Σας τριγυρνάει γρίπη ή κρυολόγημα;

Τι πρέπει να πιείτε για να τονωθείτε

Ο χειμώνας πλησιάζει και σίγουρα έχετε αντιληφθεί γύρω σας τα πρώτα «απειλητικά» φταρνίσματα από συναδέλφους στη δουλειά, εκεί που πίνετε τον καφέ σας ή ενώ κάνετε τα ψώνια σας στο σούπερ μάρκετ…

Για να προστατευτείτε από τις ιώσεις της εποχής και φυσικά από τα δυσάρεστα συμπτώματα που φέρνουν μαζί τους και ειδικά αν εμφανίζετε ήδη τα πρώτα σημάδια αδυναμίας και ρινικής συμφόρησης, η λύση που χρειάζεστε είναι πολύ απλή και απόλυτα φυσική!
Φυσικά, δεν είναι άλλη από το τσάι, το οποίο, σύμφωνα με έρευνες, παρέχει στο σώμα τα απαραίτητα εφόδια για να αντιμετωπίσει τη γρίπη ή το κρυολόγημα.

Σύμφωνα μάλιστα με μελέτη στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, το ιδανικό είδος τσαγιού για τόνωση του ανοσοποιητικού είναι το μαύρο. 

Η μελέτη έδειξε ότι όσοι συμμετέχοντες έπιναν πέντε φλιτζάνια τσάι την ημέρα για δύο εβδομάδες παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στην απόδοση του ανοσοποιητικού τους. 

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα κύτταρα Τ του ανοσοποιητικού τους συστήματος απελευθέρωναν 10 φορές περισσότερες ιντερφερόνες, ουσίες που συμβάλλουν στην εξουδετέρωση των ιών της γρίπης και του κρυολογήματος.

Και το πράσινο τσάι όμως είναι ωφέλιμο για την αντιμετώπιση των ιώσεων, κυρίως χάρη σε μια αντιοξειδωτική ουσία που περιέχει, την κουερσετίνη, αλλά και ένα πολύτιμο αμινοξύ, την L-θεανίνη. 

Αρκετές επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι η κουερσετίνη έχει αντι-ιική δράση, καθώς εμποδίζει τον πολλαπλασιασμό αρκετών ιών του αναπνευστικού, συμπεριλαμβανομένου του ιού τα γρίπης. 

Μία από τις μελέτες, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Medicinal Food, έδειξε ότι η αντιοξειδωτική ουσία μπορεί να εμποδίσει σε σημαντικό βαθμό την αναπαραγωγή του ιού του κοινού κρυολογήματος στο αρχικό στάδιο της λοίμωξης, ενώ μια άλλη, στο περιοδικό Journal of the American College of Nutrition, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η L-θεανίνη ενισχύει τις άμυνες του οργανισμού. Έτσι, το πράσινο τσάι μπορεί να προστατεύσει από μια ίωση ή να μειώσει τη διάρκεια των συμπτωμάτων.

Το τσάι λοιπόν όχι μόνο ανακουφίζει τον πονεμένο λαιμό από τον βήχα, αλλά οι ουσίες που παρέχει είναι ό,τι καλύτερο για να προλάβετε ή να καταπραΰνετε τα δυσάρεστα συμπτώματα της γρίπης και του κρυολογήματος.
medicalnews

Στα Χρόνια της Μεγάλης Πείνας

Το κείμενο αυτό ίσως να μην διεκδικεί δάφνες συγγραφικού λόγου, αλλά εμπεριέχει τις αυθεντικές μαρτυρίες ενός παππού που έζησε σε ομολογουμένως δύσκολες εποχές.

Γράφει μισή σελίδα κάθε φορά, στην διμηνιαία εφημερίδα ενός χωριού που για την ιστορία λέγεται Λουσικά και βρίσκεται 24 χιλιόμετρα δυτικά της Πάτρας.

Έχει κάποια συντακτικά λαθάκια αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα διορθώσω. 
Απλές κουβέντες,

τίποτα παραπάνω - τίποτα παρακάτω.

Ο Πάνος Δημ. Ντούμας θυμάται και γράφει...

Για να καταφέρει ο πεινασμένος κόσμος να βρει κάτι να φάει, άρχιζε και πούλαγε τα υπάρχοντα του.

