Ποια παιχνίδια χρειάζονται πραγματικά τα παιδιά!

Ζούμε σε μια εποχή που τα υλικά αγαθά και η τεχνολογία κυριαρχούν. Νέα αντικείμενα και τεχνολογικά μέσα κατακλύζουν συνεχώς την αγορά και καταλήγουμε να αγοράζουμε όλο και περισσότερα για τα παιδιά μας.

 

πεταλούδα από ζυμαρικά και όσπρια

Γενικά υπάρχει η λανθασμένη άποψη πως η σωστή ανάπτυξη και οι γνωστικές ικανότητες των παιδιών βελτιώνονται εξ’ αιτίας της αγοράς παιχνιδιών. Έτσι τα παιδιά κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν ένα νέο παιχνίδι και μόλις το αποκτήσουν σε λίγες μέρες το ξεχνάνε και ξαναζητάνε ένα καινούριο και πάλι από την αρχή. Τα παιδιά παραπονιούνται ότι δεν έχουν τίποτα για να παίξουν ενώ το δωμάτιο τους είναι γεμάτο από παιχνίδια.

Ποια παιχνίδια χρειάζονται πραγματικά τα παιδιά λοιπόν;

Ειλικρινά;

Σκεφτείτε το λίγο καλύτερα…

ΚΑΝΕΝΑ.

Πριν αρχίσετε να λέτε ότι είμαι υπερβολική αφήστε με να το εξηγήσω πρώτα. Τα παιδιά από την φύση τους έχουν σχεδόν όλα όσα χρειάζονται για να μάθουν να αναπτύσσουν καταπληκτικές ικανότητες στο παιχνίδι. Οι ικανότητες αυτές είναι η φαντασία, η περιέργεια και η μεγάλη επιθυμία να μάθουν και να εξερευνήσουν τα πάντα.

Βέβαια υπάρχουν δυο πράγματα που τα παιδιά χρειάζονται αλλά δεν έχουν προκειμένου να παίξουν:

1. Ένα ενδιαφέρον και συνεχώς εναλλασσόμενο περιβάλλον.

Ένα παιδί χωρίς παιχνίδια , σε ένα άδειο δωμάτιο χωρίς τίποτα δεν έχει τίποτα να εξερευνήσει και να μάθει. Τίποτα δεν αλλάζει και τίποτα δεν δίνει το έναυσμα στο μυαλό για έμπνευση για παιχνίδι. Προφανώς και δεν είναι αυτό το σωστό περιβάλλον για ένα παιδί. Έξω στην φύση όμως το παιδί θα βρει άφθονα ενδιαφέροντα πράγματα για παιχνίδι και θα οξύνει την φαντασία του. Η λίστα με τα πράγματα που μπορεί να βρει είναι ατελείωτη και οι ευκαιρίες για να ένα νέο παιχνίδι άπειρες.

Τι γίνεται όμως με το περιβάλλον του σπιτιού;

Δυστυχώς δεν έχουν όλοι πρόσβαση σε ένα ασφαλές εξωτερικό περιβάλλον. Για αυτό λοιπόν το εσωτερικό περιβάλλον του σπιτιού σας δεν πρέπει να μένει στατικό. Με λίγη δημιουργικότητα μπορείτε να το μετατρέψετε ένα περιβάλλον μάθησης χωρίς άχρηστα παιχνίδια. Μπορείτε να φέρετε το περιβάλλον σπίτι σας, φέρτε άμμο και βότσαλα από την παραλία στο μπαλκόνι σας , δημιουργήστε με παλιά σεντόνια σκηνές για ατελείωτο παιχνίδι. Πάρτε φακές , μακαρόνια (όχι μαγειρεμένα!) και φτιάξτε καινούρια πράγματα. Αφήστε τα ελεύθερα στο δικό τους περιβάλλον.

2. Το δεύτερο συστατικό το οποίο χρειάζονται τα παιδιά είναι ένα ενδιαφέρον πρότυπο.

Το παιχνίδι των παιδιών βασίζεται κυρίως στην μίμηση που θα τα βοηθήσει να γίνουν σωστοί ενήλικες στο μέλλον. Αφήστε το παιδί σας να βλέπει να ασχολείστε με πραγματικές ανθρώπινες δραστηριότητες όπως το να αλλάζετε λάμπες , να ασχολείστε με το σπίτι, να φυτεύετε λουλούδια, να αλλάζετε λάδια στο αυτοκίνητό σας κλπ. Σε όσες περισσότερες εμπειρίες συμμετέχουν τόσο περισσότερες ευκαιρίες για δημιουργικό παιχνίδι θα έχουν.

