Σελίδες

Monday, 29 September 2014

Αυτό κι αν είναι Success Story: Βρέφη παραμένουν εγκαταλελειμμένα σε νοσοκομεία και μαιευτήρια

Πίσω από τους άψυχους αριθμούς της προόδου της οικονομίας και των συζητήσεων με την Τρόικα, σημαντικά κοινωνικά θέματα συνεχίζουν να ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία και να θέτουν εν αμφιβόλω τις κοινωνικές δομές της.

Ιδιαιτέρως, όταν το θέμα έχει να κάνει με βρέφη, τότε η αδυναμία των κοινωνικών δομών φτάνει στα όρια της κοινωνικής σκληρότητας. Κι όμως, συμβαίνει.
Βρέφη και παιδιά που, κατόπιν εισαγγελικής εντολής λόγω διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, βρίσκονται σε αναμονή έως ότου προωθηθούν για φιλοξενία σε ιδρύματα όπως το Κέντρο Προστασίας Παιδιού «Η Μητέρα» και το Αναρρωτήριο Πεντέλης.

Τα εννέα από αυτά προέρχονται από μητέρες-χρήστριες που δεν μπορούν να τα φροντίσουν και τα υπόλοιπα από γυναίκες που ήρθαν, γέννησαν και έφυγαν χωρίς το μωρό τους. Ωστόσο, καθώς τα δύο ιδρύματα αντιμετωπίζουν επιτακτικά προβλήματα υποστελέχωσης –έχουν κλείσει ολόκληρες πτέρυγες– η αναμονή μπορεί να διαρκέσει έως και πολλούς μήνες. Σε περιπτώσεις, πάνω από χρόνο.
Όπως σημειώνει σε σχετικό ρεπορτάζ η Καθημερινή το ίδιο συμβαινει και στο νεογνολογικό τμήμα του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα».

Εγκλωβισμένα παιδιά
«Τα παιδιά αυτά είναι "εγκλωβισμένα" στα νοσοκομεία», λέει στην «Κ» η προϊσταμένη της Κοινωνικής Υπηρεσίας του «Αλεξάνδρα» κ. Αθηνά Χαραλάμπους. «Οι συνθήκες φιλοξενίας εδώ δεν είναι οι καλύτερες. Δεν είμαστε ίδρυμα, είμαστε νεογνολογικό τμήμα.
Ενα παιδάκι έξι μηνών (σ.σ. το μεγαλύτερο από τα παιδιά που φιλοξενούνται στο «Αλεξάνδρα» γεννήθηκε τον περασμένο Μάρτιο) χρειάζεται κι άλλα πράγματα, όπως ειδική διατροφή που το νοσοκομείο δεν μπορεί να παρέχει. Δεν έχουμε ιδιαίτερο χώρο γι' αυτά, φιλοξενούνται μαζί με τα υπόλοιπα νεογνά και μάλιστα σε κούνιες παρότι έχουν μεγαλώσει. Τα παιδιά αυτά είναι υγιή, θέλουν αγκαλιά, φροντίδα, ησυχία. Εχουν πολύ μεγάλη ανάγκη την προσωπική επαφή, ένα σημείο αναφοράς. Εδώ δεν μπορούν να το έχουν. Η μακρόχρονη παραμονή στο νοσοκομείο συνιστά παραμέληση, κακοποίηση. Και αυτή η επιβάρυνση που δέχονται θα φανεί αργότερα».
Καθ' ότι ενοποιημένα νοσοκομεία, η Κοινωνική Υπηρεσία του «Αλεξάνδρα» φροντίζει και τα 13 παιδιά που για τους ίδιους λόγους παραμένουν στους νεογνολογικούς θαλάμους του «Ελενα». «Εχουμε τεράστια έλλειψη προσωπικού για να καλύπτουμε όλες αυτές τις ανάγκες», λέει η κ. Χαραλάμπους.
Ιδια εικόνα, ανάλογα προβλήματα και στο Παίδων. Αυτή τη στιγμή στο «Αγία Σοφία» φιλοξενούνται είκοσι παιδιά και επτά στο «Αγλαΐα Κυριακού», ηλικίας από μηνών έως 14 ετών. «Υπάρχουν φορές που τα παιδιά αυτά ξεπερνούν τα 40 μόνο στο "Αγία Σοφία"» λέει στην «Κ» ο διοικητής του Παίδων κ. Εμμανουήλ Παπασάββας.
Σε κάθε περίπτωση, η μεγαλύτερη πληγή του συστήματος αφορά τα παιδιά που απομακρύνονται από τις οικογένειές τους αλλά αντί να προωθηθούν άμεσα προς υιοθεσία, καθηλώνονται στα νοσοκομεία. «Θα πρέπει να βρεθεί μια λύση. Οταν ένα παιδί είναι υγιές, διατρέχει πολλούς κινδύνους μένοντας εντός του νοσοκομείου, ενώ απασχολεί και το προσωπικό. Δεν είναι κατάλληλο περιβάλλον. Βρισκόμαστε σε συνεργασία με το υπουργείο ώστε να βρεθεί κατάλληλη ενδιάμεση, μη νοσοκομειακή δομή όπου θα φιλοξενούνται αυτά τα παιδιά πριν βρεθεί το κατάλληλο πλαίσιο γι' αυτά».

