Άνθρωπος
του Θεού δεν δηλώνεις αλλά φαίνεσαι. Έχουμε κουραστεί από τους δήθεν.
..................... Η
εκκλησία ανήκει στους ταπεινούς αυτού του κόσμου, σε αυτούς που ζουν στα αζήτητα
της εξουσίας και της δύναμης. Των υπαρξιακά λαβωμένων, ψυχικά κουρελιασμένων,
εκείνων που έγλειψαν τα πατώματα της προσωπικής τους μοναξιάς και οδύνης και
αισθάνθηκαν την ολική απογύμνωση της υπάρξεως τους. ..................... Κουραστήκαμε
και πολλές φορές λυγίσαμε, κλάψαμε και πενθήσαμε για μια παραχάραξη και
παραμόρφωση του εκκλησιαστικού ήθους και της χριστιανικής κατανόησης, που κρατά
το περικάλυμμα της παραδόσεως και χάνει με υπαρξιακά εκκωφαντικό ήχο την ουσία
της χριστιανικής ζωής. Για
όλους εκείνους που βαπτίζουν αρετές τα πάθη και τις κακίες τους. Αυτούς που ζουν
την κατά Χριστώ ζωή με σκοπό και στόχο, δίχως αγάπη, έρωτα και ελευθερία. Που
περιμένουν πάντα κάτι να πάρουν, που αισθάνονται ότι κάποιος πάντα τους χρωστά. Δεν
είναι χριστιανικά στήθη αυτά που μετρούν τι δίνουν και τι παίρνουν, μα εκείνα
που αγαπούν δίχως να περιμένουν. ..................... περισσότερα εδώ
Πιστεύετε ότι τα παιδιά σας είναι πολύ μικρά για να κατανοήσουν τις συνομιλίες των μεγάλων; Για ξανασκεφτείτε το! Τα
παιδιά μπορούν να ταραχτούν και να μπερδευτούν από τις συνομιλίες των
ενηλίκων. Αλλά μπορεί να μη σας πουν τι άκουσαν και τότε ούτε καν θα
γνωρίζετε ότι έχουν ανησυχήσει. Αν δεν θέλετε το παιδί σας να εκστομίσει
κάτι εξευτελιστικό μπροστά στη μητέρα σας – ή ακόμα χειρότερα σε
κάποιον ξένο – θα πρέπει να αρχίσετε να μιλάτε πιο προσεκτικά μπροστά
του. Τι δεν πρέπει να συζητήσετε όταν τα δύο μικρά αυτάκια… παραμονεύουν;
Σημαντικά θέματα! Να
είστε προσεκτικοί μιλώντας με τον/την σύζυγό σας για τα μεγάλα
ζητήματα, όπως οικονομικά προβλήματα ή μια οικογενειακή κρίση. Τα παιδιά
σας ακούνε. «Τα παιδιά έλκονται από καβγάδες και συναισθηματικές
συζητήσεις. Ωστόσο, δεν μπορούν να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει με
αποτέλεσμα σχεδόν πάντα οι ερμηνείες τους να είναι περισσότερο
τρομακτικές απ” όσο επιβάλλει η βαρύτητα του γεγονότος», λέει η Αϊλίν
Κένεντι Μουρ, Δρ της ψυχολογίας στο Πρίνστον και συγγραφέας. Τι
πρέπει να κάνετε: Αν κάτι πραγματικά μεγάλο συμβαίνει στο σπίτι σας, το
να προσπαθήσετε να το κρύψετε από τα παιδιά δεν πρόκειται να φέρει
αποτέλεσμα. Δώστε τους τα βασικά στοιχεία του τι συμβαίνει. Το
σημαντικότερο μέλημά σας είναι το πώς αυτές οι αλλαγές δεν θα επηρεάσουν
το παιδί σας.
Μη μιλάτε άσχημα!!! Είστε πάντα επικριτικοί για το δάσκαλο του παιδιού σας, τη μητέρα σας, ή τον πρώην σύζυγό σας; Τι
πρέπει να κάνετε: Σταματήστε. Λειτουργείτε, θέλετε δεν θέλετε, ως
μοντέλο κακής συμπεριφοράς για τα παιδιά σας. Και αυτό μπορεί να είναι
βαθιά ανησυχητικό γι’ αυτά.
