Πόσο κοστίζει μία ανθρώπινη ζωή;

«Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, 

μία αγκαλιά ανθρώπινη, 

μία κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά;»

«Το πρόσωπο της Ευρώπης είναι η Μυτιλήνη.»

«Πόσο, αλήθεια, εσείς κοστολογείτε μία ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστολογείτε ένα παιδάκι πέντε χρονών που πνίγεται στις θάλασσες του Αιγαίου; Και εμείς πρέπει να το πάρουμε για να το σώσουμε! Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, μία αγκαλιά ανθρώπινη, μία κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά;» 

«Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός, αλλά πλούσιος σε αξίες και ανθρωπιά! Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ! Ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας. Όποιος από εμάς εδώ είχε ανθρώπους που πέθαιναν στην αυλή του, θα διεκδικούσε να τους δώσει ένα πιάτο φαΐ και να τους σώσει»

«Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά, τούτη την κρίσιμη ώρα
διδάσκει στους ευρωπαίους εταίρους
ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης. »

»Η Ελλάδα διδάσκει ανθρωπιά, τούτη την κρίσιμη ώρα διδάσκει στους ευρωπαίους εταίρους ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης. Το πρόσωπο της Ευρώπης είναι η Μυτιλήνη. Και όχι το πρόσωπο εκείνο στα σύνορα της Ουγγαρίας, όπου κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε πρόσφυγες που κουβαλάνε μωρά παιδιά, προκειμένου να τους φωτογραφίσουν! Στη στάση της εθνικής ευθύνης πρέπει να είμαστε όλοι μαζί, απέναντι σε κάποιους που με κάθε ευκαιρία προσπαθούν να βρουν τρόπο να λοιδορήσουν την Ελλάδα για τον τρόπο που αγωνίζεται για να υπερασπιστεί αξίες σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα και τον λαό μας. 

»Τις τελευταίες ημέρες τα κύματα δεν ξεβράζουν στις ακτές μας μόνο σορούς ανθρώπων, αλλά ξεβράζουν τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό»

«Αισθάνομαι ντροπή για την ανικανότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει αυτό το ανθρώπινο δράμα»

«Πρώτιστο καθήκον μας είναι να περιορίσουμε την ανθρωπιστική τραγωδία αυτή την ώρα» «Για να υπηρετήσουμε αυτό το καθήκον, ανάγκη είναι να κρατήσουμε στάση που συνάδει με τις αξίες της Ευρώπης που κινδυνεύει να τις χάσει και να απομονώνουμε ακραίες ρατσιστικές φωνές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη».

«Τα νεκρά παιδιά όλοι τα συμπαθούν, αλλά τα ζωντανά παιδιά που έρχονται κατά πάνω μας δεν τα συμπαθεί κανείς. Όλη αυτή η ιστορία αναδεικνύει την αδυναμία της Ευρώπης να σεβαστεί τις αξίες της»

Ένας Άνθρωπος

Πόσο κοστίζει ένα παιδικό χαμόγελο;

Μπροστά σε κεντρικό περίπτερο προάστιου της Αθήνας....

Πίσω η πλατεία με δέντρα και παγκάκια....

Πελάτες περιμένουν, τρεις πριν από μένα, για να ψωνίσουν, ένας πατέρας με την κορούλα του, γύρω στα πέντε, ξανθοί και ψηλόλιγνοι και οι δυο, ξανθοί και γαλανομάτηδες.

Μετανάστες, σκέφτηκα, από κάποια γειτονική μας χώρα. Ο πατέρας ήδη είχε πάρει απ' το ψυγείο δυο μπύρες και ρούφαγε τη μια ψάχνοντας συνάμα και την τσέπη του για να βγάλει λεφτά να πληρώσει.

Το κοριτσάκι του αμίλητο είχε καρφώσει τα ματάκια του πάνω στις σοκοφρέτες που ήταν αραδιασμένες στα δεξιά.

