Προς το Άγιο Πνεύμα

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. (Ιωαν. ιδ’ 17).

• Πνεύμα Οδηγητικόν, οδήγει ημάς επί τρίβους δικαιοσύνης. (Ιωαν. ιδ’ 17).
• Πνεύμα Διδακτικόν, κατάστησον ημάς διδακτούς Θεού. (Α’ Κορ. β’ 13).
• Πνεύμα Αληθείας, αποκάλυπτε εις ημάς τα μυστήρια της Βασιλείας των Ουρανών. (Ιωαν. ιδ’ 17).
• Πνεύμα Σοφίας, διάνοιγε τους οφθαλμούς της διανοίας μας ίνα κατανοή τα θαυμάσια εκ του Νόμου Σου. (Α’ Κορ. ιβ 8 – Ψαλμ. 118).
• Πνεύμα Συνέσεως, απομάκρυνε την αφροσύνη μας. (Β’ Τιμ. α’ 7).
• Πνεύμα Υπομνηματικόν, υπενθύμιζε εις ημάς τον υψηλόν μας προορισμόν. (Ιωαν.ιδ’. 17)
• Πνεύμα Παράκλητον, ενίσχυε ημάς εις τας θλίψεις του βίου τούτου. (Ιωαν. ιδ’ 17).
• Πνεύμα Ευθές, εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις ημών. (Ψαλ. Ν’ 12).
• Πνεύμα Δυνάμεως, ενίσχυε ημάς εις την άρσιν του καθ’ ημέραν σταυρού μας. (Πραξ. α’ 8).
• Πνεύμα Φωτός, καταύγαζε τα σκότη της νυκτός της παρούσης ζωής.
• Πνεύμα Ερευνητικόν, ερευνόν και ετάζον καρδίας και νεφρούς, χάριζε εις ημάς συνείδησιν αγαθήν. (Α’ Κορ. β’ 10).
• Πνεύμα Λαλούν, λάλει αγαθά εις τας καρδίας ημών. (Ματθ. ι’ 20).
• Πνεύμα Ζωοποιούν, ανόρθωσον τα εκ της αμαρτίας παραλελυμένα και νεκρά μας μέλη. (Ιωαν. ς’ 63).
• Πνεύμα Πληρούν, πλήρωσον τας καρδίας ημών, πίστεως, ελπίδος και αγάπης. (Λουκ. α’ 41).
• Πνεύμα Προφητικόν, χάριζε εις ημάς παρρησίαν προφήτου εις τας πονηράς και δυσκόλους ημέρας μας. (Πραξ. α’ 16).
• Πνεύμα Υιοθεσίας, κάμε να κράζωμεν εκ βάθους καρδίας, Αββά ο Πατήρ. (Ρωμ. η’ 15).
• Πνεύμα Ελευθερίας, ελευθέρωσον ημάς από τα σύγχρονα είδωλα. (Β’ Κορ.γ’ 17).
• Πνεύμα Συναντιλήψεως, γίνου αντιλήπτωρ εις τας ασθενείας μας. (Ρωμ. η’ 26).
• Πνεύμα Μεσιτικόν, μεσίτευε υπέρ ημών «στεναγμοίς αλαλήτοις». (Ρωμ. η’ 26).
• Πνεύμα Αγάπης, δημιούργησε εντός ημών καρδίας παλλομένας από αγάπην και αφοσίωσιν. (Β’ Τιμ. α’ 7).
• Πνεύμα Μαρτυρούν, κατάστησέ μας ζώσαν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού εις την εποχήν μας. (Εβρ. ι’ 15).
• Πνεύμα Κύριον, αποκάλυψον εις ημάς την αληθινήν Σου λατρείαν. (Α’ Κορ. ιβ’ 5).
• Πνεύμα Κατασκηνούν, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν. (Α’ Κορ. ς’ 19).

Και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος,
Και σώσον Αγαθέ τας ψυχάς ημών.

Αμήν.

Απέτυχε στις πανελλήνιες

Το παιδί σας προετοιμάστηκε πολύ καλά για τις πανελλήνιες και μέχρι στιγμής σας λέει ότι τα πάει περίφημα ωστόσο εσείς θέλετε να γνωρίζετε πώς πρέπει να αντιδράσετε στην περίπτωση που αποτύχει.

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.

