια Ντιούκς και τα παιδιά της, καθώς τους βρήκε μέσω του AlexandriaHouse, ενός ασύλου για γυναίκες και παιδιά.
Στο συγκεκριμένο άσυλο, η κ. Ντιούκς μοιραζόταν μια κρεβατοκάμαρα με τρία από τα  παιδιά της, ενώ δεν μπορούσε να μένει μαζί τους ο ενήλικος γιος της. 
Πλέον στο νέο τους σπίτι θα μπορούν να είναι όλοι μαζί και να απολαύσουν όλες τις ανέσεις. Η ίδια εμφανώς συγκινημένη δεν σταματά να ευχαριστεί δημόσια τον 51χρονο. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο για τον κ. Τόλμπερτ καθώς ο πατέρας του αποτέλεσε παράδειγμα για αυτόν. Συγκεκριμένα, στην παιδική κρεβατοκάμαρα στο πατρικό του σπίτι φιλοξενούνταν για χρόνια άνθρωποι που είχαν ανάγκη. Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Είμαι χαρούμενος που βοηθάω μέσα από τα μαθήματα, που μου έδωσε ο πατέρας μου».

---

Grace’s Christmas treat in dad’s memory

Πριν λίγο διάστημα κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην Αγγλία. Η 10χρονη Γκρέις ΜακΝάλτι αποφάσισε (όπως ο κ. Τόλμπερτ) να βοηθήσει άστεγους, εμπνευσμένη από τον πατέρα της. 
Ο πατέρας της που έφυγε από τη ζωή στα 38 του, ήταν τακτικός εθελοντής, πραγματοποιούσε φιλανθρωπίες και είχε υποσχεθεί να ανοίξει το καφέ της οικογένειας την ημέρα των Χριστουγέννων για τους άστεγους. Η μικρή Γκρέις πραγματοποίησε την τελευταία επιθυμία του πατέρα της, τιμώντας τον και σερβίροντας γαλοπούλα σε περισσότερους από 50 άστεγους.

http://www.flowmagazine.gr

Πηγή: Καλά Νέα

Τα ουρλιαχτά των γονιών είναι… η νέα τιμωρία

Σε έρευνες που έχουν γίνει σε παιδιά από 3 έως 13 ετών έχει αποδειχτεί ότι το 80% των παιδιών που υπέστησαν χειροδικία από τους γονείς τους (στο επιτρεπτό όριο και όχι σε ακραίο σημείο) παρουσίασαν ανασφάλειες, φόβους και παραβατική συμπεριφορά σε μικρότερο βαθμό από εκείνα τα παιδιά που ήταν δέκτες φωνών, υστερικών συμπεριφορών και διαρκών επιπλήξεων. Όπως μας λέει η παιδοψυχολόγος Λίνα Μητσάκου PhD, «η παιδική ψυχή στιγματίζεται, τραυματίζεται και αντιδρά ανησυχητικά και επικίνδυνα μπροστά σε τέτοιες συμπεριφορές».

«τα ουρλιαχτά είναι το νέο ξύλο»

Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι περισσότερες οικογένειες σήμερα μοιράζονται ένα «μυστικό». Τις υστερικές φωνές και τα ουρλιαχτά, που έχουν αντικαταστήσει σε ένα σημαντικό ποσοστό το παραδοσιακό «ξύλο, που βγήκε από τον παράδεισο». Μαρτυρίες των ίδιων των γονιών βεβαιώνουν ότι η πρόθεσή τους δεν είναι να γίνονται οι «φωνακλάδες» του σπιτιού. Κι ενώ προσπαθούν για το αντίθετο, υπάρχουν αρκετές φορές που απλώς «δεν τους βγαίνει». 
Διαφωτιστικό παράδειγμα πάνω στην αγωνία που βιώνουν σήμερα οι γονείς στην προσπάθειά τους να είναι όσο πιο σωστοί γίνεται, είναι η Τζάκι Κλάιν, μια αφοσιωμένη μητέρα δυο μικρών αγοριών. Η Τζάκι ξοδεύει πολλές ώρες για να πηγαινοφέρνει τα παιδιά σε διάφορες δραστηριότητες, ενώ διαβάζει αρκετά βιβλία για τη σωστή διαπαιδαγώγησή τους. Μπορεί να εξηγήσει με ήρεμη και αποφασιστική φωνή ότι το να μην πλένουμε τα δόντια μας «είναι λάθος». Όλα αυτά, όμως, στο 90% του χρόνου. Γιατί στο υπόλοιπο 10% του χρόνου, παραδέχεται ότι «χάνω τον έλεγχο και βγαίνω εκτός εαυτού».

Και πάλι ενοχές
Κι ενώ η ειδικός Έιμι Μακ Κρίντι, η οποία έχει δουλέψει με εκατοντάδες γονείς, αποφαίνεται ότι «τα ουρλιαχτά είναι το νέο ξύλο», οι γονείς ταλαιπωρημένοι και με τα ενοχικά τους σύνδρομα γιγαντωμένα μέσα τους, ψάχνουν να βρουν τον κατάλληλο τρόπο να επιβληθούν στα παιδιά τους. Η δρ ΜακΚρίντι διευκρινίζει ότι για τους περισσότερους γονείς σήμερα είναι αυτονόητο ότι το ξύλο ανήκει στο παρελθόν ως παιδαγωγική μέθοδος, παρ’ όλα αυτά δεν μπορούν να επιβληθούν στον εαυτό τους κάθε φορά που οι μικροί μπόμπιρες αδυνατούν να πειθαρχήσουν στις υποδείξεις τους. Και καταφεύγουν στις φωνές. Το αποτέλεσμα είναι οι ενοχές να γίνονται ένας φαύλος κύκλος που δεν σταματά ποτέ.

