Όταν το παιδί φοράει τα «παλιά» ρούχα!

Βρισκόμαστε σε εποχή πλήρους και σοβαρότατης κρίσης. Όσο κι αν προσπαθούμε να περιφρουρήσουμε τα παιδιά από τις επιπτώσεις της και να πληρώσουμε οι ίδιοι το βαρύ τίμημά της, πολλές φορές δεν τα καταφέρνουμε και μένουν εκτεθειμένα.

Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία η σημερινή κρίση έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη μεταπολεμική περίοδο της Ελληνικής κοινωνίας.
Κάποιες από τις ξεχασμένες και εγκαταλειφθείσες στο πέρασμα του χρόνου και στη δίνη της υπερκατανάλωσης πρακτικές επιστρέφουν και δεν τους ξενίζουν ιδιαίτερα π.χ. τα παπούτσια για τακούνια στον τσαγκάρη, τα ρούχα για μεταποίηση στη μοδίστρα και τόσες άλλες.
Μία από αυτές είναι και η χρήση των σε καλή κατάσταση ρούχων από τα μικρότερα αδέρφια ή ακόμη και ξαδέλφια ή τα παιδιά της φιλικής οικογένειας.

Πολλοί από εμάς θυμόμαστε τον εαυτό μας να φορά το φόρεμα της αδερφής, που πια της κόντυνε, και τη μικρότερη ξαδέλφη να “κληρονομεί” το παλτό, που τα μανίκια του μας έφθαναν πια στον αγκώνα.

Τα σημερινά παιδιά, όμως, μεγαλωμένα την εποχή της φιλοσοφίας «καταναλώνω άρα υπάρχω», με άφθονα τα ελέη της παραγωγής γύρω τους και την πλαστή αγοραστική δύναμη της πιστωτικής κάρτας πόσο εύκολα θα φορούσαν τα ρούχα που κάποιος άλλος φόρεσε και χάρηκε πριν από αυτά;
Πώς θα αντέξουν οι μικροί καταναλωτές τη σκέψη πως οι γύρω τους φορούν «πρώτο χέρι» ρούχα κι εκείνοι «δεύτερο»;

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…
Επειδή «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ή τουλάχιστον εμείς έτσι πρέπει να χρησιμοποιούμε κάθε τι στη ζωή μας και να το αξιοποιούμε παιδαγωγικά, η κρίση και τα μεταχειρισμένα ρούχα είναι μια καλή ευκαιρία για να διδάξουμε στα παιδιά μια σειρά από βασικά πράγματα!
-Πρώτα απ’ όλα είμαστε ο εαυτός μας και όχι τα υπάρχοντά μας, μέσα σε αυτά και τα ρούχα μας.
Πρέπει να ξεχωρίζουμε και να διακρινόμαστε θετικά για το χαρακτήρα, την προσωπικότητα, τις επιδόσεις μας και όχι για τα στολίδια ή τα φιρμάτα ρούχα που αγόρασαν τα χρήματα ή οι κάρτες μας.
-Στη συνέχεια, τα μεταχειρισμένα ρούχα είναι μία θαυμάσια πράξη σεβασμού στο περιβάλλον γιατί σεβόμαστε τις πηγές ενέργειας, το χρόνο και το κόστος παραγωγής, την ανθρώπινη εργασία και τον κόπο.
-Τέλος τα μεταχειρισμένα ρούχα δίνουν την ευκαιρία να αναπτύξεις τη φαντασία σου, το ταλέντο σου σε styling και να φτιάξεις ένα απόλυτα προσωπικό στιλ που οι άλλοι θα θαυμάσουν και θα μιμηθούν αντί να ντύνεσαι ακριβώς σαν εκείνους από μιμητισμό και ανασφάλεια.

tlife.gr
radiokalloni

Άγνωστος κάνει δώρο σε αυτιστικό παιδί το αγαπημένο του φορτηγάκι!

