Κοιτάξτε το παιδί σας στα ματάκια του!

Tα παιδικά μάτια παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες και ιδιαίτερα προβλήματα. H αδυναμία επικοινωνίας των νεογνών και των μικρών παιδιών με τον προφορικό λόγο καθιστά αδύνατη τη βασικότερη ίσως οφθαλμολογική εξέταση, τον έλεγχο δηλαδή της οπτικής οξύτητας στον οπτότυπο του εξεταστηρίου, με αποτέλεσμα σοβαρές οφθαλμικές παθήσεις να μείνουν για αρκετό καιρό αδιάγνωστες.

Παρ' όλα αυτά, σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται να γίνει η διάγνωση και αντιμετώπιση του προβλήματος του ματιού του παιδιού όσο το δυνατόν γρηγορότερα. O λόγος είναι η αποφυγή της «αμβλυωπίας» η οποία είναι περισσότερο αντιμετωπίσιμη όσο μικρότερο είναι το παιδί.

H αμβλυωπία, το τεμπέλικο μάτι δηλαδή, αφορά μέχρι και το 5% του ελληνικού πληθυσμού. Στην αμβλυωπία ο ασθενής έχει από το συγκεκριμένο μάτι μειωμένη κεντρική όραση σε όλη του τη ζωή γιατί νωρίς μετά τη γέννηση για τον ένα ή τον άλλο λόγο (όχι πάντα λόγω στραβισμού) δεν ήταν δυνατή η παροχή καθαρής εικόνας στον εγκέφαλο. 

Για το λόγο αυτό δεν αναπτύσσονται κατά την κρίσιμη πρώιμη παιδική ηλικία οι κατάλληλες εγκεφαλικές συνάψεις που θα ενώσουν λειτουργικά το μάτι με τον υπόλοιπο εγκέφαλο, έτσι ώστε αργότερα το μάτι να συνεχίσει να υπολειτουργεί ακόμα και αν π.χ. διορθώσουμε το στραβισμό, βγάλουμε τον καταρράκτη ή διορθώσουμε το διαθλαστικό σφάλμα. 

O χρόνος έχει δηλαδή σημασία για την ποιότητα ζωής του Mικρού μας ασθενή στην υπόλοιπη ζωή του. Aντίθετα, η αφαίρεση π.χ. ενός καταρράκτη στον ενήλικα δεν είναι σχεδόν ποτέ επείγουσα γιατί εδώ το οπτικό σύστημα έχει ωριμάσει πριν την εμφάνιση του καταρράκτη.

Για το λόγο αυτό κάθε παιδί πρέπει να εξετάζεται από τη στιγμή της γέννησής του γιατί σημαντικές οφθαλμικές παθήσεις (συγγενής καταρράκτης, γλαύκωμα, ρετινοβλάστωμα, στραβισμός) μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματικές αρχικά.

H Aμερικανική Eταιρεία Oφθαλμολογίας προτείνει ένα απλούστατο σχήμα που αποτελείται από 4 διαγνωστικές προληπτικές εξετάσεις των ματιών όλων των φυσιολογικών παιδιών από τον παιδίατρο μέχρι την ηλικία των 5 ετών.

H πρώτη προληπτική εξέταση γίνεται στο μαιευτήριο και αποτελείται από ενδελεχήεπισκόπηση των βλεφάρων, της οφθαλμικής επιφάνειας, του κερατοειδή, της ίριδος, του φωτεινού αντανακλαστικού από τον βυθό του ματιού και περαιτέρω εξέταση από οφθαλμίατρο όταν διαπιστώνονται ανωμαλίες, δυσμορφίες ή ασυμμετρίες. Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται ο έλεγχος των πρόωρων βρεφών στην θερμοκοιτίδα τους από εξειδικευμένους οφθαλμίατρους.

H δεύτερη εξέταση πρέπει να πραγματοποιείται στο παιδί από 6 μέχρι 12 μηνών. Eδώ γίνεται σε κάθε παιδί έλεγχος της συμμετρίας του κερατοειδικού αντανακλαστικού, τον έλεγχο προσήλωσης σε όλες τις βλεμματικές θέσεις σε κάθε μάτι ξεχωριστά και επαλλάσσουσα κάλυψη των ματιών. Πραγματοποιείται πάλι επισκόπηση της επιφάνειας των ματιών και έλεγχος του φωτεινού αντανακλαστικού.

H τρίτη εξέταση πραγματοποιείται όταν το παιδί είναι περίπου 3 ετών και μπορεί να επικοινωνήσει, ώστε να μπορεί να πραγματοποιηθεί έλεγχος της οπτικής οξύτητας. Προτείνεται έλεγχος από οφθαλμίατρο αν η όραση είναι λιγότερο από 4/10 σε κάθε μάτι ή υπάρχει διαφορά 2 γραμμών στην όραση μεταξύ των δύο ματιών. Γίνεται επανέλεγχος της οφθαλμοκινητικότητας και έλεγχος της επιφάνειας και του οπίσθιου φωτεινού αντανακλαστικού με ηλεκτρικό φανό και ζητείται η συνδρομή του οφθαλμιάτρου αν διαπιστωθεί οποιοδήποτε πρόβλημα.

H τέταρτη προληπτική εξέταση των ματιών του παιδιού πρέπει να πραγματοποιείται πριν την εγγραφή του παιδιού στο νηπιαγωγείο (5 ετών), όπου η οπτική οξύτητα πρέπει να μετριέται τουλάχιστον 6/10 από κάθε μάτι ξεχωριστά. Για πρώτη φορά εκτός από τον πλήρη έλεγχο της οφθαλμοκινητικότητας πρέπει να γίνεται και έλεγχος της στερεοσκοπικής όρασης. Tα παιδιά της πρώτης δημοτικού έχουν συνήθως πολύ καλή όραση, που πρέπει να είναι κοντά στα 9-10/10 από κάθε μάτι.

Από τον Τάσο Χαρώνη
Ο Dr med Τάσος Χαρώνης είναι Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Freiburg, Χειρουργός - Ορφθαλμίατρος, Διπλ. American & European Boards of Ophthalmology

cancer-society.gr

Ντοστογιέφσκι: «Καὶ τί καταφέρανε; Μάζεψαν περισσότερα πλούτη, μὰ ἡ χαρά τους λιγόστεψε.»

Κοιτάξτε τους κοσμικούς, όλον αυτὸν τον κόσμο που υψώνεται αλαζονικὰ πάνω απ’ το λαὸ του Θεού. Δε διαστρέβλωσαν τάχα την μορφή του Θεού και την αλήθειά Του; Έχουν την επιστήμη τους. Μα η επιστήμη μπορεί να εξετάσει μονάχα εκείνα που γίνονται αντιληπτὰ με τις αισθήσεις.

Ο ψυχικὸς κόσμος, δηλαδὴ τὸ ἀνώτερο μισὸ τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ἔχει τέλεια ἐξοστρακιστει, ἀποδιώχτηκε μὲ ἀλαλαγμοὺς θριάμβου, ἀκόμα καὶ μὲ μίσος. Ὁ κόσμος διακήρυξε τὴν ἐλευθερία, τὸν τελευταῖο καιρὸ ἰδιαίτερα, καὶ τί ἔγινε λοιπὸν μὲ τούτη τὴν ελευθερία τους; Σκλαβιά μονάχα και αυτοκτονία! Γιατὶ οἱ κοσμικοὶ λένε:

– Έχεις ανάγκες και πρέπει να τις ἱκανοποιήσεις. Γιατὶ ἔχεις τὰ ἴδια δικαιώματα ποὺ ἔχουν καὶ οἱ πιὸ ἐξέχοντες καὶ οἱ πιὸ πλούσιοι. Μὴ φοβᾶσαι νὰ τὶς ἱκανοποιεῖς, ἀπεναντίας πρέπει νὰ πολλαπλασιάσεις τὶς ἀνάγκες σου. Αὐτὸ εἶναι τὸ σημερινὸ δόγμα τοῦ κόσμου.

Νομίζουν πὼς αὐτὸ θὰ πεῖ ἐλευθερία. Μὰ τί προκύπτει ἀπ’ αὐτὸ τὸ δικαίωμα τῆς αὔξησης τῶν ἀναγκῶν; Στοὺς πλούσιους ἡ ἀπομόνωση καὶ ἡ πνευματικὴ αὐτοκτονία, στοὺς φτωχοὺς ὁ φθόνος κι ὁ φόνος• γιατὶ δικαιώματα βέβαια τοὺς δώσανε μὰ δὲν τοὺς δείξανε ἀκόμα τὸν τρόπο νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς ἀνάγκες τους. Λένε πὼς ὁ κόσμος συνενώνεται ὅλο καὶ πιὸ πολύ, συγχωνεύεται σὲ μίαν ἀδελφότητα, γιατὶ συντομεύονται οἱ ἀποστάσεις, καὶ οἱ σκέψεις μεταφέρονται μὲ τὸν ἀέρα. Ἀλλοίμονο…

Μὴν πιστεύετε σὲ μία τέτοια συνένωση τῶν ἀνθρώπων. Ἔχοντας τὴν ἀντίληψη πὼς ἐλευθερία εἶναι ἡ αὔξηση καὶ ἡ γρήγορη ἱκανοποίηση τῶν ἀναγκῶν, διαστρεβλώνουν τὴ φύση τους, γιατὶ ἀποχτοῦν πολλὲς ἄσκοπες κι ἀνόητες ἐπιθυμίες καὶ συνήθειες. Ζοῦνε γιὰ νὰ ζηλεύουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, γιὰ τὶς σωματικὲς ἀπολαύσεις καὶ τὶς ἐπιδείξεις. Θεωροῦν τὰ γεύματα, τ’ ἁμάξια, τοὺς βαθμούς, τοὺς δούλους-ὑπηρέτες, τόσο ἀπαραίτητα ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ θυσιάσουν γι’ αὐτὰ τὴ ζωή τους, τὴν τιμή τους καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον τους. 

