Άδεια μητρότητας: Συμβουλές από μαμάδες

Είναι αλήθεια ότι η άδεια μητρότητας φέρνει πολλές απορίες. Υπάρχουν πολλά έντυπα να συμπληρώσετε και το πιθανότερο είναι να έχετε πολλές ερωτήσεις γύρω από τα εργασιακά σας δικαιώματα.

Επιπλέον υπάρχει και το άγνωστό, αν είναι η πρώτη φορά που θα γίνετε μανούλα, θα αναρωτιέστε: 

Πώς θα είναι η ζωή μακριά από το γραφείο; Πώς θα είναι η καθημερινότητα με το μωρό στο σπίτι; Πρέπει να προετοιμαστείτε γι’ αυτό; 

Λάβετε σοβαρά υπόψη τις παρακάτω συμβουλές από εργαζόμενες μανούλες που το έχουν ζήσει.

Μάθετε τα δικαιώματά σας
Μόλις ανακοινώσετε στον εργοδότη σας την εγκυμοσύνη, μιλήστε με το τμήμα ανθρώπινων πόρων της εταιρείας σας για να μάθετε τι είδους άδεια μητρότητας δικαιούστε και πόσο καιρό μπορείτε να λείψετε. 

Σε κάθε περίπτωση στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα οι εργαζόμενες μητέρες δικαιούνται άδεια μητρότητας συνολικής διάρκειας 17 εβδομάδων. Οι 8 εβδομάδες χορηγούνται υποχρεωτικά πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού και οι υπόλοιπες 9 μετά τον τοκετό, όπως αναφέρεται στο dikaiologitika.gr. 

Σε περίπτωση που ο τοκετός πραγματοποιηθεί σε προγενέστερη από την πιθανή ημερομηνία, το υπόλοιπο της άδειας χορηγείται μετά τον τοκετό, ώστε να συμπληρωθούν οι 17 εβδομάδες.
Οι μανούλες που θηλάζουν ακόμα κι όταν παρέλθουν οι 17 εβδομάδες δικαιούνται για 30 μήνες μετά τον τοκετό, να δουλεύουν με μειωμένο ωράριο (προσέρχονται στην δουλειά τους μία ώρα αργότερα και φεύγουν μία ώρα νωρίτερα.) Ζητήστε πληροφορίες και από το λογιστήριο της εταιρίας ασφαλώς.

Οργανωθείτε
Συζητήστε με τον διευθυντή σας τι μπορείτε να κάνετε ώστε να διευκολύνετε τη μετάβαση. 

Μπορεί να σας ζητηθεί να εκπαιδεύσετε μια νέα υπάλληλο η οποία θα σας αντικαταστήσει κατά το χρονικό διάστημα της απουσίας σας ή να μοιράσετε τα καθήκοντά σας στους συναδέλφους. Συζητήστε το από νωρίς ώστε να μην υπάρχουν εκκρεμότητες για τις οποίες πρέπει να τρέχετε τελευταία στιγμή. 

Επιπλέον θέστε τις προσδοκίες σας σχετικά με την άδεια μητρότητας. Αν δηλαδή θα χρειαστεί να απαντήσετε σε κάποιο τηλεφώνημα ή email θα το κάνετε ή όχι; Να είστε σαφής.

Ξεκινήστε την αποταμίευση
Το πιθανότερο είναι να χρειαστείτε κάποια επιπλέον χρήματα για να καλύψετε τα έξοδά σας. Ξεκινήστε λοιπόν αμέσως μόλις μάθετε για την εγκυμοσύνη σας την αποταμίευση.

Σκεφτείτε πώς θέλετε να είναι το μέλλον σας ως μαμά
Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα είναι η ζωή του μετά τον ερχομό ενός μωρού και αυτό διότι… η φαντασία απέχει από την πραγματικότητα. 

Για παράδειγμα πολλές γυναίκες πιστεύουν πως η καθημερινότητά τους δεν θα αλλάξει και πολύ και πώς η μητρότητα συνδυάζεται άνετα με την εργασία. Ωστόσο μετά τον τοκετό και αφού έρθει το μωρό στον κόσμο τα συναισθήματα αλλάζουν πολύ. 

Είναι σημαντικό λοιπόν να σκεφτείτε όλα τα σενάρια και αυτό επειδή έτσι θα έχετε τη δυνατότητα να κάνετε μια πιο σαφή συζήτηση με τον εργοδότη σας ή να δημιουργήσετε ένα πιο ευέλικτο σχέδιο εργασίας. Για παράδειγμα μπορείτε να συζητήσετε για την επιστροφή σας ή να εξετάσετε το ενδεχόμενο εργασίας από το σπίτι για κάποιο χρονικό διάστημα ή ακόμα και τη μερική απασχόληση (ανάλογα με την εργασία σας πάντα).