Η μέθοδος είναι αναποτελεσματική
Τι προτείνουν λοιπόν οι ειδικοί; Πρώτα απ’ όλα επισημαίνουν ότι η υψωμένη φωνή δεν βοηθά ουσιαστικά και άρα καλό είναι να αποφεύγεται. Το μόνο που πετυχαίνουν οι γονείς με την υψωμένη φωνή είναι να εθίζονται τα παιδιά σε τέτοιου τύπου αντιδράσεις και φυσικά να συνεχίζουν ανενόχλητα. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Μπορεί το παιδί να πάψει να αισθάνεται χαρούμενο και ευτυχισμένο ή να χάσει την αυτοεκτίμησή του. Αν μάλιστα οι φωνές συνοδεύονται από οργή, προσβολές ή ακόμη και σαρκασμό, τότε υπάρχει περίπτωση να δημιουργήσουν στο παιδί αισθήματα απόρριψης. Κι επειδή οι φωνές και οι υστερίες στο σπίτι είναι ένας «παράγων κινδύνου για την οικογένεια», η κα Μητσάκου μας επισημαίνει τα εξής:

Όταν είστε σε κατάσταση «εκτός ορίων»:
1. Σκεφτείτε ότι όταν ξεφωνίζετε στο παιδί, εκείνη τη στιγμή μπροστά στα παιδικά μάτια δείχνετε σαν ένα «τέρας που βρυχάται».
2. Τώρα είστε σε θέση να τρομοκρατείτε μία ύπαρξη που αδυνατεί να σας αντιμετωπίσει, ενώ την ίδια στιγμή προετοιμάζετε το μελλοντικό «νευρικό και αγενή» γιο ή κόρη.
3. Κόβετε τις γέφυρες επικοινωνίας και η εμπιστοσύνη του παιδιού σας προς εσάς εξανεμίζεται σιγά σιγά.
4. Το γεμίζετε φόβο και ανασφάλεια για το κατά πόσο μπορεί να μοιραστεί μαζί σας κάποιο πρόβλημά του, σκέψη ή πράξη.
5. Γαλουχείτε έναν ανήλικο κατά τέτοιο τρόπο που θα βασανίζεται στο μέλλον, αφού το σύνηθες είναι να σας αντιγράψει, όπως κάνει το 73% των παιδιών με γονείς που ξεφωνίζουν.

Σίγουρα, όμως, κανείς δεν προσδοκά τα προηγούμενα για το παιδί του.

Οπότε, αντί για φωνές:

1. Εφαρμόστε την τέχνη της ηρεμίας – σκεφτείτε ότι αντί να φωνάζετε, μπορείτε να χαμηλώσετε τα ντεσιμπέλ και να του εξηγήσετε αυτό που θέλετε χαμηλόφωνα.
2. Πηγαίνετε σε έναν άλλο χώρο για 5 λεπτά. Συγκεντρωθείτε και αναλογιστείτε αν θα θέλατε να φωνάζουν σε εσάς έτσι. Σίγουρα θα γυρίσετε πιο πράοι.
3. Βάλτε ένα παιδικό τραγούδι – πάντα λειτουργεί καταλυτικά.
4. Ρίξτε νερό στο πρόσωπό σας και κάντε μια συνεχόμενη θετική σκέψη.
5. Κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Θα διαπιστώσετε πόσο ασχημαίνουμε όταν ξεφωνίζουμε και προσπαθούμε να επιβληθούμε διά της… ηχορύπανσης στο μικρό πλασματάκι που κουρνιάζει τρομαγμένο σε μια γωνιά.
6. Σκεφτείτε πόσο γλιτώνετε την αύρα σας από αρνητική επιβάρυνση θυμών και φωνών.
7. Τέλος, κατανοήστε ότι η φωνή είναι ένα αντιπαιδαγωγικό και ηττοπαθές μέσο επιβολής στην ευρύτερη ανθρώπινη επικοινωνία.

Καταχωρήθηκε από τον ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΠΗΓΗ: infokids.gr

Παρενοχλούν το παιδί μου. Τί πρέπει να κάνω;

Η «ψηφιακή παρενόχληση» είναι ένας καινούργιος όρος στη ζωή μας, αλλά δυστυχώς είναι πραγματικότητα. Tο φαινόμενο του εκφοβισμού μέσω διαδικτύου απασχολεί ολοένα και περισσότερο τους σύγχρονους ερευνητές, καθώς λαμβάνει χώρα αρκετά συχνά πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και στην ελληνική πραγματικότητα.
 

Τι είναι η ψηφιακή παρενόχληση; Ο εκφοβισμός μέσω του Διαδικτύου είναι οποιαδήποτε πράξη εκφοβισμού, επιθετικότητας, παρενόχλησης, τρομοκρατικής ή αυταρχικής συμπεριφοράς, που θεσπίζεται και πραγματοποιείται μέσω της χρήσης των ψηφιακών συσκευών επικοινωνίας, συγκεκριμένα του Διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων και η οποία επαναλαμβάνεται ανά τακτά ή άτακτα χρονικά διαστήματα. Στόχος του επιτιθέμενου είναι να προκαλέσει ζημιά ή να βλάψει το θύμα του.

Τι περιλαμβάνει;

• πειράγματα με στόχο τη διασκέδαση
• διάδοση άσχημων ή προσβλητικών φημών On line
• αποστολή υβριστικών και προσβλητικών μηνυμάτων
• παρενόχληση
• δυσφήμηση σε τρίτους μέσω e-mail, μηνυμάτων στα κινητά τηλέφωνα, chat rooms…

Η ψηφιακή παρενόχληση μέσω του Διαδικτύου μπορεί να είναι άμεση ή έμμεση και να εμπλέκει και άλλα άτομα, που ενδεχομένως να μην γνωρίζουν καν το θύμα. 
Τα μέσα, που χρησιμοποιούνται για τον εκφοβισμό μέσω του Διαδικτύου, είναι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail), τα γραπτά μηνύματα (text messaging), οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης (social networking sites), τα μέρη συζητήσεως στο Διαδίκτυο (chat rooms), τα blogs, τα web sites, ακόμα και τα διαδικτυακά παιχνίδια (Internet gaming).

