Η Άνοιξη φέρνει Αλλεργίες και στα παιδιά 7 Tips to Help Kids with Spring Allergies

7 Tips to Help Kids with Spring Allergies

Αλλεργίες στα παιδιά. Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς;

Η ωραιότερη εποχή του χρόνου έχει και την κακή της πλευρά

Η άνοιξη ήρθε, τα λουλούδια ανθίζουν και ο καιρός ζεσταίνει. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν την Άνοιξη την καλύτερη εποχή του χρόνου. Για κάποιους όμως που ταλαιπωρούνται από τις αλλεργίες που φέρνει μαζί της η αναγέννηση της φύσης, είναι μία εποχή όχι και τόσο ευχάριστη.

Δακρυσμένα μάτια, μύτη που τρέχει, φτερνίσματα, ξηρός βήχας είναι μερικά από τα συμπτώματα που ταλαιπωρούν ενήλικες και παιδιά που έχουν κάποια αλλεργία.

Πριν, λοιπόν, μπει για τα καλά η άνοιξη, προετοιμαστείτε για τις αλλεργίες που φέρνει αυτή η εποχή του χρόνου.

Αναγνωρίστε τον «εχθρό»

Μπορεί να μπερδέψετε κάποια από τα συμπτώματα των αλλεργιών στα παιδιά με αυτά ενός κρυολογήματος. 
Φτέρνισμα, φαγούρα στη μύτη και το λαιμό, ερεθισμένα μάτια συνήθως είναι σημάδια αλλεργίας. 
Καταρροή υπάρχει και στις δύο περιπτώσεις, αλλά στις αλλεργίες είναι συνήθως πιο καθαρή.

Είδος αλλεργίας

Τα στοιχεία που προκαλούν τις περισσότερες αλλεργίες την άνοιξη είναι η γύρη των δέντρων, των λουλουδιών, του γρασιδιού και τα ακάρεα της σκόνης, η οποία αυξάνεται την άνοιξη για αυτό και υπάρχει έξαρση σε αυτό το είδος αλλεργίας την άνοιξη. 
Πιο έντονο μπορεί να γίνει, επίσης, το φαινόμενο της αλλεργίας στο τρίχωμα του σκύλου ή της γάτας την περίοδο αυτή.

Ηλικία

Αλλεργία μπορεί να εκδηλώσει και ένα παιδί σε βρεφική μικρή ηλικία ενώ έρευνες έχουν δείξει ότι οι αλλεργίες γενικά είναι πιο συχνές στα παιδιά από ότι στους ενήλικες. 
Οι αλλεργίες που συνδέονται με την έκθεσή μας στη φύση είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε ηλικίες 4 έως 6 ετών.

Κληρονομικότητα

Σε πολλές περιπτώσεις, οι γονείς μπορεί να κληροδοτήσουν τις αλλεργίες στα παιδιά τους. Το περίεργο είναι ότι συχνά τα παιδιά δεν είναι αλλεργικά στα ίδια πράγματα με τους γονείς τους. 
Αν πάντως έχετε αλλεργία στη γύρη, στα ακάρεα, κλπ είναι πιο πιθανό να έχουν και τα παιδιά σας κάποια αλλεργία.

Συμπτώματα

Δεν είναι απαραίτητο κάθε χρόνο να εμφανίζονται τα ίδια συμπτώματα, αφού εξαρτώνται και από την εποχή, αν δηλαδή υπάρχουν περισσότερες βροχές και υγρασία που οδηγούν σε αυξημένη, και πολλές φορές πρόωρη, ανθοφορία. 
Δεν αποκλείεται, όμως, τα συμπτώματα να υποχωρούν όσο περνούν τα χρόνια ή να επιδεινώνονται. Ακόμα, έχει παρατηρηθεί ότι το άγχος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την εμφάνιση ή την διάρκεια των συμπτωμάτων.

Προληπτικά μέτρα

Αποφύγετε όσο μπορείτε τη γύρη, που είναι ένας βασικός αλλεργιογόνος παράγοντας. Αν θέλετε να κάνετε βόλτα στην εξοχή, προτιμήστε τις απογευματινές ώρες που η παραγωγή γύρης είναι μικρότερη σε σχέση με νωρίς το πρωί (7-10) και νωρίς το απόγευμα (15-17). 
Φορέστε στα παιδιά γυαλιά ηλίου όσο το δυνατόν πιο κλειστά για να προστατέψετε τα μάτια τους από τη γύρη που είναι στον αέρα. Κάντε μπάνιο και λούστε τα μαλλιά του μετά από μία βόλτα έξω, στο πάρκο κλπ. 
Αποφύγετε να ανοίγετε τα παράθυρα του δωματίου του και να στεγνώνετε τα ρούχα του σε εξωτερικό χώρο, όσο η ανθοφορία είναι στο ζενίθ.

