ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ…

Ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί, μονάχα ψευτοθυμώνει κι όταν πραγματικά πεισμώνει, πάλι γρήγορα το ξεχνά. Γιατί ένα παιδί ξέρει να συγχωρεί και να ζητάει συγγνώμη.

Γίνε κι εσύ παιδί… και κέρδισε...

Ένα παιδί δεν ξέρει τι θα πει ντροπή, ούτε και περηφάνια κι έτσι μπορεί ελεύθερα να κλαίει κι ελεύθερα να γελάει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι αυθεντικό κι αυθόρμητο.

Ένα παιδί ποτέ του δεν φθονεί, μονάχα λαχταράει κι ίσως και λιγάκι να ζηλεύει, μα πάλι σπάνια παραπονιέται. Γιατί ένα παιδί ξέρει να κάνει υπομονή, φτάνει να του λες αλήθεια.

Ένα παιδί ποτέ του δεν θα πει λόγια πίσω απ’ την πλάτη σου, μα κι αν παρασυρθεί, πάλι να ξέρεις πως δεν θα το εννοεί. Γιατί, το είπαμε και πριν, ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί.

Ένα παιδί μπορεί με μια κούκλα ή ένα τρενάκι να χαρεί κι έναν κόσμο ολόκληρο γύρω του να χτίσει και παντού να ταξιδέψει. Γιατί ένα παιδί έχει φαντασία αμόλυντη από τις βρωμιές του κόσμου μας.

Ένα παιδί ξέρει να χτίζει μια φιλία δυνατή, γεμάτη αγάπη και με κάθε τρόπο να τη στηρίζει και να την προστατεύει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να μοιράζεται τον κόσμο με τους γύρω του.

Ένα παιδί μπορεί με τη χαρά σου να χαρεί, χωρίς να το κεράσεις κι αν σου πάρει κάποιο δώρο, μέσα απ’ την καρδιά του θα ‘ναι. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι πλούσιο στην ψυχή και όχι στο ασήμι.

Ένα παιδί ποτέ του δεν αδιαφορεί στον πόνο και δίπλα σου θα σταθεί και πάντα θα σε ρωτήσει τι έχεις και είσαι λυπημένος και τα πάντα θα κάνει για σένα. Γιατί ένα παιδί έχει καρδιά ευαίσθητη στις δονήσεις που στέλνουνε τα μάτια.

Ένα παιδί ξέρει πραγματικά να ζει κι ό,τι νιώθει να το εκφράζει, τη λύπη, τον πόνο, τη συμπόνια, το γέλιο, τη χαρά, την ευγένεια, την αγάπη. Ένα παιδί… πόσο ευτυχισμένο είναι!!!

Όλοι εμείς παίρνουμε μαθήματα για δύναμη και θάρρος, ελπίδα, χαρά από τα παιδιά που μας κάνουν κάθε στιγμή καλύτερους ανθρώπους, σε μια κοινωνία που επικρατεί το ψέμα και η υποκρισία!  
Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας και το μέλλον αυτού του κόσμου!

.
Γίνε κι εσύ παιδί… και κέρδισε...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Κατά Ματθαίον ΙΗ´ 
ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 

«Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου…»

Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε την μαθητική παράσταση
«Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου…»
.

το Σάββατο 30 Μαρτίου στις 19.30 

στην αίθουσα τελετών του Α.Π.Θ.

Ένα οδοιπορικό στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, από τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης των Προτύπων Εκπαιδευτηρίων Θεσσαλονίκης.

Η παράσταση αναδεικνύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του λαού μας ο οποίος σε καταστάσεις πίεσης, στέρησης ελευθερίας ή επιβολής κατάφωρης αδικίας οργανώνεται, αντιστέκεται και τελικά αλλάζει την ιστορική του μοίρα.

Μέσα από σκηνές άλλοτε σατιρικές, άλλοτε στοχαστικές, αλλά πάντοτε αιχμηρές συνοδευόμενες από μουσικές και τραγούδια του έντεχνου αλλά και παραδοσιακού χώρου, οι μαθητές- ηθοποιοί αφηγούνται τα Πάθη της χώρας μας, μαζί με τα συνθήματά της, σε κείμενα των : Ιάκωβου Καμπανέλλη από «Το μεγάλο μας τσίρκο», του Μάριου Ποντίκα από τις «Εσωτερικές Ειδήσεις», της Βασιλικής Κυριοπούλου, του Διονύση Γρηγοράτου, αλλά και κείμενα ποιητικά από τους Γ. Ρίτσο, Δ. Σαββόπουλο, Κ. Βάρναλη, Δ. Σολωμό και Μ. Αναγνωστάκη.

