Υπάρχουν περίοδοι στην ζωή μας που βιώνουμε αισθήματα μοναξιάς, ακόμη και όταν είμαστε με παρέα, σε κάποιο καφέ και γενικά όταν η κοινωνική μας ζωή βρίσκεται σε άνθηση. Τι συμβαίνει άραγε;
Το πρώτο που χρειάζεται να κοιτάξουμε είναι η παρέα που επιλέγουμε.
Πως γίνεται να είμαστε περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους που επιθυμούμε και ταυτόχρονα να αισθανόμαστε μια απέραντη μοναξιά;
Τα συμπτώματα που μας κάνουν να ανησυχούμε είναι συνήθως αρκετά κραυγαλέα και διατηρούνται για αρκετό χρονικό διάστημα.
Τα συμπτώματα που μας κάνουν να ανησυχούμε είναι συνήθως αρκετά κραυγαλέα και διατηρούνται για αρκετό χρονικό διάστημα.
Έτσι, για παράδειγμα νοιώθουμε απόλυτη απομόνωση την ώρα που βρισκόμαστε σε μια παρέα.
Άλλες φορές πάλι «πιάνουμε» τον εαυτό μας να μπλοκάρει οποιαδήποτε ηχητική αλληλεπίδραση (δηλαδή κουβέντες και συζητήσεις) γίνεται στην παρέα, ακόμη και αν απευθύνεται προς εμάς, και να σκεφτόμαστε «τι κάνω εγώ τώρα εδώ;», «μήπως καλύτερα να πάω σπίτι, δεν με τραβάει τίποτα εδώ πέρα», «μα τι λες; δεν ακούω λέξη».
Τί μας φταίει λοιπόν και σκεφτόμαστε και νοιώθουμε κατά αυτόν τον τρόπο;
Τί μας φταίει λοιπόν και σκεφτόμαστε και νοιώθουμε κατά αυτόν τον τρόπο;
Το πρώτο που χρειάζεται να κοιτάξουμε είναι η παρέα που επιλέγουμε.
Αν για παράδειγμα δεν μας καλύπτει πλέον η συντροφιά των ατόμων που μέχρι χθες ήταν η καλύτερη επιλογή μας για παρέα και συζητήσεις.
Ίσως εμείς ή αυτοί βρισκόμαστε σε άλλο επίπεδο, τα ενδιαφέροντα και τα θέλω μας έχουν γίνει πολύ διαφορετικά, οι κοινωνικές μας ανάγκες είναι πλέον διαφοροποιημένες από αυτές των ατόμων που μέχρι χθες αποκαλούσαμε παρέα μας.
Μια δοκιμή με διαφορετικές παρέες και άτομα διαφορετικής κουλτούρας και νοοτροπίας θα μας έδινε την απάντηση σε αυτήν την αναζήτηση.
Εκτός όμως από τις εξωτερικές μεταβολές, καλό είναι να στραφούμε και στον εσωτερικό μας κόσμο.
Εκτός όμως από τις εξωτερικές μεταβολές, καλό είναι να στραφούμε και στον εσωτερικό μας κόσμο.
Τί είναι αυτό που μας εμποδίζει να βιώσουμε την συντροφικότητα στην παρέα, να νοιώσουμε μέρος του συνόλου;
Αν μας ταλαιπωρεί κάποιο προσωπικό μας πρόβλημα, είναι πολύ λογικό να είμαστε απορροφημένοι σε αυτό και τις ανησυχίες μας. Αν το συγκεκριμένο ζήτημα απορροφά την προσοχή μας το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, είναι απόλυτα λογικό να βυθιζόμαστε σε μοναχικές σκέψεις ακόμη και όταν βρισκόμαστε με την παρέα μας.
Επομένως, και οι τάσεις απομόνωσης, ακόμη και στην περίπτωση που γύρω μας υπάρχουν πολλοί και αγαπημένοι άνθρωποι, είναι αναπόφευκτες.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και μια τρίτη κατηγορία, ένα συνδυασμό των δύο παραπάνω.
Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και μια τρίτη κατηγορία, ένα συνδυασμό των δύο παραπάνω.
Ίσως ένας χαρακτηρισμός «νοιώθεις ότι δεν χωράς πουθενά» θα μπορούσε να την περιγράψει. Με την συγκεκριμένη φράση περιγράφεται μια κατάσταση του ατόμου όπου τα συναισθήματα αποξένωσης και απομόνωσης που νοιώθει ξεκινούν από κάποιες προσωπικές δυσκολίες που μπορεί να βιώνει την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και αισθάνεται εγκλωβισμένο σε αυτές, και ταυτόχρονα έχει το αίσθημα πως οι παρέες με τις οποίες συναναστρέφεται δεν τον γεμίζουν και πολύ περισσότερο δεν τον βοηθούν να απεγκλωβιστεί από το τέλμα στο οποίο έχει επέλθει.
~ Κωνσταντινίδης Χρήστος
xronos.gr
antikleidi
~ Κωνσταντινίδης Χρήστος
xronos.gr
antikleidi
