«Να ζήσεις πρώτα τη ζωή σου... »

«Να αποκτήσεις εμπειρίες. Να μην βιαστείς να εγκλωβιστείς μέσα σε μία σχέση. Να ζήσεις τη ζωή σου. Να αλλάξεις συντρόφους, να γνωρίσεις ανθρώπους διαφορετικούς. Άνθρωπος που δεν την έχει ζήσει τη ζωή, βγάζει στερητικά. 

Εσύ λοιπόν, να μην βιαστείς. 

Κοίτα να περάσεις καλά τώρα, και κάποια στιγμή, θα βρεις έναν άνθρωπο να νοικοκυρευτείς, να ζήσετε μαζί το υπόλοιπο σας. 

Μην βάζεις στο κεφάλι σου υποχρεώσεις από τώρα. Κοίτα πρώτα να χορτάσεις από τα όσα έζησες, να γεμίσεις, για να μπορέσεις μετά να είσαι εντάξει. Για να μην ψάχνεσαι. Για να μπορέσεις να στεριώσεις.»

Αυτά λέμε στα παιδιά μας…
Και κάπως έτσι, φτιάχνουμε ανθρώπους μαλθακούς, ανίκανους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. 

Δαιμονοποιούμε στα μάτια τους τις σχέσεις λες και πρόκειται για κάποιου είδους καταδίκη. 

Τα μαθαίνουμε πως να προσεγγίζουνε τον άλλον άνθρωπο καθαρά ηδονιστικά, κερδοσκοπικά. 

Προστατεύουμε και τρέφουμε το εγώ τους, ωθώντας τα σε μια νοοτροπία, "ό,τι αρπάξεις", χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς συνέπειες, χωρίς προσπάθεια. Και ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι αυτά τα παιδιά, κάποια στιγμή, αφού κάνουν το κύκλο τους, θα στεριώσουν σε μια σχέση.

Πως; Πως θα συμβεί αυτό; 

Πως αφού τα έχουμε ευνουχίσει; 

Πως αφού ποτές δεν πάλεψαν, να μάθουν να αγαπούν, να μάθουν με τον άλλον άνθρωπο να μοιράζονται, να συνυπάρχουν;

Τα καταστρέφουμε τα παιδιά μας.
Και όχι σε σχέση δε θα μπορέσουν να σταθούν ποτέ, αλλά ούτε και στην ζωή την ίδια.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.

Να και η δικιά μας Κυρά-Σαρακοστή!

Να σας πούμε και πώς τη φτιάξαμε;

Υλικά
3 φλυτζάνια αλεύρι
1 και 1/4 φλυτζάνι νερό
1 φλυτζάνι αλάτι

Με αυτά τα υλικά, κάναμε ζυμάρι, σχετικά σφιχτό.
Το αφήσαμε λίγο, πολύ λίγο, να ξεκουραστεί
Το βάλαμε σε ένα κομμάτι αντικολλητικό χαρτί και αρχίσαμε να το απλώνουμε.
Με ένα μυτερό μαχαιράκι κάναμε το σχέδιο
και με καλουπάκια από σετ πλαστελίνης τη στολίσαμε, κατά βούληση!
Φτιάξαμε κορδονάκια, λεπτά και πιο πλατιά, όπως βλέπετε στη φωτογραφία

Ααα, ναι! Πριν αρχίσουμε, ανάψαμε το φούρνο στους 110 βαθμούς...

Μετά, μόλις ευχαριστηθήκαμε από το αποτέλεσμα, την μεταφέραμε μαζί με το χαρτί στο μεγάλο, τετράγωνο, ταψί του φούρνου και την αφήσαμε, για μια ωρίτσα, να ξεραθεί εντελώς.

Μόλις κρύωσε, πήραμε πινελάκια και ακρυλικές μπογιές και, αφού παζαρέψαμε τους χρωματικούς συνδυασμούς, (αυτή η διαδικασία κράτησε περισσότερο από τις προηγούμενες, γιατί ροζ κυρά-Σαρακοστή, με φιογκάκια στα μαλλάκια, μια γατούλα αγκαλίτσα, την Πέππα το γουρουνάκι, τη Μίνι και τον Γκούφη από δίπλα, δεν... 😄) μετά «από σκληρές διαπραγματεύσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις» την ζωγραφίσαμε... επιτέλους!!

Η δικιά μας κυρά Σαρακοστή, έχει και ένα χρυσό χαρούμενο μωράκι στην κοιλίτσα. Μην απορείτε καθόλου. Το μωράκι είναι η επόμενη κυρά-Σαρακοστή!!

Αυτά που λέτε... , άντε και του χρόνου!
Καλή Σαρακοστή σε όλους σας, αγαπημένοι μας φίλοι!

με αγάπη
το χαμομηλάκι 😙

Και κάτι τελευταίο:
σε σχέση με την περσινή,

νομίζουμε ότι βελτιώθηκε η Κυρά μας...
εσείς τι λέτε; 
😄😄😄