Ό,τι είμαστε είναι αποτέλεσμα του τι σκεφτόμαστε.
.jpg!Blog.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
Κάθισα δίπλα του και ρώτησα:
«Τι κάνεις εδώ;»
Με κοίταξε, έκπληκτος. Και βλέποντας ότι δεν ήμουν ένας από τους γιατρούς, απάντησε:
«Είναι πολύ απλό. Ο πατέρας μου, ένας λαμπρός δικηγόρος, ήθελε να γίνω σαν αυτόν.
Ο θείος μου, ο οποίος κατέχει ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, ήλπιζε πως θα ακολουθήσω το παράδειγμά του.
Η μητέρα μου ήθελε να είμαι η εικόνα του αγαπημένου της πατέρα.
Η αδελφή μου έβαζε τον σύζυγό της πάνω από εμένα φέρνοντάς τον ως παράδειγμα του επιτυχημένου άνδρα.
Ο αδελφός μου προσπάθησε να με προπονήσει έως ότου γίνω διάσημος αθλητής όπως ο ίδιος.
Το ίδιο συνέβη και στο σχολείο, με τον καθηγητή πιάνου και τον καθηγητή των Αγγλικών – ήταν όλοι πεπεισμένοι και αποφασισμένοι ότι ήταν το καλύτερο δυνατό παράδειγμα προς μίμηση.
Spiritual Story by Kahlil Gibran
I was strolling in the gardens of an insane asylum when I met a young man who was reading a philosophy book. His behavior and his evident good health made him stand out from the other inmates.
I sat down beside him and asked:
"What are you doing here?"
He looked at me, surprised. But seeing that I was not one of the doctors, he replied:
"It's very simple. My father, a brilliant lawyer, wanted me to be like him.
"My uncle, who owns a large emporium, hoped I would follow his example.
"My mother wanted me to be the image of her beloved father.
"My sister always set her husband before me as an example of the successful man.
"My brother tried to train me up to be a fine athlete like himself.
"And the same thing happened at school, with the piano teacher and the English teacher -- they were all convinced and determined that they were the best possible example to follow.
"None of them looked at me as one should look at a man, but as if they were looking in a mirror.
"So I decided to enter this asylum. At least here I can be myself."
Eugene Delacroix Tasso in the Madhouse
Τριγύριζα στους κήπους ενός ασύλου για παράφρονες, όταν γνώρισα έναν νεαρό άνδρα που διάβαζε ένα βιβλίο φιλοσοφίας.
Η συμπεριφορά του και η προφανής καλή υγεία του, τον έκαναν να ξεχωρίζει από τους άλλους τροφίμους.
Κάθισα δίπλα του και ρώτησα:
«Τι κάνεις εδώ;»
Με κοίταξε, έκπληκτος. Και βλέποντας ότι δεν ήμουν ένας από τους γιατρούς, απάντησε:
«Είναι πολύ απλό. Ο πατέρας μου, ένας λαμπρός δικηγόρος, ήθελε να γίνω σαν αυτόν.
Ο θείος μου, ο οποίος κατέχει ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, ήλπιζε πως θα ακολουθήσω το παράδειγμά του.
Η μητέρα μου ήθελε να είμαι η εικόνα του αγαπημένου της πατέρα.
Η αδελφή μου έβαζε τον σύζυγό της πάνω από εμένα φέρνοντάς τον ως παράδειγμα του επιτυχημένου άνδρα.
Ο αδελφός μου προσπάθησε να με προπονήσει έως ότου γίνω διάσημος αθλητής όπως ο ίδιος.
Το ίδιο συνέβη και στο σχολείο, με τον καθηγητή πιάνου και τον καθηγητή των Αγγλικών – ήταν όλοι πεπεισμένοι και αποφασισμένοι ότι ήταν το καλύτερο δυνατό παράδειγμα προς μίμηση.
Κανένας από αυτούς δεν με κοίταξε ως ένα άτομο, αλλά ήταν σαν να κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη.Γι' αυτό κι εγώ αποφάσισα να εγγραφώ στο άσυλο. Τουλάχιστον εδώ μπορώ να είμαι ο εαυτός μου».
******************
The AsylumSpiritual Story by Kahlil Gibran
I was strolling in the gardens of an insane asylum when I met a young man who was reading a philosophy book. His behavior and his evident good health made him stand out from the other inmates.
I sat down beside him and asked:
"What are you doing here?"
He looked at me, surprised. But seeing that I was not one of the doctors, he replied:
"It's very simple. My father, a brilliant lawyer, wanted me to be like him.
"My uncle, who owns a large emporium, hoped I would follow his example.
"My mother wanted me to be the image of her beloved father.
"My sister always set her husband before me as an example of the successful man.
"My brother tried to train me up to be a fine athlete like himself.
"And the same thing happened at school, with the piano teacher and the English teacher -- they were all convinced and determined that they were the best possible example to follow.
"None of them looked at me as one should look at a man, but as if they were looking in a mirror.
"So I decided to enter this asylum. At least here I can be myself."
