2ο Δημοτικό Σχολείο Κρόκου Κοζάνης — «Ο Πρόσφυγας»

Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Κρόκου Κοζάνης βραβεύτηκε, με το Ειδικό Βραβείο της Ύπατης Αρμοστείας του O.H.E. για τους Πρόσφυγες, με το τραγούδι 
“Ο Πρόσφυγας”

Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Κρόκου, Κοζάνης, βραβεύτηκε στις 18/04/16 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων με το Ειδικό Βραβείο της Ύπατης Αρμοστείας του OHE για τους Πρόσφυγες με το τραγούδι “Ο Πρόσφυγας”. 

Η συμμετοχή μας ήταν στα πλαίσια του 3ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού ραδιοφωνικού ηχητικού μηνύματος και τραγουδιού «Κάν’ το ν’ ακουστεί – 2016» που διοργάνωσε το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης του Υπ. Παιδείας, το europeanschooradio.eu κι ο Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α. 

Ευχαριστούμε, τα παιδιά της Δ’ Τάξης΄και τη δασκάλα Κάμπερ Ελπίδα που αποτύπωσαν σε 79 ζωγραφιές τους στίχους του τραγουδιού, τον κ. Γιώργος Κασαπίδης για τη φωτογραφία με τα προσφυγόπουλα στην Ειδομένη, τον Γιώργο Καρακούλια για τη βοήθεια στο Shelter Musicstudio και φυσικά τον… Γιώργο (10χρονών), τον Βαγγέλη (10 χρονών) και τη Δήμητρα (7 χρονών) που τραγουδούν.
——————–
Υπεύθυνος Εκπαιδευτικός: Βασίλης Πετρίδης (στίχοι/μουσική)
——————–

Στίχοι:

Ήρθε πάλι στο όνειρό μου
το σχολείο μου στην άλλη άκρη της γης.
Παιδιά με τσάντες με χαιρετάνε
και μου λένε έλα στην τάξη θα μας βρεις.
Κι εγώ γυρνάω και τους κοιτάω
κι είναι οι φίλοι μου που άφησα νωρίς.
Μα έχει ΜΠΑΡΟΥΤΙ μέσα στην πόλη
που σαν μυρίσει άμα δεν φύγεις θα…ΧΑΘΕΙΣ!!! 

Γιατί τόσο μικρή να φύγω σ’ άλλη γη;
Γυρνώ στο λίγο φως σε θάλασσα ανοιχτή.

Ξυπνώ μονάχος, μες στο Αιγαίο,
2-3 πρόσωπα μου φαίνονται γνωστοί.
Δεν είναι φίλοι δεν είναι αδέλφια,
συνταξιδιώτες που θυμίζουν γνωστοί.
Κι έχω μια τσάντα που είχε βιβλία
και τώρα έχει μόνο δίψα για ζωή.
Πρέπει να ΦΥΓΩ… μα που να πάω;
κι όλοι οι δρόμοι είναι τώρα πια ΚΛΕΙΣΤΟΙ!

Γιατί τόσο μικρή να φύγω σ’ άλλη γη;
Γυρνώ στο λίγο φως σε θάλασσα ανοιχτή.

Πρέπει να φύγω…πρέπει να φύγω!
Είμαι ο πρόσφυγας που έρχεται απ’ αλλού.
Θα συναντήσεις κι άλλους με μένα,
δίπλα σε δρόμους και στις ράχες του βουνού
Είναι μικρή… πολύ μικρή,
μα έχω μια τσάντα που χωράει όλη τη γη.
Μέσα σε βάλτους, κάτω από δέντρα,
θα ονειρευτώ για μια ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ!

Γιατί τόσο μικρή να φύγω σ’ άλλη γη;
Γυρνώ στο λίγο φως σε θάλασσα ανοιχτή.

Είμαι ο Αλμιράν, είμαι η Αλταήρα
είμαι ο Μοχσέν, η Ναμπιλά
Είμαι ο Ιβάν, είμαι ο Άλεξ
Είμαι ο Γιώργος, ο Βαγγέλης… κι αυτή είναι η Δήμητρα
ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ!

***************
Θέμα : «Συγχαρητήρια επιστολή»

Ο Διευθυντής, ο Σύλλογος Διδασκόντων, οι μαθητές /τριες και ο Σύλλογος Γονέων του 2 ου Δημοτικού Σχολείου Κρόκου συγχαίρουν θερμά τους 2 μαθητές από την Δ’ Τάξη, τη μαθήτρια από τη Β’ Τάξη και τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό Βασίλη Πετρίδη για τη βράβευσή τους από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για το τραγούδι τους 

«Ο Πρόσφυγας».
Η συμμετοχή μας ήταν στα πλαίσια του 3 ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού ραδιοφωνικού ηχητικού μηνύματος και τραγουδιού «Κάν’ το ν’ ακουστεί 2016» που διοργάνωσε το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης του Υπ. Παιδείας, το europeanschooradio.eu κι ο Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.
Είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες. 