Βγαίνουν έξω στο χωριό και πουλούσαν ό,τι μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Κοστούμια, μεγαλοκυρίες τις γούνες τους, εσώρουχα, ραπτομηχανές, γραμμόφωνα, κεντήματα, σερβίτσια κλπ.

Ορισμένοι πουλούσαν και τα σπίτια τους για λίγα τσουβάλια στάρι.

Μια ημέρα που ήμουν στο στέκι που πουλούσα τα χόρτα (Σμύρνης και Παναχαϊκού) μου λέει ο μπακάλης που είχε μαγαζί δίπλα: 

Ρε Παναγιώτη αυτό το σπίτι απέναντι είναι του κουνιάδου μου και το πουλάει για 500 οκάδες στάρι.

Πες του πατέρα σου να το πάρετε εσείς γιατί σε έχω αγαπήσει .

Ήταν ένα διώροφο νεοκλασικό. 
Όταν ήρθα το βράδυ και το είπα στους γονείς μου, η μητέρα μου άρχισε τα κλάματα και μου είπε: 

αυτό παιδάκι μου μη διανοηθείς ποτέ να το κάνεις και αύριο θα βάλεις 10 οκάδες στάρι σε μια σακούλα, θα πας σ` αυτό το σπίτι, θα χτυπήσεις το χτυπητήρι, όταν σου ανοίξουν θα αφήσεις από μέσα τη σακούλα και θα εξαφανιστείς.

Αυτά τα διδάγματα νομίζω ότι με βάλανε σε καλό δρόμο στη ζωή .

Στο χωριό μου περνούσαν κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι διαφόρων ηλικιών ζητιανεύοντας μια φέτα ψωμί. Σε ποιον να πρωτοδώσεις ;

Μια μέρα που όργωνα στο χωράφι μας για να σπείρουμε αργότερα αραποσίτι, κάθισα για να φάω 50 μέτρα μέσα από το δρόμο, τότε έρχεται μια γυναίκα ηλικιωμένη φορτωμένη στην πλάτη την πραμάτεια της.

Πιάνεται από το φράχτη και με κοιτούσε που έτρωγα χωρίς να μου μιλάει.

Εγώ άργησα να καταλάβω ότι αυτή θα πείναγε. Παίρνω το ψωμί και το τυρί που μου είχαν μείνει και της τα πάω.

Αυτή δεν τα παίρνει αλλά γονατίζει σηκώνει τα χέρια ψηλά και λέει :

Αν είναι Θεός το χωράφι να θησαυρίσει.

Είναι αλήθεια ότι χωρίς να βρέξει την άνοιξη, το αραποσίτι θησαύρισε.

Στην Αχαΐα οι Ιταλοί είχαν δυο αστυνομίες. Την Καραμπινιερία που ήτο για την τάξη και την Φινετσαρία που ήτο οικονομικής φύσεως.

Αυτή μάζευε τα αγαθά του κόσμου.

------------
Η Ελληνική αστυνομία ήτο ακόμη στο χωριό μας.

Οι Ιταλοί έρχονται τακτικά στο χωριό και συνεργάζονται με την Ελληνική αστυνομία. Μια ημέρα τον Ιούνιο 1941 έδωσαν διαταγή οι Ιταλοί να παραδώσουν οι Έλληνες όλα τα όπλα πολεμικά , κυνηγετικά και πιστόλια, εντός δυο ημερών.

Πραγματικά όλοι από φόβο πήγαν και παρέδωσαν . (σσ. Ζαρατούστρα: εγώ ξέρω έναν που δεν! Ο προπάππους μου έκρυψε το πιστόλι του κάτω από τα κεραμίδια! Φοβερή κρυψώνα.)

Δυστυχώς σε κάθε δύσκολη εποχή που έχει περάσει η Ελλάδα υπάρχουν και οι προδότες ή πες τους και ρουφιάνους.

Έτσι λοιπόν στη προκειμένη περίπτωση πήγε κάποιος στους Ιταλούς και τους λέει ότι: Ο Φώτης Σπυρόπουλος και ο Γεώργιος Σπαλιάρας είναι οπλουργοί και λόγω του επαγγέλματος έχουν πολλά όπλα.

