Τα καλοκαίρια μας στον (αι)γιαλό

Οι Έλληνες ζούμε σε μια αέναη αναμονή του καλοκαιριού.
Έχουμε συνδέσει αυτήν ακριβώς την εποχή του χρόνου με την χαλάρωση, την ανεμελιά, την διασκέδαση.

της Mαρίας Ιακωβίδου  

 

Κι όχι άδικα, αν σκεφτούμε ότι από τα παιδικά μας χρόνια ακόμη, περιμέναμε με ανυπομονησία το τελευταίο κουδούνι ώστε να επιδοθούμε στο μπουγέλο, εκεί στην σχολική αυλή και έπειτα να κάνουμε το πρώτο μας μπάνιο και να φάμε το πρώτο μας παγωτό.

Όλοι μας έχουμε να θυμηθούμε καλοκαιρινές αποδράσεις, χαρούμενες εξορμήσεις στην θάλασσα, με την ώρα να μην έχει καμία σημασία, με τα ρολόγια καταχωνιασμένα και άχρηστα. Από την θέση του ήλιου καθορίζονταν οι επόμενες κινήσεις μας, με τελικό στάδιο το αποστομωτικό ηλιοβασίλεμα και το επακόλουθο πάρτι στην ακρογιαλιά με καλή παρέα, με κάποια όργανα, πολλές ξεκούρδιστες φωνές, γέλια και σκιρτήματα πλάι στο κύμα.
Οι αναμνήσεις μας βρίθουν όμορφων ελληνικών καλοκαιρινών εικόνων, ανατολών και ηλιοβασιλεμάτων.

Οι ώρες της καλοκαιρινής ημέρας έχουν άλλη γλύκα, άλλη θέρμη. Ο άνθρωπος ποτίζεται από την περιρρέουσα ζέστη του ήλιου και σα να γλυκαίνουν τα συναισθήματα του. Χαλαρώνει το πνεύμα και παρασύρεται στο ερωτικό παιχνίδισμα μεταξύ θάλασσας και ήλιου. Και όλη αυτή η μέθεξη στο ελληνικό καλοκαίρι γίνεται αβίαστα και ελεύθερα στις ακτές ολούθε της χώρας μας, χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση, με μόνο δεδομένο ότι ζούμε σε αυτό το σημείο του πλανήτη.

Κάπου εδώ εισβάλλει συνειδησιακά το Σχέδιο Νόµου για την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας».

Ο αναφερόμενος στόχος του νομοθετήματος είναι η ενίσχυση της εκμετάλλευσης της παράκτιας ζώνης της χώρας. Οι μεγάλες αλλαγές που προτείνονται στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχουν εγείρει αντιδράσεις πολιτών, πολιτικών αλλά και περιβαλλοντικών οργανώσεων. Συμπυκνωμένα...

Πόση χαρά μπορεί να χαρίσει ένα σκυλάκι σε ένα παιδί;

Όταν ήμουν μικρός ήθελα δύο πράγματα όσο τίποτε άλλο στη ζωή μου. Ένα σκυλάκι και ένα αδελφάκι. Η μαμά μου τελικά αποφάσισε να μου χαρίσει δίδυμες αδελφές. Πιστεύω πως ήταν αντιπερισπασμός για να ξεχάσω το διακαή μου πόθο για κατοικίδιο, γιατί δυστυχώς δεν είναι και πολύ φανατική τους.

Έτσι λοιπόν έμεινα με το απωθημένο.

Η Emma όμως, τα κατάφερε.
 

Για τα γενέθλιά της, οι γονείς της τής έκαναν δώρο αυτό που πάντα λαχταρούσε, ένα σκυλάκι! Και της το ανακοίνωσαν βάζοντάς τη να διαβάσει ένα γράμμα που απευθυνόταν σε εκείνη.

Η μικρούλα βάζει τα κλάματα με το που καταλαβαίνει τι συμβαίνει και δεν σταματά στιγμή να αγκαλιάζει το σκυλάκι.

Μα δεν είναι υπέροχο πόσο μπορεί να δεθεί ένα παιδί με ένα κατοικίδιο;

Εσείς πήρατε κατοικίδιο στο παιδάκι σας; Πώς αντέδρασε;

 eimaimama.gr