Ομογενείς μαθητές 5 ηπείρων και 9 χωρών έγραψαν και τραγούδησαν: "Χώρα Ελλάδα μας γλυκιά"

«Χώρα Ελλάδα μας γλυκιά»...
Αυτός είναι ο τίτλος του τραγουδιού τους στίχους του οποίου έγραψαν οι μαθητές 10 ελληνικών σχολείων, από 9 χώρες που βρίσκονται σε πέντε διαφορετικές Ηπείρους. 

Τα παιδιά της ελληνικής ομογένειας και ενός σχολείου στην Ελλάδα ένωσαν τις δυνάμεις, την αγάπη τους για την Ελλάδα αλλά και τις υπέροχες γλυκιές φωνές τους και τώρα μας στέλνουν το πιο μελωδικό μήνυμα από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

«Αυτό το τραγούδι περικλείει την αγάπη των μαθητών και όλων εμάς για την Ελλάδα μας. Είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας πολλών ανθρώπων και ειδικά μαθητών και μαθητριών....

Ως ιδέα και πρωτοβουλία, ξεκίνησε από το Ελληνικό Σχολείο του Βουκουρεστίου "Αθηνά" και τους μαθητές της Ε' και ΣΤ' τάξης του Δημοτικού και την δασκάλα τους, κ. Μπασίνα Βασιλική. 

Η πρώτη στροφή γράφτηκε από το Ελληνικό Σχολείο του Βουκουρεστίου "Αθηνά" και σε αυτό το ταξίδι, κάθε ένα από τα 11 Σχολεία που συμμετείχαν, έγραφε την δική του στροφή», διαβάζουμε στο σχόλιο που συνοδεύει το βίντεο με το τραγούδι στο YouTube.

Όπως θα διαπιστώσετε στη μουσική -που έγραψε ο Νίκος Ντόνας ο οποίος είναι υπεύθυνος και για την ενορχήστρωση- ξεχωρίζει ο ήχος του μπουζουκιού ενώ στους στίχους των μαθητών ξεχωρίζουν λέξεις βαθιά ριζωμένες στο ελληνικό λεξιλόγιο και τρόπο ζωής όπως κέφι και φιλότιμο αλλά και αναφορές στις φυσικές ομορφιές της χώρας, στον ελληνικό πολιτισμό, τη φιλοσοφία κα.

Πέρα όμως από την εξύμνηση της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικούς κάλλους δεν ξεχνούν να στείλουν και το δικό τους μήνυμα – αίτημα με στίχους όπως: «ψάλλουμε με μια φωνή για Ελλάδα δυνατή»,«μη λυγίσεις τιμημένη» ενώ το τραγούδι «κλείνει» με τον στίχο «τραγουδάμε δυνατά ζήτω η Ελλάδα μας παιδιά».

Στις φωτογραφίες δε που πλαισιώνουν το βίντεο ξεχωρίζουν τα χρώματα της γαλανόλευκης και τα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών από εκδηλώσεις για εθνικές επετείους ή εν ώρα μαθήματος.

Στην υπέροχη, μελωδική και συγκινητική αυτή προσπάθεια μετείχαν τα εξής σχολεία: 

Ελληνικό Σχολείο «Αθηνά» Βουκουρέστι - Ρουμανία, 

Αρχιμήδειος Ακαδημία Μαϊάμι -ΗΠΑ, 

Δημοτικό Σχολείο Βελβεντουύ Κοζάνης, 

Ελληνικό Σχολείο Βαλένσια -Βενεζουέλα, 

Ελληνική Σχολή Ζήνων Αυστραλία, 

Τοσιτσαίο-Πρατσίκειο ΔΣ Ελληνική Κοινότητας Αλεξάνδρειας-Αιγύπτου, 

Σχολείο Oakleigh Grammar Μελβούρνης, 

Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας Ντόχα-Κατάρ, 

Σχολείο Παιδεία, Ελληνική Κοινότητα Τορόντο – Καναδά, Νηπιαγωγείο Σαχέτι- Νότια Αφρική.

The Huffington Post

Τα προστατεύουμε τα παιδιά μας, δεν τα «πνίγουμε»

Η υπερπροστασία μειώνει τις ικανότητες του παιδιού

Αυτό το είδος ανατροφής περιορίζει πολύ τα παιδιά, τα καταπιέζει, δεν τα αφήνει ν’ αναπνεύσουν. 