Μπορείτε κι εσείς να ακούσετε το τραγούδι στον παρακάτω σύνδεσμο:
2ο Δημ. Σχ. Κρόκου

Πηγή: Kozan

Ιστορικά - Στην Αθήνα του έβδομου π.Χ. αιώνα Η αρπαγή της γης - Οι αδέκαστοι - Οι Νόμοι του Σόλωνα

Η αρπαγή της γης ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στην Αθήνα του έβδομου π.Χ. αιώνα. Στα δικαστήρια, κέρδιζε όποιος είχε χρήματα να δωροδοκήσει τους δικαστές. Η προμήθεια έδινε κι έπαιρνε κι είχε ημιεπίσημα οριστεί στο 10%. Γι’ αυτό και τους δικαστές που δε δέχονταν να δωροδοκηθούν, τους έλεγαν αδέκαστους: Χωρίς το ένα δέκατο, χωρίς το 10%.

 

Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, οι ξεσηκωμοί των αδικημένων διαδέχονταν ο ένας τον άλλο και ουσιαστικά βασίλευε η αναρχία και το δίκιο του πιο δυνατού.

Η αυστηρή νομοθεσία του Δράκοντα (621 π.Χ.) δεν καλυτέρευσε τα πράγματα, καθώς η αριστοκρατία την χρησιμοποίησε για το δικό της συμφέρον. Μια ακόμα εξέγερση (616 ή 612 π.Χ.) ενός Κύλωνα πνίγηκε στο αίμα. Οι οπαδοί του σφάχτηκαν, αν και είχαν καταφύγει ικέτες σε ναό. Ένας λοιμός, που έπεσε στην πόλη, ερμηνεύτηκε ως θεία δίκη για το «Κυλώνειον άγος», όπως ονομάστηκε.

Ο επώνυμος άρχοντας Μεγακλής, της οικογένειας των Αλκμεωνιδών, θεωρήθηκε υπεύθυνος της σφαγής κι εξορίστηκε με όλη την οικογένειά του, ενώ ο σοφός Επιμενίδης ο Κρης κλήθηκε να εξαγνίσει την πόλη. Ο Επιμενίδης έκανε τον καθαρμό αλλά και πρότεινε στους Αθηναίους να αναθέσουν στον φίλο του, σοφό έμπορο Σόλωνα, να φτιάξει νέους νόμους. Ήταν το 594 π.Χ.

Όταν ο Σόλων προτάθηκε να γίνει νομοθέτης με δικτατορικές εξουσίες, ανήκε ήδη στη γενιά των σαραντάρηδων που πολλά υπόσχονταν στον πολιτικό στίβο της εποχής. Γεννήθηκε το 639 π.Χ. από πατέρα κατευθείαν απόγονο του θρυλικού τελευταίου βασιλιά Κόδρου (και μακρινού απόγονου του θεού Ποσειδώνα).

Γεννήθηκε αριστοκράτης, γλέντησε στα νιάτα του για τα καλά, έγραψε ποιήματα, που υμνούσαν τη φιλία, κι ένα εμβατήριο, που ξεσήκωσε τους Αθηναίους να πάρουν τη Σαλαμίνα. Νωρίς, μπήκε δυναμικά στο εμπόριο και κατάφερε ν’ αποκτήσει τεράστια περιουσία, που του επέτρεπε να διαθέτει χρόνο για να φιλοσοφεί τη ματαιότητα της ζωής. Πριν να τον κατατάξουν στους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας, είχε κιόλας αναγνωριστεί, ως σοφός και μετρημένος άνθρωπος.

Έμβλημά του είχε το γνωμικό «μηδέν άγαν» (τίποτα υπερβολικό), που ο ίδιος πρωτοείπε και που τήρησε με ευλάβεια σε όλη του τη ζωή αλλά και στους νόμους του. Αυτή του, άλλωστε, η προσήλωση στη μετριοπάθεια αποτέλεσε και την κρυφή ελπίδα εκείνων που εισηγήθηκαν να του ανατεθούν οι τύχες της πόλης. Τους δικαίωσε πετυχαίνοντας το ακατόρθωτο: Να συμβιβάσει πλούσιους και φτωχούς για πρώτη και τελευταία φορά στην Παγκόσμια Ιστορία!

Όταν τον ερώτησαν, αν έχει τη γνώμη πως έδωσε στους Αθηναίους τους καλύτερους νόμους που μπορούσαν να θεσπιστούν, απάντησε θαρραλέα:

«Όχι! Τους έδωσα, όμως, τους καλύτερους, που μπορούσαν να δεχτούν»!

Με τους νόμους του, ο Σόλων επέβαλε τη λαϊκή συμμετοχή, άφησε μεγάλες αρμοδιότητες στους αριστοκράτες αλλά πέρασε την ως τότε ανεξέλεγκτη δράση τους μέσα από τους μηχανισμούς της έγκρισης από την πλειοψηφία. Καθιέρωσε, δηλαδή, την ισορροπία του ελέγχου, κάνοντας πράξη την περί ευνομούμενης πολιτείας φιλοσοφία του. Όταν τον ερώτησαν πώς αντιλαμβάνεται μια τέτοια πολιτεία, απάντησε:

«Είναι αυτή, της οποίας οι πολίτες υπακούουν στους κυβερνήτες τους και οι κυβερνήτες υπακούουν στους νόμους».

Του ζήτησαν να προχωρήσει στην ανακατανομή της γης, που οι αριστοκράτες είχαν ουσιαστικά αρπάξει. Αρνήθηκε τονίζοντας πως κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αιτία εμφύλιου πολέμου. Θέσπισε, όμως, τη σεισάχθεια (την άρση βαρών, όπως θα τη λέγαμε σήμερα) και με μια μονοκονδυλιά έσβησε όλα τα χρέη, εκτός από τα εμπορικά, κι απαγόρευσε στο εξής, τον δανεισμό με ενέχυρο το σώμα του δανειζόμενου.