Φαρμακευτική αγωγή

Παιδιά που έχουν αλλεργικά προβλήματα την άνοιξη ενδέχεται να χρειάζεται να ακολουθούν κάποια θεραπευτική αγωγή, ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων του και πάντα σε συνεννόηση και συνεργασία με το γιατρό σας.

childit

Το παιδί σε θέλει ΕΚΕΙ. Το παιδί θέλει να θέλεις να είσαι γονιός - Γονιός εκ των υστέρων δε γίνεσαι.

Από Κλαίρη Τζωρτζάκη

Μη φανταστείς ότι θα έχεις τις ώρες της ησυχίας σου όπως πριν.

Μη φανταστείς ότι δε θα καταπατηθούν τα δικαιώματά σου.

Μη φανταστείς ότι δε θα πενταπλασιαστούν οι υποχρεώσεις σου.

Μη φανταστείς, επίσης, ότι θα πίνεις τον πρωινό σου καφέ σουλατσάροντας στο ίντερνετ με τις ώρες.

Μη φανταστείς ότι θα βλέπεις στην τηλεόραση τα σίριαλ που έβλεπες ή ότι θα ακούς τη μουσική που άκουγες.

Μη φανταστείς ότι η κομμώτρια ή η γυμνάστρια ή η μανικιουρίστα σου θα σε βλέπουν το ίδιο συχνά.

Πολύ περισσότερο μη φανταστείς ότι μπορείς να λείπεις ατέλειωτες ώρες από το σπίτι.

Μη φανταστείς ότι μπορείς να προσπερνάς προβλήματα ή συζητήσεις που σε θέλουν εκεί.

Μη φανταστείς, με λίγα λόγια, ότι δε θα αλλάξει ο –προ παιδιών- ρυθμός της ζωής σου.

Γιατί, αν κάτι τέτοιο είναι που φαντάζεσαι, θα πέσεις από τα σύννεφα όταν μια ωραία πρωία αποφασίσεις να το παίξεις μαμά ή μπαμπάς και συνειδητοποιήσεις ότι τίποτα δεν έγινε όπως το υπολόγιζες.

Το παιδί σου, για παράδειγμα, μπορεί να έχει να πατήσει κάνα μήνα στο σχολείο.

Μπορεί να μην ανοίγει βιβλίο από την αρχή του χρόνου.

Μπορεί να άρχισε το κάπνισμα ή το ποτό ή τίποτα χειρότερο και να μην πήρες μυρωδιά.

Μπορεί να έμπλεξε σε παρέες με ξυρισμένα κρανία.

Μπορεί να κάνει bullying σε συμμαθητές του.

Να μιλάει με παιδεραστές στο φέισμπουκ.

Μπορεί να έχει βυθιστεί σε κατάθλιψη.

Να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις παρατηρήσεις σου.

Ή μπορεί πολύ απλά να μη θέλει να σε βλέπει στα μάτια του.

Μην ξαφνιάζεσαι. Τα πράγματα, ξέρεις, δε συμβαίνουν μαγικά γύρω μας. Τα παιδιά δε μεγαλώνουν μόνα τους για να γίνουν ξαφνικά λαμπροί επιστήμονες όπως ονειρεύεσαι, τίμιοι πολίτες όπως εύχεσαι ή απλά ευτυχισμένοι άνθρωποι, όπως είναι η βαθύτερη επιθυμία σου. 

Θέλει κόπο όλο αυτό. 

Θέλει χρόνο. 

Θέλει να θέλεις να είσαι γονιός. 

Όχι κατ’ όνομα. Ουσιαστικά γονιός. 

Πρέπει να χύσεις ιδρώτα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, μέρα με τη μέρα για χρόνια ολόκληρα προκειμένου να δεις το σημαντικότερο έργο της ζωής σου (κακά τα ψέματα αλλά όταν έχεις παιδιά αυτό είναι) να αποκτά έστω ρίζες που θα το στηρίζουν στα δύσκολα και θα το "σηκώνουν" στα στραβοπατήματα.

