Αξιότιμη κα Δασκάλα ... Το σχολείο μέσα από τα μάτια ενός «κακού» παιδιού

Αξιότιμη κα Δασκάλα

Σήμερα πάλι θα έρθω στο σχολείο χωρίς καμία όρεξη, γιατί ξέρω πως θα με αντιμετωπίζεις πάλι σαν το «πρόβλημα» της τάξης. 
Ξέρω πως δε θα αντιδράσεις με την ίδια υπομονή, όπως αντιδράς στους άλλους, όταν κάνουν λάθος ή φασαρία. 
Ξέρω πως σίγουρα θα μου φωνάξεις, και σίγουρα θα είμαι εγώ η αιτία για όλα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν μέσα στην τάξη. 
Ξέρω πως δεν μπορώ να έρθω να σου πω το παράπονο και το φόβο μου για όσα μου συμβαίνουν στο σχολείο, γιατί είμαι στη «λίστα» σου των «κακών» παιδιών, και αυτά δε φαίνεται να πιστεύεις πως αξίζουν την αμέριστη προσοχή και το ενδιαφέρον σου, όπως τα «καλά» παιδιά.

Τα λάθη που κάνω, όταν με μεγάλο κόπο προσπαθώ να σε ευχαριστήσω στα μαθήματα, με κάνεις να τα νιώθω σαν σκέτη καταστροφή, και πολλές φορές με αφήνεις να νιώθω πως μάταια προσπαθώ, και μου κόβεις τα φτερά.

Στην αυλή κάποια παιδιά με πειράζουν και αυτό με τρομάζει, αλλά δεν έχω κανένα να το πω, γιατί ο μόνος μεγάλος στο σχολείο που ξέρω είσαι εσύ και ΕΣΥ, κάθε φορά που έρχομαι με δισταγμό να σου πω τι περνάω με απωθείς με ένα «τι έκανες πάλι; Aντε, μα δεν είσαι «παναγία» και εσύ. Το έχεις δεδομένο ότι φταίω για ο,τι παθαίνω, γιατί έτσι είναι τα πράγματα για τα «κακά» παιδιά.

Δεν ξέρω ποιον να εμπιστευτώ στο σχολείο και νιώθω πολύ μόνος. Υπάρχει κάτι αόρατο γραμμένο στο κούτελό μου, που λέει «κακό» παιδί, και όλοι με αντιμετωπίζουν με καχυποψία.

Και εγώ αναρωτιέμαι τι έχω κάνει. 
Και καλά, αν έχω κάνει κάτι, σίγουρα δεν το ήθελα. Τι είναι αυτό το «κακό» παιδί; Δεν έμαθες, κυρά δασκάλα, πως στο σχολείο όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια, και πως με κάποια θα πρέπει να έχεις περισσότερη υπομονή και να τα στηρίζεις όσο μπορείς. 

Δεν έχω την απαίτηση να είσαι τέλεια, αλλά θα θελα να είσαι η δασκάλα μου και το στήριγμά μου στο σχολείο. Να μπορώ να σε κοιτώ στα μάτια και να νιώθω εμπιστοσύνη. Δεν έχω κανένα δικό μου στο σχολείο και σε έχω ανάγκη.

Μη με κάνεις να νιώθω ανεπιθύμητος. 
Δεν έχεις σπουδάσει να κάνεις αυτό, αλλά να προσφέρεις γνώση και ανθρωπιά και ζεστασιά στους μικρούς σου μαθητές. 
Εγώ δεν έχω νιώσει παρά «ένα χέρι» να με σπρώχνει διαρκώς μακριά σου σα να είμαι το μεγάλο σου «πρόβλημα».

