Ένας Δάσκαλος και οι Πανελλήνιες

Διευθυντής σχολείου έστειλε επιστολή στους γονείς των μαθητών λίγο πριν τις εξετάσεις

«Αγαπητοί γονείς,
Οι εξετάσεις των παιδιών σας θα ξεκινήσουν σύντομα. Ξέρω, ότι είστε όλοι τρομερά αγχωμένοι, προκειμένου το παιδί σας να τα πάει καλά σε αυτές. Σας παρακαλώ, όμως, θυμηθείτε, ότι ανάμεσα στους μαθητές που θα κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον την ημέρα των εξετάσεων, υπάρχει ένας καλλιτέχνης, ο οποίος δεν χρειάζεται να ξέρει άριστα Μαθηματικά… Υπάρχει ένας επιχειρηματίας, ο οποίος δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για την Λογοτεχνία… Υπάρχει ένας μουσικός, του οποίου οι βαθμοί στη Χημεία δεν θα έχουν ποτέ καμία σημασία… Υπάρχει ένας αθλητής, του οποίου η καλή σωματική κατάσταση είναι πιο σημαντική από τις γνώσεις του στη Φυσική…
Αν το παιδί σας φέρει υψηλούς βαθμούς στις εξετάσεις, αυτό θα είναι σπουδαίο! Αν δεν τα καταφέρει, όμως… σας παρακαλώ, μην του στερήσετε την αυτοπεποίθηση και την αξιοπρέπειά του. Πείτε του, ότι ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, είναι απλά μία εξέταση!
Τα παιδιά σας είναι φτιαγμένα για πολύ σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή τους, από ένα διαγώνισμα.
Πείτε του, πως ό,τι βαθμό κι αν φέρει, εσείς θα το αγαπάτε και δεν θα το κρίνετε.
Σας παρακαλώ, κάντε το αυτό και, αφού το κάνετε, παρακολουθήστε πώς το παιδί σας θα κατακτήσει τον κόσμο. Ένα διαγώνισμα ή ένας χαμηλός βαθμός δεν μπορούν να στερήσουν από το παιδί σας τα όνειρα και τα ταλέντα του.

Με θερμούς χαιρετισμούς,
Ο Διευθυντής του Σχολείου»

Την επιστολή δημοσίευσε στο προσωπικό της προφίλ η Ελένη Μπούρη, η οποία εργάζεται στο Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Το Χαμομηλάκι

Παιχνίδι Χταπόδι με Μάλλινη Κουβερτούλα χωρίς βελονιά - No-Sew Fleece Octopus Tutorial

Ελεύθερη μετάφραση από το KidsGo

Πριν λίγους μήνες έπεσε στα χέρια μου, από ένα ξεπούλημα βιβλίων έξω από την εκκλησία, ένα εγχειρίδιο κατασκευών και μου έδωσε ιδέες για μια ωραία κατασκευή. 

Το μάλλινο χταπόδι ήταν ανέκαθεν ένα κλασικό παιχνίδι για παιδιά. Σε αυτό το άρθρο έχουμε αλλάξει τον τρόπο κατασκευής ώστε να γίνει ακόμη πιο εύκολος, και χωρίς να χρειαστεί ράψιμο.
----

Θα χρειαστείτε:

🐙 40εκ. x 40εκ. μάλλινο ύφασμα (κομμάτι από μια παλιά παιδική κουβερτούλα)

🐙 μια μπάλα από αφρολέξ (ή άλλο υλικό για γέμισμα) με διάμετρο 7,5εκ.

🐙 μια κορδέλα πλάτους 2εκ.

🐙 στρογγυλά κομμάτια από τσόχα σε λευκό, γκρι και μαύρο χρώμα
κλωστή νήμα

🐙 20εκ. x 20εκ. βαμβακερό ύφασμα για την μπαντάνα
κορδόνι (δεν φαίνεται στη φωτογραφία)

🐙 και τέλος... όρεξη και μεράκι!!!

Βήματα κατασκευής:
🐙 Βήμα 1ο: 

Τοποθετήστε την μπάλα από αφρολέξ στο κέντρο του τετράγωνου μάλλινου υφάσματος και τυλίξτε την. 

Πάρτε μια αίσθηση του πόσο μακριά θα είναι τα κρόσσια στα πόδια του χταποδιού. 

Ξετυλίξτε την μπάλα και αφήστε την προσωρινά στην άκρη.

🐙 Βήμα 2ο: 

Κόψτε και αφαιρέστε ένα τετράγωνο περίπου 12εκ. x 12εκ. από κάθε γωνιά του μάλλινου υφάσματος (μην σκοτίζεστε να το κάνετε τέλεια, δεν θα φαίνεται). 

Κόψτε 6 ψαλιδίσματα κατά μήκος των εναπομενόντων άκρων. 

Τα ψαλιδίσματα θα πρέπει να έχουν μήκος περί τα 12εκ., αλλά δεν πρέπει να είναι πολύ πολύ ακριβή, μην ανησυχείτε!

🐙 Βήμα 3ο: 

Τοποθετήστε την μπάλα πίσω στο κέντρο του μάλλινου υφάσματος και τυλίξτε την. 

Δέστε σφιχτά μ’ ένα διπλό κόμπο στο λαιμό με κάποιο κορδόνι. Τραβήξτε σφικτά το ύφασμα για να γίνει λείο.

🐙 Βήμα 4ο: 

Για να κάνετε ένα πόδι, πλέξτε τρία κρόσσια και δέστε με μια κορδέλα δεμένη σε φιόγκο. 

Συνεχίστε μέχρι να φτιάξετε και τα 8 πόδια.
🐙 Βήμα 5ο: Κόψτε τα άκρα του κάθε ποδιού, έτσι ώστε να είναι τακτοποιημένα και ομαλά.

🐙 Βήμα 6ο: 

Κόψτε τους κύκλους από την άσπρη τσόχα για τα μάτια. 

Κόψτε λίγο μικρότερους κύκλους από την γκρι τσόχα, και ακόμη μικρότερους κύκλους από τη μαύρη τσόχα. 

Βάλτε τα μάτια και κολλήστε το ένα με το άλλο και μετά με το κεφάλι.
🐙 Βήμα 7ο: 

Κεντήστε το στόμα με τρυπητή πισωβελονιά (split stitch) ή ζωγραφίστε το.
🐙 Βήμα 8ο: 

Προαιρετικά: Κόψτε το βαμβακερό ύφασμα 20εκ. x 20εκ. για την μπαντάνα.

Βάλτε το χταπόδι στο κεφάλι σας και χαμογελάστε!

Αυτό είναι όλο!!!
Διαβάστε το άρθρο στα αγγλικά No-Sew Fleece Octopus Tutorial

parentsgo

Το Χαμομηλάκι

Μαθήματα Ψήφου

«Οι αγορές θα μάθουν τους Ιταλούς να ψηφίζουν σωστά». Αυτή είναι η δήλωση του Επιτρόπου Προϋπολογισμού Γκίντερ Ετινγκερ στο δημοσιογράφο της Deutche Welle. Δηλαδή, οι κερδοσκόποι, θα διδάξουν σε ένα λαό πως να διαχειρίζονται τη ζωή τους. Τουτέστιν, ένας λογιστής μας διδάσκει δημοκρατία.

