Σελίδες

Wednesday, 21 May 2014

Ειδική φοβία στα παιδιά και τρόποι αντιμετώπισης

Το παιδί σας παρουσιάζει υπερβολικό φόβο όταν βλέπει μύγες.
Φωνάζει, παθαίνει πανικό, βάζει τα κλάματα. Από μικρή τις φοβότανε ωστόσο το τελευταίο διάστημα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί.
Αναρωτιέστε τι πρέπει να κάνετε;

Specific phobia in Children

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας κ. Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει:

Ειδική φοβία είναι η παράλογη ανησυχία ή το άγχος για ένα ειδικό αντικείμενο ή κατάσταση, όπως τα ύψη, τα ζώα, το αίμα κ.α.
Τρόποι αντιμετώπισης
Οι ειδικές φοβίες αντιμετωπίζονται με διάφορους τρόπους αλλά συνήθως με συνδυασμό θεραπειών. Είναι σημαντικό ο έφηβος να μην αποφεύγει αυτό που φοβάται. Όπως αποδεικνύεται από έρευνες, οι φοβίες αντιμετωπίζονται με πολύ καλά αποτελέσματα με τη γνωσιακή θεραπεία. Ο έφηβος εκτίθεται σε αυτό που φοβάται κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες και έτσι, νιώθοντας ασφαλής, μαθαίνει σταδιακά να βρίσκει άλλους τρόπους αντίδρασης σε ό,τι τον φοβίζει ή τον αγχώνει. Σιγά σιγά ο φόβος του μειώνεται και μπορεί να ελέγχει το άγχος ακόμα και όταν είναι μόνος. Μαθαίνει να ξεχωρίζει τις ρεαλιστικές σκέψεις από τις μη ρεαλιστικές και αποκτά έναν έλεγχο στις σκέψεις που τον βασανίζουν. Καμιά φορά χρειάζεται και φαρμακευτική αγωγή.
Τι πρέπει να κάνετε
Αν διαπιστώσετε ότι το παιδί σας παρουσιάζει κάποιες ειδικές φοβίες, ενημερωθείτε για αυτές όσο πληρέστερα μπορείτε.
Μιλήστε του και διαβεβαιώστε το ότι θα του περάσει.
Ζητήστε αμέσως βοήθεια από ειδικό, ψυχολόγο ή παιδοψυχολόγο.
Ίσως πρέπει να εκπαιδευτείτε κι εσείς όχι μόνο για να αντιδράτε σωστά στις ανησυχίες του παιδιού αλλά πιθανόν και στις δικές σας. Πολλές φορές πίσω από ένα παιδί που παρουσιάζει φοβίες κρύβεται ένας γονιός με παρόμοιες δυσκολίες.
Ζητήστε του, σε συνεργασία με τον ειδικό που το παρακολουθεί, να "εξασκηθεί" σαν να κάνει πρόβα σε συνθήκες που το αγχώνουν.
Προτρέψετε το να έχει φίλους και μάλιστα να τους μιλήσει για τις δυσκολίες του, αν τους εμπιστεύεται. Θα βοηθούσε στις δύσκολες στιγμές να το στηρίξουν ψυχολογικά.
Οι αθλητικές δραστηριότητες βοηθούν αρκετά.
news

Πότε μπορεί να βάλει το παιδί μου σιδεράκια;

Όταν τα δοντάκια του παιδιού μας είναι στραβά, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο νου, είναι ότι θα πρέπει μεγαλώνοντας να βάλει σιδεράκια.
      Ποια είναι όμως η πιο κατάλληλη ηλικία για να τα βάλει;
Σύμφωνα με τους ειδικούς η καλύτερη ηλικία είναι όταν το παιδί γίνει 7 ετών, κι αυτό διότι έχει αναπτύξει την πλειοψηφία των μόνιμων δοντιών του.
Αν το πρόβλημα είναι μεγάλο, υπάρχουν ορθοδοντικοί που προτείνουν στους γονείς το παιδί τους να βάλει μία οδοντιατρική συσκευή σε μικρότερη ηλικία, ακόμη κι αν έχει πολλά από τα μωρουδιακά δοντάκια.
Αφού αυτά «πέσουν», μπορεί να συνεχιστεί η θεραπεία με οδοντικά στηρίγματα. Αυτό πάντως που συνιστούν οι περισσότεροι ορθοδοντικοί είναι τα σιδεράκια καθώς το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Αυτό μπορεί να γίνει όταν το παιδί γίνει 7 ετών μέχρι και 14.
Βέβαια επειδή το κάθε πρόβλημα με τα δόντια, από παιδί σε παιδί διαφέρει, το καλύτερο είναι να συζητήσετε με τον οδοντίατρο ή τον ορθοδοντικό σας. Είναι ο αρμόδιος που θα σας δώσει την κατάλληλη θεραπεία.