Στο σχολείο μερικά παιδιά με ενοχλούν και με χτυπούν αλλά αδιαφορείς. Μερικές φορές φοβάμαι να βγω έξω στην αυλή, αλλά και μέσα στην τάξη νιώθω πως δεν έχω κανένα. Με «πονάει» η αδιαφορία σου. Γιατί και τα «κακά» παιδιά, ξέρεις, πονάνε, όταν τα χτυπούν και σε έχουν ανάγκη, όσο και αυτά που έχεις κατατάξει στη λίστα των «καλών» παιδιών.

Και αυτή τη διάκριση τη βλέπω στα μάτια σου, στον τόνο της φωνής σου, στον τρόπο με τον οποίο μου απευθύνεσαι. Γιατί καταλαβαίνω πολύ καλά τι νιώθεις για μένα. Μου το δείχνεις με κάθε τρόπο. Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ αλλά δεν νιώθω καθόλου πως είσαι εδώ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. 
Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, για να σε ευχαριστήσω.

Εσύ για να με ευχαριστήσεις δε ζητάω πολλά. Την επόμενη φορά ένα χαμόγελο, όταν θα κάνω μια αταξία, και μια προσπάθεια να με στηρίξεις, δείχνοντάς μου το σωστό. Αυτή δεν είναι και η δουλειά σου, άλλωστε;

Εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ. Και ίσως να τα καταφέρω. 
Όχι να γίνω αυτό σε βολεύει, για να κάνεις τη δουλειά σου και να κλείνεις την πόρτα της τάξης, βγαίνοντας, αλλά για να μπορέσω να βγάλω στην επιφάνεια όλο τον πλούτο που έχω στην καρδιά και στο μυαλό και δεν τον έχω δείξει, γιατί ακόμα δε μου έχεις δείξει ότι με εμπιστεύεσαι ή ότι ενδιαφέρεσαι για αυτό που μπορώ να κάνω.
Ένα παιδί που θεωρείς «κακό» αλλά έχει πολλά καλά να δώσει.

Γράφει η Ελένη Νίκα, Φιλόλογος.

zarpanews

Κανένας Ηλικιωμένος μόνος αυτά τα Χριστούγεννα Man On The Moon - None Elderly lonely this Christmas

Η μικρή Lily με τη βοήθεια ενός τηλεσκοπίου, εντοπίζει έναν άνθρωπο στο φεγγάρι. 

Η μοναξιά του, αγγίζει βαθιά το κορίτσι που προσπαθεί απεγνωσμένα να τραβήξει την προσοχή του - αλλά τα χάρτινα αεροπλάνα και τα γράμματά της δε μπορούν να φτάσουν τόσο μακριά.
Στη συνέχεια, όμως, ένα μαγικό πακέτο με δώρο ένα τηλεσκόπιο θα προσγειωθεί στο φεγγάρι.
Κάπου εκεί, οι χρήστες του internet υποστηρίζουν πως η όρασή τους θολώνει από τα δάκρυα.
Αυτή τη χρονιά, το τραγούδι που συνοδεύει τη διαφήμιση, είναι το "Half the World Away" των Oasis, το οποίο απέδωσε εκπληκτικά η 19χρονη Νορβηγή τραγουδίστρια Aurora.

Στόχος της καμπάνιας είναι να μην μείνει κανένας ηλικιωμένος 
μόνος αυτά τα Χριστούγεννα.

δείτε περισσότερα εδώ: τα χαμομηλάκια που μας μεγάλωσαν!!!

Σύντομες ιστορίες για το το Μεγαλείο της Αγάπης 30 heart-warming little love stories

Θα διαβάσετε 30 αληθινές ιστορίες αγάπης. Κάθε μια από αυτές περιέχει τόση ανθρωπιά και τόσα συναισθήματα που έχουν την δύναμη να μας συγκινήσουν και να μας εμπνεύσουν. 