Ποιες είναι οι συνέπειες;

• θυμός
• αγανάκτηση
• θλίψη
• ντροπή
• φόβος

Τι μπορώ να κάνω εάν το παιδί μου πέσει θύμα ψηφιακής παρενόχλησης;

• Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ενημερώσει τα παιδιά εκ των προτέρων ότι εάν δεχτούν απειλητικά ή προσβλητικά μηνύματα, να τα αποθηκεύσουν και όχι να τα διαγράψουν, να κρατήσουν δηλαδή όλα τα αποδειχτικά στοιχεία. Επιπλέον μπορούν οι γονείς να μάθουν στα παιδιά ότι πρέπει ακόμα και να εκτυπώσουν τα απειλητικά μηνύματα, που ενδεχομένως λάβουν και βεβαίως να τους τα δείξουν.
• Σε περιπτώσεις, που τα μηνύματα επιμένουν και προέρχονται από άγνωστο αποστολέα, οι γονείς μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και να πάρουν πληροφορίες από την Ασφαλή Πλοήγηση στο Διαδίκτυο.
• Πολύ συχνά αρκετοί γονείς ως απάντηση σε ένα περιστατικό εκφοβισμού απαγορεύουν στα παιδιά τους να επισκέπτονται διάφορα sites. Κάνοντας αυτό, ενδεχομένως να προφυλάσσουν τα παιδιά από κάποια ενοχλητικά μηνύματα, ωστόσο τα κρατούν μακριά από την εξέλιξη της τεχνολογίας και την προσωπική τους ανάπτυξη.
• Σε περιπτώσεις που ένας «διαδικτυακός φίλος» του παιδιού στέλνει μηνύματα προσβλητικά ή με βρισιές, μπορεί εύκολα να «αποκλειστεί» από το mail του παιδιού.
• Συχνά επίσης, ενδέχεται ο θύτης να είναι κάποιος γνωστός του θύματος. Σε αυτή την περίπτωση είναι σημαντικό να ενημερωθούν οι γονείς του παιδιού για τη συμπεριφορά του ή ακόμα και το σχολείο του εάν πηγαίνουν τα παιδιά στο ίδιο σχολείο, με βασικό σκοπό να νιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια το θύμα και να ελεγχθεί και να περιοριστεί ο θύτης.
• Εάν το θύμα συνεχίζει να εμφανίζεται αγχωμένο, αποσυρμένο, φοβισμένο, είναι σημαντικό οι γονείς να ζητήσουν βοήθεια από ψυχολόγο ειδικό σε τέτοιου είδους θέματα.

Η επικοινωνία με το παιδί είναι το κλειδί.

Είναι σημαντικό οι γονείς να ακούσουν προσεχτικά τι λέει το παιδί για τις online εμπειρίες του και να εξοικειωθούν και οι ίδιοι με το διαδίκτυο, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο πλέον κομμάτι της ζωής μας, αλλά και να επισκεφτούν τα sites που το παιδί τους επισκέπτεται. Η δαιμονοποίηση του διαδικτύου σίγουρα δεν ωφελεί κανέναν και ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο της τεχνολογίας που ήρθε και θα μείνει στη ζωή μας. Η εμπιστοσύνη του παιδιού σας στη κατανόηση που θα λάβει από εσάς, χωρίς πανικούς και συναισθηματικές εξάρσεις, είναι η εγγύηση ότι θα σας πλησιάσει με οτιδήποτε το απασχολεί και το επιβαρύνει συναισθηματικά.

mother.gr

Αχ, αυτές οι παρέες του! Προσοχή στους χειριστικούς φίλους!

Μέχρι πρότινος τα πρότυπά του ήταν ο μπαμπάς, η μαμά και ο… Γκούφι!Ξαφνικά τα μόνα πρόσωπα που θαυμάζει είναι οι φίλοι του, τους οποίους θέλει οπωσδήποτε να ικανοποιεί, ακόμα κι όταν έχουν παράλογες απαιτήσεις. Πώς μπορείτε να το βοηθήσετε να αποφύγει τις παγίδες;

Μήπως ο γαλήνιος οικογενειακός μικρόκοσμος ταράζεται κάθε φορά που το μικρό σας επιστρέφει απ’ το σχολείο; 

Ο Κίμωνας έχει τηλεόραση στο δωμάτιό του και μένει ξύπνιος μέχρι αργά… Η Αναστασία τρώει γαριδάκια κάθε μέρα στο σχολείο… Ο Χρήστος έχει σκύλο και ηλεκτρικό πατίνι… Η μισή τάξη έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή… και ποιος στο καλό είναι ο Ξενοφώντας;

Μα, είναι δυνατόν ολόκληρο το οικογενειακό κατεστημένο να καταρρέει στο όνομα της παρέας; Κι όμως, είναι μοιραίο να συμβεί!

Ομάδα αναφοράς!

