 |
| «δεν ξέρεις τι χάνεις αν κοιμάσαι με θέα το ταβάνι και όχι τον ουρανό, η ουσία είναι να διώξεις το ταβάνι»! |
Σίγουρα, όσοι περάσατε το καλοκαίρι από την πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου, είδατε το παιδί αυτό με τα σγουρά μαλλιά που κοιμόταν στην αιώρα, διάβαζε στην αιώρα και καμιά φορά έπινε την μπύρα του στην αιώρα.
Παράξενο μέσα στη κόλαση της ζέστης, εκείνος πάντα πράος να μελετάει εκεί στην αιώρα και συχνά να πέφτουν πάνω του τα βλέμματα των περαστικών, πότε για να τον κριτικάρουν και πότε για να τον θαυμάσουν.Μέχρι και οι καθηγητές της σχολής του σταμάτησαν αρκετές φορές για να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες με το παιδί στην αιώρα.
Δεν θα σας πω το όνομα του γιατί θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε φοιτητής που αγαπά τη σχολή του και τη μάθηση και παλεύει ακόμα κι όταν οι συνθήκες αλλάζουν.
Αν τον πλησίασες και τον κέρασες ένα τσιγάρο σίγουρα είδες στα μάτια του το όραμα για να χτίσει τον δικό του κόσμο όπως εκείνος ονειρεύεται κι αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που κοιμόταν 90 νύχτες σε μια αιώρα και το παράξενο είναι πως το απολάμβανε γιατί όπως μου είπε ο ίδιος «δεν ξέρεις τι χάνεις αν κοιμάσαι με θέα το ταβάνι και όχι τον ουρανό, η ουσία είναι να διώξεις το ταβάνι»!Από εκείνη τη νύχτα τον τοποθέτησα στους πιο σημαντικούς ανθρώπους που έτυχε να γνωρίσω γιατί μέσα σε μια νύχτα έμαθα πως είναι να παλεύεις για ένα όνειρο όταν είσαι μόνος.
Δεν θα πω πως έφτασε να κοιμάται στην αιώρα γιατί ο ίδιος έμαθε να παλεύει και όχι να ζητιανεύει. Θα πω μονάχα πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν δεσμεύονται με χρήματα και παροχές, δεν πουλάνε τα πιστεύω και την αξιοπρέπειά τους για να μην χάσουν τη βολή τους, κι αυτό το παιδί στην αιώρα έκανε ακριβώς αυτό. Αποφάσισε να κοιμάται στην αιώρα και όχι στο μαλακό κρεβάτι του!Όταν έφτασε ο χειμώνας και τα μάζεψε για ένα μικρό σπίτι σε μια όμορφη γειτονιά της Αθήνας κάναμε μια βόλτα εκείνη τη νύχτα.
Περπατήσαμε όλους τους κεντρικούς δρόμους και μου έδειξε ένα σωρό ανθρώπους μέσα σε κτίρια έτοιμα να πέσουν, πάνω σε παγκάκια, σε πάρκα και μου είπε πως τη νύχτα όταν όλοι κοιμούνται υπάρχουν κι αυτοί που δίνουν μάχη με την επιβίωσή τους.
Είχα καιρό να τον δω, τον πέτυχα πριν λίγες μέρες σε μια καφετέρια, το ίδιο βλέμμα με εκείνη τη πρώτη νύχτα που τον συνάντησα μου χαμογέλασε και μου είπε «τρία έμειναν ακόμα.» Ίσως την επόμενη φορά που τον δω να φοράει ένα ακριβό κουστούμι, γιατί οι σπουδές που κάνει είναι μεγάλες, όμως πιο μεγάλος είναι ο ίδιος γιατί παλεύει και δεν στέκεται στάσιμος…Δεν υπάρχει ταβάνι πάνω από το δικό του κεφάλι και αυτή είναι η διαφορά!
enfo.gr