30 heart-warming little love stories

Ελπίζουμε να τις διαβάσετε και να θυμάστε πάντα ότι αν δεν την έχετε βρει ακόμη, η αληθινή αγάπη σας είναι κάπου εκεί και σας περιμένει.
——
Σήμερα, ο 75χρονος παππούς μου που είναι τυφλός από καταρράχτη εδώ και 15 χρόνια, μου είπε, ‘Η γιαγιά σου είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχω δει, δεν συμφωνείς;’ Σταμάτησα για ένα λεπτό και είπα, ‘ Ναι,είναι. Στοιχηματίζω πως σου λείπει που δεν την βλέπεις καθημερινά.’ ‘Γλυκιά μου’, είπε ο παππούς, ‘Ακόμη βλέπω την ομορφιά της κάθε μέρα. Στην πραγματικότητα, την βλέπω περισσότερο τώρα από ότι την έβλεπα όταν ήμασταν νέοι.’
***
Σήμερα, συνόδεψα την κόρη μου στην εκκλησία. Πριν δέκα χρόνια, έβγαλα από το φλεγόμενο αυτοκίνητο της μητέρας του έναν 14χρονο, σε ένα σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα. Οι γιατροί στην αρχή είπαν ότι δεν θα περπατούσε ξανά. Η κόρη μου ήρθε μαζί μου αρκετές φορές όταν τον επισκεπτόμουν στο νοσοκομείο. Έπειτα άρχισε να πηγαίνει μόνη της. Σήμερα, τον βλέπω να έχει νικήσει τις πιθανότητες και να χαμογελά πλατιά ενώ στέκεται στα δικά του πόδια μπροστά στο ιερό και να περνά το δαχτυλίδι στο δάχτυλο της κόρης μου.
***
Σήμερα, έφτασα στην πόρτα του καταστήματός μου (είμαι ανθοπώλης) στις 7 το πρωί και βρήκα να με περιμένει απ’ έξω ένας στρατιώτης χωρίς την στολή του. Έφευγε για το Αφγανιστάν για ένα χρόνο. Μου είπε: ‘Συνήθως φέρνω για τη γυναίκα μου στο σπίτι ένα μπουκέτο λουλούδια κάθε Παρασκευή και δεν θέλω να την απογοητεύσω όσο θα λείπω.’
Και έκανε παραγγελία για 52 Παρασκευές να παραδίδονται λουλούδια στο γραφείο της γυναίκας του μέχρι να γυρίσει. Του έκανα 50% έκπτωση, γιατί έφτιαξε την ημέρα μου με κάτι τόσο γλυκό.
***
Σήμερα είπα στον 18χρονο εγγονό μου ότι κανείς δεν μου είχε ζητήσει να με συνοδέψει στον χορό των αποφοίτων, έτσι δεν είχα πάει. Έμφανίστηκε στο σπίτι μου απόψε ντυμένος με φράκο και μου ζήτησε να τον συνοδέψω στον δικό του χορό των αποφοίτων.
***
Σήμερα, όταν ξύπνησε η κοπέλα μου από το κώμα που βρισκόταν για 11 μήνες, με φίλησε και μου είπε, ‘Σ΄ευχαριστώ που ήσουν εδώ και μου έλεγες όλες αυτές τις ωραίες ιστορίες, και δεν με εγκατέλειψες ποτέ… Και ναι, θα σε παντρευτώ.’
***
Σήμερα καθόμουν στο παγκάκι στο πάρκο και έτρωγα ένα σάντουιτς για μεσημεριανό όταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι ήρθε με το αυτοκίνητο κάτω από μια βελανιδιά. Άνοιξαν τα παράθυρα και έβαλαν δυνατά μουσική τζαζ στο ραδιόφωνο. Μετά ο άνδρας βγήκε από το αυτοκίνητο και πήγε από την άλλη μεριά του συνοδηγού. Άνοιξε την πόρτα, η γυναίκα κατέβηκε, αυτός της πήρε το χέρι και την οδήγησε λίγα βήματα πιο πέρα. Χόρεψαν αργά την επόμενη μισή ώρα κάτω από την βελανιδιά.
