«Είναι παιδιά, ηλίθιοι...» - "They are children, idiot"

Ακόμη έξι νεκροί. Ακόμη ένα παιδί ανάμεσά τους. 

Ακόμη ένα προσφυγόπουλο που δεν τα κατάφερε. 

Την ώρα που η Ευρώπη ασχολείται με τα... τιμαλφή των προσφύγων και την έξοδο της Ελλάδας από τη Σέγκεν, στα ελληνικά νησιά και συγκεκριμένα στην Κω ένα πεντάχρονο παιδάκι πέθανε. 

Ένα παιδάκι, ηλίθιοι...

Η σορός του άτυχου παιδιού, περίπου πέντε ετών, ανασύρθηκε μετά τη βύθιση βάρκας που μετέφερε πρόσφυγες από την Τουρκία στην Ελλάδα. Το ναυάγιο σημειώθηκε βόρεια του Ακρωτηρίου Αμμόγλωσσα. Στη βάρκα, που βυθίστηκε υπό άγνωστες συνθήκες, επέβαιναν περίπου 10 μετανάστες και πρόσφυγες.

Ένας από τους πρόσφυγες κατάφερε να διασωθεί, υπέδειξε το σημείο στο οποίο βυθίστηκε το σκάφος και αμέσως στο σημείο έσπευσαν πλωτό του λιμενικού, σκάφος του frontex, ελικόπτερο σούπερ πούμα και σκάφος της ελληνικής ομάδας διάσωσης.

Από το πλωτό του λιμενικού, μέχρι στιγμής, έχουν ανασυρθεί έξι νεκροί. Το πεντάχρονο παιδί, δυο γυναίκες και τρεις άνδρες. Ακόμη ένας Αϊλάν, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους "χαρτογιακάδες" της Ευρώπης.

newsit

Υπεύθυνος κυλικείου Δημοτικού σχολείου ασέλγησε σε μαθήτριες

ΚΡΙΘΗΚΕ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΤΕΟΣ 

Υπεύθυνος κυλικείου που ασέλγησε σε μαθήτριες: 

Είμαι ένα τέρας!

Προφυλακιστέος κρίθηκε μετά την απολογία του ενώπιον της 3ης τακτικής ανακρίτριας ο 52χρονος που κατηγορείται για ασέλγεια σε βάρος ανήλικης μαθήτριας στον Γέρακα.

Ο 52χρονος λογοδότησε χωρίς την παρουσία δικηγόρου, ενώ βρέθηκε αντιμέτωπος με τις έντονες αποδοκιμασίες πολιτών που βρίσκονταν στα δικαστήρια της Ευελπίδων, κατά την αποχώρησή του από τα ανακριτικά γραφεία προς τα κρατητήρια. Ο κατηγορούμενος με συνοδεία ισχυρής αστυνομικής δύναμης έφυγε τρέχοντας και χωρίς να σηκώσει ούτε μία στιγμή το κεφάλι προς εκείνους που τον αποδοκίμαζαν.

Απολογούμενος ο κατηγορούμενος, σύζυγος ιδιοκτήτριας κυλικείου σε σχολείο του Γέρακα, φέρεται να ομολόγησε τις πράξεις του ζητώντας συγγνώμη και λέγοντας πως δεν ξέρει τι του συνέβη. Σύμφωνα με πληροφορίες, ομολόγησε επίσης ενώπιον της δικαστικής λειτουργού και άλλες δύο περιπτώσεις κοριτσιών που έπεσαν θύματά του – πρόκειται για μαθήτριες της δ’ και της ε’ τάξης του δημοτικού.

Σε βάρος του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για τα αδικήματα της ασέλγειας με ανήλικο κάτω των 10 ετών έναντι αμοιβής κατ' εξακολούθηση από δράστη ενεργούντα κατά συνήθεια και της αποπλάνησης παιδιών κάτω 12 ετών κατά συρροή και εξακολούθηση.