Το βάρος της κρίσης
Στους θαλάμους των νοσοκομείων με τα εγκαταλελειμμένα παιδιά χτυπά η καρδιά της ελληνικής κρίσης. Από τη μία, τα δεινά οικονομικά των ιδρυμάτων πρόνοιας έχουν συρρικνώσει τη δυναμικότητά τους, αφήνοντας καθ' όλα υγιή παιδιά να μαραζώνουν στις ακατάλληλες δομές των νοσοκομείων, από την άλλη, τα έντονα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες έχουν οδηγήσει σε «έκρηξη» των εγκαταλείψεων βρεφών στα μαιευτήρια.
«Στην κρίση, η χρήση ουσιών έχει αυξηθεί δραματικά», αναφέρει η κ. Αθηνά Χαραλάμπους, προϊσταμένη κοινωνική λειτουργός στο ΓΝΑ «Αλεξάνδρα». «Τα περισσότερα παιδιά που μένουν σε εμάς προέρχονται από μητέρες που κάνουν χρήση και δεν μπορούν να τα φροντίσουν». Σε αυτές τις περιπτώσεις, παρεμβαίνει η Κοινωνική Υπηρεσία και ενημερώνει τη μητέρα για τις επιλογές της. Συνήθως, οι γυναίκες είναι σύμφωνες να επιληφθεί ο εισαγγελέας Ανηλίκων, τουλάχιστον έως ότου ορθοποδήσουν. Δεν είναι σπάνιο ο εισαγγελέας να αποφασίσει την επανασύνδεση μητέρας και παιδιού στην περίπτωση που η μητέρα ξεκινήσει να παρακολουθεί πρόγραμμα απεξάρτησης, όπως του ΟΚΑΝΑ. «Δεν εγκαταλείπουν όλες τα παιδιά τους. Πολλές τα θέλουν, αλλά καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να τα φροντίσουν». Σημειώνεται ότι από τις εννέα γυναίκες χρήστριες που άφησαν το παιδί τους στο «Αλεξάνδρα», οι τέσσερις ήταν φορείς του ΗIV.


Πηγή: iefimerida

Έφηβοι σε επικίνδυνους δρόμους... ζωής
Η φυγή του εφήβου από το σπίτι

Η φυγή του εφήβου από το σπίτι είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί σε σημαντικό βαθμό τις οικογένειες, ειδικά στις δυτικές κοινωνίες, όπου οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες, συνεπώς και οι συγκρούσεις περισσότερες και εντονότερες.

Η ηλικία κατά την οποία εκδηλώνεται αυτή η ακραία συμπεριφορά είναι κατά μέσο όρο τα 14 με 15 χρόνια και δεν έχουν καταγραφεί σημαντικές διαφορές ανάλογα με το φύλο ή την κοινωνική τάξη.

Ποιο είναι το προφίλ των εφήβων που «το σκάνε» από το σπίτι;


1. Οι μοναχικοί  ή συναισθηματικά ψυχροί έφηβοι, που επιλέγουν την φυγή ως αντίδραση και διέξοδο από το προβληματικό, κακοποιητικό ή απορριπτικό περιβάλλον στο οποίο ζουν. Συνήθως, αυτοί οι έφηβοι είναι απελπισμένοι και βιώνοντας αισθήματα απόγνωσης, επιλέγουν την φυγή ως σωτήρια λύση στον ενδοψυχικό πόνο που τους προκαλεί η μακρόχρονη περίοδος συγκρούσεων και αρνητικών εμπειριών (σωματική και λεκτική βία,
αλκοολισμός, χρήση ναρκωτικών κλπ.)

2. Οι έφηβοι που αντιμετωπίζουν ψυχοπαθολογικά προβλήματα και η φυγή τους παίρνει τη μορφή επιθετικής αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Η επιθετική τους συμπεριφορά έχει στόχο, κυρίως, τους γονείς ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εξουσίας (καθηγητές, αστυνομία, συγγενείς κλπ.)