***
Σήμερα, εγχείρισα ένα μικρό κοριτσάκι. Χρειάστηκε αίμα ομάδας 0. Δεν είχαμε καθόλου αλλά ο δίδυμος αδερφός της είχε 0 ομάδα αίματος. Του εξήγησα ότι ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου. Στάθηκε σιωπηλός για λίγο και μετά είπε «Αντίο» στους γονείς του. Δεν το κατάλαβα παρά μόνο μετά που του πήραμε αίμα και ρώτησε, ‘Λοιπόν, πότε θα πεθάνω; ’Νόμισε ότι έδινε την ζωή του για αυτήν. Ευτυχώς και οι δυο είναι καλά.
***
Σήμερα, ο μπαμπάς μου είναι ο καλύτερος στον κόσμο! Αγαπά την μαμά (την κάνει πάντα να γελά), ήταν πάντα παρών στα παιγνίδια μου από τότε που ήμουν 5 (τώρα είμαι 17), και συντηρεί την οικογένειά μας σαν εργολάβος οικοδομών. Σήμερα το πρωί καθώς έψαχνα στα εργαλεία του βρήκα ένα παλιό διπλωμένο χαρτί. Ήταν ένα κομμάτι από το ημερολόγιό του με τον γραφικό χαρακτήρα του και έλεγε: ‘Είμαι 18 χρονών, αλκοολικός που παράτησε το πανεπιστήμιο, θύμα παιδικής βίας και με παρελθόν κλοπών. Και τον επόμενο μήνα, έφηβος πατέρας ενός παιδιού θα προστεθεί στην λίστα. Αλλά ορκίζομαι ότι θα τα κάνω όλα σωστά για το μικρό μου κοριτσάκι. Θα είμαι ο πατέρας που ποτέ δεν είχα.’ Και δεν ξέρω πως, αλλά το κατάφερε.
***
Σήμερα, ο 8χρονος γιος μου με αγκάλιασε και είπε, ‘Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου!’ Χαμογέλασα σαρκαστικά και είπα, ‘Πως το ξέρεις; Δεν έχεις συναντήσει όλες τις μαμάδες του κόσμου.’ Ο γιος μου με έσφιξε δυνατότερα και είπε, ‘Ναι, έχω. Εσύ είσαι ο κόσμος μου.’
***
Σήμερα έχω έναν ασθενή που υποφέρει από σοβαρό Alzheimer. Σπάνια θυμάται το όνομά του, και συχνά ξεχνά που είναι και τι είπε πριν λίγο. Αλλά από κάποιο θαύμα (ή το θαύμα της αγάπης), όταν έρχεται η γυναίκα του κάθε πρωί την θυμάται. Συνήθως την χαιρετά λέγοντας, ‘Γεια σου, όμορφη μου Kate.’
***
Σήμερα το 20χρονο Labrador μου δεν μπορεί να σταθεί καθόλου, δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν έχει δύναμη να γαβγίσει. Αλλά δεν σταματά να κουνά την ουρά κάθε φορά που μπαίνω στο δωμάτιο.
***
Σήμερα, είδα από το παράθυρο της κουζίνας με φρίκη, τον 2 χρονών γιο μου να πέφτει με το κεφάλι στην πισίνα. Αλλά πριν πάω κοντά του, το Labrador Retriever μας, ο Rex, τον άρπαξε από μπλουζάκι του και τον τράβηξε στα ρηχά σκαλοπάτια όπου μπορούσε να σταθεί.
***
Σήμερα, ο μεγάλος μου αδερφός δώρησε μυελό των οστών για 16η φορά για να με σώσει από τον καρκίνο. Επικοινωνεί απ’ ευθείας με τον γιατρό μου χωρίς καν να μου πει για τα ραντεβού του. Και σήμερα ο γιατρός μου είπε πως η θεραπεία πιάνει. ‘Τα καρκινικά κύτταρα έχουν ελαττωθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες.’