Δίπλα στο κοριτσάκι, αριστερά του και μπροστά μου, μια δεκάχρονη μικρή, με απορία πρώτα έριξε μια ματιά γρήγορη στον πατέρα και τις μπύρες του και με το βλέμμα της ακολούθησε τη ματιά της κορούλας του που ήταν καρφωμένη στις σοκοφρέτες.

Όλα από δω και πέρα έγιναν σε δευτερόλεπτα.

Η δεκάχρονη μικρή, τόσο την έκανα, σήκωσε τους ώμους της δυο φορές, έριξε πίσω το κεφαλάκι της, και απλώνοντας το χέρι πήρε δυο σοκοφρέτες, άφησε δυο ευρώ, γύρισε αμίλητη, έδωσε στη μικρούλα τις σοκολάτες και κατακόκκινη έφυγε τρέχοντας.

Δεν έχω ξαναδεί, ειλικρινά, ομορφότερο χαμόγελο, από εκείνο που ζωγραφίστηκε στο προσωπάκι της μικρούλας.... Δεν έχω ξαναδεί ομορφότερο κοκκίνισμα σε μάγουλα, από εκείνο που απλώθηκε στο προσωπάκι της δεκάχρονης....

Πόσο κάνει μια σοκοφρέτα; ρώτησα τον περιπτερά.
Σαράντα λεπτά μου απάντησε. Σαράντα λεπτά λοιπόν... σαράντα λεπτά μόνο...
Τόσο, τόσο κοστολογείται ένα πανέμορφο παιδικό χαμόγελο και το κοκκίνισμα από την αγαλλίαση της προσφοράς.
Και το ένα χαμόγελο, εκεί στο παγκάκι πίσω από το περίπτερο, καταναλώθηκε αμέσως, το άλλο μπήκε στην τσέπη του μπουφάν για αργότερα....

hamomilaki

πρώτη ανάρτηση Τρίτη, 10 Απριλίου 2007

Σημάδια ότι το παιδί έχει Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή OCD in Children and Adolescents

Γεια σας, η κόρη μου 13 ετών άρχισε να εμφανίζει 

κάποιες περίεργες συμπεριφορές. 

Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή σε παιδιά και εφήβους - Ο ρόλος της οικογένειας και του σχολείου

OCD in Children and Adolescents
Symptoms and Treatment

Ανέκαθεν ήταν πολύ τακτική όμως τον τελευταίο καιρό η κατάσταση έχει αλλάξει, έχει γίνει πολύ σχολαστική, τα βράδια αργεί να κοιμηθεί το πρωί ετοιμάζει τα πράγματά της και επιστρέφει συνέχεια στο χώρο της για να δει μήπως έχει ξεχάσει κάτι, συνέχεια ανησυχεί και με ρωτάει όταν την πηγαίνω στο σχολείο αν ξεχάσαμε την πόρτα στο σπίτι ανοιχτή ή μήπως ο θερμοσίφωνας έμεινε ανοιχτός από το πρωινό μπάνιο. 

Διάβαζα κάποια πράγματα στο διαδίκτυο και ανησύχησα θα μπορούσα να επικοινωνήσω με κάποιον ψυχολόγο; Πολλές φορές τσακωνόμαστε γι΄αυτά τα ασήμαντα φαινομενικά πράγματα.

Απαντάει η Τιτίκα Μητσοπούλου Ψυχολόγος, Msc Κοινωνικής Ψυχιατρικής – Παιδοψυχιατρικής, Υποψήφια Δρ. Ιατρικής Σχολής Παν/μιο Ιωαννίνων

Με τις λίγες πληροφορίες που μου δίνετε ενδεχομένως η κόρη σας να πάσχει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, μια αρκετά συχνή διαταραχή στα παιδιά και τους εφήβους. 

Η Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή χαρακτηρίζεται από αρνητικές ιδέες και σκέψεις που προκαλούν άγχος, φόβο ή δυσφορία, που προκειμένου να μειωθούν μπορεί να οδηγούν τους πάσχοντες στο να ελέγχουν διάφορα πράγματα ξανά και ξανά, όπως το αν έχουν κάνει σωστά την εργασία για το σχολείο ή αν έκλεισαν τις ηλεκτρικές συσκευές. 

