Φτωχές οικογένειες στη Βενεζουέλα «χαρίζουν» τα παιδιά τους για μια καλύτερη ζωή...

Πώς αναγκάζονται να τα αποχωριστούν
Δεν έχουν άλλη επιλογή

Άνεργη 43χρονη μητέρα εξηγεί στο αμερικάνικο δίκτυο NBC πως δεν είχε άλλη επιλογή από το να δώσει την κόρη της στη γειτόνισσα - «Είναι προτιμότερο να είναι με μία άλλη οικογένεια από το να καταφύγει στην πορνεία», εξηγεί.

Οι φτωχές οικογένειες στη Βενεζουέλα που αδυνατούν οικονομικά να αναθρέψουν τα παιδιά τους, αναγκάζονται να τα αποχωριστούν.
Η περίπτωση της Ζούλει Πούλγκαρ, μητέρας επτά παιδιών, είναι ενδεικτική όπως αναφέρει το αμερικανικό δίκτυο NBC. 

Η Πούλγκαρ ζήτησε από μία γειτόνισσα να αναλάβει την φροντίδα της εξάχρονης κόρης της. Η οικογένεια ζει στο πατρικό της.
Η άνεργη 43χρονη μητέρα εξηγεί στο αμερικάνικο δίκτυο πως δεν είχε άλλη επιλογή από το να δώσει την κόρη της στη γειτόνισσα.

«Είναι προτιμότερο να είναι με μία άλλη οικογένεια από το να καταφύγει στην πορνεία ή τα ναρκωτικά», εξηγεί η Ζούλει.
Ο σύζυγός της είναι άνεργος, ο πατέρας της συνταξιούχος και μαζί με τα επτά παιδιά, ζουν όλοι σε ένα σπίτι.

Αν και δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των γονιών που αποχωρίζονται τα παιδιά τους- είτε τα δίνουν στο κράτος, είτε σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, είτε σε φίλους ή ακόμη και σε γείτονες- είναι σίγουρο ότι ο αριθμός αυτός αυξάνεται την ώρα ενώ η χώρα στροβιλίζεται στη δίνη οικονομικής κρίσης και πολιτικής αστάθειας. 

Η Νάνσι Γκαρσία, η 54χρονη γειτόνισσα που πήρε υπό την προστασία της την κόρη της Πούλγκαρ, εργάζεται σε μπακάλικο και έχει πέντε δικά της παιδιά. Η ίδια δήλωσε ότι δεν άντεχε να βλέπει το παιδί να μην έχει ένα πιάτο φαγητό.

Στο κέντρο κοινωνικών υπηρεσιών της Καριμπουμπάνα, που παρακολουθεί την πορεία του παιδιού στο ξένο σπίτι, καταφεύγουν καθημερινά δεκάδες γονείς κάνοντας έκκληση για βοήθεια σχετικά με τη φροντίδα των παιδιών τους.

«Σε αυτή την απομονωμένη και άγονη περιοχή της Βενεζουέλας, αυτό που ωθεί τους γονείς να αποχωριστούν τα παιδιά τους είναι η έλλειψη τροφής», δηλώνει η Μαρία Σάλας , διευθύντρια του κέντρου κοινωνικών υπηρεσιών. 

Μίνα Αγγελίνη
protothema.gr

«Ντύσου, παιδί μου μην κρυώσεις!» - Ναι, αλλά «σαν κρεμμύδι» ή με το κλασικό «γιλεκάκι» της ελληνίδας μάνας;

Συχνά, σχεδόν καθημερινά, όταν βλέπουμε ένα άρρωστο παιδί στο Ιατρείο μας, οι Παιδίατροι, δεχόμαστε την ερώτηση από το γονιό: «Γιατρέ, το "κόλλησε" το παιδί αυτό που έχει ή κρύωσε (πούντιασε);» 

Και εννοεί ότι εκτέθηκε σε χαμηλή εξωτερική θερμοκρασία, χωρίς να έχει ντυθεί, κατά την εκτίμησή του κατάλληλα και ικανοποιητικά, με αποτέλεσμα να αρρωστήσει. 

Και η αλήθεια είναι ότι οι Παιδίατροι απαντούμε κάπως «δογματικά» σε αυτή την ερώτηση: Δεν υπάρχει κρύωμα, το παιδί έχει μια ίωση, αναγνωρίζοντας κάποιες φορές μια μικρή ή μεγαλύτερη δόση δυσπιστίας στο βλέμμα του γονιού στην απάντησή μας .... 