3. Οι έφηβοι οι οποίοι είναι ενταγμένοι σε μια ομάδα παραβατών. Σε αυτή την φάση ανάπτυξης η παρέα συνομηλίκων, συνήθως, επηρεάζει περισσότερο τους εφήβους από ότι οι γονείς. ιδιαίτερα όταν οι γονείς δείχνουν αδύναμοι να χειριστούν τις αλλαγές στην συμπεριφορά των εφήβων.

4. Οι έφηβοι οι οποίοι βιώνουν σε υπερβολικό βαθμό την ανάγκη να ανακαλύψουν τον κόσμο, να ελέγξουν και να κυριαρχήσουν στην ζωή τους, να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους, να ζήσουν την περιπέτεια.

Γενικότερα, φαίνεται πως η ανάγκη του εφήβου να απομακρυνθεί από συγκρουσιακές οικογενειακές ή διαπροσωπικές σχέσεις και οι αμφιβολίες–ανασφάλειες του σχετικά με τη ταυτότητά του, τον οδηγούν στο να αναζητήσει την ελευθερία του -όπως ήδη την έχει φαντασιωθεί- μακριά από κάθε είδους περιορισμούς.

Πόσο διαρκεί συνήθως η περιπλάνηση των εφήβων;


Η χρονική διάρκεια της περιπλάνησης μπορεί να κυμαίνεται από λίγες μέρες (2-3 εικοσιτετράωρα), βδομάδες έως και μήνες, χρόνια. Μερικοί έφηβοι προετοιμάζονται και οργανώνουν καλά την φυγή τους, ενώ άλλοι φεύγουν μη έχοντας εξ’ αρχής σκοπό να απομακρυνθούν για καιρό.

Τι πετυχαίνει ο έφηβος με τη φυγή;


Η φυγή οδηγεί σε μια βίαιη ρήξη με το οικογενειακό περιβάλλον. Ένα οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο ο έφηβος, πιθανόν, ασφυκτιά, βιώνει ψυχικό πόνο και δεν βρίσκει τις διεξόδους που αναζητά. Μέσα από το «παιχνίδι» της περιπλάνησής του, ο έφηβος, από τη μία πλευρά καταφέρνει να επιβεβαιώσει την ταυτότητά του απέναντι στους άλλους και να μειώσει τα αισθήματα ανεπάρκειας που βιώνει, ενώ ταυτόχρονα εκδικείται τους γονείς για την άδικη συμπεριφορά απέναντί του ή την αδυναμία τους να λύσουν τα προβλήματα που προκύπτουν.

Η σπουδαιότητα της σχέσης πατέρα-γιου


Το πρότυπο του πατέρα παίζει καθοριστικό ρόλο στο πως θα αντιδράσει το έφηβο αγόρι.  Τα αγόρια  (υποσυνείδητα) ανταγωνίζονται την πατρική εικόνα που έχουν στο νου τους  και προσπαθούν να την ξεπεράσουν, έτσι ώστε να νιώσουν ότι οι άλλοι τους αναγνωρίζουν ως ισχυρούς. Αν ο πατέρας δεν συνειδητοποιήσει αυτή την ανάγκη του εφήβου, και παραμείνει άκαμπτος και αδιάλλακτος στις θέσεις του, μπορεί να οδηγήσει το αγόρι σε καταστροφικές συμπεριφορές. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επέλθει και με έναν πατέρα που αδυνατεί να ελέγξει τις ακραίες συμπεριφορές του εφήβου. Οι μη αποφασιστικοί και ευαίσθητοι πατέρες βιώνονται τελικά ως αδύναμοι, χωρίς κύρος. Η απότομη απομυθοποίηση της πατρικής εικόνας  έχει επιπτώσεις στον ψυχισμό του αγοριού, το οποίο νιώθει να καταρρέει μέσα του το πρότυπο ταύτισης του.

Τι πρέπει να προσέχουν οι γονείς για να αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις;


Αξίζει να τονιστεί ότι  ο έφηβος που συμβιώνει αρμονικά με το οικογενειακό του περιβάλλον σπάνια εμφανίζει περιστατικά φυγής λόγω συγκρούσεων.  Για να υπάρχουν αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας προαπαιτείται:

  • σεβασμός στην προσωπικότητα κάθε μέλους.
  • αναγνώριση δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων  σε όλα τα μέλη.
  • αποφασιστικότητα των γονέων και τοποθέτηση ορίων όταν χρειάζεται.
  • αποκατάσταση μη λειτουργικών τακτικών.
  • αποφυγή διαιώνισης άλυτων προβλημάτων.
  • αποκατάσταση της οικογενειακής ισορροπίας μετά από ρήξη.
  • διαλλακτικότητα-επικοινωνία.
  • συναισθηματική εκφόρτιση των μελών. 
  • θετικό πατρικό πρότυπο.
apodoxi

Λήξη Amber Alert: Βρέθηκε ο 15χρονος 😃

Εντοπίστηκε πριν λίγη ώρα στην περιοχή της Γλυφάδας ο 15χρονος που είχε εξαφανιστεί.