Κι ὅταν δὲν μποροῦν νὰ κορέσουν αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες τους, αὐτοκτονοῦν. Ὅσοι δὲν εἶναι πολὺ πλούσιοι, κάνουν τὰ ἴδια. Οἱ φτωχοὶ ξεχνοῦν τὸ ἀνικανοποίητο καὶ τὴ ζήλια τους μὲ τὸ κρασί. Μὰ σύντομα ἀντὶ γιὰ κρασὶ θὰ μεθύσουν μὲ αἷμα.

Ἐκεῖ τοὺς ὁδηγοῦν. Καὶ σᾶς ρωτάω λοιπόν: Εἶναι ἐλεύθερος ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος;

Γνώρισα ἕναν «ἀγωνιστὴ τῆς ἰδέας» ποὺ μοῦ διηγόταν ὁ ἴδιος πὼς ὅταν τοῦ στέρησαν στὴ φυλακὴ τὸν καπνό, τόσο τὸν βασάνισε τούτη ἡ στέρηση ποὺ λίγο ἔλλειψε νὰ πάει καὶ νὰ προδώσει τὴν «ἰδέα» του, μόνο καὶ μόνο γιὰ λίγο καπνό. Κι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος νὰ σοῦ λέει:

– Ἀγωνίζομαι γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα.

Μὰ ποῦ μπορεῖ νὰ φτάσει ἕνας ἄνθρωπος σὰν κι αὐτόν; Καὶ γιὰ τί εἶναι ἱκανός; Γιὰ μία σύντομη προσπάθεια ἴσως, μὰ γιὰ πολὺ καιρὸ δὲ θ’ ἀντέξει. 

Καὶ δὲν εἶναι καθόλου παράξενο πού, ἀντὶ νὰ κατακτήσουν τὴν ἐλευθερία, πέσανε στὴ σκλαβιὰ κι ἀντὶ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὴν ἀδερφικὴ ἀγάπη καὶ τὴ συνένωση τῶν ἀνθρώπων, πέσανε ἀπεναντίας στὴν ἀνθένωση καὶ στὴν ἀπομόνωση, ὅπως μοῦ ’λεγε στὰ νιάτα μου ὁ μυστηριώδης ἐπισκέπτης καὶ δάσκαλός μου. Γι’ αὐτὸ καὶ σβήνει ὅλο καὶ περισσότερο στὸν κόσμο ἡ ἰδέα γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῆς ἀνθρωπότητας, γιὰ τὴν ἀδελφοσύνη καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῶν ἀνθρώπων. 

Ὅποιος ἀκούει αὐτὴ τὴν ἰδέα, τὴν κοροϊδεύει, γιατὶ πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀπαρνηθεῖ τὶς συνήθειές του, ποῦ θὰ τραβήξει αὐτὸς ὁ σκλάβος πού ’χει τόσο συνηθίσει νὰ ἱκανοποιεῖ τὶς ἀναρίθμητες ἀνάγκες του, ποὺ αὐτὸς μονάχος του τὶς ἔχει ἐφεύρει; Αὐτὸς ἔχει ἀπομονωθεῖ καὶ δὲν τὸν νοιάζει καθόλου γιὰ τὸ σύνολο. 
Καὶ τί καταφέρανε; Μάζεψαν περισσότερα πλούτη, μὰ ἡ χαρά τους λιγόστεψε.
--------------
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἀδελφοὶ Καραμαζώφ, τόμος Β΄,
ἐκδ. Γκοβόστη. Μτφρ. Ἄρης Ἀλεξάνδρου.

blogs.sch.gr
http://antikleidi.com

— Παιδί μου.... Έχω μπερδευτεί τελείως... — ΜΑΝΑ, ξέρω ότι φέρομαι περίεργα τελευταία....

«Παιδί μου, δυσκολεύομαι να σου μιλήσω από τότε που μπήκες στην εφηβεία. Έχω μπερδευτεί τελείως. Σου λέω να φέρεσαι πιο ώριμα να είσαι πιο υπεύθυνος αλλά εσύ γίνεσαι έξαλλος. Από την άλλη όταν σε αντιμετωπίζω σαν παιδί πάλι έξαλλος γίνεσαι.

.Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέπτεται τι καλά που ήταν όταν ήσουν μικρός αλλά αμέσως τη διώχνω αυτή τη σκέψη. Είναι όμως αλήθεια ότι δεν αναγνωρίζω εκείνο το λατρεμένο μου παιδάκι, παρά μόνο όταν κάποιες φορές έρχομαι και σε χαζεύω την ώρα που κοιμάσαι, όπως τότε. 

Η επικοινωνία μας οδηγεί πάντα σε σύγκρουση και εγώ πονάω κάθε φορά. Και όσο και αν οι αλλαγές στο κορμάκι σου έγιναν σταδιακά και δεν τις κατάλαβα, οι αλλαγές στη συμπεριφορά σου με αιφνιδίασαν και τώρα είμαι τελείως αμήχανη και μπερδεμένη. Και ενώ είχα ενημερωθεί, είχα διαβάσει, είχα συζητήσει για αυτό που θα συνέβαινε τώρα νιώθω ότι έχει φύγει η γη κάτω από τα πόδια μου.

Ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω να καθαρίζω για σένα κάθε φορά που νιώθω ότι απειλείσαι ή ότι σε αδικούν. 

Σου υπόσχομαι να μην σε καταπιέζω όσον αφορά τα μαθήματα και την εκπαίδευσή σου αν και ξέρεις ότι δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω ότι είναι απαραίτητα. 

Ξέρω ότι πρέπει να είμαι δυνατή για να αντέξω την φυσιολογική εφηβική σου επιθετικότητα αλλά είναι άλλο πράγμα στη θεωρία και άλλο στη πράξη. 

Ξέρω πολύ καλά ότι έχεις δικά σου όνειρα και σχέδια και, αλήθεια σου λέω, θα προσπαθήσω αυτά να γίνουν και οι δικές μου προσδοκίες από σένα. 

Ξέρω ότι πρέπει να σταματήσω να φοβάμαι μην πάθεις κάποιο κακό, να τρέμω.

Ξέρω ότι μόνο άμα σε αφήσω να κάνεις τα δικά σου λάθη θα μάθεις, ότι μόνο εάν ρισκάρεις θα ωριμάσεις αλλά δεν μου είναι εύκολο. 

Πρέπει επίσης να κόψω τη ακατανίκητη συνήθεια να θυμώνω με τα δικά σου λάθη. Nα μην είμαι τόσο πολύ από πάνω σου και να σου δώσω περισσότερο χώρο δικό σου. Εσύ πάντα μου τα έλεγες όλα. Τώρα δυσκολεύομαι να σε αφήσω να έχεις μυστικά από μένα και πράγματα αφανέρωτα. Τρέμω μην μπλέξεις, μην σε πληγώσουν, δεν θα το αντέξω αυτό.

Τώρα τελευταία νιώθω ότι σου είμαι αχρείαστη, ότι τα κάνω όλα λάθος. Βλέπω ότι και που σου κάνω όλα τα χατίρια δεν ωφελεί, δεν το εκτιμάς. Βλέπεις σου έχτιζα τη φωλίτσα σου όλα αυτά τα χρόνια με υπομονή και με λαχτάρα και τώρα μου λες ότι δεν σου αρέσει. Μου ζητάς να σε αφήσω ήσυχο, ότι δεν έχεις τίποτα αλλά εγώ νιώθω ότι φεύγεις μακριά μου. 

Εγώ είμαι η μαμά. Γιατί δεν με αγκαλιάζεις πια; Το ξέρω ότι το μωράκι έγινε αντράκι αλλά τουλάχιστον άσε με εμένα να σε αγκαλιάζω. Για λίγο. Σε αγαπώ πιο πολύ και από τη ζωή μου, το ξέρεις αυτό;»

«ΜΑΝΑ, ξέρω ότι φέρομαι περίεργα τελευταία αλλά και εσύ δεν πας πίσω. Νιώθω όμως και περίεργα. Έχω νεύρα, ξέρεις τώρα εφηβεία ρε μάνα. 

Ξέρω ότι ξεσπάω συνέχεια απάνω σου χωρίς να μου φταις πάντα εσύ. Αλλά που θες ρε μάνα να ξεσπάσω; Δες με, ρε μάνα, μεγαλώνω και όσο και αν αυτό πάντα λαχταρούσα τώρα φοβάμαι. Όσο και αν με ενοχλείς πολλές φορές άλλο τόσο μου τη σπάει που σε έχω ακόμα ανάγκη μάνα. Αλλά όχι όπως παλιά, αλλιώτικα. 

