Τι να την κάνουμε την ΕΡΤ όταν...

Αποσπάσματα από το άρθρο της Αναστασίας Γιάμαλη: 

«Μας τα πρήξατε με την ΕΡΤ»

Και εν πάση περιπτώσει, που είναι η Λιλιπούπολη;  
Το Google Maps δεν βγάζει τίποτα.

Τι να την κάνουμε την ΕΡΤ όταν υπάρχει η Μεσημεριανή Μελέτη στο κανάλι του πολύ κ. Μαλέλη για να δεις ποιος τα 'φτιαξε με ποιά, ποιός χώρισε με ποια, πού εμφανίστηκε ποια και αν ήπιε μαρτίνι, απλτίνι ή μαρουλίνι.

Tί να την κάνουμε την ΕΡΤ όταν υπάρχουν ενημερωτικές εκπομπές σαν αυτή του Γιάννη Πρετεντέρη που περνάει γραμμή κυβερνητική καλύτερα και από τον Σίμο; Πού έχει πάντα πρώτο στασίδι τον Ψαριανό και το γιλέκο του;

Tι να την κάνουμε την ΕΡΤ όταν η Όλγα μας λέει ειδήσεις φορώντας κολιέ Chopard, την ώρα που για ποσά πολύ  μικρότερα από την αξία του έχουν φυλακιστεί διάφοροι καημένοι.
.............................

Τι να την κάνουμε την ΕΡΤ, όταν prime time παίζει Σουλεϊμάν και Φατμαγκιούλ και διάφορα άλλα σαπούνια εκ Τουρκίας. Μαθαίνουμε και μια ξένη γλώσσα, αλλά, τα 'χει πεί ο Σίμος και η Τρόικα, είμαστε αχάριστοι...

Τι να την κάνουμε την ΕΡΤ, άμα γουστάρουμε να δούμε κώλους το βάζουμε στον Θέμο - αυτόν με τα εκατομμύρια στο πορτ μπαγκάζ - ή το γυρνάμε στο Star που έχει και ρεπορτάζ παραλίας. Άσε που ο Θέμος που και που παρουσιάζει και κάνα Χρυσαυγίτη βουλευτή και γουστάρουμε. Είναι αντισυστημικός ο Θέμος, σαν τους Χρυσαυγίτες...

Τι να την κάνουμε την ΕΡΤ, όταν τις Κυριακές έχει τα σόου, που τη μία εγχώριοι τριτοδεύτεροι και ενίοτε δευτερόπρωτοι star - ένεκα η κρίση- χορεύουν στον πάγο, χορεύουν στην πίστα βαλς, μάμπο, τσάτσα, τραγουδούν πότε ημίγυμνοι και πότε  υποδυόμενοι τη μία την Μαντόνα, την άλλη τον Τσιτσάνη και την άλλη τον Μιχαλάκη τον Τζάκσον.
.............................
Γιατί τα πρωινά;  Που αν δεν ακούσεις τα κοσμικά και τις χιτ επιτυχίες  της λαϊκοπόπ με ολίγη από χιπ χοπ  και αν δεν δεις τι καλό έφτιαξαν τα χεράκια του «πρώτου Έλληνα master chef» Άκη Πετρετζίκη στου Γιώργου και της Φαίης στο Mega - που είναι και ανιψιά του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ του Γ. Φλωρίδη - πως να πάει καλά η μέρα;

