Ο παιδικός βηματισμός...

Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να γίνουμε…
ή μάλλον να ξαναγίνουμε.
Βλέποντας ένα παιδί να τρέχει αντιλαμβάνεται κανείς την ανεμελιά του. Αυτήν την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει ο κάθε του βηματισμός.
 

Τρέχει και αναδύεται το άρωμα της παιδικής του αρχοντιάς. Μιας αρχοντιάς γεμάτη καθαρότητα, απλότητα, αμνησικακία, αγάπη.

Ο Χριστός μας προτρέπει όλους να γίνουμε σαν τα παιδιά. «Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». (Ματθ. 18,1)

Χρειάζεται λοιπόν να μιμηθούμε τα παιδιά. Όχι στην μωρία τους, αλλά στην ταπείνωσή τους, στην απαθή τους συμπεριφορά. Καλούμαστε όμως συγχρόνως και να μην κλείσουμε την ανάβαση τους πάνω σε κάποιο νοητό ουράνιο τόξο που αναγεννά τον πόθο για το υπέρλογο και άπειρο...

Τα παιδιά τρέχουν πολλές φορές χωρίς κάποιο στόχο. Έτσι τουλάχιστον μας δείχνουν. Όμως ο σκοπός τους δεν είναι να φτάσουν κάπου μέσα στον χώρο. Τις περισσότερες φορές απλά θέλουν να παραμείνουν -τρέχοντας- στην δική τους χώρα, στην χώρα της αθωότητας.

Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν δυστυχώς χάνουν την έμφυτη απλότητά τους. Εγκλωβίζονται στον «καθωσπρεπισμό» των μεγάλων, στην σοβαροφάνεια που «επιβάλλεται» λόγο της θέσεώς τους. Μεγαλώνουμε και όμως μικραίνουμε. Μεγαλώνουμε και όμως γινόμαστε πιο άσοφοι. Μεγαλώνουμε και όμως γινόμαστε πιο ανεύθυνοι μπροστά στην Ζωή. Μεγαλώνουμε και μεγαλώνουν και τα πάθη μας αντί να αυξάνουν οι αρετές μας, μεγαλώνουν οι ιδιοτροπίες μας και ο εγωισμός μας και χάνονται η σοφία και η σύνεση.
Σίγουρα οι μεγαλύτεροι κατέχουν περισσότερες γνώσεις απ’ ότι τα παιδιά, όμως το θέμα είναι κατά πόσο βιώνουν την Αλήθεια. Οι γνώσεις από μόνες τους δεν μας οφελούν εάν μένουμε σ' αυτές. Δεν θα πρέπει να είναι ζήτουμενο των ανθρώπων οι γνώσεις, αλλά η Αλήθεια. Διότι τελικά η Αλήθεια σε ελευθερώνει από τα δεσμά της φθοράς. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιω. 8,32).
Η Αλήθεια είναι αυτή που σε εισάγει μέσα στην Αγάπη. Και βλέποντας ένα παιδί να τρέχει, βλέπεις να αναδύεται αυτή η Αλήθεια, η παρουσία της Χάρης του Θεού μέσα στην καθαρή καρδιά, μέσα στην ύπαρξη που δημιουργήθηκε κατ'εικόνα Του.
Αυτή η βιωματική απουσία του «εγώ» -που δυστυχώς δίνει το παρόν στις περισσότερες ηλικιωμένες καρδιές- είναι το κύριο χαρακτηριστικό μιας παιδικής ανθρώπινης ύπαρξης.

Με ιχνηλάτη αυτόν τον παιδικό βηματισμό καλούμαστε και εμείς, οι μεγαλύτεροι, να βαδίσουμε στο μονοπάτι που οδηγεί στον Ουρανό. Με εφόδια την καθαρή καρδιά, ένα ταπεινό βλέμμα και ένα ελεύθερο χαρούμενο βήμα, μακριά από τις μικρότητες που η κοινωνία των μεγάλων έχει εφεύρει.

