Άβα Παπαθεοφίλου: Διδάσκει επί τριάντα χρόνια Ελληνικά τα παιδιά της Ν. Αφρικής

Εστία διάδοσης της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού λειτουργεί στο δημοτικό σχολείο του Ανατολικού Τζαμπούβου (Jabuvu East Primary School), στην περιοχή του Σοβέτο, στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, χάρη στις άοκνες και σε εθελοντική βάση προσπάθειες της εκπαιδευτικού Άβας Παπαθεοφίλου.

«Τους κάνουμε τα ελληνικά με τραγουδάκια, με παιχνίδια» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Παπαθεοφίλου, προσθέτοντας ότι χρησιμοποιεί την ελληνική φιλοσοφία και τη μυθολογία, την οποία τα παιδιά παραλληλίζουν με τη δική τους.
Μάρτυρας αυτών των προσπαθειών έγινε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος, όταν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο σχολείο, οι μαθητές τον υποδέχθηκαν, κρατώντας ελληνικές σημαίες και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο της χώρας μας.

Στην εκδήλωση, οι μαθητές απήγγειλαν ποιήματα και στα ελληνικά, ενώ, όπως είπε η κ. Παπαθεοφίλου, ο αναπληρωτής του υπουργού Παιδείας μίλησε με ενθουσιασμό για την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό, επισημαίνοντας ότι «είναι η βάση όλων των επιστημών, είναι ο τρόπος για να μπορέσουν τα παιδιά, οι γενιές του μέλλοντος να ζήσουν μια καλύτερη ζωή» και παρότρυνε τα παιδιά να σπουδάσουν ελληνικά. 

Οι μαθητές έχουν την επιλογή στο Λύκειο να διαλέξουν τα ελληνικά ως μάθημα επιλογής, ενώ στο πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ λειτουργεί έδρα ελληνικών σπουδών.

Υπάρχει ενδιαφέρον και από άλλα σχολεία για επέκταση του προγράμματος και, σύμφωνα με την κ. Παπαθεοφίλου, αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί μέσα από τη συνεργασία της Ελλάδας με τη Νότια Αφρική, που θα είχε ως αποτέλεσμα να βρουν δουλειά εκπαιδευτικοί και των δύο χωρών. Η ίδια προσθέτει ότι ύστερα από 30 χρόνια προσφοράς, στην αρχή στα ελληνικά σχολεία και μετά στους καλλιτέχνες και στα παιδιά της Νότιας Αφρικής, πρέπει να παραδώσει τη «σκυτάλη» στους νεότερους.

Πήγε στη Νότια Αφρική το 1982, εν μέσω Απαρτχάιντ
Η κ. Παπαθεοφίλου πήγε στη Νότια Αφρική το 1982, εν μέσω Απαρτχάιντ, όταν οι φυλετικές ομάδες ζούσαν ξεχωριστά. Μετά την αλλαγή του καθεστώτος, το 1993, ξεκίνησε να εκπαιδεύει Νοτιοαφρικανούς δασκάλους πάνω στην προσέγγιση των παιδιών του Σοβέτο, μέσω της τέχνης.

«Δίδασκα τους δασκάλους για να ανεβάζουν θεατρικά έργα, να κάνουν εκθέσεις ζωγραφικής, δημιούργησα πλατφόρμα για να δείξουν τη δουλειά τους» είπε. Μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, απομακρύνθηκαν τα παιδιά του Σοβέτο από τις συμμορίες που τους παρέσυραν σε εγκληματικές ενέργειες, δημιουργήθηκαν βιβλιοθήκες, πολιτιστικά κέντρα, αλλά και ένα ετήσιο παιδικό «καλλιτεχνικό πανηγύρι». 