Μια και κανένας δε χρωστούσε πια τίποτα σε κανέναν, όλοι όσοι είχαν γίνει δούλοι για χρέη ελευθερώθηκαν. Με χρήματα του κράτους ελευθερώθηκαν και όσοι είχαν πουληθεί έξω από την Αττική.

Οι πλούσιοι τον κατηγόρησαν ότι η νομοθεσία του ισοδυναμούσε με κατάσχεση αλλά δεν μπόρεσαν να τον διαβάλουν, επειδή γρήγορα γνωστοποιήθηκε ότι ο ίδιος ήταν μεγάλος πιστωτής και άρα μεγάλος χαμένος από τον ίδιο του τον νόμο. Δέκα χρόνια αργότερα, όλοι αναγνώριζαν ότι το μέτρο αυτό έσωσε την Αθήνα από την περιπέτεια μιας επανάστασης.

Η μεγάλη επιτυχία των νόμων του Σόλωνα εντοπίζεται στην επέκτασή τους σε πλούσιους και φτωχούς και στην καθιέρωση της συμμετοχής στα κοινά βάρη ανάλογα με τη δυνατότητα του καθένα. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε τη διαφθορά, δείχνει πως είχε μυαλό «περπατημένου» και οξυδερκούς ανθρώπου, ο οποίος κατανοεί ότι «το χρήμα δεν είναι το παν, πετυχαίνει όμως το παν». Με ένα πολυσυζητημένο νόμο, μείωσε το ύψος της προίκας, ώστε, στους γάμους, να πρυτανεύει η αγάπη και η θέληση για τη δημιουργία οικογένειας κι όχι το συμφέρον. Όταν, όμως, του ζήτησαν να νομοθετήσει εναντίον των αγάμων, αρνήθηκε:

«Μια γυναίκα είναι βαρύ φορτίο», είπε.

Το μεγάλο επίτευγμά του, πάντως, ονομάζεται Ηλιαία. Ήταν ένα δικαστήριο ενόρκων, το οποίο δίκαζε τα πάντα εκτός από τους φόνους και τις ιεροσυλίες, που παρέμειναν στη δικαιοδοσία του Αρείου Πάγου. Την αποτελούσαν 6.000 δικαστές, που κληρώνονταν μεταξύ όλων των ελεύθερων πολιτών. Σε κάθε δίκη, δίκαζαν πεντακόσιοι που ορίζονταν με κλήρο το πρωί κι ήταν υποχρεωμένοι να εκδώσουν απόφαση ως τη δύση του ηλίου.

«Διότι», όπως γράφει σκωπτικά ο Διογένης ο Λαέρτιος,
«ακόμα και για έναν Αθηναίο ήταν πολύ δύσκολο, σε μια μόνο μέρα, να δωροδοκήσει 500 δικαστές».

Κάποια άλλα από τα μέτρα που πήρε στον κοινωνικό τομέα, φανερώνουν σε ποιο σημείο κατάπτωσης είχε φτάσει η πόλη, που έμελλε, έναν αιώνα αργότερα, να σώσει την Ελλάδα από την περσική απειλή και να δημιουργήσει τον χρυσό αιώνα του πνεύματος και της τέχνης:

Οι γυναίκες απαγορευόταν να έχουν πάνω από τρεις φορεσιές, οι πομπώδεις τελετές τιμωρούνταν με βαριά πρόστιμα, οι πολυδάπανες θυσίες καταργήθηκαν, ενώ έτρωγε βαρύ πρόστιμο, όποιος το παράκανε με τα μοιρολόγια στις κηδείες. Έτσι, η επίδειξη χτυπήθηκε καίρια κι οι Αθηναίοι, θέλοντας και μη, οδηγήθηκαν στη σοφία του γνωμικού «παν μέτρον άριστον» (όλα με μέτρο).

Στα 572 π.Χ. σε ηλικία 67 χρόνων ο Σόλων αποσύρθηκε. Του πρότειναν να γίνει ισόβιος δικτάτορας. Αρνήθηκε:

«Η δικτατορία είναι ωραία τοποθεσία για να μένει κάποιος αλλά δεν προσφέρει τρόπο επιστροφής», είπε.

Ζήτησε από τους Αθηναίους να του ορκιστούν ότι θα εφαρμόζουν τους νόμους για τα δέκα επόμενα χρόνια κι έφυγε να γνωρίσει τον κόσμο.
.............
η συνέχεια εδώ

Ιστορία - «Τα Λαυρεωτικά»: Ο «Εθνικός μας κλέφτης» Ανδρέας Συγγρός και η «λαϊκή πτώχευση» Τελικά ο Συγγρός εξαγόρασε την υστεροφημία του

Μέσα στη δίνη της βαθιάς κρίσης που μας κατατρώει, όχι τυχαία, όχι πρώτη φορά, όπως τότε έτσι και τώρα, διαχρονικά, μια χούφτα άνθρωποι μεγιστοποιούν τα κέρδη τους επιβάλλοντας με τη βοήθεια του κράτους Τους τη Φτώχεια.

