Μανούλες, υπάρχουν «απαραίτητα» πράγματα που ΔΕΝ τα χρειάζεστε!

Όλοι λένε πως χρειάζεστε πολλά πράγματα τώρα που γίνατε μαμά.

Η αλήθεια είναι πως χρειάζεστε κάποια πράγματα αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα που όλοι θα σας πουν να αγοράσετε και τελικά δεν χρειάζεστε.

Μανούλες ήρθε η ώρα να κάνετε οικονομία και να ξοδέψετε τα χρήματά σας αλλού και όχι σε ό,τι δεν χρειάζεστε.

δεν χρειάζεστε….

Αλλαξιέρα.
Μπορεί να φαίνεται πολύ όμορφη με τα ραφάκια της και με τα ροδάκια αλλά η αλήθεια είναι πως πιάνει χώρο και δεν μεταφέρετε εύκολα. Επίσης θα αλλάξετε το μωρό σας σε πολλά άλλα μέρη και αυτό δεν θα είναι η αλλαξιέρα αλλά το κοντινότερο σημείο!

Τσάντα για πάνες.
Οποιαδήποτε τσάντα μπορεί να χωρέσει πάνες και όχι μια συγκεκριμένη. Εξάλλου όταν βγαίνετε έξω θα πάρετε πολλά άλλα πράγματα μαζί σας και όχι μόνο πάνες.

Καινούρια μωρουδιακά ρούχα.
Ναι είναι όμορφα τα μωρουδιακά αλλά μην υποτιμάτε τα ρούχα που θα σας δώσουν φίλοι και συγγενείς. 

Τα μωρά μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που σε λίγο δεν θα τους χωράνε τα ρουχάκια και θα πρέπει να πάρετε άλλα.

Συσκευή λευκού θορύβου.
Η αλήθεια είναι ότι βοηθάει τα μωρά να κοιμηθούν με λευκό θόρυβο αλλά μπορείτε να βρείτε ειδικούς ήχους στο ίντερνετ και να τους βάλετε από το κινητό σας. Τόσο απλό!

Διακοσμητικά μαξιλάρια κούνιας.
Το έχουμε πει πολλές φορές ότι δεν προσφέρουν τίποτα στο μωρό και δεν βοηθάνε στην ασφάλεια του μωρού. Απλά είναι όμορφα στην όψη. Άρα γιατί να αγοράσετε;

Τώρα που ξέρετε, μπορείτε να ξοδέψετε τα χρήματα σας αλλού!

babyradio - Γκαλίτσιου Μαριάννα

Βρωμόγεροι ασελγούσαν σε κοριτσάκια

1. 79χρονος ασέλγησε σε 9χρονο κοριτσάκι

Συνελήφθη 79χρονος, σε περιοχή της δυτικής Αττικής, συγκεκριμένα στη Μάνδρα, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ανηλίκων της Ασφάλειας Αττικής, κατηγορούμενος για αποπλάνηση παιδιού. 

Από την αστυνομική έρευνα διαπιστώθηκε ότι ο κατηγορούμενος, το περασμένο Σάββατο, ασέλγησε σε βάρος του παιδιού, στην εξοχική κατοικία του.

Το κοριτσάκι είχε πάει στο εξοχικό με τον ενήλικα αδελφό της, ο οποίος είχε συμφωνήσει με τον 79χρονο να κάνει εργασίες στην κατοικία του.

Ο συλληφθείς οδηγήθηκε στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, ο οποίος τον παρέπεμψε σε τακτικό ανακριτή.

amarysia

2. 75χρονος Συνταξιούχος αστυνομικός κατηγορείται για ασέλγεια σε ανήλικα κορίτσια

Συντάκτης: Γιώργος Δελιχάς

Για αποπλάνηση και ασέλγεια σε βάρος δύο ανήλικων κοριτσιών, ηλικίας 9 και 11 ετών, κατηγορείται ένας 75χρονος συνταξιούχος αστυνομικός σε ορεινό χωριό στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Τυμφρηστού της δυτικής Φθιώτιδας.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο 75χρονος φέρεται να εκμεταλλεύτηκε τη γειτνίαση με την οικογένεια των δύο ανήλικων κοριτσιών στο χωριό και τις φιλικές σχέσεις που είχε μαζί τους.