Το παιδί προσχολικής ηλικίας, μέσα στην ομάδα των συνομηλίκων του εξασφαλίζει συντρόφους για παιχνίδι. Από τα έξι όμως και μετά η ομάδα των συνομηλίκων είναι κάτι περισσότερο από ομάδα παιχνιδιού· είναι και ομάδα αναφοράς, μέσα από την οποία το παιδί αναζητά πρότυπα συμπεριφοράς. Γύρω μάλιστα στα επτά, και συνήθως μέχρι τα εννέα, η αξία των φίλων γίνεται ακόμη πιο σημαντική. Γι’ αυτό, συνήθως τα μικρά επιμένουν στη θέσπιση κανόνων που θα πρέπει πιστά να τηρούν όλα τα μέλη της ομάδας. Τα παιδιά σ’ αυτή τη φάση είναι τόσο ανασφαλή, που νιώθουν ασφάλεια μόνο όταν ντύνονται ή συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Μέσα σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο αλληλεπίδρασης, το παιδί αποκτά γνώσεις και δεξιότητες, αντιμετωπίζει καταστάσεις και δοκιμάζει τις δυνάμεις του. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο επηρεάζεται, αλλά προσπαθεί και να επηρεάσει!

Πάνω απ’ όλα ψυχραιμία!

Οι περισσότεροι γονείς ανησυχούν περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε για το γεγονός ότι το μικρό επηρεάζεται από τους φίλους του. «Δεν μ’ ενδιαφέρει τι κάνει ο Χρίστος στο σπίτι του», ίσως έχετε ήδη ακούσει τον εαυτό σας να φωνάζει, «σ’αυτό το σπίτι θα κάνουμε αυτό που λέω εγώ!» Κι όμως! Η πίεση των συνομηλίκων δεν είναι πάντα αρνητική. Δεν σημαίνει ότι το παιδί σας σύντομα θα καπνίζει με τους φίλους του τσιγάρα!

Αντίθετα, θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή η νέα διάσταση στις κρίσεις του παιδιού είναι απαραίτητο στοιχείο για την ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη, η οποία μάλιστα θα το βοηθήσει να εισέλθει πιο ομαλά στην εφηβεία. Είναι μια υγιής διαδικασία, που αφορά την προσπάθεια διαφοροποίησης από τους γονείς. Και να πώς μπορείτε να χειριστείτε την κατάσταση:

• Φροντίστε να δίνετε εξηγήσεις

Το παιδί, σ’ αυτή τη φάση, τις περισσότερες φορές αντιγράφει πρότυπα συμπεριφοράς χωρίς να προλάβει να τα επεξεργαστεί με βάση τη λογική. Γι’ αυτό, φροντίστε, πριν ξεστομίσετε ένα αυθαίρετο «όχι», να εξηγήσετε γιατί αρνείστε κάτι.

• Δείξτε ενδιαφέρον

Μη διακωμωδείτε ή αδιαφορείτε για κάτι που το παιδί θεωρεί τραγικό, π.χ. το γεγονός ότι τσακώθηκε με το φίλο του. Είναι σημαντικό το παιδί να καταλάβει ότι ενδιαφέρεστε για το πώς αισθάνεται.

• Μην καβγάδιζετε για ασήμαντους λόγους

Δείξτε στο παιδί ότι κάποιοι κανόνες μπορεί να αναπροσαρμοστούν -πράγμα που σίγουρα θα εκτιμήσει-, παραμένοντας όμως αμετάπειστοι σε θέματα που θέλετε οπωσδήποτε να μείνουν όπως είναι.

• Ανοίξτε το σπίτι

Τα παιδιά θέλουν να παίξουν και να διαβάσουν μαζί. Δώστε τους την ευκαιρία να το κάνουν και μην ξεχνάτε ότι, όσο καλύτερα γνωρίζετε τους φίλους σας, τόσο πιο εφησυχασμένοι θα νιώθετε.

• Δώστε το καλύτερο δυνατό παράδειγμα

Μπορεί να νομίζετε ότι δεν σας θαυμάζει πια, όμως εξακολουθείτε να είστε το πιο δυνατό πρότυπο για εκείνο.

Τι μπορεί να βοηθήσει;

Μερικά σημαντικά πράγματα που μπορούν να εξισορροπήσουν την επιρροή των συνομηλίκων πάνω στα παιδιά σας είναι τα εξής:

• Ένα πλούσιο «πρόγραμμα»

Όσο λιγότερο χρόνο διαθέτει το παιδί στην ομάδα των συνομηλίκων, τόσο πιο μειωμένη είναι η τάση του να αντιγράψει τη συμπεριφορά των άλλων παιδιών. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απομονώσετε το παιδί. Όμως, ένα γεμάτο πρόγραμμα, ιδιαίτερα με δραστηριότητες που το συναρπάζουν, μπορεί να βοηθήσει.

• Ουσιαστική σχέση με τους γονείς

Όσο περισσότερο ποιοτικό χρόνο περνά το παιδί με τους γονείς του, τόσο περισσότερο επηρεάζεται από πρόσωπα του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα να είναι μικρότερη η επιρροή των συνομηλίκων του.

• Όσο περισσότεροι οι φίλοι, τόσο το καλύτερο

Κανονίζοντας παιχνίδι με τα παιδιά φίλων σας το Σαββατοκύριακα ή με το παιδάκι της διπλανής πόρτας τις καθημερινές τα απογεύματα, το παιδί μαθαίνει να μην είναι τόσο εξαρτημένο από τους συμμαθητές του.

• Τα χόμπι είναι σημαντικά!

Η συμμετοχή σε οργανωμένες δραστηριότητες, όπως σπορ, μουσική, χορός, τέχνες, εξασφαλίζουν στο παιδί ποικίλες ευκαιρίες για ανάπτυξη της αυτονομίας, των ταλέντων και της προσωπικότητάς του.

