Το σύνδρομο του ευάλωτου παιδιού Η παροχή αγάπης, «ασπίδα» για το ευάλωτο παιδί

«Το ευάλωτο παιδί και η προσέγγισή του από τους γονείς», 

ήταν το θέμα ομιλίας του καθηγητή Παιδοχειρουργικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης Γεωργίου Τσικόπουλου, στη Σχολή Γονέων Κατερίνης, το απόγευμα της Δευτέρας

Ως ευάλωτο θεωρείται το παιδί με ασυνήθιστα υπερβολική ευαισθησία σε σωματικές και ψυχικές ασθένειες. 

Καλείται επίσης σύνδρομο του ευάλωτου παιδιού λόγω των πολλών παραγόντων της ευπάθειας , είναι ευαίσθητο και «μη μου άπτου». Μερικές φορές οι γονείς νομίζουν ότι είναι ευπαθές και κινδυνεύει η υγεία του, ενώ δε συμβαίνει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα. 

Οι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση του συνδρόμου εξαρτώνται από τη γέννησή του, από το ίδιο το παιδί και από τους γονείς του.

Κατά τη γέννηση του παιδιού καθοριστικοί παράγοντες είναι το ιστορικό στειρότητας, οι θνησιγενείς κυήσεις, η αδυναμία απόκτησης άλλου τέκνου, η στείρωση, η επαπειλούμενη αποβολή, η υστερεκτομή, ο κίνδυνος της ζωής της μητέρας, τα κληρονομικά νοσήματα. 

Βοηθάει στη δημιουργία του συνδρόμου η προωρότητα της γέννησης (θερμοκοιτίδα), κάποιο ατύχημα ή ασθένεια, αναπηρίες, καρδιοπάθειες, ίκτερος, γενικά δύσκολα παιδιά. 

Από πλευράς γονέων ο ψυχολογικός παράγοντας επιδρά στη δημιουργία του συνδρόμου του ευάλωτου παιδιού, όπως λοχειακή κατάθλιψη, αρνητικά συναισθήματα προς το παιδί (αμφιθυμία) και μεταβίβαση φόβων και κατάθλιψης σ’αυτό.

Θεωρούνται συμπτώματα της κλινικής εικόνας η υπερβολική γονική ανησυχία, οι συχνές επισκέψεις στους γιατρούς, η υπερεπιείκια και υπερπροστασία, η ανικανότητα να τίθενται όρια, η υπερκινητικότητα και οι μαθησιακές δυσκολίες.

Επιτυχημένες θεωρούνται οι παρεμβάσεις όταν το πρόβλημα αφορά και απασχολεί όλη την οικογένεια, η οποία αντιδρά φυσιολογικά όταν το παιδί είναι υγιές, με μέτρο αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα του παιδιού, όχι όμως τόσο σοβαρό και με εμπιστοσύνη στο γιατρό επιλογής τους όταν δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Επιδρά στην όλη δύσκολη κατάσταση η παροχή συμβουλών και ιατρικής αγωγής από εξειδικευμένο γιατρό και όχι επίδραση από γνώμη μη ειδικών, η συναναστροφή με οικογένειες με ίδιο πρόβλημα και η προσφορά σε εθελοντικούς συλλόγους π.χ. σύλλογος γονέων με ινοκυστική νόσο.

Γενικά η καταφυγή σε ιατρικές υπηρεσίες να γίνεται με περίσκεψη, να μην υπενθυμίζουμε στο παιδί τους κινδύνους του παρελθόντος, κάτι που μπορεί να γίνει αργότερα με υπευθυνότητα και αγάπη. 

Η παροχή αγάπης πραγματικής-όχι ανταποδοτικής- το αίσθημα ασφάλειας και ανοικτής επικοινωνίας, μακριά από συγκρούσεις και έντασης των γονέων είναι η ασπίδα προστασίας και η καλύτερη προσφορά προς τα παιδιά. 

Άλλωστε εφόσον ο Θεός επέτρεψε τη σύλληψη και τη γέννησή του δείχνοντας έτσι την αγάπη Του, μας οδηγεί να συμπεριφερόμαστε προς Αυτόν με απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του.

..............

dionolympos.gr

Πετυχημένος είναι αυτός που, όσο μεγαλώνει, εξελίσσεται Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Τι πλάσματα και εμείς οι άνθρωποι… Γεννιόμαστε, κλαίμε, γελάμε και παλεύουμε αδιάκοπα. 