Να είσαι εκεί, λοιπόν. 

Στα ατέλειωτα πρώτα άυπνα βράδια. Στα κουραστικά απογεύματα που διαβάζεις ιστορία ή ελέγχεις ορθογραφία και ασκήσεις αριθμητικής. 

Στα "άχαρα" παιδικά πάρτι. 

Στις "βαρετές" συνελεύσεις του Συλλόγου Γονέων. 

Στις βόλτες στις παιδικές χαρές. 

Να παίζεις μαζί τους. 

Να συζητάς ακόμα κι όταν νομίζεις ότι δεν είναι σε ηλικία να καταλάβουν. 

Και αργότερα να είσαι εκεί. 

Να τα πηγαίνεις στις δραστηριότητές τους. 

Να ξαγρυπνάς για να τα γυρίζεις σπίτι από τις βραδινές εξόδους τους. 

Να βάζεις κανόνες. Και να ελέγχεις ότι τηρούνται. 

Και πάλι να συζητάς. Και να ακούς. 

Κολλητός φίλος τους, όταν πρέπει, αλλά γονιός τους κάθε φορά.

Μάντης, ξέρεις, δεν οφείλει να είναι κανείς –πόσο μάλλον τα παιδιά-για να προβλέπουν τις αντιρρήσεις που τυχόν θα εξέφραζες αν ήσουν εκεί. 

Μην θυμώνεις, αλλά θα σπάσεις τα μούτρα σου όταν, μετά τόσα χρόνια "απουσίας" σου, κάπου κοντά στα δεκάξι ή δεκαεπτά τους, σκεφτείς ότι ήρθε η ώρα να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα.

-Καλά, τώρα το θυμήθηκες;

Και μην μπεις καν στον κόπο να τα στραβοκοιτάξεις, να τα επιπλήξεις ή ακόμα χειρότερα να τα απειλήσεις με τιμωρίες και τσαμπουκάδες. Ο σεβασμός χτίζεται. Η αγάπη κερδίζεται.

Έχασες και δεν ήταν παιχνίδι.

Είπαμε: γονιός εκ των υστέρων δε γίνεσαι.

themamagers

«Πως αντέχετε αυτό το παιδί και δεν το πηγαίνετε στο ίδρυμα;»

Συγκλονίζει μία μητέρα με αυτιστικό παιδί - Ο ρατσισμός που βίωσε

«Πως αντέχετε αυτό το παιδί και δεν το πηγαίνετε στο ίδρυμα;»

Αυτή ήταν η πρώτη φράση που άκουσε η μητέρα του Κωνσταντίνου την ημέρα που έγινε διάγνωση ότι το αγοράκι της έχει αυτισμό.

Η φράση αυτή χαράχτηκε στη μνήμη της καθώς όπως μας λέει βγήκε από τα χείλη της ψυχολόγου στην οποία πήγε για να ζητήσει βοήθεια.

Η ίδια ήταν τρομαγμένη. Το ενάμιση ετών αγοράκι είχε κουραστεί από την αναμονή και χτυπούσε τα πόδια στο γραφείο της ειδικού κι εκείνη ενοχλήθηκε.

«Εκεί ένιωσα την πρώτη απόρριψη» λέει στο CNN Greece, η Μαρία Κώστα, η μητέρα του Κωνσταντίνου.

Αν και δεν ήξερε τι είναι αυτισμός, είδε τα «σημάδια» από την ηλικία των 8 μηνών. 

Από τότε άρχισε να τρέχει στους γιατρούς για να βοηθήσει το παιδί της.

Η πρώτη διάγνωση από την παιδίατρο και τον νευρολόγο ήταν ότι το παιδί απλά «τεμπελιάζει» όπως κάνουν τα περισσότερα αγόρια.

Η μητέρα όμως δεν επαναπαύθηκε, συνέκρινε την συμπεριφορά του με αυτή της μεγαλύτερης κόρης της και παρατήρησε ότι όταν το αγοράκι έβγαινε από το σπίτι και ήταν σε κάποιο μέρος με πολύ φασαρία έκλαιγε ενώ γενικότερα δεν μιλούσε.

Ακολούθησαν πολλές επισκέψεις σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων.