Το χρήμα, υπέρτατος νόμος υποταγής των λαών.
Όλα τα ορίζει η Οικονομία, τα φράγκα και για να μη παρεξηγούμαστε, τα φράγκα της γερμανίας.
Μα τί είναι τούτοι, ρε;
Που τους βρήκαμε;
Τί στο καλό, την χρειαζόμαστε αυτή την Ευρώπη, που μας διαφεντευει σύμφωνα με τις επιταγές των τραπεζών της;
Που πήγε η Πολιτική;
Που πήγε το Κοινωνικό Κράτος;
Που πήγε η Αλληλεγγύη;

Και κάτι τρέχει με τους γερμανούς!
Δεν παιζονται αυτοί.
Αδιόρθωτοι.
Αμετανόητοι.
Δεν είναι ο Σόιμπλε που έφταιγε. Όλοι Σόιμπλε είναι.
Αιματοκύλησαν τον κόσμο δυο φορές και τώρα θελουν να τον ξεκάνουν και να μεινουν μόνο αυτοί.

Κατέστρεψαν την Ελλάδα και τώρα έβαλαν στο μάτι την Ιταλία.
Σε δυο κομμάτια είχαν μοιράσει την Γερμανία;
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας αποτελείται απο 16 συνομόσπονδα κρατίδια, εεε, νομίζω είναι ότι είναι μια καλή ιδέα να μοιραστεί σε 16 ανεξάρτητα κράτη.

Ακους εκεί, να θέλουν να χειραγωγήσουν τους λαούς στο πως θα ψηφίζουν!!

Το Χαμομηλάκι

Ο Αρχιμήδης — Παιδί από σπίτι και για σπίτι! :-)

17+1 λόγοι για να τα φτιάξεις με τον Αρχιμήδη
Λέγε με και Τηλέμαχο, Αναξίμανδρο, Αριστείδη, Αλκιβιάδη ή και «αγόρι της μαμάς»…
Ο Αρχιμήδης είναι καλό παιδί. 
Παιδί, τρόπος του λέγειν. Πενηντάρισε ο Αρχιμήδης μας, κι ακόμα μόνος του είναι. Εργένης, αλλά όχι από συνειδητή επιλογή και άποψη. 
Απλώς καμιά από τις σχέσεις του δεν κρίθηκε κατάλληλη από τη μανούλα, καμιά από τις σχέσεις του δεν ευδοκίμησε. Καλά, δεν είχε και πολλές, μη φανταστείτε.

Είναι ζουμπουρλός, αγύμναστος, αυτό που στην καθομιλουμένη ονομάζεται «λαπάς». Τσουπωτός από παιδί – η γιαγιά τον αποκαλούσε «ο μπουλιός». 
Φορούσε γυαλιά από τα πέντε, οπότε τα άλλα παιδάκια δεν τον έπαιζαν στην μπάλα. Εντάξει, βαριόταν κι αυτός λίγο, προτιμούσε τα παγωτά και το σκάκι με τον παππού. 
Στην εφηβεία οι συνομήλικοί του έγιναν ακόμα σκληρότεροι – τον φώναζαν «Αρ@@@ι» αντί για Αρχιμήδη και τον θεωρούσαν τον φλώρο του σχολείου. Σε μια φάση ποιητικού οίστρου του έβγαλαν το δίστιχο «ένα αρ@@@ι κι ένα μύδι φτιάξανε τον Αρχιμήδη». 
Με τούτα και με κείνα, προτίμησε να μην πάει πενταήμερη κάνοντας υπερ-ευτυχισμένη τη μαμά του. 
Είχε μεγάλο άγχος με τον Αρχιμήδη η κυρία Νούλη. Λίγο να αργούσε να γυρίσει από το φροντιστήριο γαλλικών, έβγαινε στο μπαλκόνι για να τον περιμένει. Και καθόλου δεν νοιαζόταν που τη σχολίαζε η γειτονιά. Από το μυαλό της περνούσαν οι χειρότερες σκέψεις. Χήρα από νεαρή, μόνο αυτό το αγόρι είχε για παρηγοριά (φουκαριάρα μάνα!).

Ήταν καλός μαθητής, διάβαζε πολύ – ας έκανε και αλλιώς! Πέρασε στο πανεπιστήμιο με τη δεύτερη. 
Σήμερα είναι γιατρός στο επάγγελμα, ακτινολόγος σε δημόσιο νοσοκομείο. 
Δεν είχε τα κουράγια να ανοίξει ιατρείο και να βγει στο ελεύθερο επάγγελμα. Αυτές οι δουλειές θέλουν κοινωνικότητα, τσαχπινιά, δημόσιες σχέσεις, μεγάλο κύκλο, κι ο Αρχιμήδης είναι ντροπαλός. Κοκκινίζει όταν του απευθύνουν τον λόγο - τι ιατρείο να ανοίξει; Παρθένος στο ζώδιο, είναι τακτικός σε όλα του. Καλύπτει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, τις σεξουαλικές του ανάγκες με επαγγελματίες σε φτηνοξενοδοχεία. Φυσικά, κρυφά από τη μάνα. 