Με το παραπάνω άρθρο δεν εννοούμε ότι τα παιχνίδια καταστρέφουν τα παιδιά μας αλλά ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε παιχνίδια για τα παιδιά μας γεμάτα φαντασία και δημιουργικότητα.
Το καλύτερο θα ήταν να βρείτε την ισορροπία μεταξύ των παιχνιδιών του εμπορίου και της δημιουργικότητας και να θυμάστε ότι τα παιχνίδια δεν είναι υποκατάστατο ούτε του φυσικού περιβάλλοντος ούτε των ανθρώπινων προτύπων…

babyradio.gr- Γκαλίτσιου Μαριάννα

Εμμανουήλ Κριαράς - «Ο έρωτας ζει και πέρα από τα 104»

Πέθανε το βράδυ της Παρασκευής (23/08/2014), στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, σε ηλικία 108 ετών, ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς - η γηραιότερη εν ζωή προσωπικότητα της χώρας.



«Δεν ήλπιζα τόσο μακρά ζωή... Θυμάμαι -ξέρετε- τον κομήτη του Χάλευ, την εμφάνιση του Βενιζέλου, παρέστην -μικρό παιδί- σε ένοπλο συλλαλητήριο στην Κρήτη...».

Εμμανουήλ Κριαράς
Ο τελευταίος μεγάλος δημοτικιστής

«Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου.

Είναι ίσως η ίδια η ζωή.

Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις.

Ειδάλλως είσαι... πέτρα...».

«Ανυψώνει τον άνθρωπο ο έρωτας.
Ο πραγματικός, ο αληθινός έρωτας» .

«Ο έρωτας ζει και πέρα από τα 104» Της Βίκυς Χαρισοπούλου

«Ερωτεύτηκα πολύ. Έζησα όλη μου τη ζωή ερωτευμένος. Με την κυριολεξία του όρου. Με συγκίνηση», λέει ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς

«Έρωτας είναι η επιδίωξη του ιδανικού. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Ξεχωρίζω δύο: τον σαρκικό- πνευματικό έρωτα προς τη- τον σύντροφο και τον έρωτα προς την εργασία. Αυτό που λέμε φιλεργία. «Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις. Ειδάλλως είσαι... πέτρα...».

Όχι. Ο υπεραιωνόβιος πλέον (διάγει το 104ο έτος της ζωής του) ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, Εμμανουήλ Κριαράς, δεν νιώθει «πέτρα»...

«Κρατώ ακόμα ψήγματα έρωτα και προς τη μνήμη της γυναίκας μου και προς την εργασία. Ζω. Νιώθω. Εργάζομαι ακόμα, αλλά με δυσκολία. Δεν δίδει η ζωή χωρίς έρωτα- ευτυχία. Είμαστε τραγικές μορφές. Το γεγονός ότι έχουμε συνείδηση δεν νομίζω ότι είναι στοιχείο ουσιαστικής ευτυχίας. Ο άνθρωπος ζει πιο ευτυχισμένα όταν δεν έχει συνείδηση της τραγικότητας της ζωής του. Εγώ- δυστυχώς- την έχω. Επιθυμία μου είναι πλέον να μη ζήσω. Είναι βάρος πια η ζωή μου».

Κουράζει η ζωή;
Κουράζει ίσως το περιβάλλον της ζωής. Ο χώρος και οι άνθρωποι στον οποίο και με τους οποίους είσαι καταδικασμένος να ζεις. Αυτό που τώρα λένε οικονομική ή κοινωνική κρίση.

Η οικονομική κρίση συνάδει με την κοινωνική- αυτή που λέμε αξιών; Είναι προϊόν η μία της άλλης ή απλώς συνυπάρχουν με κοινή προέλευση, παράλληλη έκφραση και αδιέξοδο αποτέλεσμα;

Η κατάσταση είναι άσχημη από κάθε άποψη. Είναι πολύ πιο εντυπωσιακή βέβαια αυτή που λέμε οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της είναι τραγικές, αλλά- επιτρέψτε μου- είναι τραγικότερες οι επιπτώσεις της άλλης κρίσης, αυτής της λεγόμενης κοινωνικής. Αυτοκαταδιωκόμεθα άπαντες. Υπάρχει γενικώς μια ανισορροπία. Διάγει κρίση η πολιτική ζωή, διάγει κρίση η Παιδεία, η Δικαιοσύνη- έννοιες πρωταρχικές... Όσον αφορά το αμιγώς οικονομικό φαινόμενο, δεν είμαι ίσως αρμόδιος να δώσω λύσεις. Έζησα και το κραχ του ΄29 αλλά ήταν αλλιώς τότε... Τώρα είναι διαφορετικά. Συνδυάζεται με την παγκοσμιοποίηση. Το κοινωνικό λοιπόν πρόβλημα είναι προϊόν της ευημερίας. Προϋπάρχει λοιπόν της οικονομικής κρίσης. Αυτό που ζούμε τώρα θα προτιμούσα να μην το είχα προλάβει, να μην το είχα ζήσει».