Η κ. Παπαθεοφίλου υπογράμμισε ότι οι Νοτιοαφρικανοί είναι πάρα πολύ φιλέλληνες, κάτι που ίσχυε τόσο για τον Νέλσον Μαντέλα όσο και για τους σημερινούς πολιτικούς, σε όποια παράταξη και αν ανήκουν.
Η ίδια έχει αποκομίσει πολύ θετικές εμπειρίες από τα παιδιά που διδάσκει και τους εκπαιδευτικούς με τους οποίους συνεργάζεται εδώ και 20 χρόνια. «Είναι πολύ ενθαρρυντικό το να έχουμε πολύ καλούς φίλους, μας αγαπάνε, μας εκτιμούν, μας ανοίγουν τις πόρτες», πρόσθεσε.
Οσο για αυτούς που τυχόν αντιμετώπισαν το έργο της με επιφύλαξη επισήμανε: «Δεν θα καθίσω να προσπαθώ να πείσω κάποιον ότι δεν έχει δίκιο που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από εμένα. Καθένας προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, σαν εκπαιδευτικός προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τα παιδιά, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή και θρησκεία».

Πηγή: ΑΜΠΕ
cretalive

«Ruins (Ερείπια) – Το χρονικό μιας διαπόμπευσης»

Η υποκρισία, η απανθρωπιά και ο Φαρισαϊσμός
σε όλο τους το μεγαλείο!!

Απόψε στις 23.30, στην ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΡΤ και την ΕΡΤ3
το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Ζωής Μαυρουδή
“Ruins (Ερείπια) – Οροθετικές γυναίκες. Το χρονικό μιας διαπόμπευσης”
Τα ΕΡΕΙΠΙΑ είναι ένα ντοκιμαντέρ για τη συγκλονιστική υπόθεση ποινικοποίησης του HIV στην Ελλάδα.

Η εξιστόρηση της δίωξης των οροθετικών γυναικών, οι οποίες προσήχθησαν από την Ελληνική Αστυνομία, υπέστησαν εξαναγκαστικούς ελέγχους για HIV, προφυλακίστηκαν για κακούργημα και τελικά διαπομπεύτηκαν, όταν οι φωτογραφίες και τα προσωπικά τους δεδομένα δημοσιοποιήθηκαν στα ΜΜΕ, λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012.
.....................................
Δήλωση της σκηνοθέτιδος, Zωής Μαυρουδή:
Στις 27 Απριλίου του 2012, λίγες μόλις μέρες πριν τις εθνικές μας εκλογές που θα αναμεταδίδονταν από τα μέσα όλου του κόσμου, ήμουν ανάμεσα σε εκείνους τους Έλληνες που αιφνιδιάστηκαν από το πρωτοφανές και απεχθές θέαμα που ξετυλίχθηκε στις τηλεοράσεις μας.
...................
περισσότερα εδώ

Πάρκο Τρίτση: Οι Φτερωτοί Ταξιδιώτες!! - Ο Μάρτιος είναι αφιερωμένος στην μετανάστευση των πουλιών!

Μάρτιος! Και ένα εκπληκτικό φαινόμενο λαμβάνει χώρα, αυτό της ανοιξιάτικης μετανάστευσης των πουλιών.

Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία λοιπόν αφιερώνει τον 3ο κύκλο του εργαστηρίου περιβαλλοντικής εκπαίδευσης «Παίζω και Πετώ» στο μαγευτικό ταξίδι της μετανάστευσης των πουλιών, ένα ταξίδι που συμβαίνει κάθε χρόνο εδώ και εκατομμύρια χρόνια και που συναρπάζει τον άνθρωπο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Το εργαστήρι απευθύνεται σε παιδιά από 6 έως 12 ετών που θέλουν να μυηθούν στον υπέροχο κόσμο των πουλιών και υλοποιείται στον χώρο «Παλιό Οινοποιείο», στο Πάρκο «Α.Τρίτσης».