Ο Αρχιμήδης, όπως όλα τα mama’s boys, είναι κελεπούρι. Και να γιατί.
01. Μόλις σε γνωρίσει και σε συμπαθήσει, θα πέσει πάνω σου με τα μούτρα. Και θα σου κάνει πρόταση γάμου σε κάνα δίμηνο. Νιώθει έτοιμος (για να μην πούμε απελπισμένος) ο Αρχιμήδης για το μεγάλο βήμα. Δεν πρόκειται να σε ταλαιπωρήσει, γιατί η μαμά του τού έμαθε πως δεν είναι σωστό να κοροϊδεύουμε τα κορίτσια.
02. Είναι το ανάποδο του ανατολίτη. Ούτε θα απαιτεί να έχεις έτοιμο το φαγητό, όταν γυρίζει από τη δουλειά, ούτε να του τα έχεις όλα στα πόδια. Δίπλα στην καλή του μητερούλα έμαθε να είναι αυτάρκης και με έντονο φεμινιστικό πνεύμα.
03. Είναι χαμηλών τόνων. Που σημαίνει ότι δεν θα επεμβαίνει ούτε στα επαγγελματικά σου ούτε στα προσωπικά σου. Δεν πρόκειται να σε χειραγωγήσει, θα είναι πάντα υποστηρικτικός.
04. Έχει εκπαιδευτεί στα «τι έχεις; Τίποτα», στα μούτρα, στα «πότε θα μιλήσουμε για τη σχέση μας;», στο τι θέλει μια γυναίκα και πώς το εκφράζει (λέει «όχι» και εννοεί «ναι»). 
Τόσα χρόνια έζησε με τη μανούλα, ξέρει τους γυναικείους κώδικες, έμαθε να κάνει υπομονή, είναι καλός ακροατής στις παραξενιές.
05. Δεν χρειάζεται να πηγαίνεις για shopping μαζί του. Θα πηγαίνει με τη μάνα του και θα ψωνίζουν μαζί βρακιά και φανέλες, τιράντες και πουκάμισα, πόλο μπλουζάκια με άλογα και παντελόνια με τσάκιση. 
Επίσης θα του τα σιδερώνει εκείνη, «γιατί ο Αρχιμήδης είναι πολύ σχολαστικός με τις πιέτες του παντελονιού του». Πάντως, για να μην τον αδικούμε, ο Αρχιμήδης ξέρει να ντύνεται. Τόσα χρόνια δίπλα στη μαμά του την πατρονίστ (είχε κατάστημα νεωτερισμών, όταν ήταν νέα) κάτι έμαθε.
06. Θα έχεις ελεύθερες τις Κυριακές σου, για να κοιμάάάσαι, καθώς τα κυριακάτικα πρωινά συνοδεύει τη μανούλα στην εκκλησία και μετά πηγαίνουν σε παρακείμενο ζαχαροπλαστείο για πάστα νουγκατίνα. 
Εκεί διαβάζουν ξένο Τύπο, Λε Πουάν, Μαριάν, Σιλβουπλέ, και Καθημερινή.
07. Δεν χρειάζεται να επιστρατεύεις τη φαντασία σου στο μαγείρεμα. Τις μισές μέρες του χρόνου νηστεύει. Μάθε να κάνεις φασολάδα, βρες κι έναν φούρνο με καλές φραντζόλες, και ξεμπέρδεψες.
08. Δεν θα σε κερατώσει ποτέ! Αυτά δεν είναι πράματα του Θεού!
09. Υποχόνδριος και μανιακός με την καθαριότητα, δεν θα περιμένει από σένα να απολυμάνεις τα πόμολα και την τουαλέτα. 
Το κάνει ο ίδιος με μεγάλη επιμέλεια και πολύ οινόπνευμα και ντετόλ.
10. Δεν θα σε τρέχει σε θάλασσες να ξεροψήνεσαι κάτω από τον ήλιο. Δεν τον μπορεί τον ήλιο. 
Είναι άσπρος ξέξασπρος, μπουζάτος που λένε.
11. Δεν θα σε τρέχει σε κατσάβραχα για ορειβασίες και χαζά. Σιχαίνεται τη γυμναστική και γενικώς τις περιττές κινήσεις.
12. Το αυτοκίνητό του είναι πεντακάθαρο –καμιά σχέση με το δικό σου- και μοσχοβολάει πεύκο.
13. Δεν θα σε πρήζει με ποδόσφαιρα, δεν βλέπει τέτοια. Παρακολουθεί λίγο μπάσκετ λόγω Γκάλη, σνούκερ και γαλλικό μπιλιάρδο. Για γήπεδο, ούτε λόγος!
14. Θα χορτάσεις καπουτσίνο, εσπρέσο λάτε, φραμπουάζ, και τα καλύτερα κρασιά. 
Μεγάλος οινογνώστης, ξέρει από επίγευση, τανίνες, φρουτώδη γεύση, και θα σου τα μάθει και σένα. Εννοείται πως τις ταβέρνες ούτε να τις φτύσει. Θέλεις να μυρίσουν τα ρούχα του ταβερνίλα; Θα πηγαίνετε σε κυριλέ εστιατόρια με «σκούφους». Επίσης ούτε λόγος για ρεμπετάδικα και τέτοια. Στο σπίτι ακούει προκλασική μουσική, γαλλικά σανσόν, Πάριο, και θα πήγαινε στο Καλλιμάρμαρο για να ακούσει Πρωτοψάλτη ή Σπανουδάκη.
15. Θα σε ταξιδεύει στα Παρίσια για να δείτε εκθέσεις ζωγραφικής και μουσεία. Δώδεκα χρόνια γαλλικά και άλλα τόσα πιάνο, τι τα σπούδαζε; 
Εσύ, άμα βαριέσαι, μπορείς να τον παρατάς και να πηγαίνεις για shopping στο Πρεντάν.
16. Φορά την ίδια κολόνια από παλιά, Drakar Noir. Άρα ξέρεις τι δώρο θα του κάνεις στις γιορτές.
17. Ξεκίνησε από δεξιός, το 2009 ψήφισε ΓΑΠ, πλέον ξαναγύρισε στη Νέα Δημοκρατία. 
Φυσικά είναι μενουμεευρωπαίος, άρα δεν θα σε πρήζει με τον Σύριζα και τις επαναστάσεις και τις Βενεζουέλες.
18. Θα είναι πολύ περιποιητικός μαζί σου. 
Οι επιστήμονες λένε πως άντρας που αγαπά και σέβεται τη μάνα του, αγαπά και σέβεται και τη σύντροφό του. Επίσης η μαμά του του δίδαξε πώς να είναι σωστός τζέντλεμαν.
athensvoice

Το Χαμομηλάκι

Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης: Έτσι ακούγονταν οι ψαλμωδίες μέχρι την 29η Μαΐου 1453

Ψηφιακή αναπαραγωγή, ψαλμωδιών, με την αυθεντική ακουστική της Αγίας Σοφίας, από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Stranford, σε συνεργασία με την χορωδία Capella Romana

Το Χαμομηλάκι

Ο Διωγμός Της Μητρότητας: Πώς Υποτιμήσαμε Τόσο Εύκολα Τον Ρόλο Της Μητέρας Στη Ζωή Του Παιδιού;

Έρχεται η πολιτεία και "φροντίζει" για την μητρότητα συνταξιοδοτώντας τις γυναίκες πρόωρα. Δεν είναι παράλογο; 

Μόλις, δηλαδή, θα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μπορούν να σταματήσουν να εργάζονται.

Το φυσιολογικό για την προστασία της μητρότητας και εν τέλει της κοινωνίας, δεν θα ήταν, να δίνεται άδεια με αποδοχές για 6 χρόνια από τη γέννηση κάθε παιδιού;

..............

Είναι πολλές οι φωνές που κρίνουν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αλλά πολύ λίγες εκείνες που τολμούν να αμφισβητήσουν την αξία της επέκτασης της εκπαίδευσης τόσο στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού όσο και στην διάρκεια της καθημερινότητας του.

Το αίτημα για περισσότερους παιδικούς σταθμούς, για περισσότερους βρεφονηπιακούς σταθμούς, για ολοήμερα σχολεία, για προγράμματα απασχόλησης από τους Δήμους και για ένα σωρό υπηρεσίες που αφορούν την ανατροφή των παιδιών, δεν έχει ακόμη ικανοποιηθεί έτσι είναι πολύ νωρίς να αμφισβητηθεί η ορθότητα του. 

Και είναι ένα κοινωνικό αίτημα που συνδέεται με το δικαίωμα των γυναικών στην εργασία, που συνδέεται με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που υποχρεώνουν και τους δύο γονείς να εργάζονται, που συνδέεται με την καθημερινή κούρσα για την κατάκτηση της επάρκειας αγαθών.