Και θέλω από καιρό να σε ρωτήσω κάτι. Ξέρω ότι με αγαπάς αλλά πες μου, σου αρέσω; Σου αρέσω ρε μάνα; Γιατί για μένα αυτό έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη ίσως από και από την αγάπη σου. Στο λέω γιατί δεν φαίνεται να μου κάνεις και πολλά like τελευταία. Σαν να σε ενοχλούν όλα απάνω μου και θέλεις να τα αλλάξω. Και όσο σε βλέπω να αγωνιάς για την καλή μου εικόνα και την γνώμη του κόσμου ένα πράγμα περνάει επίμονα από το μυαλό μου: πως θα στο χαλάσω. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Θα σου πω μερικά πράγματα που θέλω να αλλάξεις: 

Δεν θέλω άλλα κηρύγματα, άλλα πρέπει και άλλα μη.

Όχι άλλα γιατί έβηξες, ποιος σε πείραξε, αν μου αρέσει καμιά κοπέλα. 

Σταμάτα να χρησιμοποιείς πληθυντικό για πράγματα που αφορούν εμένα (χτες σε άκουσα να λες ότι πήγαμε καλά στα μαθήματα του τριμήνου). 

Φρικάρω όταν με φωνάζεις με υποκοριστικά: και καλά να είναι με κατάληξη -άκης αλλά με κατάληξη –ούλης ρε μάνα;

Και προπαντός μην με ξαναγκαλιάσεις μπροστά σε φίλο μου. Ρε μάνα, θες να με λένε βουτυρόπαιδο ή μαμάκια; 

Και μην κάνεις συνέχεια κριτική για πράγματα που μου αρέσουν. Δεν είμαι χαζός να πιστεύω ότι οι φίλοι στο facebook μπορούν να αντικαταστήσουν τους πραγματικούς φίλους αλλά έχει πλάκα και είναι μόδα. Σάμπως εσείς στην ηλικίας μας δεν είχατε τη disco; Τι κιτσιά αλήθεια Θεέ μου. 

Θα ήθελα να συζητάμε αλλά πειράζει να μην είναι πάντα για σοβαρά πράγματα;

Εγώ από τη μεριά μου σου υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να σταματήσω να βρίζω, ότι θα μαζεύω πιο συχνά το δωμάτιό μου, ότι θα τρώμε μαζί το μεσημέρι, ότι θα προσέχω τις παρέες μου και την υγεία μου. 

Τώρα θα σου φανεί λίγο περίεργο αυτό που θα σου πω: θέλω να μου το λες όταν κάνω λάθος αλλά βρες ένα τρόπο να το αντέχω και άσε να φαίνεται ότι είναι δική μου η τελική απόφαση. Να με ακούς και όχι μόνο να μου λες. Δεν σε θέλω ούτε υπερπροστατευτική αλλά ούτε και αδιάφορη. 

Σου βάζω δύσκολα, ε μάνα;  

Θέλω να είσαι εκεί αλλά άσε με να έρχομαι εγώ σε σένα, όταν έχω ανάγκη τη βοήθειά σου. Θέλω να με ενθαρρύνεις ειδικά όταν μερικές φορές χάνω την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. 

Με βοηθάει να σε βλέπω σίγουρη απέναντί μου και σταθερή. Νιώθω και εγώ σιγουριά έτσι και δεν φοβάμαι. 

Με τρελαίνει όμως, ρε μάνα, να σε βλέπω τόσο ανασφαλή. Και αυτή σου η ανασφάλεια είναι που με πιέζει και που με κάνει να ξεσπάω απάνω σου. Και, ρε μάνα, έχεις κάνει καλή δουλειά όλα αυτά τα χρόνια οπότε έχε μου λίγη εμπιστοσύνη παραπάνω. Δεν θα σε απογοητεύσω, θα το δεις. 

Επίσης θέλω να φροντίζεις τον εαυτό σου, να είσαι χαρούμενη και να ψάξεις και άλλα πράγματα να κάνεις πέρα από το να φροντίζεις εμένα. 

Μη νομίζεις, όμως, ότι σου ζητάω να είμαστε παράλληλα σύμπαντα μέσα στο ίδιο σπίτι. Καιρός δεν είναι όμως να σταματήσεις να είσαι δικός μου δορυφόρος; Δεν θα ήτανε πιο καλά να γίνουμε τεμνόμενα σύμπαντα;

Να ξέρεις ότι δεν μπορώ να στα λέω όλα όπως παλιά –τα πιο πολλά δεν θα τα καταλάβαινες, αλλά άμα βρεθώ σε αδιέξοδο ή σε κίνδυνο θα είσαι η πρώτη που θα το μάθεις. Αυτό στο υπόσχομαι. 

Αυτό με τις αγκαλιές, που δεν σου κάνω πια, και εμένα με παραξενεύει αλλά δεν μπορώ να το νικήσω, είναι κάτι πάνω από μένα. Σε παρακαλώ να μη σε στεναχωρεί, δεν το κάνω επίτηδες και μάλλον είναι γιατί μεγαλώνω. Επειδή όμως δεν σε εμπιστεύομαι στο συγκεκριμένο, φρόντισε να είναι σύντομες και χωρίς ξένους παρόντες. 

Επίσης αυτό το αστείο με τη φωλίτσα, ρε μάνα, να σταματήσει γιατί πλέον μου πέφτει και λίγο στενή.
Μην φοβάσαι ότι θα με χάσεις αλλά τώρα που έμαθα να πετάω ίσως πηγαίνω και πιο μακρινές βόλτες. Πάντα όμως θα επιστρέφω, έστω και για λίγο. Ακόμα και όταν θα φτάσει η ώρα να κτίσω δικό μου σπιτικό δεν θα ξεχάσω ότι εδώ μεγάλωσα, ….μαζί σου. Και θα έρχομαι. Και ….μαμά, άκου κάτι να χαρείς: θα σου φέρνω και άλλους μαζί μου.»

Δημήτρης Τσιριγώτης, Φυσικός

Αφήστε τα Υπερκινητικά παιδιά να Υπερκινούνται!

Νέα μελέτη έδειξε ότι οι συνεχείς κινήσεις που κάνουν τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας τα βοηθούν να είναι σε εγρήγορση και να μαθαίνουν καλύτερα.

Επί δεκαετίες οι «απελπισμένοι» γονείς και δάσκαλοι των παιδιών με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) προτρέπουν αυτά τα παιδιά να μείνουν σε μια θέση και να συγκεντρωθούν ώστε να αποδώσουν στα μαθήματα.

Ωστόσο μια νέα μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδας (UCF) έδειξε πως όσοι επιθυμούν τα παιδιά με ΔΕΠΥ να μάθουν καλό θα ήταν να τα αφήνουν να έχουν τον... ακάθιστο. Οι συνεχείς κινήσεις που κάνουν αυτά τα παιδιά - όπως το να χτυπούν τα πόδια τους στο πάτωμα, να κουνιούνται στην καρέκλα, να μη στέκονται στη θέση τους - είναι ζωτικής σημασίας ώστε να θυμούνται πληροφορίες και να φέρνουν εις πέρας πολύπλοκες γνωστικές ασκήσεις, σύμφωνα με τη σχετική δημοσίευση που έγινε online στην επιθεώρηση «Journal of Abnormal Child Psychology».

Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι οι πιο προβεβλημένες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται επί μακρόν με στόχο να βοηθήσουν τα παιδιά με ΔΕΠΥ ίσως είναι λανθασμένες στη βάση τους.

«Οι τυπικές παρεμβάσεις στοχεύουν στη μείωση της υπερκινητικότητας. Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε στην πλειονότητα των παιδιών με ΔΕΠΥ»ανέφερε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Μαρκ Ράπορτ, επικεφαλής της Κλινικής Μάθησης Παιδιών του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδας, και προσέθεσε: 

«Το μήνυμα δεν είναι "Αφήστε τα παιδιά να τρέχουν ασταμάτητα γύρω από το δωμάτιο". Ωστόσο χρειάζεται να διευκολύνουμε τις κινήσεις τους προκειμένου να διατηρούν τα επίπεδα εγρήγορσης που είναι απαραίτητα για να φέρουν εις πέρας τις γνωστικές δραστηριότητες».

Διάβασμα και τεστ επάνω στο... ποδήλατο
Η νέα αυτή μελέτη μπορεί να έχει πολύ σημαντική επίδραση στον τρόπο με τον οποίο γονείς και δάσκαλοι πρέπει να διαχειρίζονται τα παιδιά με ΔΕΠΥ. 

Σύμφωνα με τα ευρήματά της, για παράδειγμα, οι περισσότεροι μαθητές με τη διαταραχή μπορούν να έχουν καλύτερες επιδόσεις μέσα στην τάξη, όταν γράφουν εξετάσεις ή όταν διαβάζουν τα μαθήματά τους στο σπίτι σε περίπτωση που κάθονται επάνω σε μπάλες γυμναστικής ή σε στατικά ποδήλατα.Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι επιστήμονες μελέτησαν 52 αγόρια ηλικίας 8 ως 12 ετών. Από το σύνολο των μικρών εθελοντών οι 29 είχαν διαγνωστεί με ΔΕΠΥ ενώ οι υπόλοιποι 23 δεν εμφάνιζαν κάποια κλινική διαταραχή και είχαν φυσιολογική ανάπτυξη.

Από κάθε παιδί ζητήθηκε να υποβληθεί σε μια σειρά τεστ τα οποία ήταν σχεδιασμένα ώστε να ελέγχουν τη λειτουργική μνήμη, το σύστημα που αφορά την παροδική αποθήκευση και διαχείριση πληροφοριών το οποίο είναι απαραίτητο στο να φέρνουμε όλοι εις πέρας πολύπλοκα γνωστικά καθήκοντα όπως η μάθηση, η κατανόηση και ο συλλογισμός.

