Η κυρά-Σαρακοστή πήρε τον χαρταετό της και κάνει επίσκεψη στο... Νηπιαγωγείο

Στο εξαιρετικό ιστολόγιο: taniamanesi-kourou 

υπάρχει φωτογραφικό υλικό, φύλλα εργασίας, παραμύθια, πίνακες αναφοράς και θεματικές προσεγγίσεις για το Νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, αρθρογραφία και χρήσιμες συνδέσεις και για τους χαρταετούς και για την κυρά-Σαρακοστή

Κάθε Καθαρή Δευτέρα
ανοιξιάτικε μου αέρα
στα παιδιά μας λες: εντάξει

ο αετός μας θα πετάξει

Φυσά αγέρα λεβεντιά,

παιξ’ αετό με τα παιδιά
φεύγει ο αετός ψηλά
και στον άνεμο μιλά.

Φρρρ! Ακολουθούνε κι άλλοι,
πιο μικροί και πιο μεγάλοι.
Ένας χάρτινος στρατός
Ξάφνου κολυμπάει στο φως.

Του αέρα οι καλεσμένοι,
τα πολύχρωμα ντυμένοι,
παν σε ουρανό γιορτάσι,
σκουλαρίκια, ουρά, κεφάλι.

Φύσα λεβεντιά μου αγέρα

Κάθε Καθαρή Δευτέρα,
των παιδιών ψυχή και νους
χαρταετός στους ουρανούς.

panagiachrysopolitissa

Το ποιηματάκι της κυρά-Σαρακοστής

Την Κυρά Σαρακοστή

που είναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν

στο κεφάλι ένα σταυρό,

μα το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν

με τα πόδια της τα επτά,

κόβαν ένα τη βδομάδα

μέχρι νά’ρθει η Πασχαλιά.

Πώς θα φτιάξουμε έναν χαρταετό

Ένα παραδοσιακό έθιμο ενόψει της Καθαράς Δευτέρας, είναι και το πέταγμα του χαρταετού.

Διασκεδάστε με τα παιδιά, φτιάχνοντας μια κατασκευή χαρταετού σε μικρογραφία χρησιμοποιώντας το παρακάτω tutorial.

Άλλη μια όμορφη εκδοχή είναι και η παρακάτω, στην οποία μας δίνεται και το σχέδιο του χαρταετού για να το εκτυπώσετε (θα βρείτε το link στο τέλος της ανάρτησης).

Kite pattern

via

eimaipaidi

Roger Caillois: «Τα παιχνίδια και οι άνθρωποι»

Ένα απόσπασμα της μελέτης του Γάλλου διανοητή Roger Caillois για την έννοια, τον ρόλο και την αξία του παιχνιδιού.

Man, Play, and Games

από την εισαγωγή:

«Κάθε παιχνίδι είναι σύστημα κανόνων. Αυτοί καθορίζουν τι είναι και τι δεν είναι παιχνίδι, δηλαδή το επιτρεπόμενο και το απαγορευμένο. Αυτές οι συμβάσεις είναι, ταυτόχρονα, αυθαίρετα, επιτακτικές και ανέκκλητες. Δεν μπορούν να παραβιαστούν για κανένα λόγο, αλλιώς το παιχνίδι τελειώνει την ίδια στιγμή και αναιρείται από αυτό το γεγονός.

Γιατί το μόνο που συντηρεί τον κανόνα είναι η επιθυμία για παιχνίδι, δηλαδή η θέληση για σεβασμό του κανόνα. Πρέπει να παίξουμε το παιχνίδι ή να μην παίξουμε καθόλου.

Ωστόσο, η έκφραση αυτή λέγεται επίσης έξω και πέρα από το παιχνίδι (και μάλιστα λέγεται κυρίως εκτός παιχνιδιού) σε πολλές πράξεις ή συναλλαγές που επιχειρείται να επιβληθούν υπονοούμενες συμβάσεις που θυμίζουν εκείνες των παιχνιδιών.

Η υποταγή στον κανόνα έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, καθώς καμία επίσημη κύρωση δεν τιμωρεί τον ανέντιμο παίχτη.

Απλώς, παύοντας να παίζει το παιχνίδι, επιστρέφει στη φυσική κατάσταση και επιτρέπει ξανά κάθε βιαιοπραγία, πανουργία ή απαγορευμένη αντίδραση, που οι συμβάσεις αποσκοπούσαν ακριβώς να τις αποκλείσουν με κοινή συμφωνία.

Αυτό που ονομάζεται παιχνίδι παρουσιάζεται τούτη τη φορά σαν ένα σύνολο εθελοντικών περιορισμών, που γίνονται εκούσια αποδεκτοί και εγκαθιδρύουν μια σταθερή τάξη, μερικές φορές μια σιωπηρή νομοθεσία μέσα σ’ ένα σύμπαν χωρίς νόμους.

...................................

περισσότερα στο Παιδείας Απάνθισμα