Γονείς, είστε τα πάντα για το παιδάκι σας, μην το ξεχνάτε ποτέ

Για μία ψυχούλα που έρχεται στον κόσμο, μέχρι που γίνεται μεγάλο παιδί, οι γονείς θα είναι για πάντα το πρότυπο, το δέσιμο, η φωλιά, η κρυψώνα, η ασφάλειά τους.
Για μερικούς αυτό είναι πασιφανές. Για κάποιους άλλους, όχι. 

Ας δούμε γιατί συμβαίνει αυτό:
Ο πρώτος και προφανής είναι ότι πρόκειται για τους ανθρώπους που το φέρνουν στον κόσμο, άρα το δέσιμο είναι παντοτινό.
Είναι οι πρώτοι άνθρωποι που το φροντίζουν, το νοιάζονται και το αγαπούν, σε έναν κόσμο παντελώς ξένο και ενίοτε τρομακτικό για εκείνο.
Για τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους τα μωρά εξαρτώνται αποκλειστικά από τους γονείς για όλες τους τις ανάγκες.
Το παιδί νιώθει ασφάλεια και έτσι μπορεί να ανακαλύψει τον κόσμο γύρω του έχοντας μια σταθερά να ακουμπήσει όποτε χρειαστεί: τους γονείς του.
Οι γονείς αποτελούν πρότυπα για το παιδί και μια σειρά από συμπεριφορές, νοοτροπίες και αντιλήψεις «κυνηγούν» κι εκείνο σε όλη του τη ζωή.
Οι γονείς θα δώσουν τα πάντα για το καλό του παιδιού, χωρίς να ζητούν το παραμικρό ως ανταπόδοση, κάτι που δεν πρόκειται να ισχύσει σε καμία άλλη σχέση του παιδιού στη ζωή του.
Είστε η σταθερά τους. 

Ακόμη και στην εφηβεία, που τα πράγματα θα γίνουν δύσκολα, δείξτε κατανόηση και διατηρείστε την θετικότητα. 

Να θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη να τους δείχνετε ότι τα αγαπάτε, να νιώθουν ασφαλή και ευτυχισμένα, μέσα σε αυτό το χάος της καθημερινότητας, του οποίου οι ρυθμοί δυστυχώς ολοένα και αυξάνονται.

Ακόμη και μετά από ένα καβγά, βρείτε τρόπο να ξεπεράσετε το πάγωμα ή τα άβολα συναισθήματα. 

Είτε όλοι μαζί, είτε όσοι τσακώθηκαν καλό θα είναι να κάνουν κάτι παρέα. Επιτραπέζιο, μαγείρεμα, διάβασμα, μια βόλτα, ένα τραγούδι, λίγη μουσική... κάντε μια οικογενειακή δραστηριότητα. 

Ο,τιδήποτε που μπορεί να δώσει την έννοια της σταθερότητας και το συναίσθημα πως "ο,τι κι αν συμβεί, η οικογένεια είναι ενωμένη και συνεχίζει σταθερά", χωρίς μούτρα, κακίες και αρνητισμό.

Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη την αγάπη μας, την οποία θα πρέπει να την εκδηλώνουμε με κάθε τρόπο.
mothersblog

Όμορφες κατασκευές, δωράκια για τα κοριτσάκια σας! Tutorial: Diario con caja de Marinette Tutorial: Maletín o Mochila de Marinette

Καλή διάθεση χρειάζεται και ...

... με τα χεράκια σας ...

... κάνετε θαύματα!

Η "τρέλα" της Virginia Woolf - Η Σεξουαλική της Κακοποίηση σε μικρή ηλικία - Virginia Woolf Sexual Abuse and Mental Illness

Virginia Stephen Woolf as a child, with her mother 
Julia Prinsep Duckworth Stephen (née Jackson), 1884. 
Bridgeman Art Library, Private Collection

Virginia Woolf Sexual Abuse and Mental Illness

Περί "τρέλας" της Virginia Woolf

Η σπουδαία μορφή της αγγλικής λογοτεχνίας, Virginia Woolf, γεννήθηκε το 1882 και πέθανε το 1941. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της 59ετούς ζωής της υπέφερε από έντονες κρίσεις μανιοκατάθλιψης. [1]

Κύρια αιτία της ψυχικής της διαταραχής θεωρείται η σεξουαλική της κακοποίηση σε μικρή ηλικία από μέλη της οικογένειάς της. [2] 

Τα συνεχή σεξουαλικά βασανιστήρια που υπέστη η Woolf είχαν, σίγουρα, αποκρουστικό αντίκτυπο στην ψυχική της κατάσταση. 