Περιοριστείτε σε προσεκτικές παρεμβάσεις

Οι περισσότεροι γονείς υιοθετούν ακραία αντιμετώπιση σε ό,τι αφορά τις παρέες των παιδιών τους. Είτε παρεμβαίνουν δραστικά λέγοντας «Δεν θέλω να κάνεις παρέα μ’ αυτό το παιδί» ή απέχουν εντελώς, με τη δικαιολογία ότι το παιδί πρέπει να μάθει να τα βγάζει μόνο του πέρα με τις φιλίες του. Στην πραγματικότητα, η πιο σωστή στάση είναι να παρακολουθείτε διακριτικά και προσεχτικά. 

Η παρέμβαση του γονιού είναι σημαντική, προκειμένου να εξηγήσει στο παιδί τι είναι σωστό και τι όχι όταν αισθάνεται μπερδεμένο, περνώντας του μηνύματα όπως ότι…

… δεν χρειάζεται να είναι με όλους στενός φίλος.

… πρέπει να είναι ευγενικό, προσέχοντας να μην πληγώνει τα συναισθήματα των άλλων.

… η μοναδικότητά του είναι ένα στοιχείο που του δίνει αξία.

Αχ αυτά τα ρούχα!

Από εκεί λοιπόν που ο μικρός σας δεν έδινε δεκάρα για το τι θα φορέσει, ξαφνικά σας ζητάει φαρδιές βερμούδες και καπελάκι τζόκεϊ! Κι όσο για τη μικρή σας, τα ρούχα είναι μόνιμη πηγή στρες κάθε πρωί που ετοιμάζεται. Είναι ένα ακόμα σημάδι ότι μεγαλώνουν, που ισοδυναμεί με βήμα στην ανεξαρτησία. Το ντύσιμο είναι ένα κεφάλαιο δύσκολο (ειδικά για τα κορίτσια μετά τα οκτώ), γιατί η φιλία αρχίζει να προσδιορίζεται από το στυλ των μαλλιών, τα ρούχα και γενικά την εμφάνιση, καθώς δημιουργούνται οι πρώτες κλίκες.

Όσο για το δικό σας ρόλο, σεβαστείτε την άποψη του παιδιού, όμως παρακολουθήστε το από κοντά. Πιο συγκεκριμένα, φροντίστε να…

… το παίρνετε μαζί σας όταν ψωνίζετε, αφήνοντας να σας υποδείξει τα ρούχα που προτιμά.

… βάζετε όρια στις επιλογές του με βάση την ηλικία του.

… δίνετε έμφαση στην επιλογή διαφορετικών ρούχων για διαφορετικές περιστάσεις.

… να μην επιμένετε να φορά κάποια ρούχα, αν δεν θέλει (γιατί να το κάνετε δυστυχισμένο;).

… να το κάνετε να αισθάνεται όμορφο και ξεχωριστό για τα φυσικά του χαρακτηριστικά ή για τις ικανότητες και τα επιτεύγματά του.

Προσοχή στους χειριστικούς φίλους!

Η Μαριάννα, μητέρα της μικρής Δώρας, περιγράφει πώς με την έναρξη της σχολικής χρονιάς παρατήρησε ότι η κόρη της γυρνούσε στο σπίτι αναστατωμένη. Όταν μίλησε μαζί της, ανακάλυψε ότι αιτία ήταν η διπλανή της, η Ιωάννα, η οποία κάθε φορά που η Δώρα έπαιζε ή μιλούσε στο διάλειμμα με κάποια άλλη συμμαθήτρια, εκείνη κατέβαζε τα μούτρα. Η μικρή Δώρα δεν μπορούσε να καταλάβει πού ακριβώς έκανε λάθος, όμως το σίγουρο είναι ότι η Ιωάννα την έκανε να αισθάνεται φοβερές ενοχές.

Τα παιδιά έχουν την τάση να είναι χειριστικά. Επίσης, έχουν την τάση να επιμένουν σ’ αυτό που θέλουν, επειδή ξέρουν πως τις περισσότερες φορές αυτό φέρνει αποτέλεσμα. Μερικές φορές όμως κάποια παιδιά είναι τόσο πιεστικά, που περιορίζουν την προσωπικότητα κάποιων άλλων, ενώ μερικά αισθάνονται ότι μ’ αυτό τον τρόπο ασκούν εξουσία.

Μερικά βασικά χαρακτηριστικά των χειριστικών φίλων:

1. Δυσκολεύονται να δεχτούν το «όχι» ως απάντηση.

2. Καταφεύγουν πολύ συχνά στον εκβιασμό («Δεν θα σε καλέσω στο πάρτι μου, αν δεν…»).

3. Περιορίζουν τα άλλα παιδάκια.

4. Έχουν την τάση να εξαιρούν παιδιά από την παρέα.

5. Είναι συνήθως δημοφιλή και έχουν πολλούς φίλους.

από antikleidi

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Ανάκληση παιδικού πιάτου μελαμίνης

Ο Ε.Φ.Ε.Τ., και συγκεκριμένα η Περιφερειακή Διεύθυνση Αττικής, κατά τη διενέργεια ελέγχων βάσει του προγράμματος «Επίσημος έλεγχος των υλικών και αντικειμένων που προορίζονται να έρθουν σε επαφή με τα τρόφιμα» (δειγματοληψία και ανάλυση), και σε συνεργασία με το Γενικό Χημείο του Κράτους, προέβη σε δειγματοληψία παιδικού πιάτου
μελαμίνης και διαπίστωσε ότι η ειδική μετανάστευση μελαμίνης είναι μεγαλύτερη του ανωτάτου επιτρεπομένου ορίου.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για το παιδικό πιάτο με την εμπορική ονομασία «Παιδικό πιάτο μελαμίνης Tom and Jerry Zara Home kids» που εισάγεται από την επιχείρηση «ΖΑΡΑ ΗΟΜΕ ΕΛΛΑΣ» (Αθηνάς 33-37, Αθήνα).
Ο Ε.Φ.Ε.Τ. απαίτησε την άμεση ανάκληση / απόσυρση του συνόλου του εν λόγω προϊόντος από την επιχείρηση και ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι σχετικοί έλεγχοι. Ο Ε.Φ.Ε.Τ. καλεί τους καταναλωτές, που έχουν προμηθευτεί το ανωτέρω προϊόν, να μην το χρησιμοποιήσουν.  
από preveza

Τα παιδιά τραγουδούν ...