***
Σήμερα, πηγαίναμε για το σπίτι με τον παππού μου όταν αυτός έκανε απότομα στροφή επί τόπου και είπε, ‘Ξέχασα να πάρω λουλούδια στην γιαγιά. Θα πάρω μερικά από εδώ στην γωνία στο ανθοπωλείο. Ένα λεπτό θα κάνω.’ ‘Τι το σημαντικό είναι σήμερα και πρέπει να της πας λουλούδια;’ είπα στον παππού μου. ‘Κάθε μέρα είναι σημαντική. Αρέσουν τα λουλούδια στην γιαγιά σου. Την κάνουν να έχει το πιο υπέροχο χαμόγελο στα πρόσωπο.’
***
Σήμερα, διαβάζω ξανά το γράμμα αυτοκτονίας που έγραψα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1996, δυο λεπτά πριν έρθει η κοπέλα μου και μου πει πως είναι έγκυος.
Ξαφνικά ένιωσα ότι είχα έναν λόγο για να ζήσω. Σήμερα είναι γυναίκα μου. Είμαστε παντρεμένοι και ευτυχισμένοι 14 χρόνια. Και η 15χρονη κόρη μου έχει δυο μικρότερα αδέρφια. Διαβάζω ξανά το γράμμα από καιρό σε καιρό και είμαι ευγνώμων που είχα μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή και στην αγάπη.
***
Σήμερα, είναι η επέτειος των 10 χρόνων από τότε που πέθανε ο πατέρας μου. Όταν ήμουν παιδί, συνήθιζε να μουρμουρίζει μια μελωδία για να κοιμηθώ. Όταν ήμουν 18, οι ρόλοι αντιστράφηκαν καθώς ήμουν εγώ αυτή που του μουρμούριζε μια μελωδία για να κοιμηθεί στον νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν για καρκίνο.
Δεν άκουσα ποτέ ξανά αυτή την μελωδία μέχρι απόψε. Ο αρραβωνιαστικός μου και εγώ ήμασταν ξαπλωμένοι όταν άρχισε να την μουρμουρίζει σε μένα. Η μαμά του συνήθιζε να την τραγουδά σε αυτόν, όταν ήταν μικρός.
***
Σήμερα, ο 11χρονος γιος μου μιλάει άπταιστα την νοηματική γλώσσα γιατί ο καλύτερος φίλος του που μεγάλωσαν μαζί, είναι κουφός. Μια πραγματική φιλία αναπτύχθηκε με τα χρόνια.
***
Σήμερα, ο πατέρας μου πέθανε από φυσικά αίτια σε ηλικία 92 χρονών. Βρήκα το σώμα του να κείται στην πολυθρόνα της κρεβατοκάμαρας. Στα πόδια του υπήρχαν τρεις φωτογραφίες με την μητέρα μου που είχε πεθάνει πριν 10 χρόνια. Ήταν η αγάπη της ζωής του και προφανώς το τελευταίο πράγμα που ήθελε να δει πριν φύγει.
***
Σήμερα, είμαι η υπερήφανη μητέρα ενός 17χρονου τυφλού αγοριού. Αν και ο γιος μου γεννήθηκε χωρίς την όραση, αυτό δεν τον σταμάτησε από το να γίνει ένας άριστος μαθητής, ένας καλός κιθαρίστας και το αγαπημένο αγόρι της Valerie. Μόλις σήμερα, η μικρή του αδερφή τον ρώτησε τι του αρέσει στην Valerie και αυτός είπε, ‘Όλα. Είναι πανέμορφη.’
***
Σήμερα, ο 12χρονος γιος μου Sean και εγώ σταματήσαμε μαζί στο γηροκομείο,πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες. Συνήθως έρχομαι μόνη μου για να δω την μητέρα μου που υποφέρει από Alzheimer’s. ‘Γεια σου, Sean!’ του είπε μια νοσοκόμα στον διάδρομο.