Τους κάλεσαν στην Καραμπινιερία και αφού αρνήθηκαν γιατί ασφαλώς δεν ήσαν οπλουργοί και δεν είχαν όπλα τους σάπισαν στο ξύλο .

Πήγε λοιπόν μια επιτροπή από το χωριό με τον παπά- Βασίλη, τον πρόεδρο και δυο τρεις άλλους και βεβαιώσαν ενόρκως ότι ήσαν αθώοι. Κάναν όμως μήνες να αναρρώσουν απ το πολύ ξύλο.

Πέρασε το καλοκαίρι και σχετικώς καλά τα πηγαίναμε με δαύτους.

Είμαστε όμως υποχρεωμένοι φεύγοντας απ το σχολείο των Βραχνεΐκων να χαιρετούμε το σκοπό με την σημαία τους που είχαν εκεί στο φυλάκιο , σηκώνοντας το χέρι μας φασιστικά και να λέμε «vintcere ».

O Γιώργης Ζαφειρακόπουλος κάποια μέρα δεν χαιρέτησε, πετάγεται μέσα απ το φυλάκιο κάποιος λοχίας, τον κατεβάζει απ το άλογο και τον υποχρεώνει να περάσει δέκα φόρες πέρα-δώθε να χαιρετά και να φωνάζει «vintcere» .

Έτσι περάσαμε με τους Ιταλούς κάπως άφοβα εκτός απ το πλιάτσικο που έκαναν μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1941. 
Είχαμε θαρρέψει και ο κόσμος καθόταν μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Την παραμονή του Αγίου Βασιλείου ήταν όλοι οι χωριανοί στο καφενεί. Κατά τις 10 η ώρα μπήκε στα μαγαζιά πολύς Ιταλικός στρατός...

...........

* Ο κυρ Παναγιώτης σήμερα (Οκτώβρης 2009) είναι 86 ετών και προ δεκαπενταετίας που είχε τις δυνάμεις πούλαγε κρασί με ένα παλιό αγροτικό, για να ζήσει .

Kαι τώρα ας κάνω ένα ρητορικό ερώτημα

Πόσοι άραγε σήμερα κάτοικοι Εκάλης, Κηφισιάς με "γαλλικά και πιάνο" είχαν παππού μαυραγορίτη, που έκλεβαν τις περιούσιες πεινασμένων ανθρώπων για ένα σακί σιτάρι;

Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν τον κύριο Πάνο και την μητέρα του . ........

musicheaven

«Οι ξέγνοιαστες και οι δύσκολες στιγμές με το αυτιστικό παιδί μας»

Ο π. Αθανάσιος και η πρεσβυτέρα Μαρία, που ήρθαν στην Αθήνα και το οικοτροφείο "Άγιος Νικόλαος" για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη ζωή για το αυτιστικό παιδί τους.

Οι δυο τους, που είναι γονείς τεσσάρων παιδιών, μίλησαν στη Ζήνα Κουτσελίνη και την κάμερα της εκπομπής "Αλήθειες με τη Ζήνα" για την καθημερινότητα με τον αυτιστικό γιο τους, Κωστή, αλλά και το πως αντιλήφθηκαν πως το παιδί τους έχει κάποιο πρόβλημα.

Δείτε το βίντεο...

https://www.youtube.com/watch?v=oWFaT6Q0qqI

Εφηβεία: Η κοινωνικά… αδέξια ηλικία

γράφει η Χρυσούλα Κουτελιέρη – Μαυράκη

Αν το μικρό σου έχει φτάσει αισίως στην… άχαρη ηλικία της εφηβείας, τότε ετοιμάσου να έρθεις αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις, που ίσως να μην είχες καν φανταστεί. 
Αν θυμηθείς, όμως, και τη δική σου εφηβεία θα δεις πως οι καταστάσεις είναι αρκετά κοινές. Μία από αυτές είναι και η ντροπαλότητα που μπορεί να εμφανίσουν τα παιδιά σε αυτή τη φάση. 