Πολιτιστικό Κέντρο Αρναίας

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012. Χειμερινά Αριστοτέλεια. Εορταστική συναυλία για την υποδοχή του νέου έτους 2013. Συμμετέχουν η «Καμεράτα Αριστοτέλης», 
η παιδική χορωδία Αγ. Κυρίλλου και Μεθοδίου Θεσσαλονίκης 
και η Μικτή χορωδία Αρναίας.

 στο 03:40

Στίχοι:  

Γιώργος Αθάνας

Μουσική:  

Διονύσιος Λαυράγκας

Στης εκκλησιάς τα σκαλοπάτια
θέλω τον όρθρο τον βαθιό
να σε κοιτάζω μες στα μάτια
και τίποτε να μην σου ειπώ.

Θέλω ένα λάβρο μεσημέρι
βαθιά στο δάσος να σε βρω,
να σου χαϊδέψω αβρά το χέρι
και τίποτε να μην σου ειπώ.

Θέλω κι ένα βραδάκι ακόμα
κρυφά στον κήπο σου να μπω,
να σε φιλήσω μες στο στόμα
και τίποτα να μη σου ειπώ.

ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ 18ΧΡΟΝΟΥ, ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΣΤΕΓΟΣ

Μεγάλη είναι η ανταπόκριση του κόσμου στο πρόβλημα του 18χρονου Νίκου, μαθητή του Εσπερινού Γυμνασίου Ηρακλείου αφότου έγινε γνωστό ότι τον έδιωξαν οι γονείς του από το σπίτι λόγω κρίσης.

Άνθρωποι από όλη την Κρήτη αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα επικοινωνούν, όπως σημειώνει το cretalive.gr, με το σχολείο προκειμένου να συνδράμουν, όπως μπορούν.

Την ίδια στιγμή, ο 18χρονος που ξαφνικά βρέθηκε πρωταγωνιστής στα ΜΜΕ όλης της χώρας... επιδιώκει να προστατεύσει τον εαυτό του, όντας κι ο ίδιος τρομαγμένος από τη δημοσιότητα που πήρε η περίπτωσή του.

Για την οικονομική στήριξη του 18χρονου θα ανοιχθεί εντός της ημέρας τραπεζικός λογαριασμός από το διευθυντή του σχολείου σε συνεννόηση με την ΕΛΜΕ Ηρακλείου, ωστόσο η πιο θετική από όλες τις εξελίξεις είναι η προσφορά εργασίας στο 18χρονο από μία Ηρακλειώτισσα, η οποία θα έχει νεότερα για το Νίκο ως τη Δευτέρα.

Έως ότου, πάντως, βρεθεί η πολυπόθητη εργασία για τον 18χρονο, ο Σύλλογος Πολυτέκνων προσφέρει προσωρινή εργασία στο νεαρό.

Ο 18χρονος προς το παρόν φιλοξενείται στο σπίτι φίλου του, το οποίο κανείς δε γνωρίζει πού βρίσκεται, προκειμένου να διαφυλαχθεί ο νεαρός, ο οποίος στηρίζεται ψυχολογικά από κοινωνική λειτουργό.

Η ιστορία του 18χρονου Νίκου, ωστόσο, φέρνει στο φως τουλάχιστον άλλες τέσσερις περιπτώσεις, δύο ανηλίκων και δύο ενηλίκων, που αντιμετωπίζουν την ανεργία και σοβαρά οικονομικά προβλήματα, εξαιτίας των οποίων φιλοξενούνται από συγγενικά και φιλικά πρόσωπα.

 Agioritikovima

«Σεξουαλική κακοποίηση… Υπεράνω πάσης υποψίας»

Εκπαιδευτικοί, προπονητές, γονείς, ιερείς, άτομα σε θέση εξουσίας και γενικά άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας φέρονται να είναι οι βασικοί ύποπτοι στις τελευταίες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης που είδαν το φως της δημοσιότητας. Κοινός παρανομαστής όλων αυτών: άτομα που τα παιδιά γνωρίζουν, εμπιστεύονται, αγαπάνε και γενικά άτομα που έχουν χρόνο και χώρο με τα παιδιά.

Τα τελευταία αυτά δημοσιεύματα που σόκαραν την ελληνική αλλά και διεθνή κοινότητα απομακρύνουν την φιγούρα του ανθρώπου που κακοποιεί παιδιά από άγνωστους επικίνδυνους ανθρώπους, που τυχαία μπορεί να συναντήσουν τα παιδιά στο δρόμο τους. Αντίθετα, την τοποθετούν σε άτομα του στενού οικογενειακού ή κοινωνικού περιβάλλοντος των παιδιών. Και λόγω αυτής ακριβώς της σχέσης τους με τα παιδιά, αυτά «εγκλωβίζονται» σε συναισθήματα αγάπης, θαυμασμού για τους θύτες και συνάμα φόβου, ντροπής και ενοχής για αυτό που συμβαίνει με αποτέλεσμα να μην μαρτυρούν αυτό το «ένοχο μυστικό».