Επιπροσθέτως, οι έφηβοι μπορεί να αισθάνονται ντροπή και φόβο για τα συμπτώματά τους, με αποτέλεσμα να τα αποκρύπτουν και ως εκ τούτου να μην λαμβάνουν βοήθεια.

Προσπαθήστε λοιπόν να μιλήσετε ήρεμα στην κόρη σας, εκθέτοντας με απλά λόγια τις αλλαγές που παρατηρείτε στην συμπεριφορά της. 

Εκφράστε την αποδοχή και την αγάπη σας και ζητείστε της να σας πει αν κάτι πράγματι την προβληματίζει. 

Προτείνετέ της να επισκεφτείτε κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας ψυχολόγο ή ψυχίατρο για να γίνει η αξιολόγηση και η διάγνωση του προβλήματος. 

Επιλέξτε ψυχολόγο ή ψυχίατρο που να εξειδικεύεται στην παροχή συμπεριφορικής θεραπείας, που είναι η πρώτη θεραπεία επιλογής για την εν λόγω διαταραχή στα παιδιά και τους εφήβους.

boro

Γιατί πέφτουν τα μαλλάκια του;

Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την τριχόπτωση του παιδιού μας;

Πότε και γιατί πέφτουν τα μαλλάκια των παιδιών; Τι μπορείτε να κάνετε; 

Ο παιδίατρος-νεογνολόγος Δρ. Μαζάνης σάς εξηγεί!

What-is-alopecia-areata?

Hair Loss in Children

Τα περισσότερα νεογέννητα χάνουν τα μαλλιά τους τις πρώτες μέρες της ζωής τους. Η απώλεια είναι ιδιαίτερα αισθητή στην πίσω περιοχή του κεφαλιού, γιατί στο σημείο αυτό υπάρχει συνεχής τριβή αφού τον περισσότερο χρόνο τα μωράκια είναι ξαπλωμένα ανάσκελα.

Στο χρόνο περίπου το παιδί έχει βγάλει μαλλάκια σε όλο το κεφάλι. Αυτό σημαίνει ότι, εκτός από το φυσιολογικό αριθμό τριχών που χάνονται, δεν πρόκειται να ξαναδείτε κενά στο κεφαλάκι του. Αν και ο αριθμός των τριχών που χάνονται μπορεί να αυξηθεί σε περιόδους άγχους, σοβαρής ασθένειας ή εγχείρησης, ένα παιδί που παρουσιάζει τριχόπτωση και κενά στο τριχωτό της κεφαλής πρέπει να μας προβληματίσει και γι αυτό χρειάζεται να εξεταστεί από τον ειδικό.

Ξέρετε ότι…

Κάθε τρίχα περνά μια περίοδο ανάπτυξης κατά την οποία μεγαλώνει, στη συνέχεια μια περίοδο ηρεμίας που διαρκεί 2-3 μήνες και μετά πέφτει. Αυτό σημαίνει ότι θεωρείται φυσιολογικό να χάνονται περίπου 50 έως 75 τρίχες ημερησίως.

Οι αιτίες της αλωπεκίας

Οι κυριότερες αιτίες που προκαλούν απώλεια μαλλιών στα παιδιά είναι:
Η δερματοφύτωση του τριχωτού της κεφαλής

Οφείλεται σε μύκητα που μεταδίδεται στον άνθρωπο από το σκύλο ή τη γάτα. Μεταδίδεται όμως και από παιδί σε παιδί όταν αυτά μοιράζονται προσωπικά αντικείμενο όπως χτένες, πετσέτες, μαξιλάρια. Συνήθως οι τρίχες που προσβάλλονται από το μύκητα αποσπώνται εύκολα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στο κεφάλι περιοχές χωρίς μαλλιά με διάμετρο συνήθως 1 έως 5 εκατοστά. Επίσης το δέρμα της κεφαλής μπορεί να είναι ερυθρό με φολίδες ή φυσαλίδες.
Πώς αντιμετωπίζεται: 