Τι σημαίνει, όμως, αυτή η εσωστρέφεια και γιατί το παιδί μπορεί να παρουσιάσει μια κοινωνική “αδεξιότητα”; 

Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη απαντά:

Ένας από τους επτά κύριους τομείς ανάπτυξης του ατόμου είναι ο κοινωνικός. Αρχίζει να αναπτύσσεται από το τρίτο έτος της ηλικίας, τότε που το παιδί θέλει να έχει παρέα και να παίζει μαζί με φίλους καλύτερα από ό,τι μόνο του. 
Σήμερα μιλάμε και για κοινωνική νοημοσύνη και ευφυΐα, δεδομένου ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και ζει μέσα σε οργανωμένες ομάδες από τη στιγμή της γέννησής του -οικογένεια, σχολείο, κοινωνία.

Στην εφηβεία, την εποχή των μεγάλων αλλαγών και της προετοιμασίας για την ενηλικίωση, πολλά παιδιά παρουσιάζουν μία συνεσταλμένη, εσωστρεφή και άτολμη συμπεριφορά στις συναναστροφές τους. 
Οι έρευνες δείχνουν ότι μεταξύ 5 και 15 ετών περίπου 50% των παιδιών, και κυρίως των αγοριών, παρουσιάζει μία περίοδο ντροπαλότητας, η οποία ξεπερνιέται εύκολα από το ίδιο το παιδί. Αν η συστολή συνεχίζεται και δημιουργεί προβλήματα, τόσο στη σχολική, όσο και στην κοινωνική ζωή του εφήβου, τότε θα πρέπει να αναζητηθεί η αιτία. 
Βεβαίως, υπάρχουν περιπτώσεις που παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευαισθησία ως χαρακτήρες, αλλά όλα τα παιδιά έχουν έμφυτες κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζεται απλά να καλλιεργηθούν.

Επομένως, το παιδί που κλείνεται στον εαυτό του, χωρίς να συντρέχουν λόγοι ψυχικής υγείας, θα πρέπει να βοηθηθεί ώστε να κατακτήσει την κοινωνική εμπειρία. 
Οι γονείς θα πρέπει να μην αποδοκιμάζουν το παιδί, ούτε να θυμώνουν ή να δείχνουν απογοήτευση για τη δυσκολία του στις σχέσεις. 
Αντίθετα, θα πρέπει να ρυθμίσουν τη στάση τους απέναντί του, ώστε να μην είναι ούτε υπερπροστατευτική, αλλά ούτε και αδιάφορη ή απορριπτική. 

Το παιδί χρειάζεται κλίμα εμπιστοσύνης, έπαινο για τις προσπάθειές του, αναγνώριση ακόμη και των πιο μικρών του επιτευγμάτων και “φροντιστήριο” σχέσεων. 

Ο γονέας θα πρέπει να φέρει το παιδί σε επαφή με ένα ή δύο αρχικά παιδιά που θα έχουν κοινά σημεία με το δικό τους, αλλά θα είναι πιο εξωστρεφή, καθώς και να συντηρεί τη σχέση με προσκλήσεις στο σπίτι ή για δραστηριότητες και ψυχαγωγία. 
Στη συνέχεια, το παιδί μπορεί να μπει σε μια ομάδα ή σε έναν όμιλο που το ενδιαφέρει και σιγά-σιγά με την αποδοχή και τη ζεστασιά της αγάπης και της φροντίδας θα ανοιχτεί προς τα έξω και θα “ανθίσει”!

Η συστολή του εφήβου είναι, πάντως, κάτι διαφορετικό από τη διάθεσή του να απομονώνεται, να κλείνεται στο δωμάτιό του, να αποσύρεται και να μη θέλει να μιλά και να συμμετέχει στην οικογενειακή ζωή. Η εσωστρέφεια αυτή είναι φυσιολογική, ακριβώς γιατί οι αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα και το πνεύμα του παιδιού το δυσκολεύουν και το “δοκιμάζουν”, με αποτέλεσμα να χρειάζεται χρόνο για τον εαυτό του, σκέψη και εσωτερική έρευνα για να αποφασίσει τα “θέλω”, τους στόχους και τα πιστεύω του. 

Γι’ αυτό και οι γονείς πρέπει να είναι διακριτικά παρόντες, δίνοντας στο παιδί να καταλάβει ότι είναι πάντοτε κοντά του, αλλά συγχρόνως το εμπιστεύονται και του επιτρέπουν να μεγαλώσει και να γίνει ο εαυτός του.

tlife