Πώς νιώθουν οι έφηβοι
Όπως και να έχει, η αποτυχία είναι «βαριά κουβέντα» για μικρούς και μεγάλους. Πράγματι ως λέξη αλλά και ως ουσία δίνει μια αίσθηση ανεπάρκειας και το παιδί αισθάνεται –ακόμα κι όταν δεν το ομολογεί- ότι «αφού απέτυχε να μπει στο πανεπιστήμιο, δεν αξίζει τίποτα».
Ακόμα και τα παιδιά που "μένουν απ’ έξω" επειδή δε διάβασαν και αναγνωρίζουν ότι εκείνα ευθύνονται για τη μη εισαγωγή τους αισθάνονται ότι είναι ανάξια επειδή ακριβώς δεν κατάφεραν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να διαβάσει αρκετά.
Αίσθηση απογοήτευσης διαποτίζει και την ψυχή των παιδιών που δεν πέρασαν στη σχολή που ονειρεύονταν αλλά σε κάποια που δεν τα συγκινεί καθόλου. Πρέπει να ξαναπροσπαθήσουν ή να αρκεστούν σε αυτή και "να τελειώνουν"; Tα παιδιά συχνά νιώθουν σαν να τα έχουν χάσει μπροστά σε τόσο μεγάλες αποφάσεις.
Τι πρέπει να κάνετε
Συζητήστε με τον έφηβό σας τους λόγους που δεν πήγε καλά στις εξετάσεις, δίνοντας του τη δυνατότητα να κάνει τον απολογισμό του. Αποφύγετε την κριτική.
Αν επιθυμεί να κάνει μια δεύτερη προσπάθεια για να πετύχει στη σχολή που τον ενδιαφέρει, τότε καλό είναι η ευκαιρία αυτή να του δοθεί.
Αν όμως είναι ήδη η δεύτερη χρονιά που δίνει εξετάσεις και θεωρείτε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει, είτε επειδή δε διαβάζει είτε επειδή δε μπορεί να αντεπεξέλθει, τότε ίσως πρέπει να στραφείτε σε άλλες ρεαλιστικές προτάσεις.
Να πείσετε και το παιδί ότι στη ζωή υπάρχουν αρκετές επιλογές πέρα από μια ανώτατη σχολή. Οι επιλογές αυτές μπορεί να φαντάζουν τώρα σαν "έσχατη λύση" ή "λύση ανάγκης", όμως η εκτίμηση αυτή είναι υποκειμενική.
Βοηθήστε το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι ακόμα και για τις επιλογές "δεύτερης κατηγορίας" απαιτείται μια μίνιμουμ προσπάθεια που θα πρέπει οπωσδήποτε να καταβάλει.
Οι γονείς, όσο και αν πικραίνονται που το παιδί τους δε μπήκε σε καμία σχολή επειδή "τεμπέλιαζε", να θυμούνται ότι έχουν απέναντί τους έναν νεαρό ή μια νεαρή και ότι καλό είναι να μη βιαστούν να βάλουν την ταμπέλα του "αποτυχημένου" ή της "αποτυχημένης". Ακόμα κι αν θεωρείτε ότι το παιδί είναι "τεμπέλικο" στο διάβασμα και ήταν φυσικό να μην περάσει σε καμία σχολή, δεν παύει να έχει προτερήματα και αξίζει το σεβασμό σας.
Προτρέψτε το να πιστέψει στον εαυτό του, να ανακαλύψει τα θετικά του στοιχεία και να στηριχτεί σε αυτά για να προσχωρήσει στο επόμενο βήμα της ζωής του.
Αναζητήστε μαζί του κάποιους τομείς που θα του διασφαλίσουν μελλοντικά όχι μόνο την οικονομική επιβίωση αλλά και κάποια στοιχειώδη ικανοποίηση.

news.gr

Ματωμένα θρανία

Η μητέρα μου ήταν ξεκάθαρη. «Αν δεν περάσεις στο πανεπιστήμιο θα καταλήξεις πωλήτρια ή πόρνη.»
Πολύ σκληρό δεν σας ακούγεται; Κι όμως ήταν η παιδαγωγική μέθοδος της αντίστροφης ψυχολογίας.
Προβάλλεις στο παιδί ένα αρνητικό πρότυπο για να μην θελήσει να το ακολουθήσει και να διαλέξει τον σωστό δρόμο.

Είμαι σίγουρη πως πολλά παιδιά έχουν ακούσει κάτι παρόμοιο. «Αν δεν γίνεις επιστήμονας θα καταλήξεις εργάτης ή αλήτης.» Τώρα το πώς γίνεται οι γονείς να εξισώνουν τις τίμιες και ταπεινές δουλειές με την πορνεία και την αλητεία, ένας Θεός το ξέρει. Τελικά ήρθε η κρίση και όλοι νέοι κατέληξαν κάπως έτσι. Οι τίμιοι έγιναν πωλητές ή εργάτες και οι μεγαλομανείς έμπλεξαν με αλητείες. 