Μην κριτικάρετε τα παιδιά σας! Έχετε
την τάση να συζητάτε τα προβλήματα και τα γονικά αδιέξοδα από το
τηλέφωνο; Να είστε προσεκτικοί. Μπορεί να είναι πραγματικά οδυνηρό αν τα
παιδιά σάς ακούσουν να τα επικρίνετε για κάποιο λάθος που έκαναν. Είναι
πιθανό να αισθανθούν αρχικά ντροπή και στη συνέχεια θυμό. Τι
πρέπει να κάνετε: Μην σας γίνει συνήθεια να διαμαρτύρεστε για τα παιδιά
σας. Να είστε διακριτικοί με τις αδιακρισίες των παιδιών σας.
Προσπαθήστε να μην επαναλαμβάνετε σε άλλους όσα έκαναν.
Παράπονα!!! Οι
ενήλικες τείνουν να διαμαρτύρονται πολύ – ιδιαίτερα για τις δουλειές
τους. Ποιο είναι το πρόβλημα; Δημιουργούν κακό πρότυπο για τα παιδιά
τους, που θα μπορούσαν να υιοθετήσουν ανάλογη στάση στο σχολείο, ή
αργότερα στη ζωή τους, στη δική τους δουλειά. Τι πρέπει να κάνετε:
Συζητήστε μπροστά τους μόνο τις θετικές πτυχές της εργασίας σας. Εάν
έχετε εργαστεί σε ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα τελευταία, φροντίστε να το
αναφέρετε.
Συγκλονιστικά παγκόσμια γεγονότα!!! O
κόσμος ολόκληρος είναι για τα παιδιά μια μικρή χώρα. Μπορεί να ακούσουν
αυτά που σχολιάζετε για μια είδηση και να νομίζουν ότι έρχονται
διαρρήκτες στο σπίτι σας ή πως ένα τσουνάμι θα χτυπήσει την πόλη που
ζουν. Τι πρέπει να κάνετε: Δεν θα πρέπει να προστατεύετε το παιδί
σας εντελώς από τα παγκόσμια γεγονότα. Καλό θα είναι να γνωρίζουν τι
συμβαίνει, αλλά θα πρέπει να τα βοηθήσετε να θέσουν τις ειδήσεις στο
πραγματικό τους πλαίσιο και να τα κάνετε να νοιώσουν ασφάλεια.
Μην ορκίζεστε… Πολλοί
ενήλικες ορκίζονται μπροστά στα παιδιά τους για την κάθε περίσταση. Μην
αντιδράτε υπερβολικά όταν τα παιδιά σας μιμηθούν γιατί αυτό θα τούς
εξάψει ακόμα περισσότερο τη φαντασία. Τι πρέπει να κάνετε:
Προσπαθήστε πραγματικά να μην ορκίζεστε μπροστά στα παιδιά σας και
κυρίως ποτέ μην ορκίζεστε σ’ αυτά και μάλιστα μπροστά τους.
Όταν ακούν κάτι που δεν πρέπει να ακούσουν… Ακόμα
και αν είστε προσεκτικοί, τα παιδιά σας θα ακούσουν κάποια στιγμή
πράγματα που δεν πρέπει να ακούσουν. Ιδού μερικές προτάσεις για το πώς
θα πρέπει να διαχειριστείτε το γεγονός:
Ρωτήστε τα τι άκουσαν. Αν
υποψιάζεστε ότι τα παιδιά σας έχουν κρυφακούσει κάτι, ρωτήστε τα. Πείτε
τους ότι δεν πάθουν τίποτα αν πουν την αλήθεια. Πιθανότατα γνωρίζουν ότι
είναι λάθος να κρυφακούνε, οπότε μπορεί να μη θέλουν να σας το
αποκαλύψουν.
Καθησυχάστε τα. Βοηθήστε τα παιδιά σας να βάλουν ότι
άκουσαν σε μια τάξη. Αν είναι αναστατωμένα για μια διαφωνία που είχατε
με τον σύντροφό σας εξηγήστε τους ότι κάποιες φορές οι ενήλικες
συμφωνούν και κάποιες άλλες διαφωνούν, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα
το λύσετε μεταξύ σας και πως δεν σημαίνει ότι θα πάρετε διαζύγιο.