Το κράτος τους ονομάζει ευεργέτες και πολύ συχνά ο κατατρεγμένος λαός ομνύει σε αυτούς, πολλές φορές αισθάνεται ευγνωμοσύνη, θύμα μιας διαχρονικής και καλοσχεδιασμένης παραπληροφόρησης που επιδιώκει να ξεπλένει τους πραγματικούς δυνάστες και τους εκμεταλλευτές της μόχθου και του ιδρώτα της εργατικής τάξης. 

Θα αναγνωρίσετε μέσα από την ιστορική αφήγηση και τους σημερινούς επίγονους «ευεργέτες», «επενδυτές», «εθνικούς εφοπλιστές και εργολάβους», όλους αυτούς που συνεχίζουν να δημιουργούν κρίσεις, που τις πληρώνουμε όλοι εμείς, προκειμένου να εξασφαλίζουν αδιάλειπτα τη κερδοφορία και τη μακροημέρευση τους στις πλάτες μας. 

Θα αποτολμήσουμε να πούμε ότι «τα Λαυρεωτικά» μπορεί να ιδωθεί ενδεχομένως ως μια απλουστευμένη τηρουμένων των αναλογιών και των καιρών, αλλά εξαιρετικά σημειολογική προσέγγιση των αιτιών και της σημερινής κρίσης. Σίγουρα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Επαναλαμβάνεται και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι πολλοί τη δύναμη μας και να σταματήσουμε, μια και καλή, αυτή τη δολοφονική επανάληψη μια για πάντα.

Ο -γεννημένος το 1830 στην Κωνσταντινούπολη- Ανδρέας Συγγρός ήταν γυιος τού χιώτη γιατρού Δομένικου Τσιγγρού. Το επώνυμο Τσιγγρός είναι καθαρό παρατσούκλι, το οποίο στα ποντιακά σημαίνει αδύναμος, αρρωστιάρης (καθαρή κοροϊδία για έναν γιατρό) και γι’ αυτό ο φιλόδοξος Ανδρέας φρόντισε να το αλλάξει ελαφρώς (σ.σ.: όχι σαν κάποιους άλλους που άλλαξαν το Τούρκογλου σε Βενιζέλος). Αν και ο πατέρας του τον προόριζε για γιατρό (άλλωστε, ο Δομένικος είχε «στρωμένη δουλειά» αφού ήταν προσωπικός γιατρός τής αδελφής τού σουλτάνου!), ο νεαρός προτίμησε να ασχοληθεί με το εμπόριο, αρχίζοντας μάλιστα την καριέρα του στις επιχειρήσεις του -ήδη γνωστού μας- Θεόδωρου Ροδοκανάκη.

Στα 25 του, ο Ανδρέας Συγγρός αυτονομήθηκε και, εκμεταλλευόμενος τις γνωριμίες τού πατέρα του, κατάφερε να γίνει επίσημος προμηθευτής τής οθωμανικής αυτοκρατορίας, κυρίως σε μεταξωτά. Μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να κάνει ένα γερό κομπόδεμα. Τότε σκέφτηκε πως οι πιθανότητές του να μεγαλουργήσει θα ήταν πολύ μεγαλύτερες αν μετακόμιζε στην -σαφώς πιο αδύναμη- Ελλάδα. 

Έτσι, το 1867 έφτασε στην Αθήνα. Χάρη στην φήμη τού επιτυχημένου και πλούσιου εμπόρου, μπήκε εύκολα στα «μεγάλα σαλόνια» και γνωρίστηκε πρώτα με τον Χαρίλαο Τρικούπη (τότε υπουργό εξωτερικών), τους αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων αλλά και με τον ίδιο τον βασιλιά Γεώργιο Α’, τον οποίο σαγήνευσε με την σπιρτάδα του μυαλού του.

Πριν βγει η χρονιά, ο Συγγρός είχε στήσει την πρώτη του τράπεζα. Για την ακρίβεια, δεν ήταν τράπεζα αλλά κάτι σαν τραπεζικό παραμάγαζο, αφού η κύρια δραστηριότητα της «Συγγρός, Κορωνιός και Σία» ήταν να χορηγεί βραχυπρόθεσμα δάνεια στην οθωμανική αυτοκρατορία με ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια. Η «Σία» στην επωνυμία ήταν ο Στέφανος Σκουλούδης, μετέπειτα ιδρυτής τής διαβόητης «Εταιρείας Κωπαΐδας» και αργότερα πρωθυπουργός τής χώρας (έστω και για λίγους μήνες: 10/1915-6/1916).

Οι δουλειές τής τοκογλυφικής τράπεζας πήγαν τόσο καλά ώστε σύντομα ο Συγγρός ίδρυσε την περίφημη Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως, η οποία αναδείχθηκε σχεδόν αμέσως σε βασικό χρηματοδότη όχι μόνο τής οθωμανικής αυτοκρατορίας αλλά και της Αιγύπτου. Πολύ γρήγορα, ο Συγγρός γίνεται βαθύπλουτος και αποφασίζει να μετακομίσει μόνιμα στην Αθήνα. Προς τούτο, αρχίζει να αγοράζει τεράστιες εκτάσεις στην Αττική, τόσο μέσα στην Αθήνα όσο και γύρω απ’ αυτήν. Ανάμεσά τους, αγόρασε και ένα οικόπεδο στην αρχή τής λεωφόρου Κηφισίας (όπως λεγόταν τότε η σημερινή Βασιλίσσης Σοφίας), ώστε να χτίσει το μέγαρό του ακριβώς απέναντι από το παλάτι (*). Τελικά, ο Συγγρός εγκαταστάθηκε στην Αθήνα περί τα τέλη τού 1872.