Νιώθουμε δε σημαντικοί, αν αποκτήσουμε αγοραστική δύναμη, οικονομική ευρωστία, «για δες τα κατάφερε, οδηγεί το τάδε αμάξι, κρατάει την τάδε τσάντα, μπράβο του/της».

Λίγο πολύ, όλοι έχουμε τύχει ακροατές τέτοιων συζητήσεων στην καθημερινότητά μας, αλλά δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ: 

Τι κατάφερε; 

Γιατί να εναποθέτουμε τόση αξία στα υλικά αγαθά; 

Γιατί η αποκτησή τους να έχει γίνει συνώνυμο με τη επιτυχία; Σίγουρα τα χρήματα παίζουν σημαντικό, εώς και καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας και κατά συνέπεια στην ευτυχία μας. Αναμφισβήτητα, είναι απαραίτητο να είσαι κύριος του εαυτού σου, να πατάς στα πόδια σου και να μπορείς να καλύψεις τις ανάγκες σου.

Αλλά ποιές ανάγκες είναι αυτές; 

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ εάν είναι ολότελα δικιές σου ή στις πλάσαρε όμορφα η κοινωνία που καταιγιστικά σε βομβαρδίζει με τις τελευταιες τάσεις του πετυχημένου που «τα κατάφερε»;
Αυτός λοιπόν που τα κατάφερε δεν είναι μόδα, ήταν ο ίδιος πάντα. 

Επιτυχημένος είναι ο άνθρωπος που ξέρει να λογαριάζει τις ανάγκες του και να τις εκτιμάει. Ξέρει τι θέλει ο ίδιος και δεν μπερδεύεται με αυτό που θέλουν να του επιβάλλουν τα εφήμερα πρότυπα. Είναι αυτός που προσέχει το «είναι» του περισσότερο απο το «έχω» του.

Πετυχημένος είναι αυτός που όσο μεγαλώνει εξελίσσεται, πλουτίζει συναισθηματικά και γεμίζει εμπειρίες, είναι εκείνος που δεν σταματάει να γνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ ταυτόχρονα δεν παύει να μαθαίνει τον κόσμο γύρω του. 

Είναι αυτός που περιτριγυρίζεται απο αγαπημένους φίλους αλλά, όταν είναι μόνος του, δεν νιώθει μοναξιά. 

Είναι αυτός που δεν έχει εξαρτήσεις, που είναι ευγενικός ακόμα και στην γεμάτη βία κοινωνία μας, είναι αυτός που πιστεύει στον εαυτό του και στις ιδέες του και παραμένει πεισματικά ρομαντικός και ας έχει αντικρύσει την άσχημη πλευρά του κόσμου.

Πετυχημένος είναι αυτός που καταφέρνει να ζει ακλόνητος και ταυτόχρονα τόσο βαθιά ευαισθητοποιημένος, γιατί το βλέμμα του είναι τόσο αγνό όσο και η ψυχή του. Για τον λόγο αυτό λοιπόν, δεν θα αφήσει τον αναξιοπαθή χωρίς να τον νοιαστεί. Η εικόνα αυτού που υποφέρει, δεν θα τον αφήσει αδιάφορο, είτε είναι σκύλος, είτε γάτα, είτε άνθρωπος. Τα πλάσματα στα μάτια του έχουν την ίδια αξία.
Ο Μίλαν Κούντερα, στο βιβλίο του «Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα Του Είναι» γράφει: 

«Η βαρύτητα, η ανάγκη και η αξία είναι τρεις έννοιες στενά και βαθιά ενωμένες: δεν είναι βαρύ παρά αυτό που είναι αναγκαίο, δεν έχει αξία παρά μόνο ό,τι βαραίνει». 

Ωστόσο, η ζωή μας είναι μικρή και ίσως και η ελαφρότητα να είναι απαραίτητη για να ανακουφίσουμε το βάρος της ψυχής μας, αλλά, προς Θεού, μη νιώσουμε επιτυχημένοι γιατί βγάλαμε περισσότερα απο κάποιον άλλον, ας επαναπροσδιορίσουμε τις έννοιες μας.

Στέλλα Καραμανλή 

thessaloniki arts and culture
enallaktikidrasi.com