Εμείς, τα παιδιά που γεννηθήκαμε 1980-1989

Δείτε την απίστευτη μετάλλαξη των γενεών του 1990 και του 2000 και πόσο αδικημένα είναι αυτά τα παιδιά...
Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε τα ομαδικά παιχνίδια Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. Ακόμα, βλέπαμε Στρουμφάκια, Thunder cats, Κabamaru και Candy Candy
και όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh…

Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί…
Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και ποιος θα ξεχάσει τη φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια!
Επίσης, κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε παιδότοπους. Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία, αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία – χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα…

Ακούγαμε τη φωνή του άλλου, όταν παίρναμε τηλέφωνο, μέχρι που μας έφαγαν τα SMS…
Παίρναμε κουλούρια και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και τρώγαμε Κουκουρούκου και Σοκοφρέτες…
Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό…

Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, Space και Cuervo…

Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με τη Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα… Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές … από το Εκμέκ Παγωτό και τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν…
Ξέραμε μόνο την Μπαλαρίνα και τον Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή στα 3G…
Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι… Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουμε 20 ευρώ κοιτάζουμε με μισό μάτι…
Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι…. το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας…
Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε twitter και Facebook!
Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο…

Θυμάστε τους Ευχούληδες;
Ποιος θα ξεχάσει το Χάρρυ Κλυν σόου και τους Δέκα Μικρούς Μήτσους, το Κόντρα Πλακέ, τον Τροχό της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, ‘Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση)…
Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1….
Τους Ghost busters
Karate Kid – ET – Home Alone – Γκούνις – Σεξογήινη (Ποιός δεν είχε κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ;), Carousel και Disney club στο Mega…
Τα αγαπημένα μας παιχνίδια ήταν Μήλα – Σχοινάκι – Μακριά γαϊδούρα
Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch, καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου…
Τραγουδήσαμε «Το νού σου κύριε οδηγέ» και χορέψαμε λαμπάντα…

Πηγαίναμε στα «Ηλεκτρονικά» και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Street fighter, Bubble Bubble, Tetris, Arkanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα…
Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα… Ματώναμε τα γόνατα μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι…
Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσονταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του Αστερίξ;

Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια, πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια!
Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία…
Ντυνόμασταν Νίτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου και Μπομπ Σφουγγαράκης…
Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια…
Είχαμε τα κλασσικά Walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες…

Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και στα In Spot
Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους…
Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο…
Παίζαμε ακόμα με μπίλιες… Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια… αυτοκίνητα-πλοία-αεροπλάνα
Παίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο και άλλα πολλά… Είχαμε τις χλαπάτσες…

To πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive…
Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία…
Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε…
Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν…Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε και αυτό…

Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες…
Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS…και ξερός…
Βλέπαμε Μάπετ Σόου…
Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα…
Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα…
Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ…
Το πρώτο μας φιλί δινόταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο…
Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους γονείς.
Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια…
Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα…
Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε…
Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και «La Vache Qui Rit»(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)…
Διαβάζαμε Αλμανάκο, Κατερίνα, Μανίνα και Σαΐνια…
Βάζαμε κολόνια Μυρτώ…

Λουζόμασταν με Johnson’s όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας μην είχαμε πληγή…
Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό…
Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ, όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι…
Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη…

Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ….Το φάρμακο που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε…
Eίδαμε το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή με τον μπαμπά στο πιάτο…
Τρώγαμε μπισκότα Rondo…και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο…
Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό… Παράλληλα με το Για πα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flintstones που τα άκουγε μονίμως από τη Βίλμα…
Βλέπαμε τη σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός…
Tραγουδούσαμε το Μ’ αρεσει να μη λέω πολλά και το Λιωμένο Παγωτό (που κολλούσε πάντα στο χέρι)…
Το σεξ ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά…

Κάθε βράδυ λέγαμε «Καληνύχτα» ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν… Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή…
Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια…
Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα με τον διπλανό…

Όταν βλέπαμε προφυλακτικά κοκκινίζαμε… Θεωρούσαμε πορνό τη «Γαλάζια Λίμνη»…

Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα… Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά…ενώ τώρααα…
Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε…
Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν από νωρίς για να προλάβουμε τα «παιδικά»….
Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στα VISTA…

Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες…
Την πίτσα που την τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία…

 
celebrity