Αλλά ας επιστρέψουμε στην ιστορία μας. Την εποχή που ο Συγγρός εγκαθίσταται στην Αθήνα, το «λαυρεωτικό ζήτημα» βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής και ο Γεώργιος ζητά βοήθεια από τον καινούργιο του φίλο, τον οποίο εκτιμά βαθύτατα. Ο Συγγρός μυρίζεται χρυσάφι και δέχεται να βοηθήσει τον μεγαλειότατο. Η πρότασή του είναι ριζοσπαστική μεν απλούστατη δε: θα αναλάβει αυτός την εκμετάλλευση της λαυρεωτικής γης, αποζημιώνοντας ο ίδιος την εταιρεία των Ρου και Σερπιέρι, υπό την προϋπόθεση ότι θα του δοθούν ορισμένα «κίνητρα» από το κράτος (π.χ. απαλλαγή από κάθε φορολογία κλπ).

Όλοι ανέπνευσαν ανακουφισμένοι. Ο βασιλιάς επειδή βρήκε λύση εκεί όπου απέτυχαν οι πρωθυπουργοί, οι πολιτικοί επειδή έφυγε ένας μεγάλος βραχνάς από τον λαιμό τους, ο Ρου επειδή πήρε τα λεφτά που ήθελε (και, μάλιστα, με καθυστέρηση αρκετών μηνών, χάρη στην οποία πρόλαβε και μάζεψε αρκετό από τον πλούτο τής λαυρεωτικής γης) αλλά και οι ξένες δυνάμεις επειδή απεμπλάκησαν από ένα μπέρδεμα που είχε καταντήσει σχεδόν αδιέξοδο. Έτσι, μέσα στο 1873, η Hilarion Roux et Cie μεταβίβασε τις μετοχές της στην Τράπεζα Κωνσταντινουπόλεως και ο Συγγρός έγινε απόλυτο αφεντικό τού Λαυρίου, ιδρύοντας την Ελληνική Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρίου (ΕΕΜΛ).

Στην ουσία, ο Συγγρός δεν είχε καμιά όρεξη να γίνει μεταλλωρύχος. Γι’ αυτό άλλωστε αποζημίωσε μόνο τον Ιλαρίωνα Ρου (δεν ήθελε στα πόδια του έναν πανέξυπνο τραπεζίτη) και επέτρεψε στον Σερπιέρι να παραμείνει στην περιοχή (**). Ο Συγγρός ήταν έμπορος και τραπεζίτης, άνθρωπος του χρήματος, όχι άνθρωπος της δουλειάς. 

Με το Λαύριο ασχολήθηκε για να κερδίσει, όχι για να κάνει χάρες στον βασιλιά ή στο κράτος. Επένδυση έκανε. Και, μάλιστα, την έκανε έχοντας κατά νου ένα «κόλπο γκρόσσο».

Στο μεταξύ, ο παμπόνηρος κωνσταντινοπουλίτης φρόντισε να αναβαθμίσει την επένδυσή του. Στις εφημερίδες άρχισαν ξαφνικά να εμφανίζονται περίεργα δημοσιεύματα, τα οποία έκαναν λόγο για ύπαρξη ακόμη και χρυσού (εκτός από τα ήδη γνωστά ασήμι και μόλυβδο) στο Λαύριο και τα οποία ο Συγγρός ουδέποτε διέψευσε επίσημα. Παράλληλα, οι φήμες για «αμύθητα πλούτη» έδιναν κι έπαιρναν: γιατί ζήτησε τόσο μεγάλη αποζημίωση ο Ρου; γιατί τσακίστηκε ο Συγγρός να πληρώσει όσα-όσα; γιατί ανακατεύτηκαν οι ξένοι; γιατί λύσσαξε ο Δεληγεώργης να μείνουν τα ορυχεία στην κυριότητα του κράτους;

Ο Συγγρός έκανε ό,τι θα έκανε κάθε καλός καπιταλιστής: εκμεταλλεύτηκε (αν δεν υποδαύλισε ο ίδιος) τις φήμες, μετοχοποίησε την εταιρεία και έβγαλε τις μετοχές σε δημόσια προσφορά. Καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε χρηματιστήριο στην Ελλάδα, τον ρόλο τού «κάγκελου» τον έπαιξε το καφενείο «Η Ωραία Ελλάς» στην οδό Μητροπόλεως, όπου συνωστίζονταν οι Αθηναίοι για να αγοράσουν μετοχές τής εταιρείας που θα τους έκανε ζάμπλουτους. Κανείς δεν σκοτιζόταν από την υψηλή τιμή τής μετοχής, η οποία είχε ονομαστική αξία 200 δραχμές αλλά πουλιόταν πολύ «πάνω από το άρτιο», ξεπερνώντας ακόμη και τις 310 δραχμές (***). 

