Ωραίοι ανάδοχοι γονείς!!

Αστυνομικοί στη Βόρεια Καρολίνα συνέλαβαν τους ανάδοχους γονείς ενός 11χρονου με την κατηγορία της κακοποίησης ανηλίκου όταν εντόπισαν το παιδί αλυσοδεμένο στη βεράντα του σπιτιού, με ένα ψόφιο κοτόπουλο κρεμασμένο στο λαιμό του.


Το παιδί βρέθηκε την Παρασκευή, ολομόναχο, να τρέμει από το κρύο στη βεράντα του σπιτιού, στην πόλη Μονρόε. Ο σερίφης Έντι Κάθι χαρακτήρισε «σοκαριστική» την κατάστασή του, αφού το είχαν δέσει με αλυσίδα από το πόδι και του είχαν κρεμάσει στο λαιμό ένα νεκρό κοτόπουλο.

περισσότερα στην πηγή: madata.gr/

A man and women were charged after a boy was found handcuffed to their front porch with a dead chicken around his neck

Ο Ζαχαρίας και τα τέσσερα παιδάκια του πνίγηκαν στην Πάλαιρο

Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν την απίστευτη τραγωδία της οικογένειας από τη Συρία. Ο πατέρας και τα τέσσερα παιδιά (τρία κορίτσια και ένα αγόρι ηλικίας από 3 έως 9 ετών) που πριν από λίγες μέρες εντοπίστηκαν και φιλοξενήθηκαν στην Κεφαλονιά, βρίσκονται μέσα στην τραγική λίστα των νεκρών μεταναστών του ναυαγίου στη Λευκάδα που συγκλόνισε το Πανελλήνιο.
.

Ήταν η τραγική κατάληξη σε ένα ταξίδι για ένα καλύτερο αύριο που ξεκίνησε από τη Συρία και τερματίστηκε βάναυσα στα παγωμένα νερά της Πάλαιρου.

Το «εισιτήριο θανάτου»
Ο Ζαχαρίας 36 ετών ξεκίνησε μαζί με τα τέσσερα ορφανά από μητέρα "αγγελούδια" του (τον Μοχάμεντ 3,5 ετών, τη Σαντ 5,5 ετών, τη Γουάντ 8 ετών και την Σερχάντ 9 ετών), για να βρει ένα καλύτερο αύριο μακριά από τον εμφύλιο πόλεμο στην πατρίδα του Συρία.

Ο προορισμός του ήταν η Δανία.
Έπρεπε πάση θυσία να φτάσει εκεί και το κυριότερο έπρεπε να φύγει σύντομα.
Άλλωστε η προσωρινή άδεια μόλις 20 ημερών που του έδινε το Ελληνικό Κράτος δεν άφηνε πολλά περιθώρια για επιλογές.
Ή θα έφευγε το συντομότερο δυνατό από την Ελλάδα ή θα επέστεφε και πάλι στη Συρία και τον εμφύλιο πόλεμο που την κατατρώει.

Ο Ζαχαρίας επέλεξε τον πρώτο δρόμο και ήθελε να φύγει από την Ελλάδα το συντομότερο δυνατό. Το κόστος του ταξιδιού ήταν 3.000 ευρώ. Προσδοκούσε να φτάσει στην Ιταλία και από εκεί στην χώρα της Σκανδιναβίας. Δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει.
Στην Κεφαλονιά τις μέρες που φιλοξενήθηκε και ειδικότερα από την Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Αργοστολίου, δέχθηκε φροντίδα και αγάπη.
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί και να πιστέψει πως το εισιτήριο επιστροφής του στην Αθήνα θα ήταν στην πραγματικότητα ένα «εισιτήριο θανάτου».

Ρεπορτάζ: Γιώργος Χαλαβαζής
www.inkefalonia.gr

«Μην κλαις, βρε μαμά, θα τα λέμε στο Skype!» (video)

Η ταινία των μαθητών του τομέα Ηλεκτρονικής-Ηλεκτρολογίας και του τομέα Μηχανολογίας πραγματεύεται τη μετανάστευση των νέων Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον.
Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου Απόστολου Λυκεσά.

Φεύγουν κατά χιλιάδες. Νέοι με μεταπτυχιακά, διδακτορικά, έμπειροι τεχνικοί αλλά και απελπισμένοι μεσήλικες.

"Παλιά οι Έλληνες μετανάστευαν εξαιτίας της φτώχειας, της ανέχειας. Κουβαλούσαν τις αναμνήσεις τους σαν ξόρκια, για τους δράκους της ξενιτιάς κι έσερναν, εκτός από τους ταπεινούς τους μπόγους, πιότερο την υπόσχεση για επιστροφή.
Όλα για αυτή τη μέρα του γυρισμού...
Αν είναι αλήθεια ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία, στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύει σαφώς το δεύτερο.
.

.
Εγκλωβισμένη στη δίνη της κρίσης και με την ανεργία να απογειώνεται, σπρώχνει στο περιθώριο τα παιδιά της.
Παλιά στη ξενιτειά ζητούσαν δυνατά κορμιά.
Τώρα ζητούν δυνατά μυαλά. Τα Ελληνικά μυαλά..
Οι Έλληνες παίρνουν και πάλι το δρόμο της μετανάστευσης....
Η οικονομική κρίση «σκότωσε» τα όνειρα των νέων. Η λέξη ανεργία τους στοίχειωσε.
Πολλοί δεν αναγνωρίζουν πια τον τόπο που μεγάλωσαν. Αγωνία, θλίψη, και ανεργία. Έτσι πήραν τη μεγάλη απόφαση να φύγουν και να αναζητήσουν τη δική τους Ιθάκη, που θα τους επιτρέπει τουλάχιστον να ονειρεύονται....
Φεύγουν κατά χιλιάδες. Νέοι με μεταπτυχιακά, διδακτορικά, έμπειροι τεχνικοί αλλά και απελπισμένοι μεσήλικες.
Παρηγορούν τους δικούς τους «μην κλαις, βρε μαμά, θα τα λέμε στο σκάιπ»...."
Η επίσημη προβολή της ταινίας θα γίνει στις 30 Νοεμβρίου, όπου θα λάβει μέρος στο 16ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για νέους και παιδιά.
madata.gr

Γιάννης Ρίτσος «Ρωμιοσύνη» Απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής The Poetry of Yiannis Ritsos

The Poetry of Yiannis Ritsos



(Συνοδεύει στην κιθάρα ο Νότης Μαυρουδής)

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.

Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή,
σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,
σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.
Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.

ολόκληρη η «Ρωμιοσύνη» εδώ
σχόλια και ανάλυση εδώ