Τα δύο ανήλικα κοριτσάκια βρίσκονταν αρκετές φορές στο σπίτι του ηλικιωμένου όπου, σύμφωνα με τα όσα καταγγέλθηκαν στην αστυνομία και περιλαμβάνονται στη σχετική δικογραφία, ο 75χρονος τα ανάγκαζε να προχωρούν σε ασελγείς πράξεις, χωρίς ωστόσο να προκύπτει βιασμός.

Μάλιστα, αντιμέτωπη με κατηγορίες βρίσκεται και η σύζυγος του ηλικιωμένου, η οποία φέρεται να γνώριζε τι ακριβώς συμβαίνει στο σπίτι.

Παράλληλα προβληματισμός υπάρχει για τη στάση των δύο γονιών -ο πατέρας είναι ιερωμένος- καθώς πληροφορίες υπογραμμίζουν ότι τα δύο ανήλικα κοριτσάκια τους είχαν ενημερώσει για τα όσα τους ανάγκαζε να κάνουν ο 75χρονος συνταξιούχος αστυνομικός, χωρίς ωστόσο αυτοί να τα πιστέψουν.

Τελικά η παρέμβαση των εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών έγινε έπειτα από καταγγελία συγγενικών προσώπων και κατοίκων του χωριού που αντιλήφθηκαν τι ακριβώς συμβαίνει, ενώ τα δύο κοριτσάκια μεταφέρθηκαν αρχικά, συνοδεία κοινωνικού λειτουργού, στο Νοσοκομείο Παίδων όπου εξετάστηκαν από γιατρούς και παιδοψυχολόγο και πλέον φιλοξενούνται στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Από την πλευρά τους, πάντως, ο 75χρονος και η σύζυγός του, που παραπέμφθηκαν σε τακτική δικάσιμο, αρνούνται τις κατηγορίες που τους αποδίδονται και κάνουν λόγο για πλεκτάνη που στήθηκε σε βάρος τους από μερίδα συγχωριανών και ανθρώπων που επιθυμούν να τους συκοφαντήσουν και να τους μειώσουν κοινωνικά.

efsyn

H υπέροχη δασκάλα Μαθηματικών που σώζει ζωές παιδιών!

τα γενέθλια της δασκάλας - Norman Rockwell 1956

This Brilliant Math Teacher Has a Formula to Save Kids’ Lives

...................
Κάθε Παρασκευή απόγευμα, η δασκάλα του Τσέις ζητά από τους μαθητές της να βγάλουν ένα κομμάτι χαρτί και να γράψουν τα ονόματα τεσσάρων παιδιών με τα οποία θα ήθελαν να κάτσουν μαζί την επόμενη εβδομάδα. 

Τα παιδιά ξέρουν ότι αυτές τους οι επιθυμίες μπορεί να πραγματοποιηθούν μπορεί όμως και όχι. Ζητάει επίσης από τα παιδιά να ονομάσουν έναν μαθητή που πιστεύουν ότι ήταν εξαιρετικός «πολίτης» της τάξης. Οι ψήφοι τους παραδίδονται σε αυτήν κατ’ ιδίαν.

Και κάθε Παρασκευή απόγευμα, αφού οι μαθητές πάνε σπίτι, η δασκάλα του Τσέις βγάζει αυτά τα χαρτιά, τα τοποθετεί μπροστά της και τα μελετά. Ψάχνει για μοτίβα.

Ποιον δεν θέλει κανείς να έχει διπλανό;Ποιος δεν ξέρει καν ποιον να ζητήσει για διπλανό;Ποιος περνάει απαρατήρητος και δεν προτείνεται ποτέ;Ποιος είχε ένα εκατομμύριο φίλους την προηγούμενη βδομάδα και κανέναν αυτή τη βδομάδα;

Βλέπετε, η δασκάλα του Τσέις δεν ψάχνει καινούργιο διάγραμμα θέσεων ή «εξαιρετικούς πολίτες»

 

Η δασκάλα του Τσέις ψάχνει για μοναχικά παιδιά. Ψάχνει για παιδιά που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με άλλα παιδιά. Εντοπίζει τα μικρά εκείνα που περνούν απαρατήρητα στην κοινωνική ζωή της τάξης. Ανακαλύπτει ποιων τα προτερήματα περνούν απαρατήρητα από τους συμμαθητές τους. Και εντοπίζει -αμέσως- ποιος διαπράττει και ποιος υφίσταται τη σχολική βία (bullying).