Και, βεβαίως, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να μάθει αν η αξία των υποτιθέμενων κοιτασμάτων κάλυπτε το μετοχικό κεφάλαιο που είχε βγάλει στο σφυρί ο Συγγρός. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, η ΕΕΜΛ είχε μαζέψει τις οικονομίες των περισσότερων Αθηναίων αλλά και πολλών επαρχιωτών. Ανάμεσά τους ήταν και πολλές εταιρείες, οι οποίες ανέστειλαν την συνήθη επιχειρηματική τους δραστηριότητα προκειμένου να τοποθετήσουν τα διαθέσιμά τους στις μετοχές τής ΕΕΜΛ.

Όμως, όσο γρήγορα αναπτύχθηκε η φούσκα, τόσο γρήγορα έσκασε. Πριν μπει ο χειμώνας του 1873, η απάτη τού Συγγρού ξεσκεπάστηκε και η αξία των μετοχών κατρακύλησε πιάνοντας πάτο. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι καταστράφηκαν οικονομικά. Το εμπόριο κατέρρευσε, οι πτωχεύσεις διπλασιάστηκαν και οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάστηκαν. Ο τύπος, ο οποίος χόρευε πρωτύτερα στον ρυθμό τού Συγγρού, κατηγορούσε πλέον τον τραπεζίτη ως απατεώνα και κερδοσκόπο, μέσα από δεκάδες καυστικά κείμενα (****) και γελοιογραφίες. Η καταστροφή ήταν τέτοια ώστε για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ο όρος «λαϊκή πτώχευση».

Φυσικά, το αφτί τού Συγγρού ποσώς ίδρωσε. Χάρη στο «κόλπο γκρόσσο» του, πολλαπλασίασε την ήδη μεγάλη περιουσία του, ενώ η λαϊκή κατακραυγή δεν ήταν αρκετή για να επηρεάσει την εύνοια με την οποία τον περιέβαλε ο Γεώργιος. Ενώ χιλιάδες κόσμου καταστρέφονταν, ο Συγγρός άρχιζε την καριέρα του ως οικονομικοπολιτικός μεγαλοπαράγοντας του τόπου…

Πριν κλείσουμε το αφιέρωμά μας στα Λαυρεωτικά, ας αναφέρουμε και μια φαρσική λεπτομέρεια. Το 1875, τρία μόλις χρόνια μετά την «λαϊκή πτώχευση» που ο ίδιος δημιούργησε, ο Ανδρέας Συγγρός θα γινόταν «εθνικός ευεργέτης» χρηματοδοτώντας την ανέγερση του πρώτου Πτωχοκομείου (!!) της Αθήνας. Ειρωνεία;

Τελειώνουμε με λίγη «τροφή για σκέψη». Τώρα που μάθαμε τις λεπτομέρειες για το παιχνίδι που παίχτηκε πριν 140 χρόνια με το ασήμι στο Λαύριο, ας αναζητήσουμε τις λεπτομέρειες (π.χ. νόμοι, χαριστικές διατάξεις, φορολογικές απαλλαγές κλπ) από το παιχνίδι που παίζεται σήμερα με τον χρυσό στην Χαλκιδική. Σίγουρα θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να τις δούμε με άλλο μάτι…

***************

(*) Το μέγαρο αυτό χτίστηκε από τον διάσημο Τσίλλερ, αν και ο Συγγρός επενέβη στα σχέδια, με αποτέλεσμα να το κάνει αγνώριστο. Κληροδοτήθηκε από την χήρα τού Συγγρού στο ελληνικό κράτος και σώζεται ακόμη στην διασταύρωση Βασιλίσσης Σοφίας και Ζαλοκώστα. Το 1976 ανακηρύχθηκε ως προστατευόμενο έργο τέχνης και ανήκει στο υπουργείο εξωτερικών, σύμφωνα με την επιθυμία τής κληροδοτούσης.

(**) Ο Σερπιέρι ίδρυσε την εταιρεία «Μεταλλεία Καμαρίζης» (η οποία μετονομάστηκε το 1875 σε «Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου«) και συνέχισε την δραστηριότητά του, την οποία αργότερα επέκτεινε στα μεταλλεία τής Σίφνου, της Σερίφου, της Αντιπάρου, της Εύβοιας, της Μήλου, της Κύθνου κλπ. Για τις ανάγκες της δουλειάς, ο Σερπιέρι έφτιαξε μέχρι και ατμόπλοιο. Και, βεβαίως, αξίζει να σημειώσουμε ότι το 1887 εξαγόρασε την Εταιρεία Φωταερίου, παίρνοντας από τον Δήμο Αθηναίων το δικαίωμα εκμετάλλευσης για 30 χρόνια. Προφανώς, το ελληνικό κράτος δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να συνεργαστεί με έναν πρώην εκβιαστή του.

(***) Για να δώσω ένα μέτρο σύγκρισης, σημειώνω ότι ο Συγγρός αγόρασε το οικόπεδο όπου έχτισε το μέγαρό του αντί 65.000 δραχμών, δηλαδή ποσό ίσο με καμμιά διακοσαριά μετοχές.

(****) Από τα πλέον καυστικά κείμενα ήταν οι λίβελλοι που «εξαπέλυσε» κατά του Συγγρού ο Εμμανουήλ Ροΐδης, ο οποίος είχε τοποθετήσει στις μετοχές τής ΕΕΜΛ όλη του την περιουσία.