Υπερκινητικότητα για καλό σκοπό
Οι ειδικοί έδειξαν στα παιδιά μια σειρά από μπερδεμένους αριθμούς καθώς και ένα γράμμα που αναβόσβηνε σε μια οθόνη υπολογιστή. Τους ζήτησαν να βάλουν τους αριθμούς στη σειρά και να ακολουθεί το γράμμα. Μια κάμερα υψηλής ταχύτητας κατέγραφε τα παιδιά, ενώ παρατηρητές παρακολουθούσαν κάθε κίνησή τους καθώς και το πόση προσοχή έδειχναν στο να φέρουν εις πέρας το συγκεκριμένο καθήκον.

Προηγούμενη μελέτη του δρος Ράπορτ είχε ήδη δείξει πως η υπερκινητικότητα που θεωρείται «σήμα κατατεθέν» στη ΔΕΠΥ δεν είναι μόνιμο χαρακτηριστικό αλλά εμφανίζεται όταν τα παιδιά χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν τις εκτελεστικές λειτουργίες του εγκεφάλου, και κυρίως τη λειτουργική μνήμη τους.

Η νέα μελέτη πηγαίνει ένα βήμα πιο μακριά αποδεικνύοντας ότι η υπερκινητικότητα εξυπηρετεί κάποιον σκοπό. 

«Αυτό που ανακαλύψαμε ήταν πως όταν τα παιδιά αυτά κινούνταν περισσότερο, στην πλειονότητά τους είχαν καλύτερες επιδόσεις. Χρειάζεται να κινούνται για να διατηρούν την εγρήγορσή τους» σημείωσε ο δρ Ράπορτ.

Την ίδια στιγμή τα παιδιά της μελέτης χωρίς ΔΕΠΥ φάνηκε ότι επίσης κινούνταν περισσότερο κατά τη διάρκεια των γνωστικών τεστ αλλά είχαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: οι επιδόσεις τους ήταν χειρότερες.

Τσώλη Θεοδώρα

«Το παιδί μου δεν μπορεί να καθίσει ούτε για μια στιγμή» - “Twenty-Two Reasons Why a Child Can’t Sit Still”

Πριν βάλουμε απλές ταμπέλες, ας διαβάσουμε το άρθρο.

Πολύς λόγος γίνεται για τη συγκέντρωση προσοχής και για τον έλεγχο της κινητικότητας ενός παιδιού. Άραγε είναι όλα μία διάγνωση; 

Είναι όλα ένα «Σύνδρομο Διάσπασης Προσοχής και Υπερκινητικότητας»;

Είναι όλα ένα «τσουβάλι» που μπαίνουν όλα μέσα; 

Πριν βάλουμε απλές ταμπέλες, δεν χάνουμε τίποτα να ρίξουμε μία ματιά σε αυτό το άρθρο.

Στηριγμένος λοιπόν σε ένα άρθρο με τίτλο “Twenty-Two Reasons Why a Child Can’t Sit Still” της Loren Shlaes, OTR/L και στηριγμένος στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία, θέλησα να διαχωρίσω όσο γίνεται απλούστερα τους τύπους των παιδιών με δυσκολίες ώστε όλοι μαζί να αναλογιστούμε ως γονείς, εκπαιδευτικοί και ειδικοί (μέσω της κλινικής συλλογιστικής) τους δικούς μας ρόλους στην εξακρίβωση των υποβοσκόντων δυσκολιών ενός παιδιού με δυσκολίες στην προσοχή και τον έλεγχο της υπερκίνησης.

Βλέποντας λοιπόν ένα παιδί να διασπάται η προσοχή του και να είναι υπερκινητικό, ας σκεφτούμε αρχικά ότι αυτό το συμπεριφεριολογικό εξερχόμενο είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι η «μεγάλη εικόνα» του και η «ταμπέλα» του. Ας σκεφτούμε όμως κάποιες πιθανότητες που προέρχονται από το νευροαισθητηριακό του τομέα, συμπεριφεριολογικά δεδομένα αλλά και δεδομένα σκέψης. 

Ας δούμε όμως προσεχτικά:

Μήπως το παιδί ………………… :

1. Δεν παίρνει αρκετή σωματική άσκηση και κινητική επανατροφοδότηση; 
Τα παιδιά έχουν καθημερινή ανάγκη τεράστιας ποσότητας κίνησης, κατά προτίμηση σε ανοιχτούς χώρους (στη φύση ή σε φυσικά περιβάλλοντα). 

Η κίνηση και η σωματική άσκηση είναι τόσο σημαντικές για τα παιδιά όσο και η σωστή διατροφή προκειμένου το νευρικό τους σύστημα να παραμείνει οργανωμένο, να αναπτυχθεί και να ωριμάσει και να βελτιωθούν ο συντονισμός, η αντοχή, ο κινητικός σχεδιασμός τους και η γενικότερη φυσική τους υγεία. 

Πολλοί από εμάς ζούμε στις πόλεις και έχουμε ξεχάσει πόσο σημαντικό είναι για την υγεία και την ανάπτυξη ενός παιδιού να πάει έξω και να παίξει. Συχνά οι δάσκαλοι στο Σχολείο φτάνουν στο σημείο να αφαιρούν σε ένα παιδί την έξοδο στο διάλειμμα ως τιμωρία. Ένα τεράστιο λάθος. Το παιδί αντιδρά με υπερκίνηση γιατί το νευρικό του σύστημα χρειάζεται περισσότερη κίνηση, όχι γιατί θα συμμορφωθεί με λιγότερη!

2. Έχει κακή σταθερότητα στάσης του σώματος, χαμηλό μυϊκό τόνο και αδύναμο κορμό και σπονδυλική στήλη; 
Αυτό καθιστά το κάθισμα σημαντικά κουραστικό, δυσάρεστο και επώδυνο. Ιδίως κατά την ώρα του κύκλου, το παιδί εξαντλείται με το να κάθεται, αφού αυτού του τύπου το κάθισμα δεν υποστηρίζει από κάπου τον κορμό και την πλάτη που έχει ανάγκη το παιδί με χαμηλή σταθερότητα κορμού και κακή έκταση.

3. Κάθεται στο σχολείο σε καρέκλα ή θρανίο που δεν ταιριάζει στον σωματότυπό του; Πολύ συχνά συναντάμε στις τάξεις παιδιά των οποίων τα θρανία κυριολεκτικά τους έρχονται μέχρι το λαιμό τους, ή οι καρέκλες τους είναι τόσο ψηλές που τα πόδια τους κρέμονται στο πάτωμα. Σε αντίστοιχη εργονομική τοποθέτηση, ούτε εμείς ως ενήλικες δεν θα μπορούσαμε να καθίσουμε και να κάνουμε τη δουλειά μας.

4. Είναι απτικά αμυντικό και τα ρούχα του το ενοχλούν; 
Πολύ συχνά τα παιδιά με απτική αμυντικότητα αισθάνονται αφόρητα με τα λάστιχα στις κάλτσες τους, τις υφές των ρούχων τους, τις ετικέτες κλπ με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ηρεμήσουν και να έχουν την ανάγκη να κινηθούν.

5. Έχοντας απτική αμυντικότητα κάθεται σε πολύ κοντινή απόσταση με τους άλλους; Σε αυτή την περίπτωση το σύστημα συναγερμού του παιδιού είναι σε συνεχή ενεργοποίηση και το ωθεί να φύγει από το φόβο ή την αγωνία μην το ακουμπήσουν.

6. Κάθεται με εκτεθειμένη την πλάτη του προς τον ανοιχτό χώρο και οι άλλοι άνθρωποι ή τα άλλα παιδιά περπατούν πίσω του; 
Κατ’ αυτό τον τρόπο πυροδοτείται και πάλι συναγερμός κινδύνου. Θα πρέπει τα παιδιά με τέτοια ανησυχία να κάθονται με την πλάτη στον τοίχο, κατά προτίμηση σε μια ασφαλή γωνία (θέση ασφάλειας και επόπτευσης).

7. Αντιμετωπίζει κάποιου τύπου ακουστική αμυντικότητα; Σε αυτή την περίπτωση, τα αυτιά του κυριολεκτικά το πονούν όταν υπάρχει στο περιβάλλον κάποιος θόρυβος. Ένα παιδί που μπορεί να διαχειριστεί μια ήσυχη, χαμηλής διέγερσης ατμόσφαιρα αλλά δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του σε ένα θορυβώδες περιβάλλον, πιθανόν να υποφέρει σε περιβάλλοντα ηχητικού χάους, μπορεί να δίνει σημασία σε ήχους που οι άλλοι δεν δίνουν σημασία (πχ ένα σκυλί που γαβγίζει στο βάθος) ή μπορεί να μην καταλαβαίνει τις οδηγίες του δασκάλου, αν τριγύρω υπάρχουν φωνές και φλυαρία.

8. Αντιμετωπίζει μία δυσκολία στην ακουστική οξύτητα (πχ βαρηκοΐα) ή διάκριση που δεν έχει ελεγχθεί; 
Σε αυτή την περίπτωση του είναι δύσκολο να κατανοήσει αυτά που του ζητούν με αποτέλεσμα να αισθάνεται μεγάλη νευρικότητα και αμηχανία στην Τάξη.