Το μυαλό της, γεμάτο τραγικές και δυσάρεστες αναμνήσεις από το παρελθόν, την καθιστά τη συναρπαστική λογοτεχνική φιγούρα που θεωρείται σήμερα. 

Παρά τα σκληρά παιδικά και εφηβικά της τραύματα, κατάφερε να γράψει 15 βιβλία και να αποτελέσει συγγραφέα-σταθμό για τη βρετανική λογοτεχνία του 20ου αιώνα.

Στο γνωστότερο ίσως έργο της, Mrs Dalloway, η Woolf επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο θεραπεύονταν οι ψυχικά ασθενείς κατά την εποχή της. 

Άφθονο υλικό για αυτό της το έργο προσέφεραν οι δυσάρεστες εμπειρίες της από τους ψυχιάτρους της. Το 1920, ήταν συνήθης αντίληψη πως τα ψυχικά νοσήματα προκαλούνταν από μόλυνση στα δόντια. 

Ο γιατρός της, υποπτευόμενος ότι αίτιο της πνευματικής της αστάθειας ήταν μια φωλιά βακτηρίων στις ρίζες των δοντιών της, αφαίρεσε τρία από αυτά.(!!!)

Είναι πιθανό πως τέτοιου είδους εμπειρίες ώθησαν τη Woolf να αρνηθεί φαρμακευτική αγωγή για την τελευταία της κρίση, το 1941. Ο σύζυγός της απευθύνθηκε σε έναν τοπικό γιατρό. Η Woolf στην αρχή φέρθηκε αμυντικά, μα τελικά συνεργάστηκε και δέχτηκε να εξεταστεί, ενώ δήλωσε πως θα συμφωνούσε με τη θεραπεία αν την έκρινε λογική.

Το ίδιο βράδυ, γέμισε τις τσέπες της με πέτρες και έπεσε στο ποτάμι που βρισκόταν έξω από το σπίτι της. Το πτώμα της βρέθηκε 20 ημέρες μετά.

«Είμαι σίγουρη ότι τρελαίνομαι πάλι: αισθάνομαι ότι δε μπορούμε να περάσουμε άλλη μία από εκείνες τις φριχτές περιόδους. Και αυτή τη φορά δε θα συνέλθω. […] Επομένως, κάνω αυτό που μου φαίνεται καλύτερο να κάνω. […] Δε νομίζω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι από όσο υπήρξαμε εμείς».

«Θέλω να σου πω ότι μου χάρισες την απόλυτη ευτυχία. Κανείς δε θα μπορούσε να κάνει περισσότερα από όσα έκανες εσύ. […] Γνωρίζω, όμως, ότι ποτέ δε θα το ξεπεράσω και σου καταστρέφω τη ζωή. Είναι αυτή η τρέλα. Ό,τι και να πει ο καθένας δεν μπορεί να με πείσει. […] Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι μέχρι να έρθει αυτή η αρρώστια, ήμασταν απόλυτα ευτυχισμένοι. Χάρις σε εσένα. […] Θα καταστρέψεις όλα μου τα γραπτά;» [3]

Αυτά ήταν αποσπάσματα από τα γράμματα που άφησε η Woolf στον άντρα της πριν αυτοκτονήσει.

------------------

[1] Lee, Hermione. Virginia Woolf. New York: Vintage, 1999.

[2] Στο βιβλίο της Virginia Woolf, Moments of Being, η ίδια περιγράφει την σεξουαλική της κακοποίηση από τον ετεροθαλή αδερφό της.

[2] Τα γράμματα προς τον άντρα της Woolf και προς την αδερφή της είναι καταγεγραμμένα στο βιβλίο Περί τρέλας. Εκδόσεις Κοβάλτιο, 2016, σε μετάφραση Λαμπριάνας Οικονόμου.

artic
antikleidi