Κάντε
τα «συμμέτοχους»: Μην νομίζετε ότι μπορείτε να κρύψετε κάτι μεγάλο από
τα παιδιά σας, όπως να χάσετε τη δουλειά σας ή την ασθένεια ενός στενού
συγγενή. Προσπαθώντας να κρατήσετε τα παιδιά στο σκοτάδι, απλά κάνετε τα
πράγματα χειρότερα. Αντ’ αυτού, συνομιλήστε μαζί τους σε ένα επίπεδο
που είναι κατάλληλο για την ηλικία τους και καθησυχάστε τα. Μ’ αυτό τον
τρόπο θα τα γλιτώσετε από μεγάλη σύγχυση και άγχος αργότερα.
Προστατέψτε την ιδιωτική σας ζωή όταν είναι απαραίτητο: Υπάρχει
κάποιο ευαίσθητο θέμα που πρέπει να συζητήσετε; Κάντε το κάπου αλλού.
Πηγαίνετε έναν περίπατο. Κλείστε την πόρτα του υπνοδωματίου σας για λίγα
λεπτά. Μην προσπαθήσετε να ψιθυρίζετε ή να μιλάτε σε κώδικες και απλά
να ελπίζετε ότι τα παιδιά σας δεν θα το παρατηρήσουν. Είναι λάθος.
Επιτρέψτε
επιλεκτικές «υποκλοπές»: Υπάρχει ένα πραγματικό όφελος από την τάση του
παιδιού να κρυφακούει. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να
επαινέσετε το παιδί είναι να το κάνετε έμμεσα. Εάν το παιδί σας
κρυφακούει, μιλήστε στη γιαγιά του για το πόσο σκληρά δουλεύει μέσα στην
τάξη. Αυτό μπορεί να ενισχύσει πραγματικά την παιδική αυτοεκτίμηση. Τα
παιδιά έχουν την τάση να πιστεύουν περισσότερο τους επαίνους σας, όταν
δεν απευθύνεστε σ’ αυτά άμεσα.
Ο μικρός Ζακάρι γεννήθηκε με το σύνδρομο Treacher Collins και το πρόσωπό του άρχισε να παραμορφώνεται όσο μεγάλωνε!
Μέχρι σήμερα ο 2χρονος δεν ήθελε να βγαίνει από το σπίτι του, ούτε να
παίζει με τα άλλα παιδιά! Όμως από την ημέρα που γνώρισε τον Τζον
άλλαξε η ζωή του.
Ο Τζόν Λάνκαστερ είναι 30 ετών και έχει και εκείνος την ίδια σπάνια γενετική μετάλλαξη. Τα μάτια του έγιναν λοξά και προς τα κάτω, δεν είχε
ζυγωματικά, η άνω γνάθος του είναι σχεδόν ανύπαρκτη και γενικά η
δυσμορφία του έκανε πάντα τους άλλους να τον αποφεύγουν. Κάποια στιγμή ο Τζον σέρφαρε στο ίντερντ και καθώς χάζευε μια
ιστοσελίδα στο facebook του τράβηξε την προσοχή. Σαν να είδε τον εαυτό
του σε παιδική ηλικία. Ήταν η ιστοσελίδα του 2χρονου Ζακάρι!
Αμέσως
ο Τζον επικοινώνησε με τους γονείς του μικρού και μέρα με τη μέρα καθώς
μιλούσαν διαδικτυακά, ανακάλυψε πως ο μικρούλης βιώνει ότι ακριβώς και
εκείνος όταν ήταν στην ηλικία του: απόρριψη και φόβο από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τότε ο Τζον αποφάσισε να πετάξει για την Αυστραλία για να συναντήσει
τον μικρούλη. Η συνάντησή τους άλλαξε για πάντα τη ζωή του Ζακάρι. Άρχισε να χαμογελά, να θέλει να βγαίνει έξω μαζί με τον Τζον, να παίζει, να τρέχει, να απολαμβάνει. «Νόμιζα ότι ήμουν το μοναδικό άτομο στον κόσμο μέχρι που
συνάντησα τον Ζακάρι. Το χαμόγελο του μόλις με είδε με έκανε να θυμηθώ
ότι βίωνα στην ηλικία του. Βγαίνουμε μαζί και ο μικρός είναι άλλος
άνθρωπος. Δεν τον φοβίζουν οι άνθρωποι» είπε ο Τζον ενώ η μητέρα του μικρού Ζακάρι πρόσθεσε ότι: «Ο γιος μας βλέπει τον Τζον σαν τον δικό του σούπερ ήρωα. Άλλαξε εντελώς η διάθεση του.»
. star.gr