Η θεραπεία γίνεται με αντιμυκητιασικά φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα για περίπου 6 εβδομάδες. Επίσης το παιδί πρέπει να λούζεται με ειδικό σαμπουάν. Μπορεί να επιστρέψει στο σχολείο μόλις ξεκινήσει η θεραπεία.
Tip: Αν το παιδί πάσχει από δερματοφύτωση, δεν χρειάζεται να κόψετε τα μαλλιά του κοντά. Κάτι τέτοιο δεν βοηθάει σε τίποτα το τελικό αποτέλεσμα της θεραπείας.

Γυροειδής αλωπεκία ή τριχοφάγος

Πρόκειται για μια δερματοπάθεια και θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα. Ο οργανισμός για άγνωστο λόγο επιτίθεται κατά του εαυτού του και πιο συγκεκριμένα στις τρίχες τις οποίες θεωρεί ξένο σώμα. 

Στη γυροειδή αλλωπεκία δημιουργείται ένα μικρό κενό στο μέγεθος ενός κέρματος στο τριχωτό της κεφαλής. Το παιδί μπορεί να εμφανίσει μία μόνο εστία ή περισσότερες. Γενικά η αλωπεκία μπορεί να εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις. Τα κύρια αίτιά της στα παιδιά είναι ψυχογενή. 

Περιοχές που δεν έχουν τρίχες μπορεί να εμφανιστούν στο κεφάλι του παιδιού σε περιόδους έντονου στρες, ψυχολογικής πίεσης ή σοκ, π.χ. ένας θάνατος, μια σοβαρή ασθένεια στην οικογένεια, ένα διαζύγιο, το άγχος για το σχολείο. Μόνο στο 2 με 5% των περιπτώσεων μπορεί να σχετίζεται το πρόβλημα με παθολογικά αίτια, όπως ενδοκρινολογικές παθήσεις ή σοβαρή αναιμία.
Πώς αντιμετωπίζεται: 

Είναι σημαντικό να προσδιοριστεί πρώτα η αιτία της αλωπεκίας ώστε να αντιμετωπιστεί ανάλογα. Σε περιπτώσεις που η αλωπεκία είναι ψυχογενής, το παιδί μπορεί να βοηθηθεί από εξειδικευμένο παιδοψυχολόγο. Γενικά πάντως η θεραπεία της αλωπεκίας γίνεται με κορτιζονούχες αλοιφές ή ενέσεις ή και με αγωγή από το στόμα. 

Πολύ καλά αποτελέσματα μπορεί να έχει και η μεσοθεραπεία, μία μέθοδος κατά την οποία διοχετεύονται μικρές ποσότητες φαρμακευτικών και φυτικών ουσιών όπως βιταμίνες, μέταλλα, αμινοξέα και ένζυμα με ανώδυνες μικρο-ενέσεις στο χόριο, το μεσαίο στρώμα του δέρματος, με σκοπό τη θεραπεία παθήσεων όπως η ακμή, η ψωρίαση, το έκζεμα και η αλωπεκία. 

Στην περίπτωση της αλωπεκίας γίνονται ενέσεις τοπικά επί της βλάβης που υποβοηθούν στην ενδυνάμωση του βολβού της τρίχας.
Tip: Η γυροειδής αλωπεκία δεν είναι κολλητική. Μπορεί όμως να επηρεάζεται και από κληρονομικούς παράγοντες.

Της Φλώρας Κασσαβέτη, με τη συνεργασία του Θόδωρου Βουκύδη, πλαστικού χειρουργού, διευθυντή πλαστικής χειρουργικής νοσοκομείου "ΜΗΤΕΡΑ".

happymom

Γιατί η συμπεριφορά των παιδιών γίνεται πολύ χειρότερη όταν είναι με τη μαμά τους;

Δεν μπορεί, θα έχει συμβεί και εσάς. Αφήνετε για μερικές ώρες το παιδί σε μια φίλη/ γειτόνισσα/ συγγενή, γιατί έχετε μια ανειλημμένη υποχρέωση. 