Ρίγη συγκίνησης σκορπά μέσω του Ίντερνετ το βίντεο του μικρού Daniel, ενός 5χρονου με αυτισμό, την στιγμή που παίρνει δώρο από έναν άγνωστο, εργαζόμενο στην καθαριότητα, το πρώτο του φορτηγάκι!

Ο εργαζόμενος, ονόματι Manuel, αποφάσισε να κάνει δώρο στον μικρό ένα όχημα σαν εκείνο που τον γοητεύει και η μητέρα κατέγραψε την στιγμή.
«Ένας άνδρας, μία στιγμή, που “άγγιξαν” τη ζωή ενός αυτιστικού παιδιού. Οι καρδιές μας πλημμύρισαν», γράφει η μητέρα του Daniel στο Facebook, όπου και «ανέβασε» το βίντεο.
Όπως αποκαλύπτει η ίδια, ο 5χρονος γοητεύτηκε από τα απορριμματοφόρα πριν από μερικά χρόνια, όταν η ίδια του έδειξε ένα βίντεο στο YouTube.
Από τότε, περιμένει με λαχτάρα την ώρα που το απορριμματοφόρο θα περάσει από το σπίτι τους, ενώ κάθε Κυριακή βγάζει μαζί με τον πατέρα του τις σακούλες με τα ανακυκλώσιμα υλικά.
«Ο δικός μας υπεύθυνος για την καθαριότητα ονομάζεται Manuel. Είναι ο αγαπημένος του! Πάντα χαμογελά στον Daniel, που τον περιμένει πώς και πώς κάθε Δευτέρα. Για εκείνον, η αποκομιδή των σκουπιδιών είναι μία “μαγική” συμφωνία», συνεχίζει η μητέρα του Daniel και ευχαριστεί δημόσια τον Manuel για το ξεχωριστό δώρο που έκανε στο παιδί της...
 
Δείτε το συγκινητικό βίντεο που κάνει τον γύρο του κόσμου!

stargr

Οι ήρωες του «Ευαγγελισμού»

Παρασκευή βράδυ και πήγαμε με την παρέα στην ταβέρνα. Ήταν 11 περίπου και τελειώναμε το φαγητό όταν ο δικός μου άνθρωπος μου είπε, δεν νιώθω καλά να βγούμε λίγο έξω να πάρω αέρα. Μέχρι να βγούμε έξω, έπεσε.

Έπεσε εκεί μπροστά μας, μέσα την ταβέρνα. Κατάχαμα. Φαρδιά-Πλατιά. Ήρθαν άνθρωποι να βοηθήσουν και ένας γιατρός και μια νοσοκόμα. Είχε χάσει τις αισθήσεις. Κάλεσαν τις Πρώτες Βοήθειες. Το νοσοκομειακό ήρθε σε 5 λεπτά. Δυο νέοι. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Ευπρεπείς, ευγενικοί και καταρτισμένοι. Με σίγουρες κινήσεις πήραν τον ασθενή. Θα πήγαιναν στον Ευαγγελισμό.
Ακολούθησα με το αυτοκίνητο. Άργησα να μπω στο νοσοκομείο, δεν έβρισκα να παρκάρω. Πήγα εκεί που στάθμευαν τα νοσοκομειακά για να αφήσουν ασθενείς, ήταν τα επείγοντα περιστατικά. Πανικός. Το αδιαχώρητο. Ρώτησα στο γκισέ. Μου είπαν να πάω στο Παθολογικό. Χαμός. Το Νοσοκομείο του Ευαγγελισμού διανυκτέρευε μέχρι τις 8 το πρωί.