Ως δασκάλα, γονιός και άνθρωπος που αγαπάει όλα τα παιδιά – θεωρώ ότι αυτό είναι η πιοέξυπνη στρατηγική Νίντζα της αγάπης που έχω δει ποτέ μου. 

Είναι σαν να παίρνεις την ακτινογραφία της τάξης και να κοιτάς κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και μέσα στις καρδιές των παιδιών. Είναι σαν να βγάζεις χρυσό απ’ το χρυσορυχείο-ο χρυσός είναι αυτά τα μικρά που χρειάζονται λίγη βοήθεια – που χρειάζονται τους ενήλικες να επέμβουν και να τα ΔΙΔΑΞΟΥΝ πώς να κάνουν φίλους, πώς να ζητήσουν από τους άλλους να παίξουν, πώς να συμμετέχουν σε μία ομάδα και πώς να μοιραστούν τα χαρίσματα τους με τους άλλους. 

Και αυτό αποθαρρύνει τη σχολική βία( bullying) γιατί ο κάθε δάσκαλος γνωρίζει πως το bullying συμβαίνει όταν δεν κοιτάει -και τα παιδιά που το υφίστανται φοβούνται να το μαρτυρήσουν. Μα, όπως είπε -η αλήθεια αποκαλύπτεται σε αυτά τα προσωπικά μικρά χαρτιά.

Ενώ η δασκάλα του Τσεις εξηγούσε αυτή την απλή, πανέξυπνη ιδέα -την κοιτούσα με ορθάνοιχτο το στόμα. «Πόσο καιρό χρησιμοποιείς το σύστημα αυτό;» ρώτησα.

Από τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν, είπε. Κάθε Παρασκευή μετά το Κολουμπάιν.

Θεέ και Κύριε.

Αυτή η υπέροχη γυναίκα παρακολούθησε τι έγινε στο Κολουμπάιν γνωρίζοντας πως ΟΛΗ Η ΒΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Όλη η εξωτερική βία ξεκινά ως εσωτερική μοναξιά.Παρακολουθούσε την τραγωδία αυτή ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως τα παιδιά που δεν τα προσέχει κανείς κάποια στιγμή θα κάνουν οτιδήποτε μόνο και μόνο για να τα προσέξουν.

Κι έτσι αποφάσισε να αρχίσει να πολεμάει την βία από νωρίς και συχνά, και με τον κόσμο που είναι κοντά της. Αυτό που κάνει η δασκάλα του Τσέις όταν κάθεται στην άδεια αίθουσα και μελετά αυτές τις λίστες που είναι γραμμένες από τρεμάμενα 11χρονα χέρια είναι να ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ. Είμαι πεπεισμένη γι’ αυτό. Σώζει ζωές.

Κι αυτό που έμαθε αυτή η μαθηματικός χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα είναι κάτι που ήδη γνώριζε: πως τα πάντα -ακόμα κι η αγάπη και η αίσθηση του να ανήκεις κάπου-έχουν ένα μοτίβο. Και βρίσκει αυτά τα μοτίβα μέσα από αυτές τις λίστες -σπάει τους κώδικες της προβληματικής επικοινωνίας. Και δίνει στα μοναχικά παιδιά την βοήθεια που χρειάζονται. Γι’ αυτήν, είναι μαθηματικά. Είναι ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ.

Όλα είναι αγάπη, ακόμα και τα μαθηματικά. Εκπληκτικό.

Η δασκάλα του Τσέις παίρνει σύνταξη φέτος -μετά από δεκαετίες που έσωζε ζωές. Τι ωραίος τρόπος να περάσεις την ζωή σου: ψάχνοντας μοτίβα αγάπης και μοναξιάς, να παρεμβαίνεις κάθε μέρα -και να αλλάζεις την τροχιά του κόσμου μας.

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ. Είστε οι πρώτοι που δέχεστε τα πυρά, η πρώτη γραμμή, οι ανιχνευτές προβληματικής επικοινωνίας και η μεγαλύτερη και μοναδική ελπίδα που έχουμε για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό που κάνετε στις τάξεις όταν κανείς δεν παρακολουθεί – είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας.

Δάσκαλοι -δασκάλες- έχετε ένα εκατομμύριο γονείς πίσω σας που ψιθυρίζουν όλοι μαζί: «Δεν μας νοιάζουν τα τυποποιημένα τεστ. Μας νοιάζει που μαθαίνετε στα παιδιά μας να είναι Γενναία και Ευγενικά. Και σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε που σώζετε ζωές».