Όμως ας σταθούμε λίγο έξω από την σφαίρα επιρροής του μεταπολεμικού φεμινιστικού κινήματος κι ας δούμε ως παρατηρητές την διαδρομή ενός παιδιού.

Η μητέρα εργάζεται 8 ώρες καθημερινά και χρειάζεται άλλες 2 ώρες για την προετοιμασία και τις διαδρομές από και προς τη δουλειά . Αυτό μας κάνει 10 ώρες και 7 ώρες που μάλλον χρειάζεται για να κοιμάται 17 ώρες. 

Απομένουν 7 ώρες την ημέρα για φροντίσει τα πρακτικά της οικογένειας και των παιδιών, τον εαυτό της, την σχέση της με τον σύντροφο της και να δει τα παιδιά της. 

Επειδή τα παιδιά μάλλον κοιμούνται κοντά στις 10 το βράδυ οι ώρες που μπορεί να διαθέσει κάποια γυναίκα στα παιδιά της είναι από τις 5 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ. 

Κι αυτό, στην περίπτωση που η δουλειά της είναι προνομιακή και δεν δουλεύει σε κατάστημα ή δεν είναι ιδιωτική υπάλληλος – στέλεχος, που το απόγευμα ενσωματώνεται στην εργάσιμη ημέρα τις περισσότερες φορές. 

Τις ουσιαστικές ώρες της ημέρας, το παιδί της εργαζόμενης μητέρας, είναι με κάποιον ξένο. Βρίσκεται σε κάποιο βρεφονηπιακό σταθμό ή περνάει την ημέρα του με μια γυναίκα που πληρώνεται για να αντικαθιστά τη μητέρα του.

Πώς Υποτιμήσαμε Τόσο Εύκολα Τον Ρόλο Της Μητέρας Στη Ζωή Του Παιδιού;

Σε ποιες ώρες, σε ποιες συνθήκες, με τι αφορμές γίνεται η διαπαιδαγώγηση του παιδιού; 

Ποιόν μιμείται; 

Πώς χτίζεται η σχέση γονιού – παιδιού; 

Έχει το παιδί την ευκαιρία να ζήσει με τον γονιό του, να τον παρατηρήσει, να τον μιμηθεί; 

Έχει την ευκαιρία ο γονιός να του δείξει, να το διδάξει, να επικοινωνήσει; 

Έχει την ευκαιρία η οικογένεια να ζήσει μαζί, να δημιουργήσει δεσμούς, να γνωρίσει σε βάθος ο ένας τον άλλο; 

Το παιδί μεγαλώνει μόνο του, δεν βλέπει την οικογένεια του ως πρότυπο γιατί δεν έχει την ευκαιρία να τη δει. Βλέπει πρόσωπα της τηλεόρασης. Ασχολείται με τον τηλεοπτικό κόσμο και στην εξέλιξη του, με τον εικονικό κόσμο των videogames.

Το εντυπωσιακό είναι ότι η μοίρα αυτή δεν αφορά τα παιδιά φτωχών βιοπαλαιστών. Αφορά εξίσου και τα παιδιά των πολύ εύπορων οικογενειών και ίσως πολύ περισσότερο.

Η κοινωνία συναινεί. 

Όλοι το βρίσκουμε απόλυτα φυσιολογικό. 

Κάτι ψιθυρίζουμε για καταναλωτικά πρότυπα, αλλά έχουμε δημιουργήσει και την έννοια του ποιοτικού χρόνου. 

Πλήθος άρθρων για την ισορροπία της καριέρας με την οικογένεια. Ανώτατα στελέχη, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, τηλεοπτικά πρόσωπα, γυναίκες – πρότυπα, απαντούν ότι αν υπάρχει θέληση, η οικογένεια δεν εμποδίζει την καριέρα. 

Διάσημες μητέρες φωτογραφίζονται για τα περιοδικά. Χαμογελαστές και άψογες. 

Διάσημα μωρά ντυμένα με την τελευταία λέξη της μόδας, γίνονται σύμβολο αδιαμφισβήτητης επιτυχίας.

Και οι γυναίκες που αγωνίζονται με τον βασικό μισθό να τα βγάλουν πέρα στο 24ώρο ψάχνουν να βρουν παιδικό σταθμό που να κρατάει τα παιδιά μέχρι αργά το απόγευμα. Πολλές φορές πληρώνοντας τα ¾ του μισθού τους. Και μόλις τελειώσουν την εργάσιμη ημέρα τους παίρνουν τα παιδιά από τον σταθμό και επιστρέφουν σπίτι. 

Πού μπορεί να χωρέσει εδώ ο δημιουργικός χρόνος; 

Πότε να ηρεμήσει, πότε να σκεφτεί, πότε να παρατηρήσει το παιδί; Πώς να δουλέψει τα αισθήματα της;

Έρχεται η πολιτεία και "φροντίζει" για την μητρότητα συνταξιοδοτώντας τις γυναίκες πρόωρα. 

Δεν είναι παράλογο; Μόλις δηλαδή θα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μπορούν να σταματήσουν να εργάζονται. 

Οι δυνάμεις είναι συντονισμένες εναντίον της οικογένειας; 

Υπάρχει συνωμοσία; 

Το σχέδιο είναι, τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ιδρύματα και οι γονείς να εργάζονται όλο το 24ώρο;

Το φυσιολογικό για την προστασία της μητρότητας και εν τέλει της κοινωνίας, δεν θα ήταν, να δίνεται άδεια με αποδοχές για 6 χρόνια από τη γέννηση κάθε παιδιού;

Αλλά δεν τολμούμε να το σκεφτούμε, γιατί είναι επαγγελματικά και οικονομικά παράλογο. Γιατί κανένας δεν θα προσλαμβάνει γυναίκες στη δουλειά. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η μητρότητα είναι υπόθεση της κοινωνίας και πρέπει να έχει τον σεβασμό μας. Το οικονομικό κόστος θα πληρωθεί στα προγράμματα απεξάρτησης, στην κοινωνική βία, στην χαμηλή παραγωγικότητα.

Δυστυχώς οι γυναίκες δεν εκπροσωπούνται πουθενά. 

Οι γυναίκες που είναι στην εξουσία, που έχουν εξουσία, δεν έχουν επαφή με την θηλυκή πλευρά του εαυτού τους. Φέρονται σαν άνδρες, δεν επιτρέπουν στα αισθήματα να τους ενοχλούν στον πόλεμο της εξουσίας και της δύναμης. 

Τα δυστυχισμένα παιδιά των λαμπερών γονιών είναι παράπλευρες απώλειες, στον πόλεμο των ανθρώπων για περισσότερη εξουσία.

Ο σκοπός της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι να στηρίζει τις γυναίκες να γίνονται μητέρες και να βιώνουν το ρόλο τους καθημερινά και με τις καλύτερες συνθήκες.