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η καρδιά μου σφίγγεται μαζί με τις καρδιές όλων των παιδιών που δίνουν εξετάσεις. Οι πανελλαδικές αρρωσταίνουν και δεν είναι όλα τα παιδιά τυχερά να έχουν γονείς συμπαραστάτες.
Αν ένα παιδί έπεσε από το κενό το θεωρώ μεγάλο θαύμα που ήταν μόνο ένα παιδί. Πέρυσι αυτοκτόνησε ένα γειτονόπουλό μου 26 ετών γιατί δεν άντεχε άλλο την σταδιοδρομία που διάλεξαν οι γονείς του γι κείνον. Τον έκαναν αστυνομικό για να έχει έναν εξασφαλισμένο μισθό. Κάποια παιδιά δεν έχουν εγωισμό και πέφτουν στο κενό.
Πριν δυο χρόνια αυτοκτόνησε κι ένας παλιός μου συμμαθητής και συμπολυτεχνίτης. Ούτε αυτός άντεξε. Ακόμα κι εκείνη η όμορφη οδοντίατρος που τελείωνε το μεταπτυχιακό της και το σκασε κι αυτή από τη ζωή. Υπάρχουν κι άλλα παιδιά που δεν έβαλαν τέρμα στη ζωή τους αλλά αρρώστησαν βαριά. Ο Πέτρος έπαιρνε ειδίκευση στην καρδιολογία και στα είκοσι οχτώ του έπαθε ανακοπή από την υπερκόπωση. Ο Γιαννάκης τρελάθηκε, οι γείτονες τον ακούνε να ουρλιάζει στο σπίτι, ο Κωστάκης περιφέρεται με λεκιασμένες φόρμες στους δρόμους, η Μαρία έμπλεξε με το ποτό και τις ουσίες και η Κατερίνα άργησε να πάρει το πτυχίο της. Ο Πάρης ήταν πιο έξυπνος και το παράτησε το πανεπιστήμιο, πήγε κι έγινε σουβλατζής και τώρα είναι πολύ χαρούμενος. Οι γονείς του είναι πολύ ντροπιασμένοι βέβαια και δεν του μιλάνε, αλλά αυτός τα καταφέρνει με την αρραβωνιαστικιά του μια χαρά. 

Στο παλιό μου διαμέρισμα είχα ένα γειτονάκι, που του έβαζαν οι γονείς του τις φωνές γιατί δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο. Όταν το πετύχαινα στο δρόμο εκείνο παραμιλούσε. Πάει συλλογίστηκα τρελάθηκε κι αυτό. Μια μέρα άκουσα όμως καλά νέα. Ο πιτσιρικάς σήκωσε ανάστημα και είπε στον πατέρα του: «Πατέρα μη με βασανίζεις άλλο, δεν θέλω να δώσω εξετάσεις. Θα πάω τεχνικό λύκειο και θα γίνω υδραυλικός.» Δόξα τω Θεώ το παιδί τώρα είναι καλά.

Υπάρχουν και τα άλλα τα παιδιά τα τυχερά τα προκομμένα που τα καταφέρνουν όλα με μεγάλη άνεση και είναι το καμάρι των γονιών και της κοινωνίας. Τα παιδιά που χωρίς να φταίνε βάζουν τον πήχη ψηλά. Τα παιδιά που τα καταφέρνουν κυρίως γιατί έχουν γερή κράση και γερό στομάχι. Υπάρχουν και τα παιδιά που τα κατάφεραν με το σπαθί τους αλλά και άλλα που τρύπωσαν σε παρατάξεις και πήραν το πτυχίο μιλημένα. Κάποια άλλα που παιδεύτηκαν πολύ και ξόδεψαν περιουσίες ολόκληρες σε φροντιστήρια για να σταυρώσουν έστω και μία εξεταστική.

Αν όλα αυτά τα λέτε πρόοδο εγώ τα λέω παράνοια και σκλαβιά. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει δυστυχισμένους ανθρώπους γιατί ακόμα και γι αυτούς που τα κατάφεραν, τα σημάδια του πόνου, της κούρασης, της στέρησης και της εξάντλησης μένουν ανεξίτηλα. 

Καλό κουράγιο στα παιδιά και καλή φώτιση στους γονείς…

andromeda-mygalaxy.blogspot.gr

Ο βιολιστής στο μετρό

Παρατηρείστε τα παιδιά σας !
Μόνο αυτά "βλέπουν"
Μόνο αυτά "ακούν"
Μην "καπελώνετε" τα παιδιά σας !
Παρασκευή 12/1/2007, 7:51 π.μ. Ουάσινγκτον, Στάση Μετρό L’Enfant Plaza, ένας κύριος στέκεται κοντά στηνείσοδοκαι αρχίζει να ερμηνεύει με το βιολί του κλασικά κομμάτια των Μπαχ και Σούμπερτ.
Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους. Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό.
Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός.
Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι – χωρίς καμία εξαίρεση – τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν – έστω και για λίγο – μόνο 6 άνθρωποι.
Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν χρήματα στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση.
Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713.
Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός μέσου  εισιτηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!
Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα.
Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Το πείραμα απέφερε στη Washington Post ένα Pulitzer to 2007.