Όσο μεγαλώνει κανείς τόσο περισσότερο παιδί πρέπει να γίνεται…όχι στις ιδιοτροπίες και στην μωρία αλλά στην ανεξικακία, στην ταπείνωση και στην καθαρότητα.
Πολλές φορές δυστυχώς αντί οι γέροι να γίνονται σαν τα παιδιά, κάνουμε τα παιδιά μας να συμπεριφέρονται σαν γέρους.
Αφήστε τα παιδιά να πλησιάσουν περισσότερο τον Χριστό και τους μεγάλους να διδαχτούν από τα παιδιά.
Δεν θέλω να βλέπω απλά μικρούς δύστροπους ανθρώπους που η κοινωνιά μας διαμορφώνει. Θέλω να βλέπω παιδιά...

Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να γίνουμε…ή μάλλον να ξαναγίνουμε.
Τρέξτε μαζί με ένα παιδί και θα οδηγηθείτε στον κόσμο μιας ανέλπιστης ελευθερίας που μπορεί να προσφέρει μόνο η Αλήθεια, δηλαδή ο Χριστός.

Γιατί εκεί, στο ανέμελο βήμα ενός μικρού μας αδελφού αποκαλύπτεται η Ανθρωπότητα, αποκαλύπτεται η Ανατολή μιας Ανέσπερης Ζωής που καρτερεί να την προφτάσεις και εσύ…

Αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

 

agioritikovima

Θεσμός της παράλληλης στήριξης μαθητών με αναπηρία

«Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες»

Ο Συνήγορος του Πολίτη, στο πλαίσιο της αποστολής του ως Συνήγορος του Παιδιού, κατά τα τελευταία έτη έχει εξετάσει σημαντικό αριθμό υποθέσεων με θέμα την εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στη σχολική τάξη του γενικού σχολείου, βάσει των προβλέψεων του ν.2817/00 και, πρόσφατα, του ν.3699/08, ο οποίος τον αντικατέστησε.

Αφού διαπίστωσε πάγια και σοβαρά προβλήματα στην εφαρμογή του μέτρου και συστηματική αδυναμία να επιτευχθεί λύση σε ατομικές υποθέσεις, ο Συνήγορος συνέταξε Πόρισμα στο οποίο διατυπώνει τις σχετικές διαπιστώσεις και προτάσεις του. Το Πόρισμα απεστάλη στον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων την 17.6.2009.

Συνοψίζοντας τις διαπιστώσεις του, ο Συνήγορος του Πολίτη επεσήμανε ότι σε πολλές περιπτώσεις το ΥΠΕΠΘ: 

(α) δηλώνει αδυναμία υλοποίησης του μέτρου της παράλληλης στήριξης, παρά την ύπαρξη γνωματεύσεων από τους αρμόδιους δημόσιους διαγνωστικούς φορείς για την αναγκαιότητά του, αποδίδοντας το πρόβλημα σε ανεπάρκεια κονδυλίων ή εκπαιδευτικών,

(β) αντιμετωπίζει ως καταχρηστικές ή δεν λαμβάνει υπόψη του γνωματεύσεις των αρμοδίων διαγνωστικών κέντρων του, των ΚΕΔΔΥ, υποβαθμίζοντας στην πράξη το επιστημονικό τους έργο, και 

(γ) αντιμετωπίζει τον θεσμό της παράλληλης στήριξης ως αντίστοιχο της φοίτησης ενός μαθητή σε τμήμα ένταξης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες που καθένας από τους θεσμούς αυτούς δημιουργήθηκε για να καλύψει ή τη φύση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών του κάθε μαθητή.

Υπάρχει επίσης και το μέτρο της παράλληλης στήριξης μαθητών με διαταραχές αυτιστικού φάσματος από πρόσωπο επιλογής της οικογένειας κατά τη διάταξη του άρθρου 7 παρ.4, γ’ του ν. 3699/08.

Μολονότι το μέτρο αυτό μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να καλύπτει ιδιαίτερες ανάγκες προς όφελος των ενδιαφερόμενων μαθητών, υπάρχει ο κίνδυνος μετακύλισης της ευθύνης για την παροχή παράλληλης στήριξης, που έχει η Πολιτεία, στην οικογένεια.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ο Συνήγορος του Πολίτη πρότεινε τα εξής:

1. Εφόσον το ΥΠΕΠΘ διαπιστώνει συστηματικά ανεπάρκεια πιστώσεων για την κάλυψη των αναγκών - τόσο ως προς την παροχή παράλληλης στήριξης όσο και σε άλλους τομείς της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης - να επανεξεταστεί από τη Γενική Διεύθυνση Προσωπικού του Υπουργείου η κατανομή των πιστώσεων στην Ειδική Αγωγή, ώστε να τηρείται η αρχή της ισότητας των ευκαιριών.
2. Εφόσον διαπιστώνεται συστηματικά ανεπάρκεια εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής για την κάλυψη των αναγκών, το ΥΠΕΠΘ να μεριμνήσει για την αύξηση των θέσεων των εισακτέων στις αντίστοιχες σχολές, προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των διαθέσιμων εκπαιδευτικών.
3. Να αποσαφηνιστούν οι προϋποθέσεις παροχής του μέτρου της παράλληλης στήριξης, ώστε αφενός να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των μαθητών που τη χρειάζονται και αφετέρου να μην δημιουργούνται στους πολίτες λανθασμένες εντυπώσεις και προσδοκίες. Οι γνωματεύσεις των ΚΕΔΔΥ θα πρέπει να αναφέρουν επακριβώς τις προϋποθέσεις, υπό τις οποίες ένας μαθητής δικαιούται παράλληλη στήριξη και να αντιμετωπίζονται δεσμευτικά ως προς την υλοποίησή τους από την Πολιτεία.
4. Το Υπουργείο να μεριμνήσει ώστε η παράλληλη στήριξη - πέραν της παροχής της καθαυτής και του σαφούς διαχωρισμού της από την φοίτηση σε τμήμα ένταξης - να διασφαλίζεται από την αρχή του σχολικού έτους και, όπου αυτό είναι εφικτό, να επιδιώκεται η συνέχισή της το επόμενο έτος από τον ίδιο εκπαιδευτικό, ώστε να αποφεύγεται η εναλλαγή προσώπων με όλα τα συνακόλουθα προβλήματα προσαρμογής των ενδιαφερόμενων μαθητών. Επίσης, όσον αφορά μαθητές με ειδικές κατηγορίες προβλημάτων (π.χ. προβλήματα όρασης, ακοής κ.λπ.), είναι αναγκαίο ο εκπαιδευτικός να διαθέτει την εξειδίκευση που απαιτείται ώστε να μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά τον συγκεκριμένο μαθητή.
5. Όσον αφορά το μέτρο της παράλληλης στήριξης μαθητών με διαταραχές αυτιστικού φάσματος από πρόσωπο επιλογής της οικογένειας, η εφαρμογή του θα πρέπει να διασφαλίζει ότι δεν μεταφέρεται στις οικογένειες η ευθύνη της Πολιτείας για παροχή ατομικής υποστήριξης στους μαθητές που την χρειάζονται προκειμένου να φοιτήσουν στο γενικό σχολείο. Ειδικότερα προτείνεται η εισαγωγή νομοθετικής ρύθμισης που να προβλέπει την καταβολή της δαπάνης του συνοδού στις οικογένειες των μαθητών, στις περιπτώσεις που, ενώ έχει υποβληθεί αίτημα για παράλληλη στήριξη στο ΥΠΕΠΘ, και, μολονότι οι νόμιμες προϋποθέσεις πληρούνται, αυτή δεν υλοποιείται. Περαιτέρω, πρέπει να προσδιοριστούν με ακρίβεια το πλαίσιο και οι προϋποθέσεις εφαρμογής του μέτρου, όσον αφορά την επαγγελματική ιδιότητα του ιδιώτη συνοδού, τον ακριβή ρόλο του στη σχολική τάξη, το πλαίσιο συνεργασίας του με τους διδάσκοντες και εποπτείας του έργου του, καθώς και τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται. Δεδομένων των ανωτέρω, ενδεχόμενη άρνηση εκ μέρους του συλλόγου διδασκόντων πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι αιτιολογημένη και να συνοδεύεται από εναλλακτικές προτάσεις.
6. Τέλος, όσον αφορά τη συχνά παρατεταμένη καθυστέρηση στην εξέταση και υλοποίηση των αιτημάτων παροχής παράλληλης στήριξης, επισημαίνεται η υποχρέωση του ΥΠΕΠΘ για διεκπεραίωσή τους ή για έγγραφη αιτιολογημένη
7. ενημέρωση των ενδιαφερόμενων σε περίπτωση απόρριψης ή καθυστέρησης υλοποίησής τους εντός των προβλεπόμενων από τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας προθεσμιών.

Πηγή olimazi.eu 23/07/2009