Ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί, μονάχα ψευτοθυμώνει Κι όταν πραγματικά πεισμώνει, πάλι γρήγορα το ξεχνά. Γιατί ένα παιδί ξέρει να συγχωρεί και να ζητάει συγγνώμη. Ένα παιδί δεν ξέρει τι θα πει ντροπή, ούτε και περηφάνια Κι έτσι μπορεί ελεύθερα να κλαίει κι ελεύθερα να γελάει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι αυθεντικό κι αυθόρμητο.
Ένα παιδί ποτέ του δεν φθονεί, μονάχα λαχταράει Κι ίσως και λιγάκι να ζηλεύει, μα πάλι σπάνια παραπονιέται. Γιατί ένα παιδί ξέρει να κάνει υπομονή φτάνει να του λες αλήθεια. Ένα παιδί ποτέ του δεν θα πει λόγια πίσω απ΄ την πλάτη σου Μα κι αν παρασυρθεί, πάλι να ξέρεις πως δεν θα το εννοεί. Γιατί, το είπαμε και πριν, ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί. Ένα παιδί μπορεί με μια κούκλα ή ένα τρενάκι να χαρεί Κι έναν κόσμο ολόκληρο γύρω του να χτίσει και παντού να ταξιδέψει. Γιατί ένα παιδί έχει φαντασία αμόλυντη από τις βρωμιές του κόσμου μας.
Ένα παιδί ξέρει να χτίζει μια φιλία δυνατή, γεμάτη αγάπη Και με κάθε τρόπο να τη στηρίζει και να την προστατεύει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να μοιράζεται τον κόσμο με τους γύρω του. Ένα παιδί μπορεί με τη χαρά σου να χαρεί, χωρίς να το κεράσεις Κι αν σου πάρει κάποιο δώρο, μέσα απ’ την καρδιά του θα ‘ναι. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι πλούσιο στην ψυχή και όχι στο ασήμι. Ένα παιδί ποτέ του δεν αδιαφορεί στον πόνο και δίπλα σου θα σταθεί Και πάντα θα σε ρωτήσει τι έχεις και είσαι λυπημένος και τα πάντα θα κάνει για σένα. Γιατί ένα παιδί έχει καρδιά ευαίσθητη στις δονήσεις που στέλνουνε τα μάτια. Ένα παιδί ξέρει πραγματικά να ζει κι ότι νιώθει να το εκφράζει Τη λύπη, τον πόνο, τη συμπόνια, το γέλιο, τη χαρά, την ευγένεια, την αγάπη. Ένα παιδί… πόσο ευτυχισμένο είναι!
Όλοι εμείς παίρνουμε μαθήματα για δύναμη και θάρρος, ελπίδα, χαρά από τα παιδιά Που μας κάνουν κάθε στιγμή καλύτερους ανθρώπους Σε μια κοινωνία που επικρατεί το ψέμα και η υποκρισία! Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας και το μέλλον αυτού του κόσμου!
«Πρέπει να αφήνετε το παιδί σας να κερδίζει στα επιτραπέζια παιχνίδια», αναρωτιέται ο αρθρογράφος της Wall Street Journal και η απάντηση, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς ψυχολόγους, είναι ένα ηχηρό ΟΧΙ!
Από τη στιγμή που ένα παιδί γίνεται 5 ή 6 ετών, οι γονείς θα πρέπει να παίζουν επιτραπέζια με τα παιδιά τους, αρκετά σοβαρά. Ειδικότερα βέβαια, υποστηρίζεται ότι δεν πρέπει να συντρίψετε τα παιδιά στα επιτραπέζια παιχνίδια, διότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα θέλουν να ξαναπαίξουν, αλλά θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο μπαμπάς ή η μαμά είναι «δυνατοί» αντίπαλοι.
Και αυτό γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν πότε οι γονείς χάνουν επίτηδες. Αν τα παιδιά μάθουν συνέχεια να νικούν, δεν θα ξέρουν να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη ήττα στο μέλλον ή μια ανταγωνιστική συμπεριφορά.
Ο σωστός τρόπος συναγωνισμού στα παιχνίδια «χτίζει» χαρακτήρα και προσωπικότητα και δημιουργεί καλή αίσθηση της ευγενούς άμιλλας και της δικαιοσύνης. Οι ψυχολόγοι λένε ότι ακόμα και σε κάποια φαινομενικά ανόητα παιχνίδια, υπάρχουν μεγάλα διδάγματα για τον αθλητισμό, τις επιχειρήσεις και τη ζωή γενικότερα. boro http://enallaktikidrasi.com/
Ο «πατέρας», τζογαδόρος κοστολόγησε την 3μηνη κόρη του 25.700 δολάρια, όσο και το χρέος του στο καζίνο. Έχασε 25.700 δολάρια τζογάροντας στο καζίνο και σκέφτηκε να πουλήσει την 3 μηνών κόρη του για να ξεχρεώσει!