Να τους επιτρέπει να μεγαλώνουν οι ίδιες τα παιδιά τους και όχι να τις ωθεί να παραιτούνται από την χαρά και τη δημιουργικότητα στο όνομα της ανεξαρτησίας.

Οι γυναίκες πρέπει να είναι σε θέση να βιώσουν την εγκυμοσύνη τους, τον τοκετό τους ήρεμα, χωρίς πίεση και άγχος.

Να αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους ώστε να συγκροτούν την σκέψη τους, να επεξεργάζονται τα αισθήματά τους.

Να έχουν το χρόνο και την ηρεμία να παρατηρούν το παιδί τους και να του συμπαραστέκονται στην ανάπτυξη του.

Να έχουν το χρόνο να ενημερώνονται για τα ζητήματα που ενδιαφέρουν ουσιαστικούς τομείς της ζωής, να ανακαλύπτουν απαντήσεις και τελικά να επιλέγουν και να αποφασίζουν με κριτήριο την άποψη που έχουν σχηματίσει.

Η λύση της παραμονής των παιδιών ατελείωτες ώρες στους παιδικούς σταθμούς από πολύ μικρές ηλικίες, εκτός των επιπτώσεων στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, είναι βέβαιο πως στερεί στους γονείς τη δυνατότητα να γνωρίσουν την ψυχή των παιδιών τους και να δημιουργήσουν μαζί τους συναισθηματικούς δεσμούς.

Η γονεϊκότητα είναι δικαίωμα απέναντι στον εαυτό μας και χρέος απέναντι στα παιδιά που φέρνουμε στον κόσμο. 

Η ανατροφή των παιδιών θα έπρεπε να αναγνωρίζεται ως η κορυφαία κοινωνική προσφορά, να υποστηρίζεται και να ανταμείβεται.

Οι μητέρες είναι η σημαντικότερη κοινωνική ομάδα και είναι αυτή που θέτει τις βάσεις για την πορεία των κοινωνιών. Είναι οι μητέρες και η σχέση τους με τους συντρόφους τους, που καλλιεργούν τις προσωπικότητες των παιδιών και των εφήβων. Είναι αυτές που διαμορφώνουν το μέλλον της κάθε γενιάς. Αν αυτό δεν είναι σημαντικό, τότε ποιο είναι;

Πηγή

το βρήκαμε στην αγαπημένη μας ideopigi

Το Χαμομηλάκι

Η Αξία της Γνώσης του Ιστορικού Παρελθόντος

Γνωρίζοντας ότι το παρόν, και κάθε παρόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φυσική κατάληξη ενός παρελθόντος, και ότι παρόν χωρίς παρελθόν δεν μπορεί να υπάρξει, εύκολα διαπιστώνει κάποιος τη σημασία του ιστορικού παρελθόντος για τον άνθρωπο.

Για να μιλήσει όμως κάποιος για την αξία της ιστορίας, θα πρέπει  κιόλας να τη γνωρίζει. 
Εδώ  όμως  υπάρχει   μια  δυσκολία:  το  γεγονός  δηλαδή, ότι  η  γνώση  του  ιστορικού   παρελθόντος  είναι  μια  υπόθεση  εξαιρετικά  δύσκολη. 

Πάντως  είναι  από  όλους  γενικά   παραδεκτό  πως,  όσο  καλύτερα  γνωρίζει   κάποιος  το  παρελθόν,   τόσο  καλύτερα  βλέπει   το  μέλλον.

Η  ιστορία  είναι  η  επιστήμη   του  παρελθόντος,  είναι  η  συνειδητή   προσπάθεια  να  διασωθούν   τα  γεγονότα  και  οι  αξίες  αυτού  του  παρελθόντος  και  να  μεταδοθούν  στις  επερχόμενες  γενιές.

     Σημασία  ιστορικού   παρελθόντος:  

 α)  Η  ιστορία   υπενθυμίζει  πως  τον  πολιτισμό  τον  δημιουργεί  ο  άνθρωπος.  Όμως  εδώ  μπαίνει   το  ερώτημα,  αν  τον  δημιουργεί  σαν  ξεχωριστό  άτομο  ή  με  την  ιδιότητα   του  απρόσωπου  κοινωνικού  συνόλου.   

 Και  ξαναεπιστρέφουμε  στην  ιστορία,  η  οποία  διδάσκει   πως  δεν  πρέπει   να  ξεχωρίζουμε  πράγματα   που  από  τη  φύση  τους  είναι  αδιαχώριστα.  
Δηλαδή   διδάσκει  πως  δεν  υπάρχει  ούτε  ένα  παράδειγμα  που  το  απρόσωπο   σύνολο  να  δημιούργησε  κάτι,  χωρίς  τη  συμμετοχή  μιας  ξεχωριστής  προσωπικότητας.  
Αλλά  από  την  άλλη,  διαψεύδει   και  εκείνους  που  υποστηρίζουν  πως  ο  πολιτισμός  είναι  δημιούργημα  ενός  μόνο  ξεχωριστού  και  χαρισματικού  ατόμου.   
Χρειάζεται  η  συνεργασία  των  δύο  αυτών  παραγόντων  για  τη  δημιουργία. 
 Ας  μην  ξεχνάμε   άλλωστε,  πως  ο  "ένας"  όσο  σπουδαίος  και  αν  είναι,  δεν  μπορεί   να  υπάρξει  μακριά   από  την  κοινωνία.

        β)   Το  ιστορικό   παρελθόν  είναι  μια  αστείρευτη  πηγή  γνώσεων  και  εμπειριών,  για  αυτό  αποτελεί   πολύτιμο σύμβουλο  στο  πλευρό   του  ανθρώπου,  ώστε  να  στηρίξει   και  να  θεμελιώσει  σε  αυτό  το  παρόν  του  αλλά  και  το  μέλλον   του.   

Χάρη  στη  γνώση  του  ιστορικού  παρελθόντος,  παραδειγματίζεται  από  τις  επιτυχίες   και  αγωνίζεται  για  να  τις  επαναλάβει.  Αλλά  και  το  αντίστροφο  συμβαίνει.   Δηλαδή,  βλέποντας  τα  σφάλματα  του  παρελθόντος,  προσπαθεί   να  τα  αποφύγει.   Με  άλλα  λόγια,  του  προσφέρει   συνεχώς  πρότυπα  για  μίμηση  και παραδείγματα  προς  αποφυγή.

        γ)   Η  ιστορική   γνώση  διατηρεί  ανεξίτηλες  στη  μνήμη  ενός  λαού,  τόσο  την  ιδιαίτερη   ιδιοσυγκρασία  του  όσο  και  την  εθνική  του  ταυτότητα.  

Αυτή  η  γνώση  διατήρησε  ανέπαφη   την  ελληνική  γλώσσα,   αλλά  και  την  ελληνική - ορθόδοξη  ταυτότητα  στη  μακραίωνη  δουλεία   του  έθνους  μας  κατά  την  Τουρκοκρατία.  