9. Έχει κάποιο πρόβλημα στην οπτική του οξύτητα (πχ υπερμετρωπία ή μυωπία ή αστιγματισμό) ή επεξεργασία που δεν έχει ελεγχθεί; Είναι κουραστικό και απογοητευτικό να προσπαθεί να εργαστεί, αν δεν μπορεί να δει καθαρά τι είναι αυτό που κάνει. Τα μάτια του παιδιού μπορεί να είναι ασταθή και να βλέπει διπλά, ή να βλέπει τα γράμματα να κινούνται, να τρεμοπαίζουν ή να θολώνουν.

10. Αντιμετωπίζει κάποιου τύπου οπτική αμυντικότητα; 
Αυτά τα παιδιά δυσκολεύονται όταν εκτίθενται σε δυνατό φως στην Τάξη, όταν αντανακλά το φως, όταν τρεμοπαίζουν οι λάμπες φθορισμού ή όταν οι τοίχοι των σχολείων είναι γεμάτοι με αφίσες.

11. Αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες με το αιθουσαίο του σύστημα (το σύστημα στο εσωτερικό αυτί);Το αιθουσαίο σύστημα μας ενημερώνει για τη θέση της κεφαλής μας στο χώρο, τον προσανατολισμό και το σύστημα πλοήγησής μας (πού είμαστε) και αν είμαστε όρθια ή άνετα σε σχέση με την κίνηση. Αν αυτό το σύστημα του παιδιού δεν καταγράφει επαρκώς την κίνηση, δεν ενημερώνεται το σώμα αν μπορεί να καθίσει και να παρακολουθήσει. Το παιδί οδηγείται στο να κινηθεί προκειμένου να λάβει την ένταση που χρειάζεται για να παραμείνει σε κινητικό έλεγχο και καλή διάθεση.

12. Αισθάνεται ότι μουδιάζει το σώμα του όταν παραμένει ακίνητο; 
Σε μερικά παιδιά το σύστημα ενημέρωσης από τους μυς και τις αρθρώσεις (ιδιοδεκτικό) δεν είναι επαρκές όταν κάθονται ακίνητα και έχουν ανάγκη να ενεργοποιήσουν τους μυς με το να κινηθούν ή να καθίσουν επάνω στο πόδι τους ή να αλλάζουν συνεχώς τη στάση του σώματός τους.

13. Έχει ένα ανώριμο ακόμη (ανέτοιμο) νευρικό σύστημα; Σε πολλά παιδιά (κυρίως με δυσπραξία) το νευρικό τους σύστημα δεν ωριμάζει μαζί με τη χρονολογική ηλικία τους. Αυτό σημαίνει ότι πρωτόγονες μορφές κίνησης (όπως είναι τα αρχέγονα αντανακλαστικά) παραμένουν ενώ θα έπρεπε να έχουν απενεργοποιηθεί. Με βάση αυτά τα αντανακλαστικά (όπως είναι πχ το ασύμμετρο και συμμετρικό τονικό αυχενικό, τονικό λαβυρίνθειο κλπ), οι κινήσεις της κεφαλής προς μία πλευρά επηρεάζουν τόσο το μυϊκό τόνο όσο και τη συμμετρική λειτουργία του σώματος. Αυτό επηρεάζει την ισορροπία του παιδιού, την οπτική του λειτουργία και την εργασία του στη μέση γραμμή.

14. Έχει φτωχή αναπνοή; 
Η ρηχή ή χωρίς εύρος αναπνοή πυροδοτεί στο σώμα την ανάγκη για κίνηση και αυξάνει τη διέγερση με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο για αυτό το παιδί να καθίσει ακίνητο.

15. Έχει δυσκολίες στη λειτουργία του μεταβολισμού του και δεν έχει ελεγχθεί; Πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν τροφικές αλλεργίες που δεν έχουν ελεγχθεί, έχουν εντερικά σύνδρομα, δυσπεψίες ή διαταραχές στις κενώσεις (κύρια δυσκοιλιότητα). Επίσης, σε πολλά παιδιά οι γονείς δεν δίνουν προσοχή στις διατροφικές τους συνήθειες με αποτέλεσμα να τρέφονται ανεπαρκώς και να τρώνε πολλούς υδατάνθρακες, γλυκά και χημικά επεξεργασμένα τρόφιμα. Τα παιδιά χρειάζονται τρόφιμα με υψηλής ποιότητας πρωτεΐνες και σύνθετους υδατάνθρακες για να τροφοδοτήσουν το σώμα τους με τα απαραίτητα καύσιμα για τη μάθηση και την προσοχή.

16. Έχει κάποιες σωματικές και βιοχημικές ιδιαιτερότητες; 
Για παράδειγμα έχει χοληστερίνη; αναιμία; θυρεοειδή; πεινάει συχνά; διψάει συχνά; έχει συχνουρίες;

17. Έχει κάποιο επιβαρυμένο ιστορικό από την μικρότερη ηλικία που δεν επιβοήθησε την ομαλή ψυχοκινητική του ανάπτυξη; Σε πολλά παιδιά με σοβαρά ιατρικά ιστορικά (πχ καρδιοπάθειες, πολυνοσηλείες, πνευμονικές δυσκολίες, επιληψίες κλπ), το νευρικό τους σύστημα δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί επαρκώς και εμφανίζουν νευρολογική ανωριμότητα.

18. Έχει δυσκολίες στον ύπνο; 
Πολλά παιδιά δεν κοιμούνται αρκετά (10 ή 11 ώρες κάθε βράδυ) ή ο ύπνος που κάνουν δεν τα ξεκουράζει (πιθανά λόγω διαταραχών ύπνου ή παρα-υπνιών). Παίζει σημαντικό ρόλο το παιδί να μεταβαίνει σωστά για ύπνο, να εισέρχεται ομαλά στον ύπνο, να είναι καλός ο αερισμός στο δωμάτιό του, να είναι σβηστά τα φώτα, να αφυπνίζεται εύκολα και να μην είναι γκρινιάρικο το πρωί. Ένα μη ξεκούραστο σώμα δεν υποστηρίζει τον εγκέφαλο για την προσοχή και τη μάθηση.

19. Είναι ακόμα πολύ μικρό ή πολύ ανώριμο για να είναι σε τάξη; Πολλά 3χρονα (κύρια αγόρια) δεν είναι έτοιμα να ενταχθούν σε Σχολικό περιβάλλον. Ίσως να ήταν καλύτερα να περιμένουμε άλλο ένα έτος ή δύο πριν από την έναρξη του σχολείου. Απλά δεν έχουν τη συναισθηματική ή νευρολογική ωριμότητα να χειριστούν όλους τους κανόνες και τις προσδοκίες στην τάξη. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η σχολική εκπαίδευση ενός παιδιού θα πρέπει να ξεκινάει σταδιακά στα 4 έτη. Αν ένα παιδί βρίσκεται σε σχολικό περιβάλλον χωρίς να είναι έτοιμο, θα αισθάνεται νευρικό και δεν θα μάθει να του αρέσει η εκπαίδευση, η συνεργασία και το σχολείο.

20. Εκτίθεται σε Τάξη που οι προσδοκίες είναι πάρα πολλές; 
Σε αυτή την περίπτωση το παιδί συχνά αισθάνεται χαμένο, ανεπαρκές και σε σύγχυση. Τα 4χρονα παιδιά δεν θα πρέπει να αναμένεται να μάθουν να γράφουν ή να διαβάζουν, αλλά πολλοί γονείς (αλλά και εκπαιδευτικοί) επιμένουν. Απλά δεν έχουν την εσωτερική σταθερότητα, προσοχή και οπτική διάκριση που απαιτούνται για τις εργασίες αυτές (υψηλό επίπεδο ακόμα). Ας τα αφήσουμε και ας περιμένουμε μέχρι να είναι εξελικτικά έτοιμα.

21. Αναμένεται να καθίσει ακίνητο για πάρα πολύ ώρα; Πολύ συχνά οι εκπαιδευτικοί ή και οι φροντιστές στις αίθουσες διδασκαλίας ζητούν από τα μικρά ακόμη παιδιά να καθίσουν στα καθίσματά τους ήσυχα για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να σηκωθούν, να τους δοθεί ένα ποτήρι νερό, ή κάτι να φάνε. Αυτό εκνευρίζει τα παιδιά και δηλητηριάζει γενικά τη σχέση τους με τη σχολική πειθαρχία από πολύ πρώιμη ηλικία.

22. Έχει βαρεθεί ή βαριέται (χαμηλά κίνητρα); 
Πολλοί λόγοι μπορούν να οδηγήσουν το παιδί να βαρεθεί: Όταν ο ενήλικας δεν έχει μια ρεαλιστική ιδέα για το εύρος προσοχής του παιδιού, η δραστηριότητα είναι πολύ δύσκολη ή πολύ εύκολη, αυτά που του ζητάει δεν είναι πρωτότυπα ή καινοτόμα, ή το παιδί περιμένει τα πάντα να είναι όπως στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή (δυνατά, πολύ φλύαρα και με πολλές εικόνες όπου γρήγορα θα περάσουν από τη μία ενότητα στην άλλη).

23. Έχει υπερ-προγραμματιστεί και δεν έχει αδόμητο χρόνο;. Τα παιδιά χρειάζονται πολύ αδόμητο χρόνο για να φορτίσουν τις μπαταρίες τους, να επιτρέψουν στο μυαλό τους να ενσωματώσει τις νέες πληροφορίες και στο νευρικό σύστημα τους να αναπτυχθεί, να ωριμάσει και να συνδεθεί με τη δημιουργικότητά τους. Ένα παιδί που έχει δύο ή τρεις δραστηριότητες κάθε μέρα μετά το σχολείο και το Σαββατοκύριακο αναμένεται να είναι «με αναμμένες μηχανές» πολύ απλά υπερφορτώνεται και υποφέρει. Οι γονείς των μικρών παιδιών είναι καλό να περικόψουν τα εμπλουτισμένα προγράμματα και τα φορτωμένα χρονοδιαγράμματα και να εντάξουν μόνο μία έως δύο δραστηριότητες μετά το σχολείο και αντί αυτού να προσφέρουν στα παιδιά τους περιπάτους και ανοιχτούς χώρους για να παίξουν αδόμητα.

