Miguel Gallardo: Τα ιδιαίτερα ταλέντα των παιδιών με αυτισμό - Academia de Especialistas

Το ίδρυμα Orange σε συνεργασία με τον Ισπανό καλλιτέχνη Miguel Gallardo παρουσιάζουν την Ακαδημία των Ειδικών, μια μικρού μήκους animation ταινία η οποία δείχνει με έναν απλό και ευχάριστο τρόπο τα ιδιαίτερα ταλέντα τα οποία πολλά παιδιά με αυτισμό έχουν και τα οποία δεν είναι πάντοτε κατανοητά σε όσους δεν τα γνωρίζουν.

Αυτή η ταινία επιχειρεί να δώσει στο ευρύ κοινό μια καλύτερη ενημέρωση για τον αυτισμό στην κοινωνία.

Δείτε το βίντεο
(Ελληνικοί υπότιτλοι: Λίλα Κοσσυβάκη)

tvxs

«Μαμά, με χτύπησε!»

Πώς πρέπει να αντιδράσετε

Και εκεί που κάθεστε αμέριμνη στο παγκάκι της παιδικής χαράς και χαζεύετε τα παιδιά σας να παίζουν, παρατηρείτε -για παράδειγμα- πως η μικρή σας πέφτει θύμα σωματικής βίας από δύο λίγο μεγαλύτερα κορίτσια.

Τη βλέπετε να στέκεται εκεί σαστισμένη που κάποιος μόλις την χτύπησε, τα ματάκια της αρχίζουν να γεμίζουν δάκρυα και εσείς δεν ξέρετε τι να (πρωτο)κάνετε. Να τρέξετε στο παιδί σας; Να βάλετε τις φωνές στα άλλα; Η αγκαλιά σας είναι σίγουρα η πρώτη απάντηση. 

Από εκεί και πέρα, όμως, όσο δύσκολη κι αν είναι η θέση σας, πρέπει κάτι να της πείτε.

Καταρχάς, παραμείνετε ψύχραιμη
Το χειρότερο που μπορείτε να κάνετε εκείνη τη στιγμή -εκτός κι αν το παιδί σας δεχτεί επίθεση με σιδερολοστό (πράγμα μάλλον απίθανο)- είναι να αρχίσετε να ουρλιάζετε πανικόβλητη και να σπεύσετε στον τόπο του εγκλήματος επιθετικά. 

Σαφώς και η αντίδρασή σας θα εξαρτηθεί από την διαφορά ηλικίας που έχει το δικό σας παιδί με τα άλλα, καθώς και από το είδος της επίθεσης, ωστόσο είναι σημαντικό εκείνη τη στιγμή να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας, για να μπορέσετε να ζυγίσετε την κατάσταση.

Η σωματική επίθεση, έστω κι αν πρόκειται για μια δυνατή σπρωξιά, είναι ανεπίτρεπτη σε κάθε περίπτωση. 
Μήπως, όμως, φέρει μερίδιο ευθύνης και το δικό σας παιδί; 
Μήπως προκάλεσε κάποιον καβγά; 
Αν είχατε από πριν παρατηρήσει τα παιδιά πιθανώς μπορείτε να συμπεράνετε τι συνέβη.

Τα παιδιά σπάνια χτυπούν το ένα το άλλο χωρίς λόγο. Μπορεί το παιδί σας να μην ήθελε να μοιραστεί ένα παιχνίδι ή να είπε κάτι που ενόχλησε τα άλλα παιδιά. Αυτό δεν σημαίνει ότι του άξιζε να το χτυπήσουν, αλλά ότι θα αντιμετωπίσετε με διαφορετικό τρόπο το πρόβλημα.

Για παράδειγμα, σε ένα παιδί που έχει προκαλέσει μια κατάσταση μπορείτε να πείτε ότι «ίσως να παίζατε πιο όμορφα, αν μοιραζόσουν τα παιχνίδια ή αν μιλούσες καλύτερα». 
Στα παιδιά που άσκησαν την επίθεση, ωστόσο, μπορείτε απλά να πείτε ήρεμα «δεν χτυπάμε ο ένας τον άλλον» και να αναζητήσετε τους γονείς τους, ώστε να αναλάβουν και εκείνοι δράση. 
Δεν θα πρέπει, όμως, να επέμβετε περισσότερο από αυτό.