Στα δικαστήρια βρέθηκε και η σύζυγος του κατηγορουμένου προκειμένου να καταθέσει, και μάλιστα φέρεται να έχει σοκαριστεί για τις πράξεις του συζύγου της.

Ο ίδιος ο 52χρονος μιλώντας έξω από το ανακριτικό γραφείο με δημοσιογράφους λίγο πριν του γνωστοποιηθεί η απόφαση για την προσωρινή κράτησή του, είπε πως ομολόγησε τις πράξεις του στην ανακρίτρια:

«Συγγνώμη, είμαι ένα τέρας, μετανιώνω», απάντησε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και συμπλήρωσε: «Τα ομολογώ όλα. Δεν ξέρω γιατί το έκανα. Ένα κλικ στο μυαλό ήταν. Δεν έχω κάνει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν». Ο κατηγορούμενος ανέφερε επίσης πως η κόρη του είναι συμμαθήτρια με το θύμα.

Η υπόθεση καταγγέλθηκε στην αστυνομία από τη μητέρα 10χρονης μαθήτριας, που θα καταθέσει στη δικαστική λειτουργό, καθώς το κοριτσάκι φέρεται να της είπε πως το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης ο κατηγορούμενος την έβαλε μέσα στο κυλικείο, έκλεισε την πόρτα και αφού της προσέφερε πορτοκαλάδα αποπειράθηκε να αφαιρέσει την μπλούζα της.

ethnos.gr

Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας: Το παιδί και το κύμα Τhe child and the wave

Θεέ μου, πόσο φοβάμαι μήπως συνηθίσω, μήπως πάψω να νοιάζομαι, να με πονάει ο άδικος θάνατος των συνανθρώπων μου. Πόσο φοβάμαι μήπως η ψυχή μου γίνει «ευρωπαία» και τελικά τη χάσω...
...............

Την άμεση παρέμβαση για το προσφυγικό θέμα ζητούν οι «Γιατροί του Κόσμου» με ένα συγκλονιστικό βίντεο που ανέβασαν στο διαδίκτυο.

Στο βίντεο με τίτλο «Το Παιδί και το Κύμα», η οργάνωση διερωτάται «Μέχρι πότε θα κρατάμε τα μάτια κλειστά;». 

Οι Γιατροί του Κόσμου ετοίμασαν το βίντεο το οποίο δείχνει το ταξίδι ενός παιδιού και ενός κύματος.Το θέμα είναι, όπως αναφέρει το βίντεο, αν το παιδί μεταφέρει μαζί του και κάποιο μήνυμα και κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να το διαβάσουμε.

«Άραγε ζητείται πραγματικά η ελπίδα ή καταζητείται;» αναρωτιούνται οι «Γιατροί του Κόσμου» προσπαθώντας να αφυπνίσουν τους αρμόδιους αλλά και τους απλούς πολίτες ώστε να λάβουν δράση.

press724

Σταμάτα να με πονάς, να με βρίζεις, να με προσβάλλεις... Είμαι το παιδί σου κι ας το ξεχνάς.

Tης Στεύης Τσούτση.

Μη με χτυπάς

Σε παρακαλώ. Πονάω
Και δεν ξέρω τι ψέμα να πω στη δασκάλα μου όταν θα δει τα μελανά μου σημάδια.
Πόρτα, σκάλα, μπάλα, απροσεξία.
Πως θα την πείσω ότι είμαι απρόσεκτος όταν εγώ είμαι που βρίσκω τα λάθη όλων των συμμαθητών μου στον πίνακα;
Πως θα την πείσω ότι σκουντουφλάω συνέχεια και πέφτω;
Σταμάτα να με πονάς…

Μη με βρίζεις. 
Έκανα μια αταξία. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Μια στραβή μπαλιά και μια γλάστρα αναποδογυρισμένη στην αυλή.
Μη μου φωνάζεις. Θα τα μαζέψω μόνος μου.
Όπως μόνος μου φτιάχνω το δωμάτιο μου και περνάς και το ελέγχεις.
Μόνο μη μου μιλάς άσχημα, σε παρακαλώ.

