14χρονο παιδί πέθανε από την πολλή δουλειά στην Κίνα!

Όπως αναφέρει ο κινεζικός Τύπος, τουλάχιστον 600.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ετησίως από την υπερβολική εργασία, ενώ δεκάδες είναι όσοι αυτοκτονούν.
Ήταν μόλις 14 ετών, όμως ο μικρός Κινέζος εργαζόταν 12 ώρες την ημέρα με δύο σύντομα διαλείμματα για φαγητό σε ένα εργοστάσιο στην περιοχή Ντονγκουάν, που παρήγαγε ηλεκτρονικά προϊόντα.

14-year-old worker found dead at possible Asus supplier in China

 Ο Λιου Φουζόνγκ, που προερχόταν από μια φτωχή οικογένεια και έπρεπε να εργάζεται από μικρή ηλικία για να συνεισφέρει οικονομικά, δεν άντεξε τις υπερβολικές ώρες εργασίας και βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του σε χώρο του εργοστασίου.

Σύμφωνα με την οργάνωση China Labor Watch, δεν είναι σπάνιο τα παιδιά να εργάζονται σκληρά υπό απάνθρωπες συνθήκες και με εξευτελιστικά πενιχρές αμοιβές.
Ο Λιου προσελήφθη πριν λίγους μήνες από την Yinchuan Electronic Company, η οποία παράγει τις μητρικές πλακέτες υπολογιστών για την εταιρεία Asus και ανήκει στον κολοσσό από την Ταιβάν 3CEMS Group, που συνεργάζεται με τις: Samsung, Canon και Sony.
Μάλιστα, η Samsung έσπευσε να σβήσει την επωνυμία της από την ιστοσελίδα της εταιρείας, ώστε να αποφύγει οποιαδήποτε ανάμειξη στο τραγικό περιστατικό, αν και στο παρελθόν η China Labor Watch έχει επισημάνει τις άθλιες συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων της.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο άτυχος 14χρονος προσελήφθη από την εταιρεία, παρουσιάζοντας πλαστά έγγραφα, στα οποία αναγραφόταν ότι είναι 18 ετών. Μαζί με εκείνον εργάζονταν μαθητές κάτω των 16 ετών, παρότι απαγορεύεται δια νόμου.
Όπως αναφέρει ο κινεζικός Τύπος, τουλάχιστον 600.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ετησίως από την υπερβολική εργασία, ενώ δεκάδες είναι όσοι αυτοκτονούν.
protothema

Δέκα μαθήματα από τα παιδιά !!!

“Όταν αφήνεις την αγάπη ενός παιδιού να μεταμορφώσει την καρδιά σου, τότε ξαναγεννιέσαι” – Judy Ford

Αλήθεια πόσο πιο απλή και όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν παίρναμε μερικά μαθήματα από τα μικρά παιδιά!!! Αν αφήναμε στην άκρη τη μάσκα του  «εγώ είμαι ο μεγάλος, ο δάσκαλος και ξέρω» και  δίναμε την  ευκαιρία στα παιδιά να μας διδάξουν μέσα από την παιδικότητα και την πηγαία, αυθόρμητη, ολοζώντανη φύση τους!!!

Ας διαβάσουμε και ας σκεφθούμε τα δέκα απλά μαθήματα που μπορούν να μας διδάξουν και όχι να τους διδάξουμε!!!

1. «Δεν με νοιάζει τι είναι “σωστό”. Κάνω αυτό που μ΄ αρέσει»: Πολλοί από μας χρειαζόμαστε να χαλαρώσουμε λιγάκι από τα «πρέπει» που επιβάλλουμε στους εαυτούς μας ή μας επιβάλλουν και να ακολουθούμε πιο εύκολα τη φωνή της καρδιάς! Ας εφαρμόσουμε στην τάξη μας την “προσωπική” μας παιδαγωγική θεωρία, αφού βέβαια μπορούμε πρώτα να την υποστηρίξουμε. Τότε τα “πρέπει” και τα “σωστά” των άλλων θα μείνουν στην άκρη!!!

2. «Κάνω εγώ την πρώτη κίνηση όταν θέλω κάτι, δεν παριστάνω τον αδιάφορο στη γωνία περιμένοντας τους άλλους»: Μοίρασμα, σύνδεση, έκφραση, όλα αυτά που πηγαία κάνουν τα μικρά παιδιά, όταν οι μεγάλοι οχυρώνονται πίσω από ρόλους και προφάσεις για να παραμείνουν κλεισμένοι στο καβούκι τους, ενώ κατά βάθος λαχταρούν να συνδεθούν με τους άλλους! Ας μπούμε και εμείς στην ομάδα τους και ας νιώσουμε τη χαρά του “εμείς”. Ας γίνουμε μια ομάδα με τους συναδέλφους μας στο χώρο εργασίας.