Με Αγάπη - Όλοι Εμείς

*****************
Πηγή: Glennon Melton, «This Brilliant Math Teacher Has a Formula to Save Kids’ Lives»
Μετάφραση: Signora Alba
Το είδαμε: newagemama
antikleidi

«Παιδί 10 ετών έζησα τη θηριωδία» Attilas 1974: The Turkish Invasion

Οι τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει αυτός ο άνθρωπος, δεν μπορούν να συγκριθούν με κανενός άλλου. Τα εφηβικά του χρόνια ήταν γεμάτα από εφιάλτες που βασάνιζαν κάθε στιγμή τη ζωή και τα όνειρα του. 

Όλα εκείνα τα νεκρά σώματα, το αίμα και ο πόνος, του ρήμαξαν τη ψυχή και το μυαλό. Του στέρησαν τα πάντα και του έμαθαν τι θα πει, θλίψη, απόγνωση και απελπισία. Θαμμένες μνήμες που όσα χρόνια και αν περάσουν, κάθε φορά που τις αγγίζει θα πονάνε. 

Ένα 10χρονο αγόρι με τις μεγαλύτερες πληγές στη ψυχή και στο σώμα…
«Θέλανε να μας σκοτώσουν για να μη μιλήσουμε για όσα είδαμε»
Σήμερα αποτελεί πρότυπο για όλους μας. Το μεγαλείο της ψυχής, η ευγένεια και η καλοσύνη αυτού του ανθρώπου, δεν περιγράφονται. Ένας πιλότος, που αν ποτέ η ζωή του γινόταν σενάριο για κινηματογραφική ταινία, σίγουρα κανείς δεν θα άντεχε να τη δει, θα πονούσε και θα δάκρυζε όσο ποτέ άλλοτε.

Μια 12χρονη μαθήτρια που έτυχε να ακούσει την ιστορία αυτού του άντρα, έγραψε στο τετράδιο της: «Αυτός ο άνθρωπος έχει λουλούδια στην καρδιά του. Σου δίνει πνοή και προοπτική σε κόσμους παραμυθένιους, αυτούς τους κόσμους που είναι γεμάτοι με καλοσύνη. Το μίσος του έχει θαφτεί πολύ βαθιά και γι΄αυτό έχει χαθεί. Δεν γνώρισα πολλούς τέτοιους ανθρώπους, εύχομαι μεγαλώνοντας να γνωρίσω…

Η ιστορία του Πέτρου Σουππουρή…
Ο 10χρονος Πέτρος ζούσε με την οικογένεια του στο Παλαίκυθρο (χωριό κοντά στη Λευκωσία, στην περιοχή που σήμερα είναι το αεροδρόμιο της Τύμπου). Η οικογένεια Σουππουρή είχε πέντε παιδιά, τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι.

Λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο νησί εκείνες τις μέρες, φιλοξενούσαν στο σπίτι τους και την οικογένεια Λιασή.
Στις 17 Αυγούστου το 1974…

Τουρκοκύπριοι σκότωσαν μπροστά στα μάτια του 10χρονου Πέτρου, τους γονείς και τα τρία του αδέλφια.

Ο 8χρονος αδελφός του, ο Κώστας, όταν άκουσε τους πυροβολισμούς, γλίστρησε από την πίσω πόρτα και έτρεξε στο σπίτι της γιαγιάς του.

Ο Πέτρος ήταν μάρτυρας όλων όσων ακολούθησαν…
Η αυλή που μερικές μέρες πριν έπαιζε ανέμελα με τα αδέλφια του, ήταν γεμάτη από νεκρά σώματα. Πριν προλάβει καλά καλά να καταλάβει τι συνέβαινε, δέχθηκε μια ριπή που τον έριξε στο έδαφος δίπλα στον αδελφό του τον Γιάννη. Ο Πέτρος σε παλαιότερη συνέντευξή του αναφέρει: «Όταν μας πυροβόλησαν, εγώ και ο Γιάννης πέσαμε ο ένας δίπλα στον άλλον. Εγώ είχα τραυματιστεί, το ίδιο και ο Γιάννης που είχε ένα τραύμα από σφαίρα στο μάτι. Δεν θυμάμαι να κουνιόταν».