Αν δείτε ότι η επίθεση συνεχίζεται και ότι οι γονείς των άλλων παιδιών δεν επεμβαίνουν για να τα συμμορφώσουν, ακόμα και μετά το κάλεσμά σας, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να πάρετε το παιδί σας και να φύγετε από τον χώρο που βρίσκεστε.

Αφήστε το παιδί να δώσει τη λύση μόνο του (εφόσον η κατάσταση είναι ελεγχόμενη)
Αν δεν πρόκειται για μία κατάσταση που απαιτεί την άμεση παρέμβασή σας, π.χ. αν πρόκειται για έναν καβγά ανάμεσα σε συνομήλικα παιδιά, ίσως αυτή να είναι μια ευκαιρία για να παρατηρήσετε την αντίδραση του παιδιού σας. 

Γεγονός είναι ότι δεν θα βρίσκεστε πάντα δίπλα του για να το προστατεύετε από την επιθετικότητα των άλλων, άρα θα πρέπει κάποια στιγμή να αναπτύξει τις δικές του άμυνες, ώστε να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά παρόμοιες μελλοντικές καταστάσεις.

Σαφώς, αν πρόκειται για πολύ μικρά παιδιά, π.χ. κάτω των 2 ετών, έχει σημασία να παρέμβετε για να διορθώσετε μια κατάσταση και να τα διευκολύνετε να αντιμετωπίσουν τον καβγά τους. 

Αλλά τα μεγαλύτερα παιδιά πρέπει κάποτε να μάθουν να λύνουν μόνα τους τα μεταξύ τους προβλήματα.

Εξάλλου, μην ξεχνάτε ότι για τα περισσότερα παιδιά το να χτυπήσουν κάποιον είναι ο πιο εύκολος τρόπος να εκδηλώσουν τον θυμό τους. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και σε παιδιά που κατά κανόνα δεν σηκώνουν χέρι. Ωστόσο, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου αν πάνω στο παιχνίδι υπάρξει και μια ανώδυνη σπρωξιά. 
Η παιδική χαρά ή ο παιδότοπος δεν αποτελούν μέρη όπου απαιτείται να διατηρείται η τέλεια τάξη. Αντίθετα, είναι χώροι πραγματικής, ελεύθερης αλληλεπίδρασης και δίνουν ιδανικές ευκαιρίες μάθησης. 
Χρήσιμο, λοιπόν, είναι να κατευθύνει κανείς τα παιδιά στις σωστές συμπεριφορές, αλλά στην πράξη είναι που θα τις δοκιμάσουν και θα μάθουν να τις εφαρμόζουν.

Όταν το παιδί δυσκολεύεται να υπερασπιστεί τον εαυτό του
Δεν είναι όλα τα παιδιά εξίσου εξωστρεφή, ώστε να έχουν το θάρρος να ορθώσουν την φωνή τους και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. 

Αν το παιδί σας ανήκει σε αυτή την κατηγορία, είναι σημαντικό να το ενδυναμώσετε, βοηθώντας το να εξωτερικεύσει όσα νιώθει τη δεδομένη στιγμή, με τον σωστό τρόπο. Δηλαδή, αν δείτε ότι κάποιο άλλο παιδάκι του επιτίθεται ίσως έχει νόημα να πείτε στο παιδί σας «Πες του πώς νιώθεις. Πες του ότι πονάς και ότι δεν θέλεις να παίξεις άλλο μαζί του.» 

Το παιδί σας πρέπει να μάθει πόσο σημαντικό είναι να εκφράζει τα συναισθήματά του, όχι μόνο για να νιώθει το ίδιο καλύτερα αλλά και για να ενημερώνει τον «θύτη» ότι η συμπεριφορά του δεν είναι αποδεκτή.
Επιπλέον, ακούγοντας και οι γονείς του «θύτη» κάποιο παιδί να κάνει παράπονα, το πιθανότερο είναι ότι θα επέμβουν.