Αναλυτικό πρόγραμμα:
• 01/03, 11:30-12:45: Το ρολόι και η πυξίδα της μετανάστευσης των πουλιών
Κάθε χρόνο τα μεταναστευτικά πουλιά ξεκινούν το ταξίδι τους τον ίδιο μήνα και ακολουθούν την ίδια διαδρομή διασχίζοντας ολόκληρες ηπείρους. Και όλα αυτά χωρίς να φορούν ρολόι και χωρίς να κρατούν πυξίδα. Μα πώς τα καταφέρνουν;
• 15/03, 11:30-12:45: Οι φτερωτοί ταξιδιώτες
Ακολουθώντας τα Τρυγόνια, τα Σταβλοχελίδονα και τους Τσαλαπετεινούς στο μεταναστευτικό τους ταξίδι γνωρίζουμε τις χαρές, αλλά και τους κινδύνους που συναντούν. Και φυσικά βλέπουμε τη Γη από ψηλά!
• 22/03, 11:00 14:00: Χελιδονίσματα
Με μια μεγάλη γιορτή υποδεχόμαστε τους προάγγελους της άνοιξης, τα χελιδόνια, κατασκευάζοντας φωλιές. Με βασικά υλικά τον ενθουσιασμό και τον πηλό, που αντικαθιστά το χώμα που τα χελιδόνια δυσκολεύονται πλέον να βρουν στην πόλη, φτιάχνουμε φωλιές για αυτά.
• 29/03, 11:30-12:45: Το δαχτυλίδι των πουλιών
Ένας είναι ο τρόπος για να μάθουμε τη διαδρομή που ακολουθεί κάθε μεταναστευτικό είδος πουλιού: να διαβάσουμε το δαχτυλίδι του. Έτσι μπορούμε να το ακολουθήσουμε βήμα προς βήμα πάνω σε έναν παγκόσμιο χάρτη.

«Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης Α. Τρίτσης»
Λεωφόρος Δημοκρατίας, έξοδος 6 Αττ. Οδού, Ίλιον
210 2316977

Είσοδος ελεύθερη!!
Για τη συμμετοχή στα εργαστήρια είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 210-2316977 (Δευτέρα-Παρασκευή, 09:00-14:00) και στο park@ornithologiki.gr.
infokids

Με λένε Μάνο και έμεινα μόνος μου με ένα μωρό 13 μηνών…

Με λένε Μάνο και έχασα τη γυναίκα μου πριν 5 χρόνια από καρκίνο.

Αναγκάστηκα να σταθώ όρθιος με το ζόρι σχεδόν με τη βία, για να μην καταλήξει να μεγαλώνει τη κόρη μου η 80χρονη γιαγιά της -η μητέρα μου- και αργότερα στα ιδρύματα.

Για να μην χάσω το παιδί μου, όπως έχασα τον παιδικό μου έρωτα.

Τη γυναίκα μου τη γνώρισα στο Λύκειο και όλοι έλεγαν πως μόλις έφευγα φαντάρος η σχέση μας θα τελείωνε. Τελικά διαψεύσαμε και τους άλλους και τον εαυτό μας. Εκείνη πήγε Πανεπιστήμιο, εγώ πήγα φαντάρος, πήρε το πτυχίο της, γύρισα και έπιασα δουλειά και ήμασταν ακόμα μαζί. Παντρευτήκαμε από έρωτα και γίναμε γονείς από επιλογή. Η κόρη μου ήταν το καλύτερο δώρο που μου είχε κάνει ποτέ. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να το χαρούμε…
Ξεκίνησε με έναν απλό πυρετό και ύστερα με φρικτούς πόνους στα γόνατα. Οι εξετάσεις έδειξαν ξεκάθαρα: Καρκίνος. Της έλεγα πως θα το ξεπεράσουμε αλλά δεν το πίστευα στα αλήθεια. Ήξερα πως θα φύγει και εκείνη το ήξερε. Έκανε τα πάντα για να αργήσει να μπεί στο νοσοκομείο για να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο κοντά μου και κοντά στο παιδί μας. Γιατί ήξερε πως αν έμπαινε δεν θα ξανα έβγαινε. Πράγματι, όταν πια δεν γινόταν αλλιώς και έπρεπε να νοσηλευτεί, μπήκε στο νοσοκομείο και δεν ξαναβγήκε. Οι φαρμακευτικές αγωγές δεν την έπιαναν, κάθε μέρα η κατάστασή της χειροτέρευε.