Κρίση και έλλειψη παιδείας
Παλαιότερα υποστηρίζατε ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός. Εξακολουθεί να παραμένει όραμα και στόχος σας;

Εξακολουθώ να το πιστεύω. Η λύση θα έρθει- εγώ δεν θα το προλάβω, ούτε την ανόρθωση της παιδείας που θα πρέπει να προηγηθεί, θα προλάβω. Δεν μ΄ ενδιαφέρει πλέον η πολιτική με τον τρόπο που ασκείται. Η πολιτική μας ζωή οδηγείται σε συντηρητισμό κι αμφιβάλλω αν θα μπορέσει σύντομα να ανακάμψει. Είναι η κρίση σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας. Δεν τιμώνται πλέον οι αξίες. Βιώνουμε την έσχατη πλέον ανάγκη ανόρθωσης της παιδείας. Είναι όμως η υλιστική κατεύθυνση της παιδείας. Με την τεχνολογία τα ανθρωπιστικά γράμματα υποτιμούνται κι έτσι δημιουργείται μια ανισορροπία... Η αρχή είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ. Ένας λαός προάγεται όταν έχει προηγμένη παιδεία. Αν όμως οι ανάξιοι επιπλέουν σ΄ όλους τους τομείς και κυρίως σ΄ αυτούς της πολιτικής... Πρέπει να υπερνικήσουμε την τάση αυτή. Το αποτέλεσμα είναι η δυσπιστία όλων...

Ο υλισμός είναι που σκότωσε το όραμα. Κι ο υλισμός είναι που διδάσκεται από γονείς και δασκάλους. Όλα γίνονται με στόχο την εξασφάλιση παχυλού κέρδους.

«Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι...»

Η τρομοκρατία είναι μια μορφή δράσης και «λύσης»;

Ο Εμμανουήλ Κριαράς διαφωνεί: «Δεν αποτελεί ευχάριστο φαινόμενο. Δεν ήταν ποτέ λύση η τρομοκρατία. Εκτός αν εννοείτε την τρομοκρατία των ισχυρών της Γης. Την τρομοκρατία του κεφαλαίου και του υλισμού. Όχι, με την άλλη- αυτήν τη μεμονωμένη των αγανακτισμένων παιδιών- φοβάμαι ότι η εκτροπή καραδοκεί. Δεν απέχει πολύ η όποια εκτροπή από τα έσχατα αυτά φαινόμενα απόλυτου συντηρητισμού στα οποία πολιτικά ασυνείδητα καταφεύγουν οι άμυαλοι απογοητευμένοι».

Τι να κάνουμε; Εκατό και πλέον χρόνια μετά (ο Β. Ι. Λένιν έθεσε το ερώτημα το 1902 στο ομότιτλο βιβλίο του);

Οι Σπαρτιάτες το έθεσαν λακωνικότερα όλων το 410 π.Χ. μετά τη ναυμαχία της Κυζίκου. «Έρρει τα κάλα, Μίνδαρος απεσύα, Πεινώντι τώνδρες, Απορίομες τι χρη δραν». (Καταστράφηκαν τα πλοία. Ο Μίνδαρος σκοτώθηκε. Οι άνδρες πεινούν.

Απορούμε τι πρέπει να πράξουμε.) Να υπομένουμε. Μια λύση είναι εσείς να μιλάτε. Να λέτε πάντα αυτό που πιστεύετε... Και να πληροφορείτε σωστά. Μη δέχεσθε να γίνετε όργανα του οποιουδήποτε. Εξαγοράζονται πλέον εύκολα οι άνθρωποι... Πριν από λίγα χρόνια διάβαζα καθημερινά και μάλιστα εμβριθώς δυο, τρεις εφημερίδες. Τώρα πια με κουράζει αυτή η ελαφρότητα... Το μόνο ιδανικό που απέμεινε είναι ίσως ο Έρωτας. Υπό την έννοια της αέναης επιδίωξης του ιδανικού...