Άλλες φράσεις που μπορείτε να μάθετε στο παιδί σας να λέει για να αντιμετωπίζει τα επιθετικά παιδιά είναι:
-«Σε παρακαλώ μη με σπρώχνεις. Με ενοχλεί.»
-«Δεν θέλω να παίξω άλλο μαζί σου, γιατί στεναχωριέμαι.»
-«Αν συνεχίσεις να με ενοχλείς θα αναγκαστώ να μιλήσω στους γονείς σου.»
Στη συνέχεια, μπορείτε να μιλήσετε στο παιδί σας για το συμβάν, και αφού ακούσετε τι έχει να σας πει και πώς ένιωσε, να του πείτε κάτι όπως: 

«Δεν σου άρεσε που σε χτύπησε εκείνο το παιδί, έτσι δεν είναι; Είδες πόσο άσχημο είναι να χτυπάμε κάποιον; Γι’αυτό δεν θέλω ποτέ να αντιδράς έτσι. Εκείνο το παιδί δεν το έχει μάθει αυτό, αλλά εμείς μπορούμε να το βοηθήσουμε δίνοντάς του το καλό παράδειγμα».

Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι εκείνη η ατυχής στιγμή ανάμεσα στο παιδί σας και κάποια άλλα παιδιά να σας δώσει την ευκαιρία να του διδάξετε κάτι χρήσιμο. Και αυτό είναι, ότι οφείλει, καθώς μεγαλώνει, να μάθει να υπερασπίζεται και μόνο του τον εαυτό του. Και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει αυτό είναι με τα λόγια. Ο ρόλος σας εκείνη τη στιγμή είναι να αποτελέσετε παράδειγμα για το παιδί σας. 

Ακόμα, λοιπόν, κι αν χρειαστεί να μιλήσετε εσείς στους γονείς του άλλου παιδιού που συνεχίζει να είναι επιθετικό, μην ντραπείτε.

Μικρή σημασία έχει η γνώμη που θα σχηματίσουν για εσάς. Αυτό που έχει σημασία είναι να δείξετε στο παιδί σας τα σωστά βήματα που πρέπει να ακολουθεί όταν ένα άλλο παιδί του επιτίθεται, τα οποία δεν περνούν μέσα από τον δρόμο του «οφθαλμός αντί οφθαλμού».

 

mama365
tvxs

Προ-εφηβεία και Εφηβεία: Οι κρίσιμες και δύσκολες συζητήσεις με τους γονείς

Οι κρίσιμες και δύσκολες συζητήσεις είναι χρήσιμες. 
Είναι μια καλή ευκαιρία να συνδεθείτε βαθύτερα με το παιδί σας. Επίσης είναι μια ευκαιρία για σας να του διδάξετε πως λύνονται τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα, κάτι που θα χρειαστεί στη μετέπειτα ζωή του.

Της Αντωνίας Χατζηευτυχίου, Μουσικοθεραπεύτριας

Τα περισσότερα παιδιά στην προ-εφηβεία (10-12 χρόνων) και εφηβεία δεν μπορούν να μοιραστούν κάποια πράγματα με τους γονείς τους, είτε επειδή αυτοί δεν τους ακούνε, δεν τους καταλαβαίνουν ή τις περισσότερες φορές αντιδρούν υπερβολικά.

Παρόλα αυτά υπάρχουν γονείς που έχουν καταφέρει αυτή την επικοινωνία και εμπιστοσύνη στη σχέση με τα παιδιά τους, και, ακόμη και οι έφηβοι, ζητούν τη συμβουλή τους.

Η ικανότητα ενός γονιού εξαρτάται από τα πράγματα που γνωρίζει για τη ζωή του παιδιού του και την ικανότητά του να το επηρεάζει όπου χρειάζεται. 

Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται βαθιά επικοινωνία. 

Βαθιά επικοινωνία σημαίνει να μπορούν οι γονείς να μιλήσουν για δύσκολα θέματα με τα παιδιά. 

Στην περίοδο της εφηβείας όμως, δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση η βαθιά επικοινωνία. Εάν ελέγξετε τα συναισθήματά σας, αποφύγετε το κήρυγμα και κρατήσετε την κατάσταση ασφαλή, τότε το παιδί σας θα μπορεί να σας μιλήσει πιο εύκολα και θα σταματήσει να αντιδρά και να επιτίθεται.