24. Περνάει πάρα πολύ χρόνο μπροστά σε οθόνες; Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν το παιδί δεν μπορεί να μεταβιβαστεί εύκολα για ύπνο όταν προηγουμένως έχει ξοδέψει αρκετό χρόνο μπροστά σε έναν υπολογιστή ή ένα tablet ή όταν βλέπει ή παίζει παιχνίδια με βίαιο περιεχόμενο. 

Οι γονείς θα πρέπει να περιορίσουν το χρόνο που περνάει το παιδί μπροστά από τις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές και να χρησιμοποιήσουν το χρόνο αυτό για παιχνίδι σε ανοιχτούς χώρους και δημιουργικές απασχολήσεις (χειροτεχνία, ζωγραφική, μουσικό όργανο, χορό, κλπ). 

Το παιδί δεν πρέπει να εκτίθεται σε τηλεόραση ή υπολογιστή τουλάχιστον δύο ώρες πριν τον ύπνο, ή ακόμα καλύτερα, επιτρέψτε στο παιδί την έκθεσή του σε οθόνες μόλις μια ώρα ή δύο μόνο το Σαββατοκύριακο. Ο χρόνος στην οθόνη απομακρύνει την ευκαιρία έκθεσης του παιδιού σε σωματική δραστηριότητα, κάνοντάς το νευρικό και σωματικά αδέξιο.

25. Ζει σε ένα περιβάλλον με οικογενειακές συγκρούσεις ή οι γονείς του δεν ζουν μαζί; 
Οι διαμάχες στο σπίτι θα διαταράξουν την ισορροπία κάθε παιδιού. Τα παιδιά είναι πολύ πιο ευαίσθητα σε αυτές τις καταστάσεις από ό, τι νομίζουμε. Αν οι γονείς είναι αγχωμένοι, τσακώνονται συχνά, έχουν ένταση και έχθρες μεταξύ τους, ή έχουν άλλα έντονα άγχη, αυτά θα αντανακλάσουν στη συμπεριφορά του παιδιού.

26. Δεν δέχεται από τους ενήλικες που το φροντίζουν την κατάλληλη προσοχή; Πολλές φορές οι ενήλικες που φροντίζουν το παιδί ξοδεύουν υπέρμετρες ποσότητες του χρόνου με το να παίζουν με το παιδί ηλεκτρονικά παιχνίδια ή να βλέπουν τηλεόραση ή από την άλλη δεν παρέχουν καθόλου χρόνο στο παιδί τους και αυτό τα κάνει να είναι νευρικά.

27. Αντιμετωπίζει κάποιες συναισθηματικές ιδιαιτερότητες; 
Τα παιδιά με φοβίες ή άγχος δεν αισθάνονται ασφάλεια και άνεση με το περιβάλλον τους ή τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να έχουν νευρικότητα και να μη μπορούν να συγκεντρωθούν στις υποχρεώσεις τους.

28. Δεν έχει εκπαιδευτεί και μάθει να ανέχεται ότι τους κανόνες τους θέτουν οι ενήλικες; Πολλά παιδιά, λανθασμένα νομίζουν ότι η υπακοή στους μεγάλους είναι προαιρετική. Εμείς οι ενήλικες θα πρέπει να καταστήσουμε ξεκάθαρο και κατανοητό στο παιδί το σεβασμό προς τους ενήλικες και ότι θα πρέπει να ανταποκριθεί όταν οι ενήλικες προσπαθούν να το ανακατευθύνουν ή να το προσανατολίσουν.

29. Δεν κατανοεί εύκολα τις συνέπειες των πράξεών του;
Συμβαίνει συχνά σε παιδιά κύρια με δυσκολίες στη θεωρία του νου και την κατανόηση προοπτικής ότι η εμπλοκή σε μία συμπεριφορά εκτός κανόνα, επιφέρει επιπτώσεις τόσο από τον ελεγκτή του κανόνα, όσο και από τους συμμαθητές του που θα αισθανθούν δυσάρεστα για αυτό λόγω του ότι είναι ενοχλητικό και προκαλεί δυσκολίες στην λειτουργία της τάξης

30. Αδιαφορεί για την κοινωνικότητά του (σύνολο) και κοιτάζει μόνο να καλύπτει τις δικές του ανάγκες; 
Τα παιδιά με δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση, στην ουσία έχουν έναν εγωκεντρικό τρόπο σκέψης (πάλι εξαιτίας των δυσκολιών στη θεωρία του νου) και αδιαφορούν εάν αυτό που κάνουν επιφέρει στους άλλους δυσκολίες. Μοιάζει με το προηγούμενο, αλλά εδώ οι δυσκολίες δεν βρίσκονται στην κατανόηση αλλά στην έλλειψη κοινωνικής αναζήτησης.

 

Αλεξάνδρου Στράτος - Διευθυντής προσέγγισης

ΣΟΦΙΑ Μ. ΚΟΥΛΟΥΡΗ, ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ S.I.

anaptixipaidiou
www.proseggisi.gr

Συμβουλές πατέρα στο παιδί του, από τον Hamlet του Shakespeare

ΠΟΛΩΝΙΟΣ

Κι αυτές τις λίγες συμβουλές μου χάραξέ τες καλά στη μνήμη σου.

Στις σκέψεις σου μην επιτρέπεις να μιλάνε κι έργο μην κάνεις σκέψη πρόχειρη.

Καταδεχτικός να είσαι, αλλά ποτέ υπερβολικά οικείος.

Αυτούς που φίλους λογαριάζεις -και τους έχεις δοκιμάσει- γάντζωσέ τους στην καρδιά με κρίκους ατσαλένιους , αλλά μην τραχύνεις την παλάμη σου χαιρετώντας τον πρώτο τυχόντα νεόκοπο κι ανώριμό σου φίλο.

Φυλάξου απ' τους καβγάδες, αλλά, άμα μπλέξεις, κράτα μια στάση που οι άλλοι να φυλάγονται από σένα.

Όλους να τους ακούς, εσένα λίγοι να σ' ακούνε.

Παίρνε τη γνώμη ολωνών, μα έχε τη δικιά σου κρίση.

Τα ρούχα σου να είναι όσο αντέχει το πουγκί σου ακριβά, χωρίς εκκεντρισμούς -πλούσια μα όχι φανταχτερά: γιατί συχνά το ράσο κάνει τον παπά.

Και στη Γαλλία, οι πρώτοι σε καταγωγή και αξιώματα κατέχουν τα πρωτεία σε κομψότητα και χάρη.

Ποτέ μην δίνεις δανεικά, μα ούτε και να παίρνεις: εάν αρχίσεις και δανείζεις, έχασες και δανεικά και φίλους, εάν αρχίσεις να δανείζεσαι, θα βγεις απ’το λογαριασμό σου.

Και, πάνω απ' όλα: μείνε πιστός στον εαυτό σου΄ άρα φυσιολογικά -όπως η μέρα ακολουθεί τη νύχτα- ούτε στους άλλους θα μπορείς να είσαι ψεύτης

-------------------
ΑΜΛΕΤ: ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ, ΣΚΗΝΗ :3
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΕΛΙΕΣ.

blogs.sch.gr
antikleidi.com

Γονείς για κλάματα: Εγκατέλειψαν το 7χρονο παιδί τους στο δάσος για να το «τιμωρήσουν» και... το έχασαν!

2016-06-03: Βρέθηκε το παιδάκι ...
 
Μέχρι στιγμής (29/05/2016 - 23:16), δεν έχει βρεθεί το παραμικρό ίχνος του.

Japanese Boy Disappears After Parents Leave Him In Forest As Punishment

Missing 7-year-old boy left in mountains by parents as punishment

Μια ακραία μέθοδο συμμόρφωσης εφάρμοσαν οι γονείς ενός 7χρονου αγοριού στην Ιαπωνία, αφήνοντας ολομόναχο τον γιό τους σε δασική περιοχή. Αδιαφορώντας πλήρως για τους τρομακτικούς κινδύνους που διέτρεχε το παιδί, καθώς στα δάση του βόρειου Χοκάιντο παρεπιδημούν άγριες αρκούδες, το ζεύγος εγκατέλειψε τον 7χρονο προκειμένου, όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων, «να τιμωρηθεί».

Το παιδί είναι εξαφανισμένο επί δύο ημέρες και σε αυτό το διάστημα οι γονείς του παρίσταναν τους ανήξερους, ισχυριζόμενοι ότι ο γιός τους χάθηκε ξαφνικά ενώ εκείνοι μάζευαν λαχανικά. 

Τον εγκατέλειψαν για πέντε λεπτά και απομακρύνθηκαν, όταν όμως επέστρεψαν εκείνος είχε χαθεί. Καθώς οι δύο Ιάπωνες φοβήθηκαν τις συνέπειες της ανοησίας τους, αρχικά αρνήθηκαν ότι είχαν αφήσει μόνο του το παιδί τους επίτηδες. 