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς δεν αντιλαμβάνονται την ανατροφή των παιδιών σαν στήριξη και συμπαράσταση στο παιδί, σαν ένα ισορροπημένο συνδυασμό εγγύτητας και απόστασης. Θεωρούν πως πρέπει να αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στην ανατροφή του παιδιού, να του παρέχουν αδιάκοπα τη βοήθειά τους.

Τα παιδιά που είναι πάντοτε προστατευμένα δεν μαθαίνουν να αξιολογούν σωστά τις ικανότητές τους. 

Έτσι αισθάνονται ανασφάλεια, φοβούνται να ξεπεράσουν τα όρια και να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα. 

Τα υπερπροστατευμένα παιδιά παραιτούνται εύκολα, δεν αντέχουν τις απογοητεύσεις, αντιδρούν με κλάματα και γκρίνια, και στην παραμικρή δυσκολία καταφεύγουν στους γονείς, οι οποίοι, αντί να τους προσφέρουν απλώς στοργή και παρηγοριά, αρχίζουν να τα κανακεύουν ή προσπαθούν να τα κάνουν να ξεχάσουν την απογοήτευσή τους: 

«Έλα δω. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, θησαυρέ μου!»

«Αχ, τι σου έκαναν πάλι μικρό μου!»

«Έλα, αγάπη μου, θα σου δείξω εγώ πώς γίνεται!»

Η υπερπροστατευτική ανατροφή δεν αφήνει τα παιδιά να μεγαλώσουν, τα κρατά νοητικά και συναισθηματικά εξαρτημένα από τους ενήλικες του κοντινού τους περιβάλλοντος. Οι υπερπροστατευτικοί γονείς συγχέουν την ανάγκη του παιδιού για σχέση και συναισθηματικό δέσιμο με την προσκόλληση, τη συμβιωτική ενότητα, την αμοιβαία εξάρτηση.

Αυτό που συνδέει τους υπερπροστατευτικούς γονείς με τα παιδιά τους είναι η διαρκής ανησυχία. 

Οι γονείς ανησυχούν: «Από το πρωί ως το βράδυ το μόνο που σκέφτομαι είναι: Μακάρι να πάνε όλα καλά για τα παιδιά μου! — Μόνο όταν τα παιδιά μου είναι καλά είμαι κι εγώ καλά!». Έτσι αρχίζουν ν’ ανησυχούν και τα παιδιά: «Θέλω να είναι καλά οι γονείς μου. Δεν θέλω να στενοχωριούνται!». Το αποτέλεσμα είναι μια υπερβολικά προσαρμοστική συμπεριφορά των παιδιών.

Έτσι όμως δεν χτίζεται η πρωταρχική εμπιστοσύνη, δεν δημιουργούνται σταθεροί δεσμοί — οπότε το παιδί δεν καταφέρνει να βιώσει με θετικό τρόπο την αμφισβήτηση των κανόνων και των ορίων. 

Γίνεται διατακτικό κι εξαρτημένο. Αποφεύγει τις προκλήσεις, φοβάται να εξερευνήσει το καινούργιο και το άγνωστο που ίσως να κρύβουν κινδύνους. Βλέπουμε όμως ότι τα υπερπροστατευμένα παιδιά είναι εκείνα που απειλούνται περισσότερο από κινδύνους, γιατί όταν ξαφνικά βρεθούν σε μια επικίνδυνη κατάσταση και πρέπει να βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις, δεν γνωρίζουν πώς να προστατευτούν.

Όλα τα παιδιά έχουν καταρχήν την επιθυμία να κατακτήσουν καινούργια πράγματα. Θέλουν βοήθεια, θέλουν συνεργασία, θέλουν να αισθάνονται ότι ανήκουν στην οικογένεια αποδεικνύοντας τις ικανότητές τους μέσα από την ενεργητική τους συμμετοχή στις οικογενειακές δραστηριότητες.

Όταν όμως τα περιορίζουμε συστηματικά, τα πατρονάρουμε και τους φερόμαστε σαν να μην είναι ικανά για τίποτα, τότε αυτή τους η επιθυμία να τα καταφέρουν ατονεί, διστάζουν να προχωρήσουν, αρχίζουν να φοβούνται την αποτυχία.

mothersaffair