Κάτω των πέντε ετών τα 27 παιδιά που πέθαναν από το κρύο στο Αφγανιστάν - Freezing weather kills 27 Afghan children

Τον θάνατο 27 παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών προκάλεσαν οι σφοδρές χιονοπτώσεις και το κρύο σε απομονωμένη περιοχή του βορείου Αφγανιστάν, σύμφωνα με ανακοίνωση των αρχών.

Freezing weather kills 27 Afghan children

Οι δρόμοι της περιοχής Νταρζάαμπ στην επαρχία Τζαουζτζάν έχουν αποκλειστεί από ένα στρώμα χιονιού ύψους 50 εκατοστών και οι κάτοικοι δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, ενώ η θερμοκρασία έχει πέσει στους -10 βαθμούς Κελσίου.
«Δυστυχώς, 27 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους από τις σφοδρές χιονοπτώσεις και το κρύο», δήλωσε ο κυβερνήτης της περιοχής Ραχματουλάχ Χασάρ, διευκρινίζοντας ότι τα παιδιά πέθαναν τις τελευταίες δύο με τρεις ημέρες.

Όλα τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους ήταν κάτω των πέντε ετών, πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι καθώς εξακολουθούν να είναι αποκλεισμένοι οι δρόμοι ο απολογισμός μπορεί να αυξηθεί.

Ο Ρεζά Γαφούρι, εκπρόσωπος του κυβερνήτη της επαρχίας Τζαουζτζάν, επιβεβαίωσε τον θάνατο των μικρών παιδιών και σημείωσε ότι πρόκειται να αποσταλεί βοήθεια στην περιοχή.

Δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις χιονοπτώσεις και τις χιονοστιβάδες κάθε χειμώνα στο Αφγανιστάν, καθώς η έλλειψη επαρκών υποδομών δυσχεραίνει τις επιχειρήσεις διάσωσης κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών.

naftemporiki

Ευτυχώς υπάρχουν τα παιδιά…!

Τα παιδιά είναι το μέλλον, διδάσκουν Πολιτισμό και έχουν την δύναμη να αψηφούν τις κακοτοπιές και τις δύσκολες καταστάσεις. 

Πριν λίγες ημέρες, παιδιά από το 35o Δημοτικό Αθηνών έσπασαν τους κουμπαράδες τους και πρόσφεραν 25 ευρώ στην Ένωση Μαζί για το Παιδί. 

 Στο γράμμα που έστειλαν έγραψαν: 

«Γεια σας, με λένε Ερνέστο και μαζί με την τάξη μου κάναμε ένα Χριστουγεννιάτικο παζάρι και αποφασίσαμε να σας στείλουμε 25 ευρώ για να τα δώσετε στα παιδιά με πολύ αγάπη».

Τελικά ο κόσμος είναι πιο μεγάλος και πιο όμορφος, 
όταν τα παιδιά ενώνουν τα χέρια τους.  

Αναρτήθηκε από Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος

«Ξέχασες τη γιαγιά και τον παππού που κοίμιζαν τους ξένους;»...

«Ξένος σε ευλογημένο τόπο.
Για αυτό σου λέω. Σταμάτα να γκρινιάζεις. Πάντα ήμασταν το χωνευτήρι των λαών. Το σταυροδρόμι της πορφύρας, του μεταξιού, του πάπυρου, του κέδρου, των θεών και του Έρωτα που έχεις ξεχάσει να πιστεύεις.
Πάντα ήμασταν το σταθερό «Ανάμεσα» των ανθρώπων, στο πελαγίσιο χάσιμό τους και ο σταθμός ανεφοδιασμού στα ταξίδια από τον έναν κόσμο στον άλλο.
Πάντα ήμασταν εκείνο το ιερό «Ανάμεσα» που πάντα ξαπόσταιναν και δροσίζονταν οι Άλλοι. Οι Ξένοι. Εκεί... κάτω από τις ελιές και τα αρμυρίκια και μέσα στο στήθος των εύρωστων γυναικών.
Γι αυτό και είμαστε όμορφοι.
Και ζωντανοί.

Και μας αρέσει ακόμα να ξαπλώνουμε πάνω στην άμμο και να κοιτάμε κατάματα τον ήλιο και να χορεύουμε μαζί με άλλους τις χαρές μας, και να πίνουμε, και να χορεύουμε, και να μπαίνουμε ο ένας μέσα στο σώμα του άλλου αχόρταγα.
Τα ξέχασες όλα αυτά;
Ξέχασες μήπως πως είμαστε από τους λίγους λαούς που ακόμα αγκαλιαζόμαστε στο πένθος μας.
Που δεν είναι ντροπή για τους άντρες να φιλιούνται από εκτίμηση και οι γυναίκες να αγκαλιάζουν έναν ξένο άντρα, όπως θα αγκάλιαζαν το παιδί τους για παρηγοριά;

Ξέχασες τη γιαγιά και τον παππού πως έκαναν πράξη το Θεό, για αυτό και έτρωγαν με τους φτωχούς, κοίμιζαν τους ξένους και έλουζαν με έλαιο και κρασί τις πληγές τους;
Πως μπόρεσες να ξεχάσεις την κληρονομιά σου;
Μη φοβάσαι όμως.
Γιατί έτσι ήταν πάντα η Ελλάδα.
Το πεπρωμένο της σφραγίστηκε για πάντα από τη μουσική, τα καρυκεύματα και τα χρώματα των ανθρώπων που πέρασαν και την αγάπησαν.
Αφέσου στην Ομορφιά ….
Ή γίνε ένας ξένος σε αυτό τον ευλογημένο τόπο».

Πηγή.
Διαδώστε την "Ιδεοπηγή"