3. «Εκφράζω αυθόρμητα τα συναισθήματά μου ό,τι κι αν συμβαίνει και μετά προχωράω παρακάτω»: Τα παιδιά κλαίνε όταν βιώνουν απόρριψη και λύπη, γελάνε όταν χαίρονται, τσιρίζουν όταν θυμώνουν, όταν εμείς παριστάνουμε τους ευγενικούς, τους υπεράνω και τους ψύχραιμους, ενώ μέσα μας πονάμε ή βράζουμε από οργή. Μετά παραπονιόμαστε γιατί δεν νιώθουμε καλά και κρατάμε απωθημένα για μια ζωή, σε αντίθεση με τα παιδιά που...

Θυμός στην εφηβεία. Πώς αντιμετωπίζεται;

Θυμός. Ένα συναίσθημα που δυσκολεύει τη ζωή μας. Ένα συναίσθημα πολύ κοινό στον εφηβικό πληθυσμό. Άραγε μπορούμε να τον κατευνάσουμε; 

Σήμερα, ο συνεργάτης μας, Επίκουρος Καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, δίνει πρακτικές συμβουλές στους εφήβους για να μπορέσουν να διαχειριστούν το συναίσθημα του θυμού. Τι θυμώνει άραγε τους εφήβους; Πότε οι έφηβοι αισθάνονται αδικημένοι μέσα στην οικογένεια; Τι πρέπει να κάνει ένας έφηβος για να ηρεμήσει; 

ΝΙΩΘΟΝΤΑΣ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ: «Στην οικογένειά μου κανείς δεν εκφράζει το θυμό του. Κανείς, εκτός απ’ τον μπαμπά μου, δηλαδή. Όλοι πνίγουν τα συναισθήματά τους. Ορισμένες φορές κλείνομαι στο δωμάτιό μου και νιώθω ότι θα ήθελα να σπάσω τα πάντα γύρω μου». 

Όλοι νιώθουμε θυμωμένοι ορισμένες φορές. Είναι φυσιολογικό και υγιές να θυμώνουμε όταν υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος. Βέβαια, μερικές φορές νιώθουμε θυμωμένοι χωρίς να υπάρχει κάποια αιτία. Είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε το θυμό μας και να μην τον καταπιέζουμε. Ωστόσο, οι εκρήξεις οργής συνήθως χειροτερεύουν μια κατάσταση. Τα προβλήματα προκαλούνται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι εκφράζουν το θυμό τους.

Γιατί θυμώνουμε;
Παρακάτω αναφέρονται μερικά παραδείγματα. Μπορεί να θυμώνουμε επειδή:

• Μας στενοχωρούν ή μας φέρονται άσχημα.
• Μας προσβάλλουν μπροστά σε κόσμο.
• Βιώνουμε αλλαγές στην οικογένειά μας, όπως... 

Πρόστιμο για αποκλεισμό παιδιών Ρομά από σχολεία

Για παραβίαση του δικαιώματος στην εκπαίδευση και των διατάξεων της Σύμβασης που απαγορεύουν τις διακρίσεις, καταδικάστηκε η Ελλάδα από το ΕΔΑΔ. Προηγήθηκε προσφυγή 23 γονέων Ρομά, που διαμαρτυρήθηκαν για τον αποκλεισμό των παιδιών τους από τα δημοτικά σχολεία στις Σοφάδες Καρδίτσας και την υποχρεωτική εκπαίδευσή τους σε σχολεία μόνον για παιδιά Ρομά.

Το Δικαστήριο υποχρέωσε την Ελλάδα να καταβάλλει από 1.000 ευρώ στον κάθε αιτούντα, ως αποζημίωση για ηθική βλάβη και να πληρώσει και 2.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα.

Οι προσφεύγοντες εκπροσωπήθηκαν στο Δικαστήριο από το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι.
Στην απόφασή του το Δικαστήριο επικρίνει το υπουργείο Παιδείας διότι, όπως αναφέρει, δεν έκανε τίποτα για να άρει τον κοινωνικό αποκλεισμό των παιδιών Ρομά από τα εκπαιδευτήρια της περιοχής, παρόλο που είχε ενημερωθεί επισήμως, μέσω δύο επιστολών και σχετικής έκθεσης, για τις εθνοτικές διακρίσεις που υφίσταντο τα παιδιά των Ρομά στα σχολεία στις Σοφάδες.
Επικαλείται δε σχετική δήλωση της επιτρόπου Βίβιαν Ρέντινγκ, σύμφωνα με την οποία τα μέτρα που ελήφθησαν από την πλευρά των ελληνικών Αρχών δεν ήταν αρκετά για να τεθεί τέρμα στην πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των παιδιών Ρομά από τα άλλα.

Πηγή

Παιδικές προσευχούλες

Άγγελε φύλακα, προστάτη,
με τα φτερά σου τ' απλωτά,
έλα στον ύπνο μου και στάσου
στο κρεββατάκι μου κοντά.

Θέλω να νοιώθω πάντα πλάι
τον ίσκιο σου να με φυλάει
κι έξω στο δρόμο όταν βρεθώ,
που 'μαι ένα αδύνατο παιδάκι,
κράτα με πάντα απ' το χεράκι,
Άγγελε συ να μη χαθώ.