Της πήγαινα φωτογραφίες της μικρούλας αλλά στο τελευταίο στάδιο δεν είχε όραση. “Περπατάει;” με ρωτούσε. “Ναι” της έλεγα και χαμογέλαγε. “Έφυγε” ένα μεσημέρι, εκείνα τα 5 λεπτά που κατέβηκα στο περίπτερο να πάρω νερό. Δεν ήθελε να πεθάνει στα χέρια μου για να μην με τραυματίσει μια ζωή. Ακόμα και στον θάνατο με αγαπούσε…

Γύρισα σπίτι. Τί θες να σου πω; Ότι η μικρούλα μου κατάλαβε τί είχε γίνει, με πήρε αγκαλιά και δεν με άφηνε όλη νύχτα να κουνήσω βήμα από δίπλα της; Ότι την ώρα της ταφής, χαιρετούσαμε τη μαμά της μαζί, κάνοντας “γεια” με το χεράκι της; Τις μέρες έκανα τον κλόουν και τα βράδια έκλεινα τα φώτα, άναβα το καντήλι της κι έκλαιγα. Πολλά βράδια παρακάλεσα Τον Θεό να έρθει να με πάρει μα το πρωί που το κοριτσάκι μου ξυπνούσε και ζητούσε γάλα, το μετάνιωνα. Υπήρχαν στιγμές που την είχα μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ.

Όταν η μικρή μου έκανε σπασμούς από το πυρετό, όταν τη βαφτίσαμε, όταν πήγε πρώτη μέρα σε παιδικό σταθμό, όταν με έπαιρναν οι δασκάλες της να πάω να τη πάρω επειδή έβγαλε μέσα στη μέση της χρονιάς άγχος αποχωρισμού, όταν με έδιωξαν και έπιασα ότι να’ ναι δουλειά γιατί φοβήθηκα μη μείνει νηστική η μικρή μου. Μην τυχόν δεν έχω να της προσφέρω τα απαραίτητα. Πέρασαν έτσι 6 χρόνια.

Σήμερα είναι ολόιδια η μαμά της και στέκομαι περήφανος στο πλάι της, περήφανος που παρά τη τραγωδία που ζήσαμε για καιρό, έμεινε κάτι πολύ σπουδαίο από τον έρωτά μας, αυτόν που κανείς δεν πίστευε πως θα κρατήσει. Η κόρη μου ξέρει πως η μαμά της πέθανε από καρκίνο. Της έχω πεί όλη την αλήθεια. Περάσαμε πολύ δύσκολα στην αρχή αλλά και πιο μετά. Όταν μένεις μόνος σου με ένα παιδί, κάθε μέρα σου φαίνεται σαν να είναι κολλημένη στην αρχή, σαν να μην υπάρχει ποτέ το παρακάτω. Σαν να σταματάει ο χρόνος. Περάσαμε Πρωτοχρονιές με κλάματα, Χριστούγεννα με θλίψη, καλοκαίρια κλεισμένοι στο διαμέρισμά μας γιατί δεν είχα χρήματα να πάμε ούτε μέχρι το εξοχικό μας που ήταν κλειστό για χρόνια, σχεδόν από το θάνατο της γυναίκας μου.

Δεν είναι εύκολο αλλά ξεπερνιέται. Κάποια στιγμή ξεπερνιέται. Θέλει να αφήσεις τον χρόνο και το παιδί να κάνουν τη δουλειά τους. Σπουδαία δουλειά η κόρη μου, έγινε η κινητήριος δύναμή μου και ο λόγος που δεν ακολούθησα τη γυναίκα μου. Μην το βάζετε κάτω, για όλους έχει και για όλους υπάρχει. Αρκεί να ξυπνάτε το πρωί και να λέτε “Δόξα Τω Θεώ που υπάρχει κάποιος στη γη να αγαπάει το παιδί μου”.
Μάνος

singleparent.gr
enallaktikidrasi

Μάθετε στο παιδί σας να αναγνωρίζει, να εκφράζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του

Helping Your Child Express Feelings

 

Τα μικρά παιδιά βιώνουν πολλά από τα συναισθήματα που βιώνουν και οι ενήλικες. Θυμώνουν, στεναχωριούνται, απογοητεύονται, νευριάζουν, χαίρονται, ντρέπονται αλλά συχνά δεν έχουν τις κατάλληλες λέξεις για να μιλήσουν γι’ αυτό που νιώθουν.