Ο λόγος για έναν 30χρονο από την Ιερουσαλήμ , ο οποίος, σύμφωνα με τους Times of Israe συνάντησε επανειλημμένως τον επίδοξο αγοραστή, πιέζοντάς τον, μάλιστα, να επισπεύσει την αγορά προφασιζόμενος ότι υπήρχε και άλλη ενδιαφερόμενη οικογένεια.
Ο επίδοξος αγοραστής ήταν, όμως, αστυνομικός που συμμετείχε στην επιχείρηση σύλληψης του «πατέρα» μετά από εντολή της εισαγγελίας της Ιερουσαλήμ, στην οποία είχε περιέλθει η πληροφορία περί της επικείμενης πώλησης του μωρού.
Τελικά όταν ο 30χρονος εμφανίστηκε με την κόρη του στον αστυνομικό, βρέθηκε με χειροπέδες στα χέρα όπως και η 27χρονη σύζυγός του. Στην αστυνομία υποστήριξε πως δεν σκόπευε να πουλήσει την κόρη του, απλώς είχε άμεση ανάγκη από χρήματα. antenna.gr
Η τεχνική αυτή βοηθά τα παιδιά στη διαχείριση του θυμού τους
Φώτης Παπαναστασίου, Ειδικός Παιδαγωγός Ο θυμός είναι από τα συναισθήματα που τα περισσότερα παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να διαχειριστούν. Μπορούν να περιγράψουν τι τους θυμώνει, αλλά δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν τον θυμό. Τον ταυτίζουν με την επιθετική συμπεριφορά που χρησιμοποιούν για να τον εκφράσουν. Μια τεχνική που οπτικοποιεί τον θυμό και βοηθά τα παιδιά να τον κατανοήσουν είναι “τα θυμωμένα μπαλόνια”. Η συγκεκριμένη τεχνική βοηθά τα παιδιά να διαχωρίσουν τον θυμό από την επιθετικότητα, να δουν τι συμβαίνει όταν δεν εξωτερικεύουμε ή δεν εκτονώνουμε ορθά το θυμό μας και να καταλάβουν πως να θυμώνει κάποιος είναι αποδεκτό και φυσιολογικό.
Περιγραφή της τεχνικής Δίνουμε στο παιδί να φουσκώσει ένα μπαλόνι ή του το φουσκώνουμε εμείς και το δένουμε. Εξηγούμε στο παιδί ότι το μπαλόνι είναι το σώμα μας κι ο αέρας είναι ο θυμός.
Δίνουμε το μπαλόνι στο παιδί να το επεξεργαστεί και το ρωτάμε αν μπορεί ο αέρας να βγει από το μπαλόνι. Του περιγράφουμε πως έτσι ακριβώς είναι κι αυτός όταν είναι θυμωμένος. Ρωτάμε το παιδί αν θα μπορούσε να σκεφτεί καθαρά αν το μπαλόνι είναι το μυαλό του κι ο θυμός έπιανε όλο το χώρο.
Μετά δίνουμε μια καρφίτσα στο παιδί και του ζητάμε να σκάσει το μπαλόνι. Το ρωτάμε αν ήταν αυτός ο πιο ασφαλής τρόπος για βγάλει τον αέρα ή όχι και γιατί.
Χρησιμοποιήστε το στιγμιαίο φόβο του παιδιού την ώρα που σκάει το μπαλόνι για να δείξετε πως έτσι αισθάνονται οι άλλοι γύρω του όταν γίνεται επιθετικός.
Προσπαθήστε να εξηγήσετε στο παιδί πως, αν το μπαλόνι ήταν άνθρωπος, το σκάσιμο του μπαλονιού θα ήταν μια επιθετική συμπεριφορά. Ζητήστε από το παιδί να σας πει αν είναι σωστό να εκφράζουμε το θυμό μας με αυτό τον τρόπο. Στη συνέχεια φουσκώνουμε άλλο μπαλόνι, αλλά δεν το δένουμε. Το δίνουμε στο παιδί να το κρατήσει και του ζητάμε να αφήσει λίγο αέρα να βγει και να κρατήσει ξανά τις άκρες σφιχτά.
Ρωτάμε το παιδί αν παρατηρεί την αλλαγή του μεγέθους κι αν αν για να γίνει αυτό χρειάστηκε να σκάσουμε το μπαλόνι. Τονίζουμε το γεγονός ότι το μπαλόνι δεν έσκασε αλλά και το γεγονός ότι κανείς γύρω του δεν έπαθε κάτι. Μετά ζητάμε από το παιδί να αφήσει σιγά σιγά όλο τον αέρα να βγεί από το μπαλόνι.
Τέλος, συζητάμε με το παιδί και του θυμίζουμε πως αν αφήσουμε τον θυμό να μαζευτεί μέσα μας, κάποια στιγμή θα εκραγούμε όπως το μπαλόνι και μπορεί να κάνουμε κακό στον εαυτό μας ή στους γύρω μας. Ως συνέχεια της τεχνικής, μπορούμε να ζητήσουμε από το παιδί να γράψει πάνω σε μπαλόνια τι τον θυμώνει και να του ζητήσουμε να τα φουσκώσει ανάλογα με το τι τον θυμώνει περισσότερο και τι λιγότερο.