«Κάνει με τα χεράκια του σαν φτερουγίσματα, περπατάει με τις μύτες, νευριάζει με τον πολύ κόσμο;» σε αυτές τις ερωτήσεις του ψυχολόγου οι γονείς του Κωνσταντίνου απάντησαν σε όλες, ναι.

«Το παιδί σας είναι αυτιστικό» τους είπε «οπλιστείτε με υπομονή».

Μέχρι που βρήκαν έναν νευρολόγο ο οποίος τους βοήθησε να αντιμετωπίσουν την «νέα» τους πραγματικότητα.

«Έφαγα μεγάλη απόρριψη δεν τον δέχονταν πολλά σχολεία με τμήματα ένταξης, άλλοι ήταν ανεύθυνοι και τους είχε φύγει το παιδί. Κάποτε όταν άκουγαν ότι το παιδί ήταν αυτιστικό δεν το ήθελαν οι εκπαιδευτικοί. Τα είχαν στην άκρη αυτά τα παιδιά» 

λέει με παράπονο η μητέρα του Κωνσταντίνου.

Το αγοράκι έκανε βήματα εξέλιξης όταν οι γονείς το πήγαν σε ένα ιδιωτικό κέντρο. Μετά από πολύ δουλειά μπόρεσε να μιλήσει και να επικοινωνήσει με τους γύρω του.

Οι γονείς μπήκαν σε ομάδα και εκεί καθώς ήρθαν σε επαφή με άλλα ζευγάρια που αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα, ένιωσαν ότι δεν είναι μόνοι και μπόρεσαν να αποδεχτούν πιο εύκολα ότι το παιδί τους έχει αυτισμό.

Το στίγμα

Το πρόβλημα της οικογένειας αυτής όπως και πολλών άλλων που έχουν παιδιά με αυτισμό, ο συγγενικός και ο φιλικός περίγυρος δεν το αγκάλιασε με αγάπη.

«Νόμιζαν ότι ήταν περίεργος, εξωγήινος. Μέχρι που μου έχουν πει ότι δεν θέλουμε τα παιδιά μας να κάνουν παρέα, μην κολλήσουν. Γονείς του έκλειναν την πόρτα γιατί νόμιζαν ότι θα πειράξει τα παιδιά τους. 

Βίωσα πολύ ρατσισμό.

Όπως τον βίωσε και η μεγάλη μου κόρη. Της έλεγαν τα παιδιά στο σχολείο ότι δεν θέλουμε να σε κάνουμε παρέα γιατί έχεις τον τρελό αδερφό, τον χαζό αδερφό» λέει η κυρία Κώστα, η οποία πάλεψε για να σπάσει το στίγμα και τα κατάφερε!

Μετά από 17 χρόνια μιλά με καμάρι για τον Κωνσταντίνο και περιγράφει με ωμή γλώσσα τον ρατσισμό που βιώνουν οι γονείς των παιδιών με αυτισμό: «Δεν ντρεπόμαστε, μας κάνουν οι συνάνθρωποι μας να καθόμαστε στα σπίτια μας.

Αυτό το έζησα εγώ ένα με δύο χρόνια, κλείστηκα στο σπίτι, έπαθα κατάθλιψη. Δεν φταίει η κατάσταση του παιδιού μας. Κάποια στιγμή την δεχόμαστε.»

Σήμερα ο Κωνσταντίνος είναι 17 ετών έχει μια οικογένεια που τον λατρεύει και δεν ντρέπεται γι’ αυτόν.

Έχει φίλους που τον αποδέχονται και τον αγαπούν,

Τι είναι ο Αυτισμός

Ο Αυτισμός, μαζί με το σύνδρομο Άσπεργκερ και την Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή ανήκουν στις Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος (Δ.Α.Φ.). Τα άτομα με ΔΑΦ παρουσιάζουν διαφορετικού βαθμού δυσκολίες στην επικοινωνία , την κοινωνική συνδιαλλαγή και τη συμπεριφορά.

Σύμφωνα με τις τελευταίες Διεθνείς έρευνες το ποσοστό των ατόμων που διαγιγνώσκονται με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος είναι 1%, με αναλογία 4 έως 5 φορές πιο συχνά να εμφανίζεται σε αγόρια παρά στα κορίτσια.

«Συνήθως η διάγνωση γίνεται μετά τα πρώτα δύο έτη. Τότε φαίνεται πιο έντονο το κομμάτι ...