Αργότερα όμως και αφού η αστυνομία είχε αναπτύξει ολόκληρη επιχείρηση για τον εντοπισμό του αγοριού, οι γονείς ομολόγησαν. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες δεκάδων εθελοντών που έσπευσαν να βοηθήσουν την έρευνα, μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί το παραμικρό ίχνος του.

πηγή

Αυτισμός, παζλ και ταξινόμηση σχημάτων

Είναι ευρέως γνωστό ότι σε κάποιες περιπτώσεις αυτισμού, τα παιδιά δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση για παιχνίδια, όπως τα παζλ και η ταξινόμηση (σε συγκεκριμένες θέσεις) σχημάτων. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, τα παιδιά μπορούν να λύσουν παζλ 500 ή 1000 κομματιών σε ελάχιστο χρόνο. 

Ο παρατηρητής μιας τέτοιας δραστηριότητας μπορεί να διαπιστώσει ότι το παιδί επιλέγει σχεδόν αυτόματα τα κομμάτια από τον σωρό και τα τοποθετεί στην σωστή τους θέση. Αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο έχει οδηγήσει τους υπόλοιπους ανθρώπους σε διάφορα σενάρια ιδιαίτερων «υπερανθρώπινων» ικανοτήτων των αυτιστικών, τα οποία όμως δεν έχουν επιστημονικά αποδειχθεί και τεκμηριωθεί.

Εξήγηση αυτής της ιδιαιτερότητας αποτελεί η υπόθεση της εγκεφαλικής επεξεργασίας από τα αυτιστικά άτομα στοιχείων, τα οποία ο φυσιολογικός εγκέφαλος δεν μπορεί ή δεν μπορεί γρήγορα να επεξεργαστεί, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή μια παρόμοια επίδοση ταχύτητας από μη-αυτιστικά άτομα. 

Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι, πως μπορούν να το κάνουν αυτό;

Τα παζλ αποτελούν σύνθετες εικόνες, χωρισμένες σε πολλά μικρά κομμάτια, μοναδικού σχήματος το καθένα, τα οποία όταν ενώνονται επαναδημιουργούν την αρχική εικόνα. Καταλαβαίνουμε λοιπόν αμέσως, ότι στην διάρκεια επίλυσης του παζλ, ο εγκέφαλός μας πρέπει να «ταιριάξει» τρία κύρια στοιχεία της τμηματοποιημένης εικόνας – το ιδιαίτερο σχήμα του κάθε κομματιού, το χρώμα των γειτονικών κομματιών και την γενική εικόνα, την οποία έχουμε ως στόχο. 

Αυτή η σύνθετη διαδικασία λοιπόν, φαίνεται να «τρέχει» απίστευτα γρήγορα σε κάποιες περιπτώσεις αυτιστικών ατόμων. 

Τι είναι όμως αυτό που τα κάνει τόσο ικανά στην σύνθεση των παζλ;

Για να εξετάσουμε την υπόθεση, δώσαμε σε ένα παιδί 9 ετών, αγόρι με αυτισμό, δύο παζλ 48 κομματιών ταυτόχρονα (με τα κομμάτια τους ανακατεμένα). Το συγκεκριμένο παιδί έχει την ικανότητα να συνθέτει παζλ 500 κομματιών σε περίπου 10 λεπτά. Τα δύο ανακατεμένα παζλ δόθηκαν τρεις φορές: 

Την πρώτη τα παζλ ήταν εντελώς διαφορετικά και ως προς το σχήμα των κομματιών, και ως προς το περιεχόμενο της εικόνας. 

Την δεύτερη φορά τα παζλ ήταν ίδια ως προς το περιεχόμενο, αλλά διαφορετικά ως προς το σχήμα των κομματιών, δηλαδή μια συγκεκριμένη σύνθετη εικόνα κομμένη με δύο διαφορετικούς τρόπους. 

Την τρίτη φορά τα παζλ ήταν ίδια ως προς το σχήμα, αλλά διαφορετικά ως προς το περιεχόμενο, δηλαδή δύο διαφορετικές σύνθετες εικόνες κομμένες με πανομοιότυπο τρόπο, με αποτέλεσμα το κάθε κομμάτι να μπορεί να τοποθετηθεί στο ίδιο σημείο της άλλης εικόνας. Σε όλες τις περιπτώσεις τα παζλ είχαν το ίδιο μέγεθος, υφή χαρτιού και βάρος.

Το αποτέλεσμα ήταν την πρώτη φορά το παιδί να συνθέσει το παζλ σε περίπου 3 λεπτά. Δεν φάνηκε να δυσκολεύεται ιδιαίτερα, τελειώνοντας αρχικά την μία εικόνα και στην συνέχεια την δεύτερη. 

Τη δεύτερη φορά δυσκολεύτηκε πιο πολύ, τελειώνοντας την δραστηριότητα σε περίπου 5 λεπτά. Και σε αυτή την περίπτωση τελείωσε τις εικόνες διαδοχικά, με την διαφορά ότι ξεκίνησε την πρώτη εικόνα, αλλά μετά από 10-12 κομμάτια σταμάτησε, συνέχισε στην επόμενη και τελικά έλυσε και το πρώτο παζλ. 

Την τρίτη φορά εμφανώς δυσκολεύτηκε αρκετά (περίπου 15 λεπτά). Ξεκίνησε την προσπάθεια σύνθεσης και των δύο παζλ μαζί, χρειάστηκε δύο μικρά διαλείμματα (παύσεις), τελείωσε πρώτα την μία και μετά αποτελείωσε και την άλλη. Το ιδιαίτερο όμως ήταν ότι τελικά κάποια κομμάτια βρισκόταν σε διαφορετικό παζλ, κάτι που έγινε αντιληπτό από το παιδί μόνο μετά το πέρας της δραστηριότητας, κοιτώντας την διαφορά στα λάθος τοποθετημένα κομμάτια (τα ακουμπούσε με τα δάχτυλά του), αλλά δεν έκανε κάποια κίνηση διόρθωσης των λαθών.

Από τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι το αυτιστικό άτομο μπορεί να αντιληφθεί με ιδιαίτερη ακρίβεια τις ελάχιστες λεπτομέρειες στην διαφορετικότητα δύο σχημάτων και (σε μικρότερο βαθμό) τις διαφορές των χρωμάτων. Το περιεχόμενο όμως μιας σύνθετης εικόνας φαίνεται να γίνεται αντιληπτό από το αυτιστικό άτομο μόνο ως ένα γενικό σύνολο, ενώ η τμηματοποίησή του σε επιμέρους στοιχεία και η σχέση τους με το σύνολο δεν αποτελεί εγκεφαλική διεργασία, την οποία τα αυτιστικά άτομα έχουν κατακτήσει (μερικώς ή ολικώς).

Αν και η γενίκευση ενός τέτοιου συμπεράσματος μπορεί μόνο να είναι προϊόν μιας αναλυτικής επιστημονικής έρευνας, εντούτοις η επιβεβαίωση μιας τέτοιας υπόθεσης θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί κάποια παιδιά με αυτισμό μπορούν να επαναλαμβάνουν ολόκληρες λέξεις (είτε με την μορφή ηχολαλίας, είτε με την μορφή μονολεκτικών εκφράσεων) αλλά δεν μπορούν να συνδέσουν δύο λέξεις μεταξύ τους σε πρόταση (το παιδί της παρατήρησης είναι μια τέτοια περίπτωση), ενώ κάποια άλλα παιδιά δεν έχουν την θέληση να προσπαθήσουν να επιλύσουν κάποιο παζλ (και ταυτόχρονα δεν έχουν ούτε καν ηχολαλικό λόγο). 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο ανθρώπινος προφορικός λόγος αποτελεί μια διαδικασία αντίστοιχη των παζλ – επιμέρους μικρά στοιχεία αποτελούμενα από άλλα μικρότερα, σχηματίζουν μια σύνθετη έννοια που αποτελεί μέρος ενός γενικού συνόλου. Ίσως μια διαταραχή στην σύνθεση και αποσύνθεση των λεκτικών στοιχείων να αποτελεί την βάση της διαταραγμένης εξέλιξης του λόγου (έκφραση και αντίληψη) των αυτιστικών ατόμων.

πηγή: logopathologia.blogspot.gr

www.eidikospaidagogos.gr

Ναι, είναι υπέροχο να είσαι νήπιο!

1. Υπάρχει πάντα κάποιος μεγάλος πρόθυμος να σπρώχνει το καρότσι σου για να μην περπατήσεις και κουραστείς. 

2. Αλλά ακόμα και όταν δεν σε βάζουν πια στο καρότσι, υπάρχει πάντα η λύση της αγκαλιάς, κάθε φορά που κουράζεσαι.

3. Δεν χρειάζεται να μασάς το φαγητό σου, αφού η μαμά στο κόβει πάντα σε μικρές μπουκίτσες.

4. Κανείς δεν σε μαλώνει όταν λερώνεσαι με το φαγητό, ίσα ίσα που θεωρείται αναμενόμενο από σένα. Κάποιες φορές και χαριτωμένο!

5. Κάθε φορά που πας τουαλέτα, κάποιος μεγάλος έρχεται να σε σκουπίσει, ενώ όταν μάθεις να σκουπίζεσαι μόνο σου, σε επιβραβεύουν με δωράκια.

6. Μπορείς να φοράς αποκριάτικες στολές όλο τον χρόνο, χωρίς κανείς να νομίζει ότι είσαι τρελός.