Η  γνώση  του  ιστορικού  παρελθόντος  είναι  ένα  όπλο  για  την  εθνική  αναγέννηση  ή  την  εθνική   ανεξαρτησία.  Άλλωστε,  όπως  έχει  υποστηριχθεί,  λαοί  χωρίς  ιστορική   μνήμη  εξαφανίστηκαν  από  το  προσκήνιο   της  ιστορίας.

        δ)   Η  ιστορική   παράδοση  κάνει  γνωστά   τα  μεγάλα  επιτεύγματα,  αλλά  και  τα  προβλήματα  του  παρελθόντος.   

Από  αυτή  τη  γνώση  όμως,  προκύπτει  και  ένα  ηθικό  δίδαγμα.  Η  ανάγκη  συνεργασίας  ανάμεσα   στα  μέλη  μιας  κοινωνίας,  για  να  επιτευχθεί  κοινωνική - πνευματική - πολιτιστική  πρόοδος,  αλλά  και  συνεργασία  και  κατανόηση  ανάμεσα   στους  λαούς  για  την  παγκόσμια   ευημερία  και  τη  διατήρηση - διαφύλαξη  της  ειρήνης.    

Η  ανθρωπότητα  μόνο  ενωμένη  μεγαλουργεί.

        3) Ενότητα  για  την  εποχή  μας:   Πάνω  από  όλα  πρέπει   να  τονιστεί  η  μεγάλη  ηθική  ευθύνη  των  ιστορικών  απέναντι   στην  ιστορία.  Σκοπός  και  στόχος   του  ιστορικού  πρέπει   να  είναι  η  διερεύνηση,  η  ανακάλυψη  και  η  διατύπωση   της  πραγματικής,  της  αντικειμενικής  αλήθειας,   για  να  παραδοθεί   στις  επόμενες  γενιές   και  να  γίνει  οδηγός  τους.  Ποτέ  ένας  ιστορικός  δε  θα  πρέπει   να  είναι  στρατευμένος  στο  πλευρό  πολιτικών   σκοπιμοτήτων,  ούτε  να  είναι  προκατειλημμένος. 
Ποτέ  ένας  ιστορικός  δεν  πρέπει  να  αναλύει  τα  γεγονότα  επηρεασμένος  από  την  πολιτική   του  τοποθέτηση.  
Γιατί  τότε,  μόνο  σύγχυση  θα  προκαλέσει  και  αποπροσανατολισμό  των  αναγνωστών.  
Σήμερα   δυστυχώς,  αυτό  είναι  συχνό  φαινόμενο   και  φτάνουμε  τότε  στο  δυσάρεστο   συμπέρασμα  ότι  δυστυχώς   οι  άνθρωποι  δεν  διδάσκονται  από  την  ιστορία.

        Υπάρχει  όμως  κι  άλλο  ένα  κρίσιμο   σημείο  στην  αντιμετώπιση  του  παρελθόντος.  Είναι  η  διάκριση   ανάμεσα  σε  ό,τι  πρέπει  να  κρατήσουμε  από  αυτό  και  σε  ό,τι  δεν  είναι  πια  ζωντανό   και  απαραίτητο.  Το  πιο  ασφαλές   κριτήριο  για  τη  στάση  μας  πρέπει  να  είναι  η  λειτουργικότητα,  δηλαδή   κατά  πόσο  αυτό  που  θα  δεχτούμε  τελικά   μπορεί  να  εξυπηρετήσει  και  τη  δική  μας  ζωή  και  πραγματικότητα.  

 Για  να  μπορέσουμε  όμως  να  εξακριβώσουμε  αυτό  το  στοιχείο,   είναι  απαραίτητη  η  βαθιά  γνώση  και  μελέτη   του  παρελθόντος  και  η  κριτική   αντιμετώπισή  τους.  Δεν  είναι  σωστό  να  δεχθούμε   τα  πάντα  παθητικά   και  χωρίς  κριτική   ή  αμφισβήτηση.  Ό,τι  θα  υιοθετήσουμε  θα  πρέπει  να  το  αφομοιώσουμε  για  να  μας  χρησιμεύσει.  Όμως,  με  τον  τρόπο  που  διδάσκεται  σήμερα   η  ιστορία  στις  νεότερες  γενιές,   με  τον  παπαγαλισμό  και  την  απομνημόνευση,  σίγουρα   απέχουμε  πολύ  από  την  ουσιαστική  γνώση  της.

πηγή
πρώτη ανάρτηση

Το Άγιον Πνεύμα

«....Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν....»

Την Δευτέρα μετά την Πεντηκοστή, η Εκκλησία μας εορτάζει το Άγιο Πνεύμα. 

Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Είναι ομοούσιο με τα πρόσωπα του Πατρός και του Υιού και κατά το Σύμβολο της Πίστεως «συνπροσκυνείται και συνδοξάζεται» με τον Πατέρα και με τον Υιό, ίσο κατά τη λατρεία και την τιμή.

Μεγάλα είναι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μάς δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Η σημερινή ημέρα είναι για μάς εορτή και πανηγύρι. Όπως δηλαδή διαδέχονται η μια την άλλη οι εποχές και οι κινήσεις του ήλιου, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και με τον τρόπο αυτό απ’ τη μια πηγαίνουμε στην άλλη. 

Πριν από λίγο καιρό εορτάσαμε τον Σταυρό, το Πάθος και την Ανάσταση, και ύστερα από αυτά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στους ουρανούς. 

Σήμερα φθάσαμε στην κορυφή των αγαθών, σ’ αυτήν την κορωνίδα των εορτών, βρισκόμαστε πια στην πραγματοποίηση των επαγγελιών του Κυρίου. 

«Γιατί αν φύγω –λέει- θα σάς στείλω άλλον Παράκλητο, και δεν θα σάς αφήσω ορφανούς». (Ιωάν. 16,6). 

Βλέπετε το πατρικό Του ενδιαφέρον; 

Βλέπετε την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του; 

Πριν λίγες ημέρες ανελήφθη στον ουρανό, κάθισε στον βασιλικό θρόνο, στα δεξιά του Πατρός, και σήμερα μάς στέλνει ως δώρο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μ’ αυτόν τον τρόπο μάς χορηγεί άπειρα ουράνια αγαθά.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 

ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστιν 

ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, 

μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, 

πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· 

κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. 

24 οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. 

25 Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. 

26 μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες.

Παύλος, Προς Γαλάτας Ε, 22-26

Το Χαμομηλάκι

σχετικό: Προς το Άγιο Πνεύμα

Ιστορικά: Το Χαμόγελο του Ετοιμοθάνατου Ήρωα

Η Μάχη της Κρήτης με τα Μάτια Γερμανού Αλεξιπτωτιστή

Αφήγηση ενός Γερμανού αξιωματικού των αλεξιπτωτιστών για περιστατικό που συνέβη στην περιοχή Γαλατά των Χανίων, όπου πραγματοποιήθηκε η κυρία προσπάθεια των Γερμανών στην Μάχη της Κρήτης (20 Μαΐου – 1 Ιουνίου 1941):

Στὸ λιγοστὸ φῶς τῆς ἡμέρας θυμᾶμαι ποὺ πετάχθηκε σὰν ἀγρίμι μέσα ἀπὸ τοὺς ἀγκαθωτοὺς θάμνους, σὰν ἀστραπή, μιὰ λεβεντόκορμη σιλουέτα, στὰ μαύρα ντυμένη, μὲ ψηλὲς μπότες καὶ σαρίκι στὸ κεφάλι, ποὺ δίχως καθυστέρηση φύτεψε μὲ τὸ γερμανικὸ αὐτόματο, ποὺ κρατοῦσε, πέντε σφαῖρες στὸ στομάχι δύο ἀλεξιπτωτιστῶν.