Στην παράσταση τονίζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της «φυσιογνωμίας» του Έλληνα και αποτυπώνεται η στάση του και η φιλοσοφία που τον διακρίνει τόσο στις ηρωικές όσο και στις κωμικοτραγικές του στιγμές.

Και κει, λίγο πριν το τέλος της παράστασης, μέσα στη διελκυστίνδα των ετερόκλιτων και των αμφίσημων, ενόσω τα κύμβαλα της καταστροφής μαίνονται ολόγυρα, ορθώνεται το αέναο παρόν της ελληνικής ψυχής επιχειρώντας, διατρανώνοντας και διεκδικώντας τη ρύση του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη «ο Λαός δε σώζεται, σώζει…».

Φοιτητές του Παντείου δεν ήξεραν τη Μάχη του Μαραθώνα

Αίσθηση και έντονο προβληματισμό έχει προκαλέσει στην πανεπιστημιακή κοινότητα το τραγελαφικό περιστατικό που αποκάλυψε ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Δονάτος Παπαγιάννης. 

Όταν ρώτησε 300 φοιτητές του να του πουν τι ξέρουν για τη Μάχη του Μαραθώνα, στην αίθουσα επικράτησε νεκρική σιγή. Την κατάσταση έσωσε μια φοιτήτρια, η οποία, αν και αλβανικής καταγωγής, περιέγραψε με καταπληκτική ακρίβεια τα γεγονότα της μάχης.

«Το μάθημα γίνεται σε προχωρημένο εξάμηνο του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης. Το παρακολουθούν περίπου τριακόσιοι φοιτητές. Υπό προθεσμία δηλαδή, νέοι επιστήμονες. Κάποια στιγμή ο λόγος στρέφεται στον Μαραθώνιο που έλαβε χώρα στην Αθήνα και προκάλεσε μάλιστα το ενδιαφέρον σε αθλητές όλου του κόσμου, αλλά και του ελληνικού κοινού, αφού προβλήθηκε live από την τηλεόραση» σημείωσε και πρόσθεσε:

«Ρώτησα με την ευκαιρία τους φοιτητές μου να μου πουν, λόγω ποιου γεγονότος οργανώνεται ο συγκεκριμένος αγώνας δρόμου. Άκρα του τάφου σιωπή. Ουδεμία απάντηση... Ουδείς γνώριζε! Επέμεινα... «Δεν θα προχωρήσω την παράδοση του μαθήματος, αν δεν ακούσω απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα» είπα. Σιωπή. Ξάφνου σηκώνεται ένα χέρι. Με αυτοπεποίθηση. Δεν τρέμει. Νιώθω μια ελαφριά εκτόνωση. «Επιτέλους, γνωρίζει ένας» σκέφτηκα. Σώθηκε τουλάχιστον η τιμή του πανεπιστημίου».

«Αγαλλίαση»

Όπως αποκάλυψε ο ίδιος: «Ήταν φοιτήτρια. Με άψογη εκφραστική λεπτότητα και με καταπληκτική ακρίβεια περιέγραψε τα γεγονότα της μάχης του Μαραθώνα. Ένιωσα μια κρυφή αγαλλίαση. Αλλά ταυτόχρονα και περηφάνια για την πληθωρική ευρυμάθεια της φοιτήτριάς μου, έστω κι αν ήταν μία και μοναδική. Για να την επιβραβεύσω, τη ρώτησα πώς τη λένε και από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι (με τον ενδόμυχο φόβο μήπως ήταν από τον Μαραθώνα!) Με έμφυτη ταπεινότητα μου απάντησε: «Με λένε Συλβάνα και είμαι από την Αλβανία».

Πηγή

Ρατσισμός: Η Σφαγή του Σάρπβιλ - Sharpeville massacre

Sharpeville massacre

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι.  
Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.
.

Ο ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.
sansimera