Τα φορεία δεν είχαν χώρο να περάσουν, ένας security προσπαθούσε να ελέγξει την είσοδο στο Παθολογικό. Κατάφερα να μπω ως μοναδικός συνοδός του ασθενή. Άλλος πανικός εκεί. Μεγαλύτερος.
Γιατροί, αδελφοί, βοηθοί, ειδικευόμενοι όλοι πάνω από έναν ασθενή. Αφοσιωμένοι. Μίλησα σε αρκετούς, όλοι ευγενικοί. Βρήκα τον άνθρωπο μου, είχε τις αισθήσεις του. Μια επιμελήτρια, όπως έμαθα μετά, ήταν από πάνω του. Μου ζήτησε να της εξιστορήσω το περιστατικό. Μου έφτιαξε μια σειρά από παραπεμπτικά, πολλές εξετάσεις. Εξετάσεις αίματος, γενικές, βιοχημικές, ακτινογραφίες, καρδιογραφήματα, εξέταση στο καρδιολογικό, αξονική.
Πήγα στο γραφείο για τα παραπεμπτικά. Μια ουρά τεράστια, περίμενα υπομονετικά. Κάποια στιγμή μου φάνηκε ότι άκουσα το όνομα μου. Κοίταξα αλλά δεν «είδα» τίποτε. Μετά από λίγο ήρθε και με βρήκε η Επιμελήτρια, αυτή έφερε ακόμη ένα παραπεμπτικό. Έφτασα στο γκισέ. Μιλήσαμε για τους χιλιάδες ανθρώπους που έχουν περάσει από τον πάγκο του νύχτες. Μου έβγαλε τα χαρτιά και μου είπε, από βδομάδα θα έρθεις να τακτοποιήσεις τα διαδικαστικά με το ταμείο και να κρατάς 24,5 ευρώ.

Εδώ, στην πατρίδα μας, ακόμη έχουμε ανθρωπιά. Πρώτα θα σε δουν σαν ασθενή.
Μια φορά είχα βρεθεί στο Ελσίνκι. Η σύζυγος του συνταξιδιώτη μου, έπαθε τα ίδια περίπου. Είχε έρθει το νοσοκομειακό αμέσως και την πήρε. Μετά από ώρες κατάφερα να βρω το νοσοκομείο και να πάω εκεί. Μετά από ώρες, ακόμη οι φίλοι μου ήταν ΕΞΩ από το νοσοκομείο και η ασθενής στο φορείο. Έπρεπε να ρυθμιστούν πρώτα τα των ταμείων. Εκεί ο παθών είναι πελάτης, σε μας ακόμη είναι ασθενής και εύχομαι να μείνει έτσι για πάντα.
Εκεί στην Λέσβο, οι Μυτιληνιοί με έναν παπά μπροστάρη, πρώτα θα περιθάλψουν τους μετανάστες που θα ξεβράσει η θάλασσα και μετά θα φωνάξουν τις αρχές. Πρώτα θα πάνε κουβέρτες, πρώτα θα τους ταΐσουν, πρώτα θα τους ποτίσουν και μετά θα αρχίσουν τις γκρίνιες τους. Πολλά στραβά έχει η πατρίδα μου, αλλά έχει μερικές αξίες που δεν τις αλλάζω με καμιά Ευρώπη.

Πήγαμε στο καρδιολογικό, κι άλλες εξετάσεις κι άλλες αξονικές και εγκεφαλογράφημα για επιληψία. Παντού πανικός. Αυτό δεν ήταν διανυκτέρευση, αυτό δεν ήταν εφημερία νοσοκομείου. Αυτό ήταν εμπόλεμη κατάσταση.
Τα νοσοκομειακά έρχονταν αλλεπάλληλα. Συνοδοί έφερναν τους ανθρώπους τους, Συνέχεια μέχρι το πρωί. Και οι γιατροί; Αφοσιωμένοι, εργατικοί, ευσυνείδητοι, ευγενικοί. Έπιαναν τον άρρωστο και τον έκαναν φύλλο και φτερό και μετά στον επόμενο. Και εξηγούσαν και συζητούσαν και σου έδιναν σημασία. Δεν με κοίταζαν αφ’ υψηλού. Έλεγα κάτι σε έναν, μήπως μπορείτε αυτό; Και πετιόταν ένας άλλος και έλεγε, εγώ, θα το κάνω, προλαβαίνω και έλεγε στο συνάδερφο του, άστο, το 'χω.
Και με χαμόγελο.
Είχε λερωθεί μια ασθενής και ντρεπότανε. Πήγε ο άντρας σε μια αδερφή. Μήπως υπάρχει μια ντουζιέρα να πάμε να την πλένω; Όχι κύριε, δεν υπάρχει, ποια είναι η κυρία και θα την καθαρίσω εγώ είπε η αδερφή.
Ένας κακομοίρης, μεγάλος άνθρωπος, έσπρωχνε σε ένα φορείο την γριά γυναίκα του. Κάπου προσπαθούσε να την πάει. Και δεν μπορούσε να κουμαντάρει το φορείο. Όλο έπεφτε πάνω σε κάτι, σε γωνία, σε φορείο, σε άνθρωπο. Ζορίζονταν ο γεράκος. Πέρασε ένας του νοσοκομείου. Τραυματιοφορέας, νοσοκόμος, ούτε ξέρω. Άστο σε μένα, εγώ θα το πάρω, πες μου που πάμε και έφυγε σφαίρα ανάμεσα στα «εμπόδια» Αυτοί είναι οι γιατροί και οι βοηθοί τους στον Ευαγγελισμό. Πρώτα είναι Άνθρωποι και μετά είναι ΗΡΩΕΣ. Ήρωες κανονικοί.

