Όσα μαθαίνει το παιδί, όταν του μιλάτε σαν να είναι ενήλικας Όσο αξιολάτρευτο και αν είναι να του μιλάτε μαμαδίστικα, υπάρχουν ίσως κάποιες στιγμές που θα βοηθήσετε περισσότερο το παιδί αν του απευθύνεστε με την κανονική σας φωνή, ειδικά όσο μεγαλώνει και από μωρό μπαίνει στη νηπιακή ηλικία.
Εξάλλου, με κάθε μέρα που περνάει μαθαίνει όλο και περισσότερες λέξεις και καταλαβαίνει πολύ περισσότερο σύνθετες προτάσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να του μιλάτε συνέχεια σαν να έχετε απέναντί σας έναν ενήλικα, αλλά κάποιες φορές μπορείτε να κάνετε μία «κουβέντα των μεγάλων» γιατί θα μάθει: Να μιλάει σαν ενήλικας Αν δεν το ακούσει, δεν θα το μάθει. Όπως όλα τα πράγματα, το παιδί σας μαθαίνει κάτι μέσα από την παρατήρηση της μαμάς και του μπαμπά. Πόσο σοβαρά μιλάτε Η «σοβαρή» φωνή σας είναι χρήσιμη όταν θέλετε να ζητήσετε από το παιδί να κάνει κάτι που δεν είναι και το καλύτερό του, π.χ. να μαζέψει τα παιχνίδια του. Πώς να μιλάει με μεγάλους Ακόμα και αν δεν μπορεί να σχηματίσει παρά μικρές, απλές προτάσεις, δεν υπάρχει λόγος να μην του δείχνετε πώς μιλούν οι ενήλικες για να μάθει πώς μιλάμε στους μεγάλους, αλλά και να ξέρει ότι μπορεί να μιλήσει στους μεγάλους. Να μην αισθάνεται δηλαδή ότι είναι σε άλλο «επίπεδο» και δεν μπορεί να μιλήσει σε ανθρώπους που είναι μεγαλύτεροί του. Πώς να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του Όταν του μιλάτε σαν να είναι μεγάλος, χρησιμοποιείτε πολλές φορές διαφορετικές λέξεις, τις οποίες ακόμα και αν δεν καταλάβει από την αρχή, θα του είναι πιο εύκολο σταδιακά να εντάξει και στο δικό του λεξιλόγιο. Πώς να ακολουθεί οδηγίες Ενώ θέλετε να εξηγείται στο παιδί τα πάντα, όταν πρόκειται να κάνετε κάτι καινούριο, υπάρχουν φορές που μπορεί να θέλετε να σας ακούσει και να κάνει αυτό που του ζητάτε γιατί απλά πρέπει να το κάνει. Για παράδειγμα, χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε τη σοβαρή σας φωνή όταν είστε στην παιδική χαρά και του ζητάτε να μην απομακρύνεται από κοντά σας. Σε μερικά χρόνια, αντίστοιχες «προσδοκίες» θα έχει ο δάσκαλός του στο νηπιαγωγείο ή το σχολείο. Ότι το σέβεστε Ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιεί σε τόσο μικρή ηλικία, η επιλογή σας να του μιλάτε κάποιες φορές σαν ενήλικα, στέλνει το μήνυμα ότι το σέβεστε και το υπολογίζετε, ότι δηλαδή δεν θεωρείτε ότι είναι απλά ένα μικρό παιδί που δεν έχει τη δυνατότητα να διαλέξει ή να αποφασίσει για τίποτα. Βάζετε τις βάσεις ώστε μεγαλώνοντας να ξέρει ότι η μαμά και ο μπαμπάς του σέβονται τα συναισθήματά του, το χαρακτήρα και τις επιλογές του, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την αυτοπεποίθησή του παιδιού.
Σε πολλές στιγμές της ζωής μας θα αναζητήσουμε σχέσεις και κατάλληλους συντρόφους που, όπως πιστεύουμε ή επαναπαυόμαστε να πιστεύουμε ότι θα είναι οι κατάλληλοι, θα αισθανθούμε καλύτερα και περισσότερο ολοκληρωμένοι. Ανθρώπους που τους αναζητάμε όταν νιώθουμε μέσα μας χαμένοι, και αποπροσανατολισμένοι. Ανθρώπους που, μετά χαράς θα αφεθούμε στα χέρια τους και θα τους παραδώσουμε το τιμόνι της ζωής μας, προκειμένου εκείνοι να οδηγήσουν και να φτάσουμε σε έναν προορισμό, σύμφωνα με τις δικές τους συνισταμένες και την δική τους πυξίδα. Και κάτω από τις επιλογές αυτές, θα ονομάσουμε την πράξη αυτή αγάπη, έρωτα, δεχόμενοι τα πάντα.