Πρὶν προλάβουμε νὰ ἀντιδράσουμε, ἔπεσε κάτω, γλιστρώντας σὰν φίδι μέσα στοὺς θάμνους μὲ δαιμονισμένη ταχύτητα. Ἀντιδρῶντας γρήγορα, τὸν κυκλώσαμε καὶ προσπαθήσαμε νὰ τὸν ἐξουδετερώσουμε. Αν και είχα υποσετί τη σκληρή εκπαίδευση των Γερμανών αλεξιπτωτιστών επί επτά μήνες στο Βερολίνο, με είχε συναρπάσει ο τρόπος που γλιστρούσε σέρνοντας το κορμί του πάνω στο χώμα. Ήταν μια τακτική αυτοσχέδια που θύμιζε περισσότερο ερπετό παρά άνθρωπο. Με πολύ κόπο καταφέραμε να τον κυκλώσουμε και να τον αχρηστέψουμε με μια χειροβομβίδα.

Κατάφερε την τελευταία στιγμή να πληγώσει στον αριστερό μηρό ακόμα έναν αλεξιπτωτιστή. Μετά την έκρηξη της χειροβομβίδας πλησίασα με προφύλαξη. Ήθελα να δω από κοντά τον άγνωστο πολεμιστή που με εντυπωσίασε. Ὅταν ἔφθασα κοντά του δὲν εἶχε ἀκόμα πεθάνει. Τὰ μάτια του ἀνοικτά, κατάμαυρα, λὲς καὶ φοβέριζε τὸν ἐρχομὸ τοῦ θανάτου, ὅμως ὅλο σχεδὸν τὸ κορμί του ἦταν χτυπημένο ἀπὸ τὰ θραύσματα τῆς χειροβομβίδας. Τὸν σήκωσα καὶ ἀκούμπησα τὴν πλάτη του στὸν κορμὸ μιᾶς χοντρῆς ἐλιᾶς. Εἰλικρινὰ μὲ εἶχε συναρπάσει ἡ τακτικὴ ποὺ μαχόταν.

Η αιμορραγία είχε βάψει όλο το χώμα, θὰ ἦταν περίπου 18 χρονῶν. Το πρόσωπό του, με έντονα χαρακτηριστικά, αν και είχε σκεπαστεί με σκόνες και αίματα, έδειχνε τόσο νεανικό. Πρὶν ξεψυχήσει, κοίταξε βαθιὰ μέσα στὰ μάτια τὸ στοχασμό μου καὶ χαμογέλασε.
Ξαφνιάστηκα!

Δὲν ξέρω ἄν χαμογελοῦσε σὲ μένα ἤ στὸν θάνατο, ποὺ φτερούγιζε γιὰ νὰ τὸν πάρει. Σήκωσε μὲ κόπο τὸ δεξί του χέρι, πῆρε ἀπὸ τὸ λαιμό του ἕνα σταυρό ποὺ κρεμόταν, τὸν φίλησε κι ἔγειρε τὸ κεφάλι πλάγια, ξεψυχώντας μὲ καρφωμένο στὰ χείλη του τὸ χαμόγελο.

Ὅμως, ἡ ἔκπληξή μου ἔμελλε νὰ κορυφωθεῖ, ὅταν τραβῶντας τὸ σαρίκι του γιὰ νὰ τὸν ξαπλώσω χάμω, ξεχύθηκαν ἀπ’ τὸ κεφάλι του μισὸ μέτρο κατάμαυρα μαλλιά. Τότε μόνο κατάλαβα πὼς ἦταν γυναῖκα. Βουβάθηκα.

Ἦταν κάτι ποὺ δὲν τὸ περίμενα. Ἔνοιωσα στὸ λαιμό μου ἕναν κόμπο νὰ μὲ πνίγει. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ποὺ συνειδητοποίησα ὅτι ἡ μοίρα τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν θὰ ‘ ταν πολὺ δύσκολη στὴν Κρήτη. Ἔφυγα, ἀφήνοντας τὴ σκέψη μου κάτω ἀπὸ τὴ γέρικη ἐλιά, κοντὰ στὴ νεκρὴ κοπέλα».

Στρατιωτική Επιθεώρηση ΓΕΣ (τ. 3-4/1991, σελ. 95)
Αναδημοσίευση από: Εφημερίδα
Posted by Ζωντανό Ιστολόγιο

Μάχη της Κρήτης (Γερμανικά Luftlandeschlacht um Kreta), ονομάζεται η επιχείρηση κατάληψης της Κρήτης από τους Γερμανούς κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και συγκεκριμένα από το πρωί της 20ής Μαΐου 1941, όταν ξεκίνησε η αεροπορική έφοδος των Γερμανών με συνθηματικό όνομα «Unternehmen Merkur» (Επιχείρηση Ερμής) εναντίον του νησιού, ως την 1η Ιουνίου. 

Με την επιχείρηση αυτή οι Γερμανοί κατάφεραν να καταλάβουν το νησί από τις αγγλοελληνικές συμμαχικές δυνάμεις, ωστόσο αυτή τους η επιτυχία κόστισε τόσο πολύ ώστε να μην επιχειρήσουν ξανά άλλη αεροπορική έφοδο της ίδιας κλίμακας κατά την διάρκεια του πόλεμου.

Το Χαμομηλάκι

Γεννιόμαστε με δημιουργικότητα, αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα μας τη στερεί

H έμφυτη δημιουργική ιδιοφυΐα μας καταπιέζεται από τη στιγμή που γεννιόμαστε. 
Ο Dr. George Land παρουσίασε τα συγκλονιστικά αποτελέσματα ενός τεστ δημιουργικότητας που αναπτύχθηκε για τη NASA, αλλά στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε για να εξετάσει τους μαθητές σχολείων.
Η NASA επικοινώνησε με τους Dr George Land και Beth Jarman, για να αναπτύξουν ένα τεστ υψηλής εξειδίκευσης που θα τους έδινε τα μέσα, για να αξιολογήσουν αποτελεσματικά τη δημιουργική δυναμική των επιστημόνων και των μηχανικών της NASA. 
Το τεστ αποδείχτηκε εξαιρετικά αποτελεσματικό για τους σκοπούς της NASA, αλλά οι επιστήμονες έμειναν με κάποιες ερωτήσεις: 
Από πού προέρχεται η δημιουργικότητα; 
Οι άνθρωποι γεννιόμαστε με αυτή ή διδάσκεται; 
Ή προέρχεται από την εμπειρία μας;
Στη συνέχεια, οι επιστήμονες χορήγησαν το τεστ σε 1.600 παιδιά 4 και 5 ετών. Αυτό που βρήκαν τους σόκαρε. Πρόκειται για ένα τεστ που εξετάζει την ικανότητα να βρίσκουμε νέες, διαφορετικές και καινοτόμες ιδέες σε προβλήματα. 
Ποιο ποσοστό αυτών των παιδιών πιστεύετε ότι ανήκαν στην κατηγορία της ιδιοφυούς φαντασίας;
Σχεδόν το 98%!