Μη με προσβάλλεις. 
Μπορεί να είμαι χοντρός, στραβοκάνης ή αλλήθωρος. Να έχω ακμή, τριχοφυΐα ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφος όσο θέλησες. Μπορεί να μην είμαι καθόλου όμορφος. Μπορεί να κάνω νευρικές κινήσεις, να έχω τικ.
Μα έχω αξία. Έχω όνειρα. Έχω φτερά. Και οι προσβολές σου μου τα τσαλακώνουν.
Με κάνουν κουρέλι.

Γιατί μπαμπά; Γιατί μαμά; Γιατί δεν μ’ αγαπάς όπως πρέπει; Γιατί ο δικός σου τρόπος αγάπης πρέπει να είναι τόσο σκληρός;

Πονάω…
Ντρέπομαι…
Υποφέρω…

Θέλω μια φυσιολογική ζωή. Μια κανονική οικογένεια. Έτσι όπως στα βιβλία. Εκείνα που διαβάζω για να ξεφεύγω από τη σκληρή μου αλήθεια. Μήπως και καταλάβω. Μήπως και σε δικαιολογήσω για τον τρόπο σου. Για τη σκληρή αγάπη σου.
Δεν μπορώ να είμαι τέλειος. Και δε θέλω κιόλας.
Θέλω να είμαι παιδί. Μα κυρίως δεν θέλω να πονώ. 
Δεν θέλω να φοβάμαι…

Θέλω να πηγαίνω στο σχολείο χωρίς να προσπαθώ μια ώρα πριν να καλύψω τα σημάδια μου.
Θέλω να μπορώ να σε ρωτήσω την απορία μου χωρίς να με πεις βλάκα.
Θέλω να μπορώ να κάνω λάθος χωρίς να με πεις άχρηστο.
Δεν είμαι…
Ούτε βλάκας, ούτε άχρηστος.

Είμαι απλά το παιδί σου κι ας το ξεχνάς.
Ξέρω ότι έχεις προβλήματα. Ξέρω πως περνάς δύσκολα αλλά με το να τα ξεσπάς πάνω μου άκρη δε βγαίνει.
Πετυχαίνεις μόνο να με πληγώνεις. Γιατί εγώ σ’ αγαπώ. Και πονώ με τη στάση σου. Πονώ με την αδιαφορία και την κακομεταχείριση σου. Κι έτσι το λέω εγώ.

Γιατί άλλοι παραέξω μπορούν να το πουν κακοποίηση. Δε σε τρομάζει η λέξη; Εμένα πολύ.

Όπως με τρόμαζε και το σκοτάδι που με ανάγκασες να κοιμηθώ, γιατί ήμουν πολύ μεγάλος για να έχω κάποιο φως στο δωμάτιο.
Κι ήμουν μόλις 3 ετών.
Κανείς μπαμπούλας δεν ήρθε βέβαια. Κι έγινε το σκοτάδι το καταφύγιο μου. Γιατί μόνο στο σκοτάδι είμαι ήσυχος. Μόνο αυτό δεν έχει μπαμπούλες. Δεν έχει πόνο, δεν έχει φόβο. Αστείο δεν είναι; Μα αληθινό…

Θέλω να είμαι το παιδί σου. Εκείνο που θα αγκαλιάζεις, 
θα αγαπάς και θα φροντίζεις.
Το έχω ανάγκη. Άσε με να γίνω, σε παρακαλώ.
Κι εσύ κάτι φοβάσαι, το ξέρω. Και ξεσπάς.
Έλα μαζί μου στο σκοτάδι. Εκεί δεν υπάρχει φόβος.
Κι αγκάλιασε με σφιχτά.

Αγάπα με μπαμπά. Φίλησε με μαμά.
Χαμογέλα μου. Κι όλα θα τα φτιάξουμε μαζί.

Πηγή: www.diaforetiko.gr