Τ’ ακούς Άδωνι; Και καλά είναι να κάνεις έφοδο μια νύχτα που διανυκτερεύει ο Ευαγγελισμός. Να δούμε αν θα ξανάβγαινες στην τηλεόραση να μας πεις για τα σχέδια σου και τις περιστολές σε προσωπικό, μονάδες και λεφτά. Όσα λεφτά και να δώσεις σ' αυτούς τους ανθρώπους, τα αξίζουν.

Ήταν ένας, τύπος, ωραίος τύπος, νέος. Γιατρός ήταν, νοσοκόμος ήταν, δεν ξέρω θα σας γελάσω. Φορούσε πράσινο πανταλόνι και άσπρη ή γκρίζα μπλούζα κοντομάνικη, δεν θυμάμαι. Έκανε τη δουλειά του, αλλά ήταν και αυστηρός. Μιλούσε δυνατά κάνοντας παρατηρήσεις. Αφού λέει κλειστή να είναι η πόρτα, γιατί την ανοίγετε; Τέτοια φώναζε. Τον κοίταξα, είχε ένα τατουάζ στο χέρι του. Κάλυπτε όλη την εσωτερική μεριά του πήχη του χεριού του. Πήγα κοντά του. Τι είναι αυτό; Τον ρώτησα. Ποιο; ρώτησε; Αυτό! Και έπιασα το χέρι του γυρίζοντας το τατουάζ στο φως. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είπε και έσκυψε το κεφάλι του.
Ωραίος!! δήλωσα, χωρίς να διευκρινίσω αν αφορούσε αυτόν ή τον Αρχάγγελο. Ευχαριστώ πολύ είπε και δεν ξαναφώναξε, τουλάχιστον εκείνο το βράδυ.

Κάναμε όλες τις εξετάσεις, 7 ή ώρα το πρωί φεύγαμε κι εκεί που φεύγαμε άκουσα μια μάνα που έλεγε στο γιο της. Ξέρεις κάτι παιδί μου; Με όλα αυτά που είδα απόψε εδώ, ένα πράγμα θέλω μόνο:

ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Μια αγάπη που δε στέκεται σε εμπόδια

Εκείνη δεν έχει πόδια, εκείνος δεν έχει χέρια…
Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να ζουν ευτυχισμένοι μαζί και να δίνουν σε όλους εμάς μαθήματα ζωής.
Δείτε το photostory που ακολουθεί με την καθημερινότητα τους!....

i-diadromi.gr

Γιατί τα αδέλφια είναι τόσο διαφορετικά;

Επειδή η ​​προσωπικότητα των παιδιών είναι συχνά τόσο διαφορετική,
ο τρόπος ανατροφής που έχει επιτυχία σε ένα παιδί, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα λειτουργήσει επιτυχώς και στο άλλο.