Kαλύτερα μωρέ, να το κλείσουν το μπουρδέλο την ΕΡΤ. Σιγά, τι να μας πει και  ο Εξάντας. Επειδή έχει πάρει εκεί κάμποσα διεθνή βραβεία; Tι να μας πει και ο Κούλογλου, και οι Ανιχνεύσεις στην ΕΤ3; Τι να μας πει και το «Σαν σήμερα» αφού δεν πρόκειται ποτέ να πει πότε έχει γενέθλια η Μενεγάκη. Τι μας νοιάζουν τα αφιερώματα σε ιστορικές περιόδους;  Tι μας νοιάζει η «Μηχανή του Χρόνου» και ο «Λαβύρινθος». Τι μας νοιάζει ο Βασίλης Βασιλικός που καταπιάνεται με βιβλία, εμείς έχουμε facebook. Και στην τελική, ποιος χέστηκε για τα «Μουσικά Σύνολα» αφού είναι γνωστό και γενικά παραδεκτό πως «στην Ελλάδα δεν πιάνουν τα συγκροτήματα!».
Και αυτή την Ιστορία την έχουμε πολύ υπερεκτιμημένη, επειδή δηλαδή έχουν διευθύνει τμήματα της ΕΡΤ ο Στρατής Μυριβήλης κι ο Οδυσσέας Ελύτης και επειδή ο Δημήτρης Χορν διετέλεσε διευθυντής, ή επειδή ο Μάνος Χατζηδάκις ανέλαβε το Τρίτο Πρόγραμμα πρέπει να μείνει ανοιχτή και να εκπέμπει; Που τα είδαμε αυτά; Έχουν οι άλλες χώρες κρατικά ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα; Και εν πάση περιπτώσει, που είναι η Λιλιπούπολη. Το Google Maps δεν βγάζει τίποτα.
.................................................  
Υ.Γ. Η ΕΡΤ ήταν μέχρι το βράδυ της Τρίτης το μόνο κανάλι που εξέπεμπε με άδεια. 
..............................................
ολόκληρο το άρθρο στην πηγή: tvxs

Παιδιά σκλάβοι: Τα «αναλώσιμα» του κόσμου;

Vicky Markolefa – Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, σήμερα υπάρχουν στον κόσμο 27 εκατομμύρια σκλάβοι, διπλάσιοι από όσοι υπολογίζεται να μεταφέρθηκαν κατά τη διάρκεια του υπερατλαντικού δουλεμπορίου και περισσότεροι από ποτέ.

Γκάνα: Από το Ελμίνα στους καταυλισμούς «μαγισσών»

 

Στο οχυρό Ελμίνα στη Γκάνα, η μυρωδιά στα μπουντρούμια των σκλάβων είναι ακόμη έντονη.  
Από αυτό το λιμάνι, ένα από τα μεγαλύτερα σημεία δουλεμπορίου στον πλανήτη, εκατομμύρια άνθρωποι στοιβάχτηκαν και μεταφέρθηκαν σε άθλιες συνθήκες στον «Νέο Κόσμο». Αν και το «Υπεραντλαντικό δουλεμπόριο» έχει σταματήσει χρόνια πριν, η σκλαβιά στη Γκάνα υπάρχει ακόμη. Στους καταυλισμούς «μαγισσών» βόρεια της χώρας, περίπου 2000 γυναίκες και παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς αμοιβή για λογαριασμό των «Μεγάλων Μάγων». Η Λαμινάτου είναι μόλις 14 και ζει εξόριστη όπως και η γιαγιά της στον καταυλισμό «μαγισσών» Κούκουο. Δεν πάει στο σχολείο, δουλεύει κάθε μέρα.  

Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω καλός άνθρωπος

Ινδία: Η θλιβερή πρωτιά – Στην Ινδία των καστών, η κάθε οικογένεια κληρονομεί όχι την περιουσία των γηραιότερων, αλλά το χρέος τους. Έτσι πολλά παιδιά και ιδιαίτερα κορίτσια καταλήγουν να αποπληρώνουν με τη ζωή τους το χρέος των παππούδων ή των γονιών τους. Πολλές φορές οι οικογένειες εξαπατώνται, άλλες φορές απλά ενδίδουν στις προσφορές των σύγχρονων δουλεμπόρων, ανήμποροι να ανταπεξέλθουν στην απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση. Τα παιδιά δουλεύουν ως οικιακοί βοηθοί, ως εργάτες σε χωράφια και εργοστάσια και τις περισσότερες φορές πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης από τα νέα τους «αφεντικά» ή τους πελάτες τους. Υπολογίζεται ότι στην Ινδία κατοικούν οι περισσότεροι σκλάβοι στον πλανήτη.

Κορίτσι της κάστας των Ντάλιτ (Ανέγγιχτοι)

Πακιστάν: Παιδιά στη σκόνη – Η Rabia είναι 8 ετών. Δουλεύει φτιάχνοντας τούβλα. Η Rabia δουλεύει 80 ώρες την εβδομάδα, σε καθεστώς δεσμευμένης εργασίας σε ένα από 570 εργοστάσια τούβλων της πόλης Μultan. Υπολογίζεται πως συνολικά 76000 άνθρωποι στην περιοχή ζουν όπως η Rabia.