Από Αθανασιάδου Βιολέττα

babygr

Με γονείς, αλλά... ορφανοί

Δεν υπάρχει πιο ιερό και δυνατό πράγμα από την αγάπη της μάνας, ακούμε και ξανακούμε και το πιστεύουμε σαν να είναι νόμος της φύσης, εξίσου αδιαμφισβήτητος όσο και η βαρύτητα. Πράγματι, η συντριπτική πλειοψηφία των μητέρων αγαπούν τα παιδιά τους. Το ίδιο και σχεδόν όλοι οι πατέρες.

Αρκεί όμως να αγαπάς το παιδί σου για να είσαι καλός γονιός;

Δηλώνω ευθύς εξαρχής ότι είμαι προϊδεασμένος. Ως σύμβουλος ψυχικής υγείας, σπάνια θα έρθει ποτέ κανείς για να μου πει πόσο καλοί ήταν οι γονείς του. Το αντίθετο συμβαίνει πολύ συχνότερα: ιστορίες φρίκης, με γονείς που έκαναν μεγάλο κακό στα παιδιά τους. Γι’ αυτούς τους γονιούς θέλω να μιλήσω. Και για το βαρύ φορτίο που κουβαλάνε τα παιδιά τους.

Νομίζουμε ότι το χειρότερο που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι να εγκαταλείψει το παιδί του ή να το κακοποιήσει σεξουαλικά. Δε συμφωνώ απόλυτα. (το χαμομηλάκι, αντίθετα, συμφωνεί απόλυτα)

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η βλάβη είναι ενίοτε μικρότερη, γιατί ο γονιός είναι τόσο ξεκάθαρα και εξόφθαλμα «κακός», που το παιδί κατορθώνει ευκολότερα ν’ αποστασιοποιηθεί συναισθηματικά (παρά τον πόνο που συνεπάγεται αυτό) και να βάλει όρια.

Τι γίνεται στις –πολύ περισσότερες– περιπτώσεις που ο γονιός δεν είναι τέρας, αλλά αγαπάει ειλικρινά το παιδί του και το δείχνει έμπρακτα κιόλας; Όμως ταυτόχρονα ασκεί άλλου είδους βία στο παιδί του, πιο ύπουλη και λιγότερο φανερή; Μια μόνιμη ακύρωση του παιδιού, συνεχείς συναισθηματικοί εκβιασμοί, αγάπη υπό δυσβάσταχτους όρους, εξουθενωτική πίεση για επιτεύγματα, ακραίες τιμωρίες για συνέτιση ή «βελτίωση» του παιδιού, εξευτελισμός του παιδιού ή των επιθυμιών του, χρησιμοποίηση του παιδιού σαν μέσο πίεσης ή όπλο ενάντια στον άλλο γονιό, εκμετάλλευση του παιδιού σαν προέκταση των δικών του επιθυμιών και ανεκπλήρωτων φιλοδοξιών κ.τ.λ.

Οι περισσότεροι γονείς, χωρίς προετοιμασία ή εκπαίδευση, τα καταφέρνουν πολύ καλά στο μεγάλωμα των παιδιών τους. Κι όσα σφάλματα ενδεχομένως κάνουν, είναι μες στο πρόγραμμα. Όμως ας το παραδεχτούμε: αρκετοί γονείς έκαναν παιδιά κατά τύχη: επειδή υπέκυψαν στις κοινωνικές πιέσεις, επειδή έτσι κάνουν όλοι, επειδή πίστευαν ότι ένα παιδί θα τους έσωνε...

Υπάρχουν, λοιπόν, και γονείς που, ανεξάρτητα από την αγάπη που νιώθουν για το παιδί τους, είναι κακοί γονείς. Συνήθως τέτοιοι γονείς συνεχίζουν να κάνουν ζημιά στα παιδιά τους κι αφού αυτά μεγαλώσουν και καταφέρουν κακήν κακώς ν’ απομακρυνθούν κάπως από αυτούς.