 

Όσοι έχουν περισσότερα από ένα παιδιά θα έχουν παρατηρήσει ένα περίεργο πράγμα: η προσωπικότητα τους είναι πολύ διαφορετική.



Why are children in the same family so different
from one another?

Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μια μελέτη από τους Plomin και Daniels, τα αδέλφια δεν έχουν περισσότερα κοινά στοιχεία στην προσωπικότητά τους από ότι έχουν δύο εντελώς άγνωστοι μεταξύ τους.
Αυτό είναι πολύ περίεργο δεδομένου ότι το 50 % του γενετικού κώδικά τους είναι πανομοιότυπο.
Η απάντηση δεν είναι στα γονίδια, αλλά στο περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά μεγαλώνουν.

Εκτός από το ότι μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι, κάθε παιδί έχει:

μια διαφορετική σχέση με τους γονείς του,
μια διαφορετική σχέση με τα άλλα αδέλφια του,
διαφορετικούς φίλους και εμπειρίες στο σχολείο...

... Και ούτω καθεξής...

Και όλες αυτές οι διαφορές προστιθέμενες δημιουργούν την αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των αδελφών.

Όλα αυτά βέβαια σημαίνουν, ότι επειδή η ​​προσωπικότητα των παιδιών είναι συχνά τόσο διαφορετική, ο τρόπος ανατροφής που έχει επιτυχία σε ένα παιδί, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα λειτουργήσει επιτυχώς και στο άλλο.

Το να είσαι γονιός, είναι απλά μια ακόμη πρόκληση!

antikleidi

 

 

Τρεις θεωρίες

 

1. Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία, τα αδέλφια πολλές φορές βλέπουν ανταγωνιστικά το ένα το άλλο ως προς την αγάπη και την αποδοχή των γονιών. Πολύ συχνά, το κάθε παιδί βρίσκει κάτι στο οποίο είναι πολύ καλό, αποφεύγοντας τον άμεσο ανταγωνισμό και την σύγκριση. Έτσι, αν το ένα παιδί είναι π.χ. πολύ καλό στα σπορ, το άλλο μπορεί να έχει άριστες ακαδημαϊκές επιδόσεις, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την αξία του σε κάτι που το αδερφάκι του δεν μπορεί να το συναγωνιστεί.

2. Η δεύτερη θεωρία υποστηρίζει ότι αν και τα αδέρφια μεγαλώνουν στην ίδια οικογένεια, στην πραγματικότητα είναι σαν να μεγαλώνουν σε διαφορετική οικογένεια! Αυτό συμβαίνει επειδή όσο μεγαλύτερη ηλικιακή διαφορά έχουν τα παιδιά, τόσο πιο διαφορετικά αντιλαμβάνονται τα ίδια γεγονότα. Επίσης, ακόμα κι είναι πολύ κοντά ηλικιακά, τα κάθε παιδί έχει διαφορετικές ανάγκες και ενδιαφέροντα, κι αυτό πολλές φορές ωθεί τους γονείς να συμπεριφέρονται με διαφορετικό τρόπο στο καθένα.

3. Σύμφωνα με την τρίτη θεωρία, τα παιδιά, ειδικά όταν είναι σε μικρή ηλικία, τείνουν να ορίζουν τον εαυτό τους και την προσωπικότητά τους παρατηρώντας τόσο τις ομοιότητές τους με άλλα μέλη της οικογένειάς τους, όσο και τις διαφορές τους.
Για παράδειγμα, μπορεί μέσα στην ίδια οικογένεια να έχουμε δύο κοινωνικά παιδιά. Το ένα είναι πάρα πολύ εξωστρεφές και γελαστό, ενώ το άλλο απλά είναι άνετο με τον κόσμο και ευχάριστο. Το δεύτερο πιθανόν να νιώσει ότι είναι πολύ διαφορετικό από το εξωστρεφές αδερφάκι του και ότι μειονεκτεί, αποκτώντας λοιπόν την εικόνα του εσωστρεφούς και ντροπαλού παιδιού.
giannoulakis