Πως μπορείτε να μάθετε την τέχνη της δύσκολης συζήτησης;

1. Μην τα παίρνετε όλα της μετρητοίς. 

Μην το πάρετε προσωπικά, εάν ο έφηβος σας κτυπήσει την πόρτα και κλειστεί στο δωμάτιο του ή σας φωνάξει: 

«Μαμά ποτέ δεν με καταλαβαίνεις! ». 

Το «δεν με καταλαβαίνεις» απευθύνεται περισσότερο στα συναισθήματα του δικού σας παιδιού, γιατί το ίδιο δεν κατανοεί τα συναισθήματά του και δυσκολεύεται να τα εκφράσει. 

Ο έφηβος σας έχει μπερδεμένα συναισθήματα και δυσκολεύεται να ελέγξει τον εαυτό του.

2. Χειριστείτε τα δικά σας συναισθήματα και συμπεριφορά. 

Το μόνο που μπορείτε να ελέγξετε είναι τον εαυτό σας. Πάρτε μια βαθιά ανάσα και μην αφήσετε τον εαυτό σας να πληγωθεί γιατί αυτό θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. 

Υπενθυμίστε στον εαυτό σας πως το παιδί σας αγαπά. Χαμηλώστε τον τόνο της φωνής σας. Θυμηθείτε πως είναι να είσαι έφηβος και να ξεσπάς αντιδρώντας έντονα. Εάν το παιδί σας είπε ψέματα και σκέφτεστε συνέχεια «Μα μου είπε ψέματα!», σκεφτείτε καλύτερα τι είναι αυτό που το ανάγκασε να σας πει ψέματα και μην του κρατάτε κακία. 

Σκεφτείτε καλύτερα «Το παιδί μου φοβόταν τόσο πολύ την αντίδραση μου που αναγκάστηκε να μου πει ψέματα. Τι μπορώ να κάνω για να το αλλάξω αυτό και να μην φοβάται.». Προσέξτε την αντίδραση σας όταν το παιδί σας λέει κάτι «κακό» που συνέβηκε.

3. Αρχίστε τη συζήτηση αναγνωρίζοντας τη θέση του παιδιού σας. 

Αφήστε το να σας μιλήσει και μπείτε για λίγο στα δικά του παπούτσια για να δείτε τα πράγματα από τη δική του πλευρά. Έτσι, το παιδί σας θα ρίξει τις άμυνες του και μετά θα μπορεί να σας ακούσει.

4. Αγαπάτε και κατανοείτε το παιδί σας. 

Η στάση και συμπεριφορά σας να είναι γεμάτη αγάπη και όχι θυμό. Με αγάπη να θέσετε τα όρια εκείνη τη δύσκολη στιγμή. Εάν αισθάνεστε πολύ θυμωμένοι, τότε δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας να ηρεμήσει μέχρι να μπορείτε με ηρεμία και αγάπη να θέσετε τα όρια στο παιδί σας.

5. Δεν είναι σωστή μόνο μια οπτική γωνία! 

Μπορεί να υπάρχουν περισσότερες οπτικές γωνίες που να είναι «σωστές» την ίδια στιγμή. Το παιδί σας έχει κάποιο λόγο για την άποψή του ή τη συμπεριφορά του. Μπορεί εσείς να μην το θεωρείτε αρκετά καλό λόγο όμως οφείλετε να το ακούσετε, να το σεβαστείτε και να το αναγνωρίσετε γιατί αυτός είναι ο λόγος για το παιδί σας. Δείτε τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία δείχνοντας σεβασμό προς αυτό.

6. Κρατήστε την κατάσταση ασφαλή και σε χαμηλούς τόνους.

Όταν οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ασφαλείς, τότε είτε απομακρύνονται είτε επιτίθενται. Επίσης όταν οι άνθρωποι είναι αναστατωμένοι δεν μπορούν να ακούσουν. Εάν το παιδί ή ο έφηβος σας αρχίσει να θυμώνει, να φοβάται ή να πληγώνεται, κάντε ένα βήμα πίσω και επανασυνδεθείτε μαζί του. Υπενθυμίστε στο παιδί σας αλλά και σε σας, πόσο πολύ το αγαπάτε και πως θα κάνετε ότι μπορείτε για να βρείτε μαζί τη λύση που θα βοηθήσει όλους.