περισσότερες προσευχούλες εδώ

Ενέσεις Χαράς - Η Αγάπη στην πράξη

Ήταν δύσκολα την Παρασκευή στη δουλειά. Γύρισε στο σπίτι στενοχωρημένος. Το συζήτησαν. Του συμπαραστάθηκαν. Το βάρος δεν έλεγε να φύγει. Βγήκαν μια βόλτα με μια παρέα, αλλά αυτός δεν έβλεπε την ώρα να γυρίσει σπίτι. 

Τα ίδια και το Σάββατο. Το κλίμα ήταν χάλια. Απέφευγαν να συζητήσουν το περιστατικό της δουλειάς. Αλλά αυτό ήταν εκεί, ζωντανό, ανάμεσά τους. Κάτι προσπάθειες άρσης της στενοχώριας πήγαν στο βρόντο.

Τα πράγματα την Κυριακή χειροτέρευσαν. Αυτή έβγαζε αναστεναγμούς. Που και που βόγκαγε. Αυτός είπε κάτι μερικές φορές, αλλά ούτε πίστευε αυτό που έλεγε. Ήθελε να απομονωθεί, να μείνει μόνος του.

Έφαγαν το μεσημέρι και ξάπλωσαν να κοιμηθούν. Στις 5 παρά κάτι, χτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκαν. Ένας αλλοδαπός ήταν, ζήταγε δουλειά, ζήταγε φαγητό, κάτι ζήταγε, ούτε καταλάβαιναν. Αυτός δεν ήθελε ενόχληση, πήγε να πάρει 5 ευρώ να του δώσει να ξεμπερδεύει.

Αυτή γκρίνιαξε: «Μη του δίνεις λεφτά»

—Θα του δώσω, είπε αυτός.

—Βάλτον να δουλέψει, να καθαρίσει έξω από τον φράχτη.

Δεν ήθελε, αλλά κάλεσε τον αλλοδαπό για να γλυτώσει τη φασαρία. Του έδωσε μια τσάπα και μπήκε στο σπίτι. Δεν είχε διάθεση για τίποτε.

Μετά από λίγο της είπε: «Πήγαινε να δεις τι κάνει, για να μη γκρινιάζεις μετά».

Η γυναίκα, πήγε στον ξένο, και άρχισε να του δίνει οδηγίες.

—Ναι μαμά! της είπε αυτός. Όσο του μίλαγε, αυτός έλεγε «Ναι, μαμά»

Η γυναίκα ήρθε μέσα στο σπίτι. «Πεινάει» είπε, «Παιδί είναι».

Την είδε φουριόζα να ετοιμάζει πράγματα, Πήρε μπισκότα και πορτοκαλάδα και του πήγε.

Γύρισε ευχαριστημένη, πετούσε.

—Τι έπαθες;

—Με λέει «μαμά», δεν ξέρει τη γλώσσα.

Βάλθηκε να καθαρίζει πατάτες, πήρε και τρία αυγά. Πήγε να τον δει. Αυτός την ακολούθησε διακριτικά από πίσω. Αυτή μίλαγε του ξένου και ο ξένος έλεγε «Ναι, μαμά». Γύρισε και τραγουδούσε τώρα. «Τα έφαγε τα μπισκότα» είπε.

Μετά από λίγο είπε: «Κουράστηκε το παιδί, φώναξε τον να φάει».

Του έστρωσε το τραπέζι. Κανονικά, όχι πρόχειρα. Του σέρβιρε ένα σφουγγάτο και μια τεράστια σαλάτα. Ψωμί και αναψυκτικό.

Τον κοίταζε να τρώει και έλαμπε …

Ζαφίρ τον λέγανε και ήταν πακιστανός, πετσί και κόκαλο ο καημένος.

Έφαγε το φαγάκι του όλο.

Η γυναίκα του έφερε ρούχα, του έδωσε και ένα κόκκινο καπελάκι, για τον … ήλιο, είπε. Του έδωσε και λεφτά, πήρε και το τηλέφωνο του, για να της κάνει δουλειές είπε.

Ο Ζαφίρ έφυγε χιλιοευχαριστώντας.

Όλα είχαν αλλάξει. Η χαρά μπήκε στο σπίτι. Το κλίμα άλλαξε. Πάει εκείνο το βαρύ σύννεφο που μας πλάκωνε.

—Τι έγινε ρε παιδιά; Πως άλλαξαν όλα; Τι μαγικό ήταν αυτό; Σκέψου, σκέψου, βάλε την κρίση σου να καταλάβει. Μια φράση, μισή και κολοβή ήρθε στο μυαλό του. «ο αδερφός μου ο ελάχιστος». Ήξερε ότι λάθος το έλεγε, αλλά καταλάβαινε το νόημα! Έψαξε να βρει και κατανόησε.

Ο Χριστός χτύπησε την πόρτα μας, την ανοίξαμε με το ζόρι και μετά η γυναίκα με όλη της την καρδιά τον τάισε, τον πότισε, τον έντυσε.

Ούτε μαγικά, ούτε μάγια ήταν. 
Η Υπόσχεση ήταν:«δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με»,

Απλό και εύκολο ήταν και μπήκε η Χαρά στο σπίτι μας. Έτσι απλά και Θαυμάσια.

hamomilaki