Προειδοποιείτε με συγκρατημένο άγχος τον/ την φροντιστή του μικρού σας ότι «είναι λίγο δύσκολος» ή ότι «έχει λίγη γκρίνια σήμερα –δεν έχει κοιμηθεί καλά» και αυτό που στην πραγματικότητα θέλετε να πείτε είναι «Αν τα καταφέρεις να τον κάνεις καλά, χαιρέτα μου τον πλάτανο».

Φεύγετε. Επιστρέφετε. Ρωτάτε όλο αγωνία πόσο της έψησε το ψάρι στα χείλη –λίγο ή πολύ; Και έρχεται η απρόσμενη απάντηση: Ήταν πολύ καλό παιδί, λέει. Δεν της δημιούργησε κανένα πρόβλημα, λέει. Μακάρι όλα τα παιδιά να ήταν έτσι, λέει!

Και τότε έρχεται η δεύτερη ψυχρολουσία: Η είσοδος σας στο χώρο, αργά ή γρήγορα, πυροδοτεί στροφή 360 μοιρών στη συμπεριφορά του παιδιού. Από ήρεμο και ευγενικό μετατρέπεται σε κακότροπο και νευρικό. Γιατί; Τι φταίει και η συμπεριφορά των παιδιών γίνεται πολύ χειρότερη όταν είναι με τη μαμά τους;

Η ιστορία μιας νταντάς: Μια πιθανή εξήγηση
Αυτό ίσως συμβαίνει γιατί αποζητούν την προσοχή σας απεγνωσμένα. Εσείς είστε ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή τους κι έτσι, είναι τα δικά σας όρια που θέλουν να τεστάρουν, είναι η δική σας προσοχή που θέλουν να προσελκύσουν. 

Η Άννα, φίλη και αναγνώστρια έχει μια σχετική ιστορία να μοιραστεί. Της ζητήσαμε να μας γράψει για την εμπειρία της και… ιδού:

«Κάποτε έκανα baby-sitting σε έναν πιτσιρικά. Η οικογένεια κι εγώ, ως 24ωρη νταντά, ήμασταν στο εξοχικό τους σπίτι κι εγώ είχα αναλάβει να βοηθάω με τα του παιδιού. Απ’ τη στιγμή που γνωριστήκαμε έγινε σαφές ότι ο μικρός ήταν μακράν το δυσκολότερο παιδί που είχα γνωρίσει. Έκλαιγε σε κάθε «όχι», χτυπιόταν και απαιτούσε απ’ τη μαμά του να του πάρει ένα παιχνίδι ή ένα γλυκό κάθε τρεις και λίγο. Δεν μιλούσε σχεδόν σε κανέναν εκτός απ’ τη μαμά του –συμπεριλαμβανομένων και στενών συγγενών, μη σας πω και του μπαμπά- έτρωγε ένα και μόνο φαγητό και, με δυο λόγια, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τον προσεγγίσεις.

Όλα αυτά που σας λέω, ίσχυαν για τις στιγμές που ήμασταν με τη μαμά και μόνο τότε! Κάθε απόγευμα που μέναμε οι δυο μας και κάναμε βόλτες, όλα κυλούσαν εντελώς ήρεμα. Με άκουγε, γελούσε πολύ, διασκέδαζε με τα πάντα και συνεργαζόταν εξαιρετικά! Κατά το βραδάκι γυρνούσαμε σπίτι και, πραγματικά σας το λέω, μόλις το παιδί έβλεπε από μακριά τη μαμά του, έβαζε τα κλάματα! Χωρίς λόγο! Με το που την αντίκριζε ξεκινούσε το παράπονο, οι απαιτήσεις και το ατελείωτο κλάμα, σαν να πατούσε κάποιος ένα κουμπί!