Τα ξημερώματα έφυγε από το σπίτι του με το ποδήλατο αφήνοντας ένα σημείωμα, και αναζητούνταν από τους γονείς του.

Σε τι ΔΕΝ εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας

.....................................
223972_2370096987105_1250849793_n Για σκεφτείτε: Κάθε Έλληνας  πάει 12 χρόνια ενώ υπάρχουν και κάποιοι που φτάνουν τα 20 χρόνια στα θρανία!

Κι όμως ύστερα από μια τόσο μακρά και σκληρή εκπαίδευση, ύστερα από χιλιάδες σελίδες ανάγνωσης, εργασίες ή πειράματα σε εργαστήρια  είναι ζήτημα αν ο μέσος πολίτης μπορεί να σώσει τον συνάνθρωπό του ή τον εαυτό του από πνιγμό- 62 πνιγμούς θρηνούμε στην Ελλάδα από την 1η Ιουλίου !
Και βέβαια ο μέσος πολίτης αγνοεί πώς να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα που μπορεί να του στοιχίσουν ακόμη και τη ζωή του. Και δεν μιλάμε για την προφύλαξη από διαρροή… ραδιενέργειας.
Μιλάμε για πρώτες βοήθειες για τον εαυτό του ή έναν συνάνθρωπό του, για το πως  να σβήσει μια φωτιά στο σπίτι του ή στην ύπαιθρο, πως να φροντίσει ένα έγκαυμα, πως να αντιδράσει εάν τον τσιμπήσει μία σφήκα ή ένα φίδι, πως να προφυλαχτεί από έναν σεισμό ή μια έντονη καταιγίδα, αλλά ακόμη και το πιο συνηθισμένο- πως να αλλάξει το λάστιχο του αυτοκινήτου του.
 Στο σχολείο διδάσκουμε τα παιδιά μας μαθηματικά πανεπιστημιακού επιπέδου - που κανείς δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει στη ζωή του εκτός κι αν δεν γίνει αστρονόμος-
..........................
... αρνούμαστε να  τους μαθαίνουμε τα βασικά: να μπορούν να γράψουν μία επιστολή, να μπορούν να μιλήσουν μπροστά σε ένα πολυμελές ακροατήριο, να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ατύχημα, να μάθουν να ακούν τους συνεργάτες τους και αύριο τους συντρόφους τους .
Την ίδια στιγμή η τεχνολογία με δική μας ενθάρρυνση τα έχει καταπιεί όλα. Έτσι οι νέες γενιές- ιδιαίτερα αυτές που μεγαλώνουν στις πόλεις- μπορεί να  παίζουν στα δάχτυλα  τα κινητά τηλέφωνα και τις ταμπλέτες, μπορεί να σερφάρουν με χαρακτηριστική ευκολία στο ίντερνετ και να είναι πρωταθλητές στις δεξιότητες που χρειάζεται ένα ποντίκι ηλεκτρονικού υπολογιστή  αλλά  πολύ συχνά έχουν πλήρη άγνοια από βασικά ζητήματα της ζωής  που  δεν έχουν σχέση με τις ψηφιακές  οθόνες τους.
Οι περισσότεροι μαθητές  γνωρίζουν π.χ. τα μοντέλα και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των κινητών τηλεφώνων, των αυτοκινήτων, των ακουστικών μουσικής και των MP3 αλλά δεν γνωρίζουν το κυκλάμινο, τον σπίνο, τον σαργό, το μουλάρι, το μελτέμι. Ξέρουν να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά όλα τα πυροβόλα όπλα  ή να προσπεράσουν με 300 χιλιόμετρα στη στροφή, αλλά δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα από τον φυσικό κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν. Δεν ξέρουν να μαζέψουν χόρτα, να γουλιάσουν ένα χταπόδι -πόσο μάλλον να το πιάσουν, να καθαρίσουν ένα ψάρι ή να ανοίξουν έναν αχινό,  να φυτέψουν ένα λουλούδι, να ανακουφιστούν από το τσίμπημα μιας μέδουσας, να διασχίσουν ένα ποτάμι

Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα -σε όλες τις βαθμίδες - δίνει κάθε μέρα εξετάσεις και μένει μετεξεταστέο. Γιατί η ζωή  πέρα από διαφορικές εξισώσεις και κβαντική μηχανική είναι - κυρίως - όλα τ' άλλα για τα οποία αρνούμαστε να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας .
_____
 ~ Παπαδόπουλος Νότης - Το Βήμα
περισσότερα εδώ: antikleidi