Οι γονείς θα πρέπει:

• Να εξηγούν στα παιδιά ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να τα αγγίζει με τρόπο που δεν επιθυμούν
• Να καλλιεργούν ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης με τα παιδιά προκειμένου αν τους συμβεί κάτι να νοιώσουν άνετα να το πουν
• Να εξηγήσουν στα παιδιά ότι δεν υπάρχει κανένα μυστικό που να μας κάνει να ντρεπόμαστε ή να φοβόμαστε και επίσης δεν υπάρχει κανένα μυστικό από τη μαμά ή το μπαμπά
• Να συζητάνε χωρίς ντροπή θέματα που φέρνει το παιδί στο σπίτι
• Να παρατηρούν την συμπεριφορά των παιδιών τους και να προβληματίζονται με οποιαδήποτε ξαφνική και χωρίς εμφανή αιτία αλλαγή στη συμπεριφορά τους.

Σημάδια που επίσης θα πρέπει να προβληματίσουν τους γονείς είναι:

• Το παιδί δείχνει να έχει ξαφνικά γνώσεις για τη σεξουαλική δραστηριότητα
• Έχει εφιάλτες και γενικότερα προβλήματα ύπνου
• Έχει αλλαγές στην όρεξη του
• Έχει ξαφνικές αλλαγές στην σχολική του επίδοση
• Αποφεύγει ή προσκολλάται σε κάποιον ενήλικα
• Έχει απρόσμενες διακυμάνσεις στη διάθεση
• Μιλά για ένα καινούργιο μεγαλύτερο φίλο και αδικαιολόγητα δώρα ή χρήματα
• Αυτοκαταστροφική συμπεριφορά
• Σωματικές ενδείξεις (μώλωπες, ερεθισμός στη γενετήσια περιοχή)
• Φυγή από το σπίτι

Ο Εθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά «Το Χαμόγελο του Παιδιού» τα τελευταία 17 χρόνια έχει αναπτύξει ένα ευρύτατο φάσμα κοινωνικών και συμβουλευτικών δράσεων για την πρόληψη και αντιμετώπιση των φαινόμενων κακοποίησης αλλά και δράσεις για την αποκατάσταση παιδιών που έχουν υποστεί βία.

Συγκεκριμένα λειτουργούν:

• 11 σπίτια για παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο
• Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056
• Τμήματα Κοινωνικής και Ψυχολογικής Στήριξης σε όλη την Ελλάδα
• Τμήμα Ενημέρωσης Παιδιών, Γονέων και Εκπαιδευτικών
• Εθνικό Κέντρο για τα εξαφανισμένα και υπό εκμετάλλευση παιδιά
• Κέντρο Νοτιοανατολικής Ευρώπης για τα εξαφανισμένα και υπό εκμετάλλευση παιδιά

Όλες αυτές οι δράσεις είναι δωρεάν και εικοσιτετράωρες και απευθύνονται σε παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε www.hamogelo.gr ή επικοινωνήστε με την Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056

flowmagazine.gr

Κακοποίηση παιδιών: ποιες μορφές παίρνει και τρόποι παρέμβασης

Τι θεωρούμε σήμερα με τον όρο «κακοποίηση παιδιών»;  Η κακοποίηση των παιδιών είναι ένα θέμα που απασχολεί την κοινωνία μας. Η βίαιη συμπεριφορά αυτού του είδους μόνο σχετικά πρόσφατα έχει εξεταστεί σοβαρά, αν και τα παιδιά είναι το αντικείμενο βίας και εκμετάλλευσης για αιώνες.

Η παιδική κακοποίηση έχει πολλές μορφές:  μπορεί να είναι παραμέληση (όταν οι γονείς αγνοούν τις ανάγκες του παιδιού), σωματική (ηθελημένη τιμωρία, τον μη τυχαίο τραυματισμό ή θάνατο ενός παιδιού, το να τίθεται η ασφάλεια του παιδιού σε πραγματικό κίνδυνο), σεξουαλική (συμπεριλαμβάνει διάφορες μορφές σεξουαλικής παραβίασης, όπως επίδειξη, ασέλγεια, βιασμός, αιμομιξία, παιδοφιλία, και παιδεραστία μεταξύ άλλων), και συναισθηματική (τα μηνύματα που λαμβάνει το παιδί πως είναι ανάξιο να αγαπηθεί, ότι έχει ως σκοπό του να ικανοποιήσει τις ανάγκες των άλλων και ο εξαναγκασμός του παιδιού να συμμετέχει σε παράνομες δραστηριότητες).

Τα σημάδια
Ποια είναι τα σημάδια που μαρτυρούν πως ένα παιδί κακοποιείται:  Το παιδί θύμα συνήθως δε φέρει ορατές σωματικές κακώσεις, συνεπώς η σεξουαλική του κακοποίηση γίνεται αντιληπτή μέσα από χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του. Το θλιμμένο και απομονωμένο παιδί, το παιδί με παραβατική συμπεριφορά και επιθετικότητα, γενικότερα το παιδί με έντονα προβληματική συμπεριφορά ενδέχεται να έχει τραυματικές εμπειρίες μέσα στην οικογένεια, όχι όμως απαραίτητα σεξουαλικής κακοποίησης.

Επίσης, συνωδά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, αισθήματα στιγματισμού, αίσθηση απομόνωσης, δυσκολία ανάπτυξης στενών διαπροσωπικών σχέσεων, κ.α.  Ως έφηβοι τα παιδιά-θύματα παρουσιάζουν μεγάλο ποσοστό πρώιμων σεξουαλικών επαφών, εγκυμοσύνης, σχέσεων με πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους χωρίς προφυλάξεις, κ.α.  Τέλος, τα κακοποιημένα παιδιά συχνά γίνονται οι ίδιοι κακοποιητικοί γονείς, διαιωνίζοντας έτσι τον κύκλο της κακοποίησης.
Τα χαρακτηριστικά του δράστη από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία είναι άτομα γνώριμα στο παιδί, στα οποία δείχνει εμπιστοσύνη.  Ειδικότερα, ο πατέρας δράστης έχει δυσκολίες να ελέγξει τις παρορμήσεις του, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, φτωχή ικανότητα για ενσυναίσθηση και είναι κοινωνικά απομονωμένος.