7. Προσπαθήστε να μην κατηγορήσετε το παιδί σας. 

Αντί για αυτό, περιγράψτε στο παιδί σας πως νιώθετε λέγοντας για παράδειγμα «Φοβάμαι όταν αργείς να έρθεις στο σπίτι και δεν τηλεφωνάς». Περιγράψτε την κατάσταση λέγοντας «Οι βαθμοί σου αυτή τη φορά είναι χειρότεροι από τους προηγούμενους» ή «Ο γείτονας μας ο κύριος Γιώργος σε είδε να καπνίζεις τσιγάρο στην αυλή».

8. Χρησιμοποιείστε το χιούμορ σας. 

Ακόμα και μια μικρή δόση χιούμορ διώχνει μακριά την ένταση.

9. Εκφράζοντας θυμό σας κάνει ακόμη πιο θυμωμένους. 

Αυτό συμβαίνει γιατί ενισχύετε την άποψη πως εσείς έχετε δίκιο και το παιδί σας άδικο. Σκεφτείτε το θυμό σας ως ένα σήμα για να αλλάξετε κάτι από την παρούσα κατάσταση.

10. Η σχέση που έχετε με το παιδί σας είναι το πιο σημαντικό για σας! 

Ότι κι αν συμβεί, προστατέψτε το δέσιμο και τη σχέση που έχετε με το παιδί σας, και προσπαθήστε να τη δυναμώσετε ακόμα πιο πολύ!

Μερικές ιδέες - συμβουλές για να αρχίσετε συζήτηση με τα παιδιά σας

Η βελτίωση της ικανότητας να συζητάτε με το παιδί σας θα εμβαθύνει και τη σχέση σας μαζί του. Μην ξεχνάτε να αποφεύγετε το κήρυγμα και να μην τρελαίνετε το παιδί στις ερωτήσεις. Μια ερώτηση κάθε φορά και αφήστε χρόνο να σας απαντήσει. 

Υπάρχουν πολλά πράγματα να ρωτήσετε τα παιδιά σας για να αρχίσετε μια συζήτηση μαζί τους.

Όταν σας απαντήσει το παιδί, πείτε του αυτό που έχετε καταλάβει για να νιώσει πως το ακούσατε.

- Ποιος ήταν ή είναι ο αγαπημένος σου δάσκαλος και γιατί;

- Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι και γιατί;

- Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω καλύτερα ως γονιός και δεν το κάνω τώρα;

- Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Γιατί;

- Πως διαλέγεις τους φίλους σου; Τι είναι αυτό που ψάχνεις σε αυτούς;

- Πιστεύεις πως οι άνθρωποι πρέπει να παντρεύονται και μετά να κάνουν σεξ; Εάν όχι, πως πιστεύεις πρέπει να αποφασίσουν για το πότε είναι έτοιμοι;

- Αν θα άλλαζες κάτι στην εμφάνισή σου τι θα ήταν αυτό;

- Πότε θέλεις να σε αγκαλιάζω; Πότε σε κάνει να ντρέπεσαι αυτό;

- Τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα για σένα που ψάχνεις σε έναν σύντροφο;

- Θέλεις να κάνεις παιδιά όταν μεγαλώσεις; Γιατί; Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου ως γονιό;

- Τι θα έκανες εάν ήσουν σε ένα πάρτι και κάποιος σου πρόσφερε να πιεις αλκοόλ;

- Πότε πιστεύεις πως τα παιδιά είναι έτοιμα να πιούν αλκοόλ;

- Γιατί πιστεύεις οι άνθρωποι χωρίζουν και παίρνουν διαζύγιο; Πως πιστεύεις επηρεάζει αυτό τα παιδιά;

Δείτε τη θετική πλευρά

Οι κρίσιμες και δύσκολες συζητήσεις είναι χρήσιμες. 

Είναι μια καλή ευκαιρία να συνδεθείτε βαθύτερα με το παιδί σας. Επίσης είναι μια ευκαιρία για σας να του διδάξετε πως λύνονται τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα, κάτι που θα χρειαστεί στη μετέπειτα ζωή του.

ΠΗΓΗ: paidiatros.com

tvxs