«Παιδί των φαναριών» η 11χρονη που σκοτώθηκε

Την παρέσυρε θανάσιμα λεωφορείο δημόσιας χρήσης.

Η τραγωδία με το 11χρονο κοριτσάκι στη Θεσσαλονίκη που έχασε τη ζωή του την Τρίτη προκάλεσε συγκίνηση σε όλη τη χώρα.

Το άτυχο κορίτσι ενώ οδηγούσε το ποδήλατό του, παρασύρθηκε από λεωφορείο δημόσιας χρήσης που οδηγούσε 42χρονος. Ενώ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, δυστυχώς δεν τα κατάφερε και κατέληξε.

Όμως αυτό που συγκλονίζει είναι η προσωπική ιστορία της μικρής Στέφκα που «έφυγε» τόσο άδικα.

Ήταν ένα «παιδί των φαναριών» η 11χρονη, λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων η Βαλμπόνα Χιστούνα από την κοινωνική οργάνωση υποστήριξης νέων «Άρσις» που εκπονεί πρόγραμμα για τα «παιδιά των φαναριών».

«Την είχα δει τελευταία φορά την περασμένη Κυριακή, στα φανάρια της οδού Λαγκαδά, στο ύψος της Νεάπολης. Τη θυμάμαι ταλαιπωρημένη, να τραβάει με κούραση το πανί της πάνω στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων που σκούπιζε», αποκαλύπτει η Χιστούνα.

«Η Στέφκα ήταν τσιγγάνα και είχε έρθει από την Βουλγαρία στην Ελλάδα πριν από περίπου δύο χρόνια. Ζούσε σε ένα διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη μαζί με συγγενείς της και όσες φορές την είχαν προσεγγίσει από την "Αρσις" αρνιόταν να πάει σχολείο και να μιλήσει περισσότερο για την οικογένειά της», σημειώνει η Χιστούνα.

Παράλληλα ο διοικητής του νοσοκομείου "Γ. Γεννηματάς" Παύλος Παπαδόπουλος τονίζει ότι «ήταν πολύ άσχημα χτυπημένο το κοριτσάκι και παρά τις προσπάθειες των γιατρών που το οδήγησαν άμεσα στο χειρουργείο, κατέληξε από ακατάσχετη αιμορραγία και καρδιακή ανακοπή»

   

Το άψυχο κορμί του μικρού κοριτσιού παραμένει προς το παρόν στο νεκροθάλαμο του νοσοκομείου και μόνο μία γυναίκα, που συστήθηκε ως η γιαγιά του, πήγε να το δει. Απομένει η ιατροδικαστική έκθεση, η διασταύρωση των στοιχείων από το βουλγαρικό προξενείο και η υπόθεση του θανάτου της Στέφκας θα «κλείσει» ως ακόμη ένα τραγικό γεγονός...

23/01/2013  

protothema.gr

Η συμμετοχή της τηλεόρασης στη διαμόρφωση της κοινωνικής συμπεριφοράς των παιδιών

του Κώστα Λ. Ζημιανίτη, Δρ. ΜΜΕ
  

Εισαγωγή

Ο βαθμός ικανότητας των παιδιών να αφομοιώνουν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου τους, καθώς και η απόκτηση δεξιοτήτων και συμπεριφορών διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους και την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία. 
 Μερικούς αιώνες πριν, όλα αυτά επιτυγχάνονταν μέσα από σκληρές και επώδυνες διαδικασίες. Σήμερα το ρόλο αυτό καλούνται να διαμορφώσουν άλλοι, ηπιότεροι κοινωνικοποιητικοί παράγοντες, ανάμεσά τους, και στο υψηλότερο βάθρο, η τηλεόραση. Η τηλεόραση, δηλαδή, έχει τις ίδιες δυνατότητες που διαθέτει και η οικογένεια στο να διαμορφώνει πρότυπα και στάσεις ζωής στα νεότερα μέλη της. Για παράδειγμα, τα παιδιά μαθαίνουν από την τηλεόραση πώς πρέπει να γίνονται αρεστά στην παρέα τους, πώς θα ντύνονται σύμφωνα με τη μόδα, πώς θα συμπεριφέρονται προς τους συνομηλίκους τους κ.ά. (Κούρτη, 2004:117).

Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι αρνητικές επιδράσεις της τηλεόρασης υπερτερούν έναντι των θετικών. Καταλογίζουν, μάλιστα, στην τηλεόραση ότι συμβάλλει στην απο-ευαισθητοποίηση και την παθητικοποίηση των μικρών τηλεθεατών, στην ισοπέδωση των αξιών, στη δημιουργία παραπλανητικής εικόνας για την έννοια του κόσμου και, ακόμη, ότι βοηθάει, με την προβολή που δίνει σε παραβατικές συμπεριφορές, στην πρόκληση παράνομων ή και εγκληματικών πράξεων (Halloran, 1975, τ. 9:19).

Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε αν πράγματι η τηλεόραση έχει τόση δύναμη στο να δημιουργεί νέα συστήματα αξιών, στο να αλλάζει τις συνήθειες των παιδιών, καθώς και σε ποιο βαθμό μπορεί να επεμβαίνει στον ψυχοπνευματικό κόσμο των παιδιών και να τον αλλοιώνει.

1. Ο ρόλος της τηλεόρασης στην αλλαγή των κοινωνικών στάσεων
Στις μέρες μας είναι αποδεκτό ότι η τηλεόραση δημιουργεί συνήθειες και, κατά συνέπεια, διαμορφώνει τον τρόπο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Ιδιαίτερα οι μικροί μας φίλοι δέχονται από πολύ νωρίς πλήθος πληροφοριών και εικόνων, οι οποίες διαμορφώνουν τα βασικά στοιχεία της συμπεριφοράς τους. Με αυτό τον τρόπο, οι νεαροί τηλεθεατές σχηματίζουν και την αντίστοιχη άποψη για τα δύο φύλα. Σε έρευνές του ο A. Leifer (1975) διαπίστωσε ότι τα παιδιά που έβλεπαν τηλεόραση περισσότερο από 25 ώρες εβδομαδιαίως είχαν αποδεχτεί τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, αυτόν δηλαδή που ταίριαζε στο δικό τους φύλο, σε αντίθεση με τα παιδιά που παρακολουθούσαν τηλεόραση λιγότερο από 10 ώρες την εβδομάδα. Ακόμη, σημαντική είναι και η στάση που διαμορφώνουν τα παιδιά μέσα από την τηλεόραση για τις άλλες φυλές και μειονότητες. Έχει μελετηθεί ότι τα παιδιά που έχουν αντλήσει πληροφορίες αποκλειστικά από την τηλεόραση για τα ιδιαίετερα χαρακτηριστικά μιας άλλης φυλής έχουν σχηματίσει τελείως διαφορετική άποψη από τα παιδιά που άντλησαν πληροφορίες από τα ίδια τα ίδια τα μέλη της διαφορετικής με αυτά φυλής (Grewe-Partsch, 1975, τ.9:75).
Ομοφωνία των ερευνητών συναντάμε και στο ότι οι τηλεοπτικές διαφημίσεις είναι ο καλύτερος σύμβουλος και «πληροφοριοδότης» στο πλευρό του σύγχρονου καταναλωτή. Δυστυχώς, η διαφήμιση προσφέρει μια πολυέξοδη «λύση» στο φαντασιακό καταναλωτικό κόσμο μας. Έχει μετρηθεί ότι ...