7. Το καλοκαίρι μπορείς να τριγυρνάς στο σπίτι χωρίς να φοράς ρούχα, παπούτσια ή ακόμα και εσώρουχα.

8. Όταν φοράς παπούτσια, υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα σου για να σου δένει τα κορδόνια. 

9. Όλη την ώρα σε φωτογραφίζουν ή σε τραβούν video, σαν να είσαι super-star.

10. Μπορείς να βλέπεις το αγαπημένο σου dvb πάνω από εκατό φορές και να βάζεις την μαμά να σου διαβάζει το αγαπημένο σου παραμύθι κάθε βράδυ. Κανείς δε θα σε ρωτήσει αν το βαρέθηκες!

11. Πάντα η μαμά έχει κάποιο snack μαζί της, σε περίπτωση που πεινάς.

12. Παίζεις με ένα άγνωστο παιδάκι για πρώτη φορά στην παιδική χαρά και αμέσως γίνεται φίλος σου.

13. Όταν αρρωσταίνεις κανείς δεν φεύγει μακριά σου για να μην κολλήσει, αλλά αντίθετα σε φροντίζουν, σε παίρνουν αγκαλίτσα και σε κανακεύουν.

14. Αν η μαμά και ο μπαμπάς δεν σου κάνουν κάποιο χατίρι, υπάρχει η εγγυημένη λύση του παππού και της γιαγιάς.

15. Όταν σε παίρνει ο ύπνος στο αυτοκίνητο, ο μπαμπάς σε μεταφέρει στο σπίτι αγκαλίτσα.

Από το Scary mommy

imommy

Μη σηκώσεις ΠΟΤΈ χέρι στο παιδί σου,

επειδή, 

1. Χτυπώντας τα παιδιά σας, τα μαθαίνετε να χτυπούν και αυτά τα δικά τους παιδιά όταν μεγαλώ­σουν.

2. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν ένα παιδί παρουσιάζει αρνητική συμπεριφορά, είναι γιατί υπάρχει κάποιος λόγος (π.χ. πεινά, νυστάζει, είναι κουρασμένο ή αδιάθετο).

3. Η τιμωρία με ξυλοδαρμό δεν αφήνει το παιδί να μάθει ότι μια διαφωνία ή μια σύγκρουση επιλύε­ται με διάλογο και επικοινωνία.

4. Η τιμωρία επηρεάζει αρνητικά τη σχέση παιδιού-γονιού, αφού είναι δύσκολο για το παιδί να α­ντιληφθεί πώς γίνεται να το αγαπούν και ταυτόχρονα να το χτυπούν και να το πληγώνουν.

5. Η οργή ή η αγανάκτηση που δε βρήκε τρόπους να εκφραστεί από ένα παιδί αποθηκεύεται μέσα του και οδηγεί σε ένα θυμωμένο και αντιδραστικό έφηβο.

6. Το χτύπημα, για παράδειγμα, στον ποπό ενός παιδιού, ο οποίος είναι μια ερωτογενής ζώνη, μπο­ρεί να δημιουργήσει στο μυαλό του μια συσχέτιση μεταξύ πόνου και σεξουαλικής απόλαυσης και να οδηγήσει σε μια μετέπειτα δύσκολη σεξουαλική ζωή.

7. Όταν η τιμωρία με ξυλοδαρμό δεν πετυχαίνει και ο γονιός δεν έχει άλλες εναλλακτικές μεθόδους, τότε η συχνότητα της τιμωρίας αυτής μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε σοβαρή σωματική κακοποίηση του παιδιού.

8. Η σωματική τιμωρία ενισχύει το επικίνδυνο και άδικο μήνυμα ότι «ο πιο δυνατός επιβάλλεται για­τί μπορεί και το κάνει» και ότι είναι αποδεκτή η λογική να πληγώνουμε κάποιον επειδή τυχαίνει να είναι μικρότερος και πιο αδύναμος από εμάς.

9. Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τους ρόλους των γονιών τους ότι η σωματική τιμωρία αποτελεί α­ποδεκτό τρόπο έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων και επίλυσης αντιπαραθέσεων ή συγκρούσε­ων.

10. Τα γερά θεμέλια μιας υγιούς προσωπικότητας βασίζονται στην αγάπη, τον σεβασμό και τη σω­στή επικοινωνία και όχι στον φόβο και την απειλή για σωματική τιμωρία.

http://www.infokids.gr/

Γεωργία Καραγκούνη: Η γιαγιά στην Αθήνα που φιλοξενεί πρόσφυγες...

Γεννήθηκε στη Γερμανία επί Χίτλερ - Μεγάλωσε σε οικογένεια που φρόντιζε τους ανθρώπους να γλιτώσουν από τα κρεματόρια - Σήμερα σε ηλικία 80 ετών φιλοξενεί πρόσφυγες στο σπίτι της στην Αθήνα!

πλατεία Βικτορίας την 25/02/2016

Η Γεωργία Καραγκούνη διηγείται την ιστορία της και στέλνει ετούτες τις δραματικές ώρες για τους χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα, ένα πολύτιμο μήνυμα. Πως μπροστά στην ψυχή των ανθρώπων, καμία κυβέρνηση και κανένα καθεστώς, δεν στάθηκαν ικανά να υψώσουν ανάστημα...

Η Γεωργία Καραγκούνη έχει ελληνικό όνομα.Γεννήθηκε στη Γερμανία το 1936 όταν ο Αδόλφος Χίτλερ και η ναζιστική του αγχόνη, έκαναν κουμάντο. Θυμάται ακόμη την αγωνία της οικογένειάς της να γλιτώσει ανθρώπους από τα κρεματόρια. Να τους κρύψει για να τους φροντίσει. Θυμάται ακόμη τον εαυτό της να αρρωσταίνει βαριά από την πείνα - «πληρωμή» στην «απειθαρχία» απέναντι στους Ναζί.

«Δεν ήμουν κουτό παιδί. Κατάλαβα αμέσως. Ντράπηκα τόσο για την χώρα μου. Ο Χίτλερ έκανε φοβερά πράγματα. Ήταν διάβολος. Μπροστά του ο Στάλιν ήταν άγγελος! Από τότε συνεχίζω να κάνω ότι κάνω και τώρα: να βοηθάω ανθρώπους», μας περιγράφει.

Από το 1967 ζει μόνιμα στην χώρα μας. Αγάπησε, παντρεύτηκε και ακόμη ζει με τον αγαπημένο της σύζυγο ο οποίος πια είναι «συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου», όπως μας περιγράφει.

Καθολική, Χριστιανή Ορθόδοξη. Από Γερμανίδα έγινε Ελληνίδα και τα τελευταία χρόνια φροντίζει πρόσφυγες.

Έχει και έναν πολύ αγαπημένο... «γιο», όπως τον νιώθει και τον αποκαλεί. Ένα προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν που πριν από μερικά χρόνια φρόντισε στην Ελλάδα. Τότε που ο νεαρός ήταν κυνηγημένος από τους Ταλιμπάν και έφυγε για να γλιτώσει τον θάνατο, εκείνη τον συνάντησε στην πλατεία Βικτωρίας και τον πήγε στο σπίτι της. Τον φρόντισε σα να είναι το δικό της παιδί...

Όταν η κατάσταση εξομαλύνθηκε για τον νεαρό πρόσφυγα από το Αφγανιστάν, εκείνος επέστρεψε πίσω. Αλλά πότε του δεν ξέχασε την Ελληνίδα γιατρό, την Ελληνίδα «μάνα», όπως αποκαλεί την Γεωργία Καραγκούνη. Έχει πάει τέσσερις φορές να τον δει. Εκκρεμεί, όπως μας λέει η ίδια, μία ακόμη. Ο «γιος» της, την περιμένει...

«Ο θείος του ήταν στους Ταλιμπάν», η 80χρονη γυναίκα η οποία πριν από λίγες ώρες, πήγε πάλι στην πλατεία Βικτωρίας προκειμένου να προσφέρει βοήθεια σε πρόσφυγες.

Μέχρι τα 68 της αυτή η εκπληκτική γυναίκα, εργάζονταν στο ΙΚΑ του Νέου Ψυχικού. Τότε η ελληνική πολιτεία αποφάνθηκε πως έπρεπε να την «στείλει» στη σύνταξη. Δεν μπορούσε πια να συνταγογραφεί φάρμακα.

«Δεν κάνω κάτι παραπάνω από αυτό που μπορώ να κάνω! Έχω αυτό το δωμάτιο. Μπορώ να το δίνω αυτό το δωμάτιο!» μας λέει.

Έλα, όμως, που η ψυχή αυτής της γιαγιάς είναι ικανή να καβαλικεύσει και την πλέον... αλαζονική νιότη!

«Εγώ ουδέποτε ήμουν άνθρωπος με πολλά λόγια. Μου άρεσαν οι πράξεις. Αλλιώς δεν θα γινόμουν και γιατρός...»

Όταν, λοιπόν, συνταξιοδοτήθηκε, συνέχισε να παρέχει γνώσεις - φροντίδα και εμπειρία σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη, πότε μόνη της και πότε μέσω ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Κι όταν τα χρόνια πέρασαν και η κατάσταση στην Ελλάδα άρχισε να σκληραίνει με πρόσφυγες και μετανάστες, τόσο πιο πολύ εκείνη δούλευε στο πλευρό των ανθρώπων.

«Τώρα, έχω τρεις Αφγανούς πρόσφυγες στο δωμάτιο» μας λέει.

Της Γεωργίας Λινάρδου
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
newsbomb