Ο έρωτας είναι:

• Η επιδίωξη του ιδανικού
• Η ίδια η ζωή
• Το αντίδοτο του θανάτου
• Η φιλεργία
• Η λύση- κυρίως- στα χρόνια της... χολέρας στα οποία ζούμε

Στιγμές ζωής

• Η γέννηση. Στον Πειραιά στις 29 Νοεμβρίου 1906
• Η επιλογή για σπουδές φιλολογίας (1924)
• Η συνάντηση με τη σύντροφο της ζωής του Αικατερίνη Στριφτού στα 1935
• Η απόλυση από τη χούντα (1968)
• Η απώλεια της συντρόφου (Μάιος 2000)

Τον ενοχλούν

• Το ψεύδος
• Η υποκρισία
• Η επικράτηση της απάτης
• Η «βασιλεία» του κέρδους
• Η έλλειψη παιδείας

tanea.gr

Ξανά «πρωτάκι».... Από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο...

Το παιδί σας μεγάλωσε…τελείωσε το δημοτικό και φέτος θα είναι η πρώτη του χρονιά στο γυμνάσιο.
Αναρωτιέστε πώς θα το βοηθήσετε να προσαρμοστεί καλύτερα;

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων, κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.

Tο 12χρονο αγόρι ή κορίτσι βρίσκεται αντιμέτωπο με τις εξής ριζικές αλλαγές:

- Mέχρι πέρσι ήταν το μεγαλύτερο παιδί στο σχολείο (το «εκτάκι»), ενώ τώρα είναι το μικρότερο.
- Όλοι αυτοί «οι μεγάλοι» που το περιτριγυρίζουν του είναι άγνωστοι. Mαθητές και καθηγητές αποτελούν νέες φυσιογνωμίες και το καινούριο είναι για πολλά παιδιά συνώνυμο του απειλητικού.
- Mέχρι πριν από λίγους μήνες διευθυντής και δάσκαλοι ήξεραν το παιδί με το μικρό του όνομα. Ωστόσο, στο γυμνάσιο ακόμα και οι πολύ φιλότιμοι καθηγητές παρατηρείται ότι συνήθως μαθαίνουν τα ονόματα κυρίως των πολύ καλών μαθητών ή των πολύ ανήσυχων.
- Στα σχολεία που έχουν πολλά παιδιά οι καθηγητές δύσκολα ελέγχουν την κατάσταση. Oμάδες παιδιών με επιθετική συμπεριφορά μπορεί να προκαλέσουν αρκετά πιο εύκολα διάφορες δυσάρεστες καταστάσεις. Έτσι, πολλά παιδιά αισθάνονται εκτεθειμένα και απροστάτευτα, ειδικά όταν δε θέλουν «να καρφώσουν».
- Oι ανταγωνισμοί μεταξύ των συμμαθητών εντείνονται.

Τι πρέπει να κάνετε

Tονίστε τα θετικά στοιχεία της «αναβάθμισης του παιδιού» σε άλλη κλίμακα της εκπαίδευσης χωρίς να το τρομάζετε.

Φερθείτε με μεγαλύτερη κατανόηση ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες κάθε μεγάλης μεταβατικής φάσης.

Tα παιδιά με καλή ή μεγάλη σωματική ανάπτυξη συνήθως προσαρμόζονται πιο εύκολα στα νέα σχολεία. Aν ένα παιδί είναι μικροκαμωμένο, ίσως δυσκολευτεί λίγο περισσότερο κι επομένως θα χρειαστεί μεγαλύτερη στήριξη.

Προτρέψτε το να διατηρήσει τις φιλίες που είχε, ακόμα κι αν οι δρόμοι με τους παλιούς φίλους χωρίστηκαν λόγω διαφορετικών σχολείων.

Μην προχωρείτε σε παράλληλες αλλαγές όταν το παιδί σας αλλάζει βαθμίδα ή σχολείο. Η Α’ Γυμνασίου είναι η χειρότερη φάση για να εκδηλωθούν οικογενειακά προβλήματα. Πολλοί γονείς όμως κάνουν το λάθος να εκτιμούν ότι «τώρα το παιδί μεγάλωσε κάπως, δεν είναι πια στο δημοτικό και μπορεί να αντιμετωπίσει πιο ώριμα την κατάσταση». Έτσι επιλέγουν αυτή την πολύ ακατάλληλη περίοδο λ.χ. για να προχωρήσουν σε ένα διαζύγιο το οποίο ανέβαλλαν από καιρό.

news.gr
babyradio