Πώς ακριβώς λοιπόν έχουν τα πράγματα; 

Ας δούμε ορισμένα δεδομένα:

Πρώτα από όλα, σε κάθε παιδί ή ενήλικα που εκδηλώνει οποιαδήποτε συμπτωματολογία λοίμωξης και εν προκειμένω συμπτώματα από το αναπνευστικό, δηλαδή κρυολόγημα, όπως το λέμε άπλα, είναι σαφές και ξεκάθαρο από κάθε επιστημονική άποψη, ότι αυτό οφείλεται σε λοιμογόνο παράγοντα, ιό ή βακτηρίδιο. Συνηθέστερο και συχνότερο είναι να αφορά σε ιό.

Από την άλλη όμως, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τη δυσμενή επίδραση που μπορεί να έχει στον οργανισμό το ψύχος, καθώς είναι γνωστό ότι καταστέλλει για λόγους αυτοσυντήρησης όλες τις μεταβολικές διαδικασίες του οργανισμού, του κυκλοφορικού, και έμμεσα έτσι και αυτές του ανοσοποιητικού.

Το κρύο, μέσω της περιφερικής αγγειοσύσπασης που προκαλεί, μειώνει την τοπική άμυνα του οργανισμού (π.χ. στο ρινικό βλεννογόνο).

Το στρες από το κρύο καταπονεί τον οργανισμό, επηρεάζει τη λειτουργικότητα του αναπνευστικού επιθηλίου και παρατείνει τη νόσηση.

Πιθανώς, η επίδραση του κρύου στις κινήσεις του κροσσωτού επιθηλίου των πνευμόνων μειώνει την ικανότητά του να καθαρίζει την περιοχή. Ακόμα, όταν υπάρχει κρύο, τα σταγονίδια από τον βήχα και το φτάρνισμα διατηρούνται περισσότερο χρόνο στον αέρα, γεγονός που ευνοεί τη μετάδοση των λοιμώξεων.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι όσοι πάσχουν από κοινές ιώσεις της εποχής και προστατεύονται από το κρύο και την κούραση γίνονται καλά μία έως δύο ημέρες νωρίτερα σε σχέση με όσους δεν το κάνουν.

Επιπλέον, πολλοί μικροοργανισμοί προτιμούν τις συνθήκες του ψύχους κατά τους χειμερινούς μήνες για να αναπτυχτούν και να διαδοθούν, άλλοι λόγω του τροπισμού τους ως «κρυόφιλοι» μικροοργανισμοί και άλλοι γιατί λόγω του ψύχους οι άνθρωποι συνωστίζονται σε κλειστούς χώρους και έτσι διευκολύνεται η διάδοσή τους από άτομο σε άτομο.

Η αλήθεια λοιπόν μπορεί να είναι κάπου στη μέση για τα απλά κρυολογήματα !

Όμως από την άλλη, η υπερβολική φοβία των γονιών για το κρύο, που φτάνει μέχρι υπερβολής στο ντύσιμο -σύνηθες στην πατρίδα μας φαινόμενο- μπορεί να οδηγήσει στο άλλο άκρο.

Τα παιδιά, όταν ντύνονται υπερβολικά και δυσανάλογα σε σχέση με τις ανάγκες της περιβαλλοντικής θερμοκρασίας, δυσφορούν, ιδρώνουν και τα βρεγμένα ρούχα οδηγούν σε απότομη μεταβολή της θερμοκρασίας του σώματος που έχει συνέπειες τελικά ίδιες ή και χειρότερες από ότι το ίδιο το ψύχος θα προκαλούσε στον οργανισμό.

Επιπλέον, έχει αποδεδειχθεί ότι η σταδιακή εξοικείωση με το κρύο σε συνδυασμό με την άσκηση (πχ χειμερινοί κολυμβητές), έχει μακροπρόθεσμα θετική επίδραση στη λειτουργία του καρδιαγγειακού και την άμυνα, λειτουργώντας σαν ασπίδα στις λοιμώξεις, ειδικά του χειμώνα.

Συμπερασματικά λοιπόν θα λέγαμε:

• Όχι στο υπερβολικό ντύσιμο δυσανάλογο με τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος

• οι μεταβολές της θερμοκρασίας του σώματος και η εφίδρωση από το υπερβολικό ντύσιμο είναι πιο επικίνδυνες από το ίδιο το κρύο.

• η σταδιακή εξοικείωση με το κρύο σε συνδυασμό με την άσκηση είναι ευεργετικές για την άμυνα του οργανισμού μας.

Έτσι, το κλασικό «γιλεκάκι» της ελληνίδας μάνας φαίνεται τελικά να δικαιώνεται περισσότερο από το «σαν κρεμμύδι» ντύσιμο θεωρώντας την προστασία από το κρύο αναγκαία αλλά όχι την υπερβολή!

(www.iatronet.gr)

rodiaki