👨👦👦👧
1. Κάνω τα ξεσπάσματα θυμού ακόμα μεγαλύτερα Ενώ ξέρω με σιγουριά πως δεν πρέπει να καθησυχάζουμε και να καλομαθαίνουμε ένα παιδί που χτυπιέται στο πάτωμα του πολυκαταστήματος, επειδή δεν πήρε το παιχνίδι που ήθελε, είναι εξίσου αναποτελεσματικό να το προκαλέσουμε σε συζήτηση.
Αλλά το κάνω ακόμα.
Παρόλο που έχω μάθει πολύ καλά ότι δε βγαίνει σε καλό η συζήτηση με ένα νήπιο σε αυτά τα θέματα, κάθε φορά την παθαίνω και το κάνω. Και, φυσικά, αυτό ανεβάζει τα επίπεδα του θυμού του στο κόκκινο.
2. Τους δίνω τροφές με ζάχαρη λίγο πριν από τον ύπνο
Κάθε φορά συνειδητοποιώ τι πρόβλημα έχω δημιουργήσει αφού του δώσω το σνακ. Ο γιος μου κάθεται στο τραπέζι πασαλειμμένος με παγωτό σε όλο του το πρόσωπο, σοκολάτες να έχουν κολλήσει στα μάγουλά του ή και να έχει ένα ζεστό μουστάκι από κρέμα που δε λέει να φύγει.
Και εκείνη είναι η στιγμή που θυμάμαι ότι ζάχαρη= ενέργεια= πρόβλημα να τον βάλω για ύπνο= ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα το πρωί που δεν ξυπνάει για να πάει σχολείο. Ξέρω ότι κάθε φορά μου γυρνάει μπούμερανγκ, αλλά τί να κάνω; Μου αρέσει να κάνω τους ανθρώπους χαρούμενους.
3. Διακόπτω τον απογευματινό ύπνο
Αν θα μπορούσα να δώσω μια μικρή συμβουλή στους νέους γονείς, θα ήταν να μη ξυπνάτε ποτέ το παιδί σας από τους μικρούς υπνάκους κατά τη διάρκεια της μέρας. Κι επιπλέον, μην περιμένετε το παιδί σας να είναι σε πλήρη λειτουργία όταν κοιμάται κανονικά.
Το ξέρω πως είναι έτσι, αλλά κάθε φορά την πατάω σαν πρωτάρης, όπως όταν για παράδειγμα προσπαθώ να στήσω μια φωτογράφιση το απόγευμα όσο η κορούλα μου κοιμάται.
Τί μπορεί πια να πάει στραβά; Κάθε φορά που σκέφτεσαι να σηκώσεις το παιδί σου όσο αυτό παίρνει τον υπνάκο του, σκέψου κάποιον να σε σέρνει από το κρεβάτι στις 3 τα ξημερώματα και να περιμένει να είσαι και καλοδιάθετος.
4. Καταφεύγω στο Ίντερνετ για τη διάγνωση μιας ασθένειας
Γενικά, το διαδίκτυο τείνει να γίνεται κάπως δραματικό όταν πρόκειται για την υγεία μας. Αλλά για την υγεία των παιδιών μας, γίνεται έως και τρομακτικό.
Κι όμως, αυτό δεν με έχει εμποδίσει.
Κάθε φορά πού θα ακούσω έναν ελαφρύ βήχα, θα διαγνώσω το γιο μου με τουλάχιστον τρεις διαφορετικές ασθένειες και η γυναίκα μου θα είναι κολλημένη πάνω από το κινητό περιμένοντας το φαρμακοποιό να το σηκώσει.
5. Έβαλα στην άκρη τις δικές μου ανάγκες
Αν υπάρχει ένα λάθος το οποίο το έχουμε κάνει όλοι, τότε θα είναι αυτό.
Όταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος, θυμάμαι ότι έμεινα στο σπίτι για τρεις μήνες σερί. Παρατήρησα ότι μιλούσα απότομα στους υπόλοιπους για το παραμικρό. Χρειαζόμουν κοινωνικοποίηση και να βγω από το σπίτι.
Αλλά όταν ήρθε και το δεύτερο παιδί, εμφανίστηκε ξανά το ίδιο μοτίβο.
Παρομοίως και με το τρίτο παιδί, που γεννήθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο. Και ευτυχώς δεν άλλαξα ούτε τότε. Λίγοι από εμάς το κάνουν. Είμαι τόσο απασχολημένος με το να τα βοηθάω με τις εργασίες τους, να τα κάνω μπάνιο, να τα πάω στις δραστηριότητές τους, που οι προσωπικές μου ανάγκες πήγαν πολύ πίσω.
Είναι επικίνδυνο και καθόλου υγιές αλλά ταυτόχρονα και αναπόφευκτο.
👨👦👦👧
Κάθε ένα παράδειγμα από αυτή τη λίστα αποτελεί και ένα λάθος τα οποία θα ξανακάνω πιθανότατα παραπάνω από ένα μέσα στον επόμενο μήνα. Αλλά νομίζω το μάθημα σε αυτή την υπόθεση είναι ότι λάθη σίγουρα θα συμβούν και μάλιστα συχνά.
superdad