Η αλήθεια είναι όμως ότι καμιά σχέση δεν έχει αυτή η πράξη με την αγάπη. Γιατί η αγάπη στηρίζεται και αναπτύσσεται κάτω από άλλες συνθήκες.
Όχι την στιγμή που νιώθουμε χαμένοι και θα αφεθούμε στα χέρια κάποιου να μας δείξει τον δρόμο, όχι την στιγμή που θέλουμε να καλύψουμε το απύθμενο κενό μέσα μας, όχι την στιγμή που στις περιγραφές φίλων και γνωστών θα θελήσουμε κι εμείς να βιώσουμε τον δικό τους υπέρτατο έρωτα.
Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη την στιγμή εκείνη που εμείς είμαστε σε θέση να δώσουμε όση αγάπη έχουμε για τον εαυτό μας.
Δίνουμε μόνο ό,τι έχουμε, και όση αγάπη έχουμε για τον εαυτό μας, τέτοια είναι η «ποσότητα» που μπορούμε να δώσουμε. Μα το μόνο σίγουρο είναι πως αν έχουμε ήδη αγαπήσει και αποδεχτεί τον εαυτό μας, τότε η αγάπη που θα δώσουμε θα πρόκειται για μια αγάπη που θα οδηγεί τόσο εμάς όσο και τον άλλον, σε στιγμές μοναδικές, σε αλληλεπίδραση θετική και σε αγάπη αυθεντική. Δε χρειάζεται πια να περιμένουμε να εμφανιστεί στη ζωή μας από μηχανής θεός κάποιος και να μας αγαπήσει, αλλά πολύ περισσότερο να γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι ηγέτες στη ζωή μας και πρώτοι εμείς να αγαπήσουμε εμάς, το όλο μας, την υπέροχη προσωπικότητα που είμαστε, ανακαλύπτοντας κάθε κρυμμένη πτυχή που καιρό φοβόμασταν να δούμε, κάνοντας λάθη, ενθαρρύνοντας τον εαυτό μας να βγει έξω από την περιοχή ασφάλειάς μας και να εμπιστευτεί τις δυνάμεις του, να εμπιστευτεί τον απέναντί του, ακόμα και με τον φόβο και την πιθανότητα να πληγωθεί και να απορριφθεί. Δεν έχει σημασία το έξω, χοντρός- λεπτός, ψηλός- κοντός, γαλανά- καστανά μάτια, μαύρα- ξανθά μαλλιά, ιδανικές αναλογίες μοντέλων- «κοινοί θνητοί»… ένα είναι σίγουρο: όλοι μας έχουμε μια ξεχωριστή, μοναδική, ανεπανάληπτη, αξιοθαύμαστη, υπέροχη, ασύγκριτη προσωπικότητα. Γι αυτό, άνθρωπέ μου, μη βασανίζεσαι και μη μένεις άλλο στην αναμονή, και την ανασφάλεια. Μην αναλώνεσαι σε άσκοπες συγκρίσεις! Είσαι ήδη υπέροχος, αξίζεις να δώσεις και να πάρεις αγάπη, ανεξάρτητα από το οτιδήποτε. Μη βάζεις πια τεχνητά εμπόδια στον εαυτό σου. Τρέξε, βρες αυτό που αξίζεις. Αν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος άνθρωπος στη ζωή σου, μη χάνεις καιρό. Μη το θεωρείς δεδομένο. Άνοιξέ του τώρα την καρδιά σου και μίλησέ του με τα πιο όμορφα λόγια για τα συναισθήματα που νιώθεις όταν τον βλέπεις, όταν τον αγγίζεις, όταν τον ακούς, όταν είσαι δίπλα του. Αν δεν υπάρχει ακόμα αυτός ο άλλος άνθρωπος, τότε ίσως ξέρεις πια που να τα πεις… σε σένα τον ίδιο… φωναχτά, δυνατά, γραπτά, σε έναν καθρέφτη, απευθείας, σε μια ζωγραφιά, σε ένα τραγούδι… ξέρεις πια τι χρειάζεσαι για να δώσεις την αγάπη… αγάπη για σένα… όση περισσότερη, τόσο το καλύτερο! Άσε την καρδιά σου να πλημμυρίσει με αισθήματα αγάπης, δώσε το καλύτερο που έχεις, γίνει η καλύτερη αγάπη, γίνε ο λόγος να χαμογελάσουν δύο άνθρωποι αντί για ένας…. Και να θυμάσαι: όταν δίνεις, δεν αδειάζεις! ______________________ ~ Αναστασία Λιόντου enallaktikidrasi.com antikleidi