Η δουλειά είναι σκληρή, με κουράζει
και τα χέρια μου πονάνε

Τι μπορεί να ελευθερώσει την Rabia, τη Λαμινάτου και τα εκατομμύρια παιδιά-δούλους από την σκλαβιά; Η ActionAid πιστεύει ότι το καλύτερο όπλο ενάντια στην αδικία, είναι η γνώση.

Νεπάλ: Οι ελεύθεροι Καμαΐγιας H Nabina είναι μόλις 6 ετών και είναι η πρώτη από την οικογένειά της που πηγαίνει στο σχολείο. Είναι μια Kamaiyas, ανήκει στην κάστα των λεγόμενων «σκλάβων» του Νεπάλ. Μέχρι το 2000 οι Kamaiyas δεν είχαν το δικαίωμα να πάρουν αμοιβή για την εργασία τους, να έχουν δικό τους σπίτι ή να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο.  

H ActionAid ενημέρωσε τους Καμαΐγιας για τα δικαιώματα τους και στήριξε τον αγώνα τους για δικαιοσύνη. Οι Kamaiyas διεκδίκησαν την ελευθερία τους, έχτισαν τα δικά τους σπίτια με τη βοήθεια της κυβέρνησης και στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Τα παιδιά μου μπορούν τώρα να σπουδάσουν και ελπίζω να μπορέσουν να δουλέψουν χρησιμοποιώντας το μυαλό τους και όχι βασανίζοντας το σώμα τουςμας λέει ο πατέρας της, Shiva. 

Φωτογραφίες: Vicky Markolefa, Umar Farooq, Kari Collins/ActionAid

actionaid.org 
See more at: socialpolicy.gr

Mi Ultimo Tango en Atenas

Το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα

Εκπληκτικό τραγούδι στα ισπανικά όπου όλες οι λέξεις είναι ελληνικές!

Στους δρόμους της Αθήνας με τα γκράφιτι στους λεπρούς τοίχους του αθηναϊκού down town, με φόντο την Πύλη του Αδριανού και τα κόκκινα τακούνια της χορεύτριας, ξετυλίγεται το «Τάνγκο της κρίσης», με λέξεις που ηχούν ιβηρικές – αργεντίνικες, αλλά που είναι οικείες στο αυτί του Έλληνα, γιατί είναι ελληνικές… δικές μας αλλά και παγκόσμιες.

Η ορχήστρα παίζει τον αργεντίνικο ρυθμό της και ο «κορυφαίος», σαν σε χορό τραγωδίας, απαγγέλλει τις λέξεις που ηχούν σαν καρφιά. Πίσω, η γειτονιά της Αθήνας. Μία εικόνα γνωστή από τα εκατοντάδες τηλεοπτικά ρεπορτάζ που μεταδόθηκαν από τις τηλεοράσεις όλου του κόσμου.

Οι λέξεις καρφώνονται η μία πίσω από την άλλη. Μεγαλομανία, υποκρισία, τραγωδία, αντίθεση, οργασμός… και χάνονται μέσα στο τραγούδι. Η Ελλάδα και όλος ο κόσμος παλεύουν για να αρθρώσουν έναν καινούργιο πολιτικό λόγο. «Estamos Todos Griegos». Δεν είναι μόνον ένα σύνθημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Είναι κάτι παραπάνω πια. Είναι έκκληση, κραυγή, οργή, σκέψη.

Είναι χορός, κίνηση, εικόνα. Είναι κάλεσμα για τη διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας από εκείνους που νιώθουν και ένιωσαν στο πετσί τους την ανάγκη για αλλαγή πορείας αυτού του κόσμου.
Από τους δρόμους του Μπουένος Άιρες στα σοκάκια της Μαδρίτης και από τις γειτονιές της Νάπολι στα δρομάκια κάτω από την Ακρόπολη, ο χώρος πια είναι κοινός, διεθνής, ολοδικός μας, διότι τα προβλήματα είναι κοινά. Άρα και οι λύσεις τους δεν μπορεί παρά να είναι κοινές....