Η εξαιρετική αφήγηση από το ιστολόγιο του Cogito ergo sum

laureotika

Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα... - Οι σαϊεντολόγοι θέλουν να τους πάρουν το παιδί! - How Katie Holmes split with Tom Cruise because she feared losing Suri

Πολλά έχουν ακουστεί για τον χωρισμό του Τομ Κρουζ και της Κέιτι Χολμς. Αυτή τη φορά, ο πατέρας του επικεφαλής της σαϊεντολογίας, Ρον Μισκάβιτς, σε συνέντευξή του σε βρετανικό κανάλι, εξηγεί το λόγο που το ζευγάρι χώρισε.

Όλη η αλήθεια για τη Σαϊεντολογία.
Η Real Estate 'θρησκευτική φυλακή' των εκβιασμών

How Katie Holmes split with Tom Cruise because she feared losing Suri

Όπως υποστηρίζει ο 80χρονος άντρας, αυτό που τάραξε τα «θεμέλια» του γάμου τους ήταν το γεγονός ότι εγκαταστάθηκαν στο σπίτι τους άτομα από το προσωπικό της σαϊεντολογίας, που είναι γνωστά ως «Sea Org». 

Η επίσημη αποστολή τους ήταν να συμβουλεύουν και να φροντίζουν, συνεχώς, τον ηθοποιό. Η Χολμς, όμως, φοβήθηκε ότι αυτά τα άτομα ήθελαν να ελέγχουν όλες τις κινήσεις της μικρής Σούρι. 

Επιπλέον, υποστηρίζει ότι το ζευγάρι είχε μεγάλες διαφορές για την ανατροφή της Σούρι και η μεγαλύτερη ήταν η ανατροφή της ως σαϊεντολόγου.

Ο Μισκάβιτς εξηγεί πως, όταν ένα μέλος εγκαταλείπει την σαϊεντολογία, είναι αναγκασμένος να αποκοπεί από όλα τα μέλη της οικογένειας του. Μάλιστα, παραδέχεται πως τα τρία από τα τέσσερα παιδιά του δεν του μιλούν από το 2012, όταν ο ίδιος αποχώρησε. Αντίθετα, ο μικρότερος γιος, ο οποίος αποχώρησε από το 2001, είναι ο μόνος που έχει επαφές.

pasmina

Θετική Καθοδήγηση, η πιο αποτελεσματική μέθοδος πειθαρχίας. - Πειθαρχία ΝΑΙ, Τιμωρία ΟΧΙ Power of Positive Parenting

Η πειθαρχία σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να ταυτίζεται με την τιμωρία. Πειθαρχία σημαίνει σωστή καθοδήγηση και κυρίως θετική συμπεριφορά. 

Στο best seller του Power of Positive Parenting: A Wonderful Way to Raise Children, ο διάσημος παιδαγωγός Glenn Latham μας δίνει 10 συμβουλές για να εφαρμόσουμε τη θετική καθοδήγηση, μια νέα και αποτελεσματική μέθοδος πειθαρχίας.

Power of Positive Parenting
Στα πλαίσια της διαπαιδαγώγησης η τιμωρία και η πειθαρχία είναι έννοιες που πολλές φορές συγχέονται. 

Στην πραγματικότητα όμως διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό. Η πειθαρχία έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα και αφορά στην καθοδήγηση του παιδιού και στην εκμάθηση ασφαλών συμπεριφορών και αυτοελέγχου. Αντίθετα, η τιμωρία είναι απλώς μια σκληρή πράξη που επιδιώκει να συμμορφώσει το παιδί και να το καταστήσει υπάκουο. 

Η πειθαρχία είναι μια θετική, προληπτική διαδικασία που βοηθάει το παιδί να ελέγχει τη συμπεριφορά του, ώστε να μπορεί από μόνο του να κάνει επιλογές και να παίρνει αποφάσεις. Όμως για να μπορέσουμε να θέσουμε τους δικούς μας κανόνες πειθαρχίας, αρχικά πρέπει να πλησιάσουμε το παιδί, να συνδεθούμε μαζί του, να το αγαπήσουμε και κυρίως να το κατανοήσουμε. 

Αυτοί είναι και οι κανόνες της θεωρίας του Positive Parenting, δηλαδή της Θετικής Καθοδήγησης!

1. Η θετική καθοδήγηση ξεκινά από τη στιγμή που θα δημιουργήσουμε μια στενή σχέση με το παιδί μας
Η πιο αποτελεσματική στρατηγική πειθαρχίας είναι να νιώθει το παιδί δεμένο μαζί μας, να αισθάνεται τρυφερότητα και αγάπη για εμάς, έτσι ώστε να θέλει από μόνο του να μας ευχαριστήσει.

2. Αξιολογήστε το κατά πόσο οι «στρατηγικές πειθαρχίας» δημιουργούν ρήγματα στη σχέση σας με το παιδί
Σκεφτείτε ότι στόχος σας είναι να το καθοδηγήσετε με αγάπη και όχι να το τιμωρήσετε. Η τιμωρία έχει καταστροφικές συνέπειες για τη μεταξύ σας σχέση ενώ θα τροφοδοτήσει την άσχημη συμπεριφορά από την πλευρά του παιδιού σας. Από την άλλη η θετική καθοδήγηση θέτει μεν όρια αλλά με τρόπο που δείχνει κατανόηση βοηθώντας έτσι το παιδί να βελτιώσει τη συμπεριφορά του και να μην παραμένει θυμωμένο μαζί σας.