Η παρέμβαση σε περιπτώσεις κακοποίησης ξεκινάει από τη στιγμή που γίνεται η καταγγελία στις αρμόδιες αρχές της εισαγγελίας και το παιδί απομακρύνεται από το παθογόνο περιβάλλον. ‘Έπειτα το παιδί αφού γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις, φιλοξενείται σε κάποιο ξενώνα έως ότου αποφασιστεί αν θα επιστρέψει στην οικογένεια ή αν θα δοθεί για υιοθεσία.  Αυτό που είναι σίγουρο, είναι η ανάγκη της ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης με την βοήθεια κάποιου εξειδικευμένου ψυχολόγου σε θέματα κακοποίησης.

Προληπτικά
Η μέγιστη πιθανότητα για να αποτρέψουμε τη βία στην κοινωνία είναι να ανατραφούν παιδιά που απορρίπτουν τη βία ως μια μέθοδο επίλυσης προβλήματος,  και τα οποία πιστεύουν στο δικαίωμα του ατόμου να αναπτυχθεί σε ένα ασφαλές περιβάλλον.  Η πρόληψη της κακοποίησης των παιδιών πρέπει να εντοπιστεί σε διάφορα επίπεδα:

Η αρχική πρόληψη είναι ευθύνη και στόχος ώστε να μην ξεκινήσει καν η κακοποίηση.  Μέρος αυτής της στρατηγικής αφορά στην ενημέρωση ώστε να αλλάξει η κοινωνική στάση απέναντι στη βία, να προστατευτούν τα δικαιώματα των παιδιών και να ενθαρρυνθεί η κοινότητα ώστε να φέρει στο προσκήνιο τις ανησυχίες για τα κοινωνικά ζητήματα.

Η δευτεροβάθμια πρόληψη αφορά κυρίως στην οικογενειακή υποστήριξη, τα προσωπικά προγράμματα ασφάλειας, τις μη βίαιες σειρές προγραμμάτων επίλυσης ψυχικών συγκρούσεων στα σχολεία και την αυτοβοήθεια.

Η τριτογενής πρόληψη είναι ευθύνη των οργανισμών που πρέπει να παρεμβαίνουν για να προστατέψουν ένα παιδί.  Οι οργανισμοί αυτοί πρέπει να παρέχουν τις καλύτερες διαθέσιμες υπηρεσίες, ώστε  να εξασφαλίζεται ένα ασφαλές μέλλον για τα παιδιά.

Νίνα Καραμολέγκου, MSc Ψυχοθεραπεύτρια-Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Νίνα Καραμολέγκου

Η μικρή πόλη που έχει υιοθετήσει 76 άπορα παιδιά

Μπορεί η απομακρυσμένη πόλη “Possum Trot” στο Τέξας να μην έχει φανάρια ή ονόματα δρόμων… αλλά έχει μια τεράστια αγκαλιά για πολλά άπορα παιδιά χωρίς οικογένεια.

Τα τελευταία 16 χρόνια, περίπου 25 οικογένειες της εργατικής τάξης έχουν υιοθετήσει 76 παιδιά που δεν είχαν ούτε στέγη και φαγητό, ούτε γονείς. Δεκάδες γονείς έχουν ανοίξει τις πόρτες των σπιτιών τους σε νέα μέλη, παρόλο που αγωνίζονται σκληρά για την επιβίωσή τους.

Η αρχή έγινε από τον πάστορα WC Martin της βαπτιστικής εκκλησίας “Bennett Chapel”, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του Donna υιοθέτησαν τέσσερα παιδιά που άξιζαν αγάπη, χαρά και ένα ζεστό σπίτι! «Ορισμένα από τα παιδιά ξυλοκοπήθηκαν και κακοποιήθηκαν στο παρελθόν από μέλη της οικογένειάς τους και έχουν ζήσει φρικτά πράγματα. Μπορεί να βρισκόμαστε σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, αλλά πρέπει να φροντίσουμε αυτές τις ψυχές», αναφέρει η Donna Martin. 
Δίπλα τους για τα Χριστούγεννα βρέθηκε η εταιρία Wal-Mart, η οποία κατάφερε και άνοιξε εκ νέου την τοπική τράπεζα τροφίμων που είχε κλείσει εδώ και καιρό στην πόλη. Η εταιρεία δώρισε τρόφιμα και φάρμακα στο κέντρο για κάθε μια από τις 25 οικογένειες και $ 500 μετρητά, πέρα από τα Χριστουγεννιάτικα δώρα των παιδιών.

Σαν ένας Άη Βασίλης, η Wal-Mart εκτίμησε την προσπάθεια του πάστορα και χάρισε στον WC Martin $ 15.000 σε δωροεπιταγές για να συνεχίζει να στηρίζει τα παιδιά με ανάγκες. «Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι ο Κύριος δεν έρχεται πάντα όταν τον θέλουμε, αλλά όταν φτάνει η σωστή ώρα. Εμείς δεν θα σταματήσουμε ποτέ να είμαστε ταπεινοί», δήλωσε η Donna Martin.
Τα δώρα εκτιμήθηκαν πολύ από οικογένειες, όπως είναι ο Ricky και η Dorothy Cartwright, που έχουν υιοθετήσει πέντε παιδιά και προσπαθούν να τα βοηθήσουν να ξεπεράσουν τις κακουχίες του παρελθόντος και τις φοβίες τους.

Posted by καλα νεα

http://www.flowmagazine.gr