‘Πως ξέρει το όνομά σου;’ τον ρώτησα. ‘Α, έρχομαι από εδώ μετά το σχολείο και λέω ένα γεια στην γιαγιά,’ είπε ο Sean. Δεν είχα ιδέα.
***
Σήμερα, ο παππούς μου κρατά μια φωτογραφία της γιαγιάς στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι του, όπου αυτός και η γιαγιά γελάνε μαζί σε κάποιο πάρτι του 1960. Η γιαγιά πέθανε από καρκίνο το 1999 όταν ήμουν 7. Απόψε που ήμουν εκεί, με έπιασε να βλέπω την φωτογραφία. Ήρθε κοντά μου με αγκάλιασε και μου είπε. ‘Θυμήσου, απλά επειδή κάτι δεν διαρκεί για πάντα αυτό δεν σημαίνει πως δεν άξιζε.
***
Σήμερα είμαι μητέρα δυο παιδιών και γιαγιά τεσσάρων. Στα 17 έμεινα έγκυος με δίδυμα. Όταν ο φίλος μου κατάλαβε ότι δεν θα έκανα έκτρωση έφυγε. Αλλά προσπάθησα, δούλεψα πολύ, αποφοίτησα, σπούδασα και συνάντησα ένα αγόρι στη σχολή που αγάπησε τα παιδιά μου σαν δικά του τα τελευταία 50 χρόνια.
***
Σήμερα, καθόμουν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου και έβλεπα ένα ζευγάρι να περπατά στην ακροθαλασσιά. Από την γλώσσα του σώματος κατάλαβα ότι γελούσαν και απολάμβαναν ο ένας τον άλλον. Καθώς πλησίασαν πιο κοντά είδα ότι ήταν οι γονείς μου. Πάρα λίγο να χωρίσουν πριν οκτώ χρόνια.
***
Σήμερα, στην ηλικία των 72, σχεδόν 15 χρόνια από τότε που πέθανε ο παππούς μου, η γιαγιά μου παντρεύτηκε ξανά. Δεν την έχω δει ξανά τόσο χαρούμενη. Είναι ωραίο να βλέπεις δυο ανθρώπους να αγαπιούνται στην ηλικία τους. Δεν είναι ποτέ αργά.
***
Σήμερα, μετά από δυο χρόνια χωρισμού, η πρώην γυναίκα μου και εγώ λύσαμε τις διαφορές μας και συναντηθήκαμε για δείπνο. Μιλήσαμε και γελάσαμε για τέσσερις ώρες. Τότε, λίγο πριν αποχωριστούμε, μου έδωσε ένα μεγάλο φάκελο. Μέσα υπήρχαν 20 γράμματα που μου είχε γράψει τα δυο τελευταία χρόνια. Υπήρχε και ένα σημείωμα που έλεγε: ‘ Γράμματα που ήμουν πολύ ξεροκέφαλη για να στείλω.’
***
Σήμερα, είχα ένα ατύχημα και οι γιατροί μου έδεσαν το κεφάλι με επιδέσμους. Πρέπει να το έχω έτσι όλη την εβδομάδα. Το μισώ να είμαι έτσι. Δυο λεπτά πριν ήρθε ο μικρός μου αδερφός στο δωμάτιό μου φορώντας και αυτός επίδεσμο στο κεφάλι του. Η μητέρα μου είπε ότι επέμενε για να μην αισθάνομαι μόνος.
***
Σήμερα, καθώς ο 91 χρονος παππούς μου (στρατιωτικός γιατρός, βετεράνος και επιτυχημένος επιχειρηματίας) αναπαυόταν στο κρεβάτι του νοσοκομείου, τον ρώτησα ποιο ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα στην ζωή του. Γύρισε, πήρε το χέρι της γιαγιάς μου, την κοίταξε στα μάτια και είπε: ‘ Μεγαλώνοντας μαζί σου.’
***
Σήμερα, 50 χρόνια επέτειος του γάμου μας, μου χαμογέλασε και μου είπε, ‘Μακάρι να σε είχα γνωρίσει νωρίτερα.’

www.tilestwra.com