3. Αν μια συμπεριφορά σας, σας αποξενώνει από το παιδί, διορθώστε την
Τα παιδιά συνήθως συμπεριφέρονται άσχημα όταν νιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους και όταν αισθάνονται ότι έχουν «απομακρυνθεί» από τους γονείς τους. Εστιάστε στα συναισθήματα που μπορεί να έχει το παιδί σας σε κάθε περίσταση και μιλήστε του για αυτά έχοντας ταυτόχρονα σωματική επαφή μαζί του. Για παράδειγμα, χαμηλώστε στο ύψος του, κοιτάξτε το στα μάτια και πείτε του «είσαι πολύ θυμωμένος αλλά δεν χρειάζεται να δαγκώνεις τους άλλους». Ή σηκώστε το ψηλά και πείτε του: «θα ήθελες να μπορούσες να παίξεις περισσότερο αλλά είναι ώρα για ύπνο».

4. Μην διστάσετε να θέσετε τα απαραίτητα όρια, αλλά κάντε το με καλοσύνη
Ναι, είναι πολύ δύσκολο για εμάς κάποιες φορές να επιβάλλουμε κανόνες και ταυτόχρονα να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια των παιδιών. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο! Θυμηθείτε πως όταν τα παιδιά αισθάνονται ότι οι άλλοι τα καταλαβαίνουν, είναι πιο εύκολο για αυτά να αποδεχτούν κάποιους κανόνες.

5. Αν τεθεί ζήτημα σωματικού κινδύνου, παρέμβετε άμεσα για να θέσετε όρια, δείχνοντας ταυτόχρονα κατανόηση
Για παράδειγμα, πείτε του: «Ο κανόνας είναι ότι δεν χτυπάμε, ακόμα και αν έχεις νευριάσει τόσο πολύ επειδή σε κοροϊδεύει. Ας καθίσουμε να το συζητήσουμε».

6. Η ανυπακοή είναι συνήθως αποτέλεσμα ενός προβλήματος στη μεταξύ σας σχέση
Αν το παιδί σας δεν αποδέχεται τους κανόνες που θέτετε σημαίνει πως η σχέση σας δεν είναι αρκετά δυνατή για να το καθοδηγήσετε. Αυτό μπορεί να συμβεί σε όλους κατά καιρούς. Τι να κάνετε; Σκεφτείτε με ποιον τρόπο θα ενδυναμώσετε τη σχέση σας. Αντιθέτως αν προκαλέσετε μια διαμάχη θα καταφέρετε να κάνετε πιο βαθιά τη ρήξη μεταξύ σας.

7. Αποφύγετε να το στέλνετε τιμωρία στο δωμάτιο του
Η τιμωρία στο δωμάτιο ή σε οποιοδήποτε χώρο απομόνωσης θυμίζει περισσότερο εξορία. Το παιδί μέσα από αυτό νιώθει απομονωμένο και ταπεινωμένο, συναισθήματα δηλαδή που περισσότερο διαβρώνουν παρά ενισχύουν τη σχέση μας με το παιδί.

8. Αποφύγετε την στρατηγική των επιπτώσεων
Η στρατηγική των επιπτώσεων μπορεί να δώσει λανθασμένα μαθήματα αν εσείς είστε αυτοί που δημιουργείτε τις επιπτώσεις και δεν έρχονται ως φυσικό επακόλουθο των πράξεων των παιδιών. Συχνά οι γονείς λένε στα παιδιά: 

«οι πράξεις σου θα έχουν τις επιπτώσεις τους». Για παράδειγμα: «Αν με αναγκάσεις να σταματήσω το αυτοκίνητο, αυτό θα έχει επιπτώσεις». Αυτή η απειλή στην ουσία αποτελεί μια σκληρή τιμωρία. Ναι, τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολλά για τις επιπτώσεις των πράξεων τους, αλλά θα πρέπει να το μάθουν από μόνα τους. Αν ξεχάσουν να πάρουν το φαγητό τους στο σχολείο, ναι θα πεινάσουν. Αλλά θα φταίνε μόνο εκείνα!

9. Αυτό που σκέφτεστε και νιώθετε είναι πιο σημαντικό από την όποια αντίδραση του παιδιού
Τα παιδιά συνήθως κάνουν αυτό που θέλουν οι γονείς αν οι τελευταίοι το ζητήσουν με αγάπη. Βρείτε τρόπους να είστε περισσότερο θετικοί από αρνητικοί, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται αναλόγως και τα παιδιά σας στη δική σας γενναιοδωρία. Για παράδειγμα αντί για όχι δε θα καθαρίσω το δωμάτιο σου, πείτε: «Ναι, ήρθε η ώρα να καθαρίσουμε το δωμάτιο, και ναι, θα σε βοηθήσω!». Το παιδί θα νιώσει αμέσως τη γενναιοδωρία σας και θα ανταποκριθεί θετικά σ’ αυτήν!

10. Μέσα από τον τρόπο που αντιμετωπίζετε το παιδί σας, θα μάθει και εκείνο να αντιμετωπίζει τον εαυτό του
Αν είστε σκληροί μαζί του θα αντιμετωπίζει και εκείνο με σκληρότητα τον εαυτό του. Αν το αντιμετωπίζετε με αγάπη και θέτετε ξεκάθαρα όρια τότε με τον ίδιο τρόπο θα θέτει και εκείνο όρια στον εαυτό του.

imommy