Δεν πιστεύω ότι οι ακατάλληλοι γονείς έχουν κακή πρόθεση. Δηλαδή δεν επιθυμούν, με δόλο, να προκαλέσουν κακό στα παιδιά τους. Όμως εγκλήματα προκαλούνται και από αμέλεια. Κι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα για το παιδί που βασανίζεται από ερωτήματα: πώς μπορεί η μαμά μου να με αγαπάει και ταυτόχρονα να με διαλύει ψυχολογικά; Πώς γίνεται να μην την αγαπάω; Πού θα χωρέσω τον θυμό μου; Πώς θα προστατευτώ από αυτήν;

Το παιδί είναι αδύνατο να μην αγαπά το γονιό του, όση ζημιά κι αν του έχει κάνει αυτός. Έχει βαθιά ανάγκη ο βλαβερός γονιός να ήταν λίγο αλλιώς· έστω λιγάκι. Κι αυτό το βάρος για το γονιό που είχαμε αλλά στην πράξη δεν ήταν ο γονιός που χρειαζόμασταν, είναι ώρες ώρες αβάσταχτο.

Κάποιους γονείς πρέπει να τους κάνουμε πέρα, προκειμένου να επιβιώσουμε. Όπως θ’ αποφεύγαμε μια χωματερή με τοξικά απόβλητα, έτσι πρέπει ν’ αποφεύγουμε κι αυτούς – ή έστω να περιορίζουμε τις επαφές και μόνο αφού πάρουμε τα κατάλληλα προστατευτικά μέτρα – συναισθηματικές στολές που θα μας βοηθήσουν να μη ματώσουμε. Ξανά. Και φυσικά να βρούμε στήριξη για να επεξεργαστούμε τον πόνο που έχουμε μαζέψει. Ευτυχώς ξεπερνιέται και παύει να μας δηλητηριάζει τη ζωή.

Η αγάπη από μόνη της δεν μας κάνει καλούς γονιούς, φίλους ή συντρόφους. Απαιτείται και καλή προαίρεση, δηλαδή το να θέλουμε το καλό του άλλου, ακόμα και όταν αυτό το καλό είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνούμε απόλυτα εμείς.
________
Λύο Καλοβυρνάς, protagon.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Μηνύματα γραμμένα στα σωσίβια των προσφύγων: «Μαμά να ξέρεις ότι σ' αγαπώ...» -Imagine for a moment having to wear this jacket. What would you write?

«Φαντάσου να έπρεπε εσύ να φορέσεις αυτό τι σωσίβιο. Τι θα έγραφες και σε ποιόν; Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την έκκληση μας στους Ευρωπαίους ηγέτες: δημιουργία νόμιμης και ασφαλούς διέλευσης». 

Doctors Without Borders/ Médecins Sans Frontières (MSF)

This life jacket belonged to a man, a woman, or a child trying to cross the Mediterranean to reach Europe. Written on the jacket are messages of love, prayers and the phone numbers of friends and family to call in case they should die.
Imagine for a moment having to wear this jacket. What would you write? And to whom? Share this and tag the people you would contact with your message.

Ευχές και προσευχές των προσφύγων για ένα ασφαλές ταξίδι ή τα τηλέφωνα συγγενών και φίλων μαζί με ένα μήνυμα για να ενημερωθούν σε περίπτωση που ο άνθρωπος που φοράει το σωσίβιο δεν καταφέρει να φτάσει ζωντανός.

Τα σωσίβια που περισυλλέγονται στη Μεσόγειο καταγράφουν την Οδύσσεια των ανθρώπων που ξεριζώνονται καθημερινά με την ελπίδα να ξεφύγουν από τα δεινά του πολέμου, της πείνας και της ανέχειας. 

Επιμέλεια: Εύα Αναστασιάδου

Κάθε ένα φέρει το βάρος του ταξιδιού και της διάσωσης και συχνά, κομμάτια από την προσωπική ιστορία του κάθε πρόσφυγα. Αυτό το σωσίβιο, η μόνη ασφάλεια που είχε ένας άντρας, μια γυναίκα ή ακόμα κι ένα παιδί κατά την προσπάθειά του να διασχίσει τη θάλασσα για να φτάσει στην Ευρώπη, έχει γραμμένα - σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα- συχνά μια ευχή, μια προσευχή για ασφαλές ταξίδι ή ακόμα και ένα μήνυμα ή τα τηλέφωνα συγγενών και φίλων για να ενημερωθούν σε περίπτωση που ο άνθρωπος που φοράει το σωσίβιο δεν καταφέρει να φτάσει ζωντανός. «Μαμά να ξέρεις ότι σ' αγαπώ».