Αντί γι’ αυτό, κάποιες φορές εκδραματίζουν τα συναισθήματά τους με ακατάλληλους τρόπους. Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί απογοητεύεται, μπορεί να πετάξει τα παιχνίδια του κάτω.
Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να κατανοήσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Ας δούμε μερικούς τρόπους:

· Δώστε ονόματα στα συναισθήματα του παιδιού και ενθαρρύνετέ τα να μιλάνε για το πώς νιώθουν. Για παράδειγμα, μπορείτε να του πείτε: «Ο μπαμπάς έφυγε για ταξίδι και είσαι στεναχωρημένη. Είπες ότι θέλεις το μπαμπά σου.» Δίνοντας όνομα στα συναισθήματα του παιδιού, το διευκολύνετε να αναπτύξει ένα λεξιλόγιο για τα συναισθήματα.

· Δώστε στο παιδί ευκαιρίες να αναγνωρίσει τα δικά του συναισθήματα και των άλλων. Για παράδειγμα, μπορείτε να του είτε: «Είναι πολύ διασκεδαστικό το να κάνεις βόλτα με το ποδήλατό σου. Σε βλέπω που χαμογελάς. Είσαι χαρούμενη;» Ή μπορείτε να αναφέρετε μια περίσταση και να ρωτήσετε το παιδί, τι πιστεύει ότι ένιωθε κάποιος άλλος: «Ο Χρήστος χτύπησε το κεφάλι του στον τοίχο. Πως πιστεύεις ότι ένιωσε;»

· Μάθετε στο παιδί τους διάφορους τρόπους που μπορεί να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένα συναισθήματα, συγκρούσεις ή προβλήματα. Μιλήστε στο παιδί για τα δικά σας συναισθήματα. Π.χ. «Θυμάσαι χθες που δεν μπορούσε να στραγγίσει το νερό στο νεροχύτη; Θύμωσα πάρα πολύ! Θυμάσαι πως ήταν το πρόσωπό μου όταν θύμωσα; Μπορείς να πάρεις μια θυμωμένη έκφραση όπως η δικιά μου;»

Μιλήστε του επίσης για τους διάφορους τρόπους που διαχειρίζεστε συγκεκριμένα συναισθήματα. Π.χ. «Όταν θυμώνω, παίρνω μια βαθιά εισπνοή, μετράω μέχρι το τρία και μετά προσπαθώ να σκεφτώ τον καλύτερο τρόπο για να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου.» 

· Μάθετε στο παιδί να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και να τα εκφράζει με τρόπους που αποδέχεται το οικογενειακό και φιλικό σας περιβάλλον. Για παράδειγμα, μπορείτε να του πείτε: «Κάποιες φορές ο παππούς θυμώνει όταν δεν πάνε καλά τα πράγματα στη δουλειά. Τι κάνει; Κάθεται στη βεράντα μέχρι να βρει τι θέλει να πει γι’ αυτό. Οπότε μπορείς και συ, όταν θυμώνεις, να κάθεσαι λίγο και να σκέφτεσαι.»

 

Ποιά είναι τα βήματα για την εκμάθηση και κατανόηση των συναισθημάτων;
Ø Εξηγήστε το συναίσθημα χρησιμοποιώντας λέξεις απλές και κατανοητές στο παιδί. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εικόνες, βιβλία ή βίντεο, για να γίνει πιο εύκολο. Π.χ. «Δες το πρόσωπο της κοκκινοσκουφίτσας! Τρόμαξε τόσο πολύ όταν είδε το λύκο στο κρεβάτι της γιαγιάς της!»
Ø Δείξτε στο παιδί τους διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματα. Και αφήστε το να...