Ξέρετε τι πιστεύω ότι φταίει; Το ότι το παιδί αυτό δεν απολάμβανε σχεδόν ποτέ ποιοτικό χρόνο με τη μαμά του. Φυσικά, τον αγαπούσε πολύ και μεταξύ τους ήταν πολύ τρυφεροί, όμως δεν έπαιζαν ποτέ -κατά δήλωσή της, βαριόταν πολύ το παιχνίδι. Γνώμη μου λοιπόν είναι, χωρίς να έχω σπουδάσει ψυχολογία, ότι το παιδί αυτό είχε τεράστια ανάγκη απ’ την προσοχή της μαμάς του. Το «θέλω να παίξουμε» δεν έπιανε. Το κλάμα έπιανε.»

Αυτό λοιπόν είναι ένα σενάριο, που μοιάζει εξαιρετικά πιθανό, αλλά αποκλείεται να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, αφού το φαινόμενο της κακής συμπεριφοράς όταν η μαμά βρίσκεται στο χώρο δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των παιδιών που στερούνται ποιοτικού χρόνου με τη μαμά. Είναι χαρακτηριστικό σχεδόν όλων των παιδιών!

Και μία... αισιόδοξη εξήγηση (που μας πείθει!)
Αν δεν πρόκειται για ζήτημα κακής διαπαιδαγώγησης ή για ελλιπή προσοχή και μειωμένο κοινό, ποιοτικό σας χρόνο, τότε τι φταίει; Γιατί μετά από ένα ήρεμο Σαββατοκύριακο με τους γονείς σας ή μετά από μια μέρα στον παιδικό σταθμό για την οποία η νηπιαγωγός δηλώνει υπέρ-ευχαριστημένη, το παιδί μόλις σας συναντά δείχνει τον χειρότερό του εαυτό;

Γιατί μπορεί. Γιατί, αν δεν δείξει στη μαμά (και στον μπαμπά του) το χειρότερό του εαυτό, τότε σε ποιον;

Εσείς είστε το ασφαλές του καταφύγιο -πρακτικά και συναισθηματικά. Εσείς είστε η λύση σε κάθε του πρόβλημα, ο κυματοθραύστης και ο φύλακάς του. Είστε ένας μεγάλος σκουπιδοντενεκές δυσάρεστων συναισθημάτων, προβλημάτων και εκνευρισμού. Είναι ένας όρος που υπήρχε γραμμένος με ψιλά γράμματα στο συμβόλαιο της μητρότητας. Είναι μέρος της δουλειάς.

Το παιδί, όταν βρίσκεται εκτός σπιτιού, σπαταλά φαιά ουσία και ενέργεια για να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και να καταφέρει να αφομοιώσει το εκάστοτε σύστημα κανόνων -και να υπακούσει σ' αυτό. Προσπαθεί να βάλει σε τάξη όσα νιώθει και μπαίνει σε μια διαδικασία αυτό-λογοκρισίας, όταν δεν είναι μαζί σας. Έτσι, είναι απόλυτα λογικό, τη στιγμή που σας συναντά, να αφήνει όλο τον καταπιεσμένο θυμό και δυσαρέσκεια να ξεχυθούν σαν χείμαρρος -και, όπως είπαμε, η μαμά είναι κυματοθραύστης.

Ίσως, λοιπόν, γι' αυτό να γίνεστε ο αποδέκτης του κακού του εαυτού. Γιατί κάποιος πρέπει να γίνει. Και ίσως, αυτή η συνήθεια του παιδιού σας, να είναι κάθε άλλο παρά ανησυχητική. Ίσως αυτή η συμπεριφορά να μαρτυρά ότι έχετε κάνει καλή δουλειά σαν μαμά: έχετε μάθει το παιδί να είναι ο εαυτός του όταν είστε μαζί. Του έχετε δώσει την άδεια να εκφράζεται ελεύθερα, να νιώθει απόλυτη ασφάλεια.

Ίσως, αντί να αγχώνεστε και να ανησυχείτε για τις ικανότητές σας ως μαμάς, να πρέπει σ' αυτή την περίπτωση να σας χαρίσετε ένα "μπράβο". Μπορεί να σας αξίζει.

mama365