Ο Πέτρος έμεινε για ώρα αιμόφυρτος και τραυματισμένος σε τρία σημεία από τις σφαίρες. Δίπλα του νεκροί, ο πατέρας του Ανδρέας και η μητέρα του Αρετή, 40 και 39 ετών. Δίπλα τα τρία του αδέλφια, ο Γιάννης 9 ετών, ο Δημήτρης 7 ετών, και η 3χρονη Ιουλία. Στο ίδιο σημείο ήταν επίσης νεκρά και τα μέλη της οικογένειας Λιασή με το 12μηνο βρέφος τους.

Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν Τούρκοι στρατιώτες που περιέθαλψαν τους τραυματίες και έθαψαν τους νεκρούς σε ομαδικό τάφο. Ο Πέτρος δεν ήξερε τι έγινε ο Κώστας. Τα δύο αδέλφια που γλύτωσαν, συναντήθηκαν λίγες μέρες αργότερα, αλλά ο κίνδυνος για τη ζωή τους δεν είχε απομακρυνθεί. «Θέλανε να μας σκοτώσουν για να μη μιλήσουμε για όσα είδαμε», είπε σε μια συνέντευξη ο Πέτρος. «Στο χωριό Βώνη, όπου μας είχαν μαζέψει, κάθε μέρα δολοφονούσαν Ελληνοκύπριους και βρίσκαμε τα πτώματα την επόμενη ημέρα σε διάφορα σημεία», έπειτα συνεχίζει: «Με την παρέμβαση του Γλαύκου Κληρίδη και του Ραούφ Ντενκτάς μάς παρέδωσαν στον Ερυθρό Σταυρό και μεταφερθήκαμε στις ελεύθερες περιοχές τον Σεπτέμβριο του 1974».

Μεγάλωσαν κοντά στους θείους τους και μπόρεσαν να σπουδάσουν με την οικονομική βοήθεια του Ιδρύματος Μποδοσάκη, με το οποίο τους έφεραν σε επαφή οι δημοσιογράφοι Γιάννης Μαρίνος και Ουρανία Λαμψίδου. Ο Κώστας έγινε αστυνομικός και ο Πέτρος πιλότος. Τα δυο αδέλφια μένουν με τις οικογένειά τους στη Λευκωσία.

Όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα το 2003…
Ο Πέτρος βρήκε τη δύναμη και πήγε στο Παλαίκυθρο, στο σπίτι και στην αυλή του. Πόση δύναμη χρειάστηκε άραγε για να τα καταφέρει; Μπορεί κάποιος να φανταστεί πως ένιωσε εκείνη τι στιγμή αυτός ο άνθρωπος;

Ο κύριος Πέτρος Σαππουρής αναφέρει στο ant1iwo με περισσότερες λεπτομέρειες την ιστορία του:
«Αύγουστος του 1974…
Μπήκαν στο σπίτι μας νεαροί Τουρκοκύπριοι κρατώντας όπλα. Αρχικά, έβγαλαν τους ενήλικες από το σπίτι και τους οδήγησαν στην αυλή του σπιτιού μας. Μεταξύ αυτών, τον πατέρα μου και την μητέρα μου. Εντωμεταξύ, ένας από αυτούς, δεν κρατούσε όπλο αλλά μια μεγάλη σωλήνα αλουμινίου που κτυπούσε με δύναμη τον πατέρα μου στην πλάτη. Όταν βρέθηκε (με την ταυτοποίηση λειψάνων) διαπιστώθηκε ότι είχε σπασμένη σπονδυλική στήλη και ο λόγος ήταν τα χτυπήματα από τη σωλήνα.

Τον κτυπούσε με τόση δύναμη, που έπεφτε στο χώμα σπαράζοντας από τον πόνο. Θυμάμαι που προσπαθούσε να σηκωθεί στα πόδια του και κάθε φορά κοιτούσε τους δολοφόνους του με πόνο στα μάτια. Παράλληλα, γύριζε το κεφάλι του και προς το μέρος μας, μάς κοιτούσε και δεν έλεγε τίποτα. Τον κτυπούσουν ξανά και ξανά…

Η μητέρα μου κατάφερε να τρέξει και να φέρει από τη φάρμα ένα κουβά γάλακτος, στον οποίο έκρυβε τα χρυσαφικά της κατά τη διάρκεια της εισβολής. Τα έδωσε στους Τουρκοκύπριους εκλιπαρώντας τους να σταματήσουν και να φύγουν. Εκείνοι όμως συνέχισαν ....

............
η συνέχεια εδώ: ant1iwo