«Το όνομά μου είναι Αμπτιραχμάν Αλί Γιουσούφ. Αν με βρείτε καλέστε αυτό το νούμερο. Αυτή είναι η μάνα μου» είναι μερικά από τα μηνύματα που οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα βρήκαν γραμμένα πάνω στα σωσίβια.

Ερχόμενοι αντιμέτωποι με ακραίες συνθήκες, χρησιμοποιούν το σωσίβιο σαν ένα μέσο επικοινωνίας με τους επιζώντες και τους διασώστες. Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο διευθυντής προγραμμάτων του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Απόστολος Βεΐζης, υποστηρίζει ότι εκτός από τα σωσίβια, ακόμα και τα ρούχα τους γίνονται φορείς μηνυμάτων και προσωπικών ιστοριών. «Κάποιες φορές βρίσκουμε τις μπλούζες χωρίς να βρούμε τον άνθρωπο. Και εκεί έχουμε το δίλημμα, να πάρουμε τηλέφωνο να ενημερώσουμε τους δικούς του ή μπορεί να βρεθεί ζωντανός;».

«Το γεγονός αυτό μας υπενθυμίζει ότι οι άνθρωποι που κάνουν αυτά τα ταξίδια είναι πλήρως ενήμεροι για τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν. Καταλαβαίνουμε, επίσης, πόσο απεγνωσμένοι νιώθουν για να θέτουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους σε τόσο μεγάλο κίνδυνο», υπογραμμίζουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

Όπως υποστήριξε μια μητέρα από τη Συρία στον κ. Βεΐζη «όταν είμαστε στη Συρία είναι σίγουρο ότι θα πεθάνουμε είτε από μια βόμβα, είτε από τις δυνάμεις του Άσαντ, είτε από το Ισλαμικό Κράτος. Το να μπω με τα παιδιά μου σε μια βάρκα για να φύγω προς την Ευρώπη είναι για μένα μια επιλογή που έχει το ρίσκο να πεθάνουμε. Έχουμε όμως μια πιθανότητα να επιβιώσουμε από αυτό το ταξίδι και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο».

Με αφορμή την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προσφυγική κρίση, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, παραδίδουν στους πρωθυπουργούς των κρατών - μελών την επιστολή της Διεθνούς προέδρου Τζοάν Λιου μαζί με ένα από αυτά τα σωσίβια, που υπογραμμίζει τον εφιάλτη του σχεδόν μισού εκατομμυρίου προσφύγων που έχουν διασχίσει τη Μεσόγειο μέσα στο 2015, και των διαρκώς αυξανόμενων προσφυγικών ροών σε χώρες όπως η Ουγγαρία: 

«Όταν οι Υπουργοί σας συγκεντρωθούν σήμερα για μια ακόμα Σύνοδο Κορυφής για τη λεγόμενη 'μεταναστευτική κρίση', ας λάβετε υπόψη σας ότι οι αποφάσεις που υιοθετήθηκαν στις προηγούμενες συνόδους έχουν αποτύχει σε μεγάλο βαθμό να βελτιώσουν την κατάσταση. Ορισμένα μέτρα μάλιστα, έχουν κάνει την κατάσταση ακόμα χειρότερη: οι φράχτες και ο αναγκαστικός έλεγχος των δακτυλικών αποτυπωμάτων το μόνο που καταφέρνουν είναι να ωθούν τους ανθρώπους να επιλέγουν ακόμα πιο επικίνδυνα μονοπάτια […] Οι πολιτικές αυτές έχουν μετατρέψει μια προβλέψιμη και διαχειρίσιμη εισροή ανθρώπων σε μία ανθρωπιστική κρίση στις Ευρωπαϊκές ακτές, τα σύνορα, τους σταθμούς τρένων και τους αυτοκινητοδρόμους. Η τρέχουσα προσέγγιση της 'μη υποδοχής' και των κλειστών συνόρων έχει προκαλέσει θανάτους, τραυματισμούς και χάος».

Με στόχο να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το κοινό για την ανάγκη δημιουργίας οδών νόμιμης διέλευσης και της παροχής αξιοπρεπών συνθηκών υποδοχής σε όλους, η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχει ξεκινήσει μια καμπάνια με hashtag #‎SafePassage‬ και τη φωτογραφία ενός σωσιβίου ρωτώντας: «Φαντάσου να έπρεπε εσύ να φορέσεις αυτό τι σωσίβιο. Τι θα έγραφες και σε ποιόν; Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την έκκληση μας στους Ευρωπαίους ηγέτες: δημιουργία νόμιμης και ασφαλούς διέλευσης».

tvxs