Τα ενδιαφέροντα στοιχεία πίσω από τα αποτελέσματα

Αλλά αυτή δεν είναι ολόκληρη η ιστορία. Οι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν τόσο που αποφάσισαν να διεξάγουν μια διαχρονική- διαμήκη μελέτη και εξέτασαν τα παιδιά ξανά μετά από πέντε χρόνια, όταν ήταν 10 ετών πια. 
Το αποτέλεσμα; Μόνο το 30% των παιδιών πια ανήκε στην κατηγορία της ιδιοφυούς φαντασίας. 
Και όταν τα παιδιά εξετάστηκαν στα 15 τους χρόνια, το ποσοστό είχε πέσει στο 12%.
Και τι ισχύει για εμάς τους ενήλικες; Πόσοι από εμάς διατηρούμε επαφή με τη δημιουργική μας πλευρά μετά από τόσα χρόνια σχολικής εκπαίδευσης; Δυστυχώς, μόνο το 2%.
Και για όσους αμφισβητούν τη συνέπεια αυτών των αποτελεσμάτων- ή πιστεύουν ότι πρόκειται για απομονωμένα συμβάντα- αυτά τα αποτελέσματα στην πραγματικότητα έχουν επαναληφθεί πολλές φορές σε πολλές έρευνες, όπως και τα απογοητευτικά αποτελέσματά τους: το σχολικό σύστημα, η εκπαίδευση μας κλέβει τη δημιουργική μας ιδιοφυΐα.
Οι λόγοι πίσω από αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτοί. 
Το σχολείο πρόκειται για έναν θεσμό που είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι σκοπός του είναι η εξυπηρέτηση των επιθυμιών της άρχουσας τάξης και όχι των κοινών ανθρώπων. 
Για να διατηρηθεί ο πολυτελής τρόπος ζωής της ελίτ, μιας ελίτ που συνεισφέρει ελάχιστα, αλλά απολαμβάνει τα περισσότερα, τα παιδιά χρειάζεται να υποστούν έμμεσα σε πλύση εγκεφάλου για να αποδεχτούν το άπληστο σύστημα της τεχνητής έλλειψης, της ατέλειωτης εκμετάλλευσης και του αδιάκοπου πολέμου.

Μπορούμε να ανακτήσουμε τη δημιουργικότητά μας;

Ο Land λέει ότι έχουμε την ικανότητα, αν το θέλουμε, να φτάσουμε και πάλι το 98%. Απ’ όσα έχουν βρει από τις έρευνες με παιδιά και από τον τρόπο που ο εγκέφαλος λειτουργεί, υπάρχουν δύο είδη σκέψης που λαμβάνουν χώρα στον εγκέφαλο. Και τα δύο μοτίβα χρησιμοποιούν διαφορετικές δομές του εγκεφάλου και πρόκειται για ξεχωριστές πορείες με την έννοια ότι διαμορφώνουμε με άλλο τρόπο το νου μας.
Η μία ονομάζεται αποκλίνουσα. Είναι η φαντασία, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή νέων πιθανοτήτων. 
Η άλλη ονομάζεται συγκλίνουσα. Είναι όταν κάνετε μια κριτική, παίρνετε μια απόφαση, ερευνάτε κάτι, επικρίνετε, αξιολογείτε. 
Ο αποκλίνων τρόπος σκέψης λειτουργεί σαν ένας επιταχυντής και ο συγκλίνων τρόπος σκέψης είναι το φρένο στις καλύτερές μας προσπάθειες. «Βρήκαμε ότι αυτό που συμβαίνει σε αυτά τα παιδιά, καθώς τα εκπαιδεύουμε, είναι ότι τα διδάσκουμε να θέτουν σε λειτουργία και τους δύο τρόπους σκέψης την ίδια στιγμή», αναφέρει η Land.
Όταν κάποιος σας ζητά να σκαρφιστείτε νέες ιδέες, καθώς τις βρίσκετε, αυτό που μαθαίνετε κυρίως στο σχολείο είναι να εξετάζετε και να βλέπετε αμέσως: 
«Το προσπαθήσαμε αυτό και πιο πριν», 
«είναι απαίσια ιδέα», 
«δεν θα λειτουργήσει» κλπ. 
Αυτό είναι το πρόβλημα και αυτό είναι που πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε.
«Όταν εξετάζουμε το εσωτερικό του εγκεφάλου, βλέπουμε ότι οι νευρώνες πολεμούν ο ένας τον άλλο και στην ουσία μειώνουν τη δύναμη του εγκεφάλου, επειδή συνεχώς κρίνουν, λογοκρίνουν και φιλτράρουν», τονίζει η Land. 
«Αν λειτουργούμε υπό φόβο, χρησιμοποιούμε ένα μικρό μέρος του εγκεφάλου μας, αλλά όταν χρησιμοποιούμε τη δημιουργική σκέψη, ο εγκέφαλός μας φωτίζεται ολόκληρος».

Ποια είναι η λύση;

Χρειάζεται να βρούμε εκείνο τον πεντάχρονο εαυτός μας και πάλι. Εκείνη η ικανότητα που είχαμε ως παιδιά ποτέ δεν εξαφανίστηκε πλήρως. «Είναι κάτι που εξασκείτε κάθε μέρα που ονειρεύεστε», μας υπενθυμίζει ο Land. 
Πώς θα το καταφέρετε; Ο Land μας προκαλεί να πάρουμε όλοι ένα αντικείμενο ή ένα πρότζεκτ, να φωνάξουμε εκείνο τον 5χρονο εαυτό μας και να του ζητήσουμε να βρει όσες περισσότερες πρωτότυπες και τρελές ιδέες, για να βελτιώσει το έργο μας.

Εναλλακτική Δράση

Το Χαμομηλάκι

Το Παράδοξο της Ημέρας

Η Κυριακή της Πεντηκοστής… για παιδιά, γονείς και δασκάλους 

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=Gt16nVZ0qSQ

The Bible continues: Πεντηκοστή - The Spirit arrives

+ + + + + + + + + + +

Παράδοξα σήμερον, είδον τά έθνη πάντα εν πόλει Δαυίδ, 

ότε τό Πνεύμα κατήλθε τό Άγιον εν πυρίναις γλώσσαις, 

καθώς ο θεηγόρος Λουκάς απεφθέγξατο. 

Φησί γάρ· Συνηγμένων τών Μαθητών τού Χριστού, 

εγένετο ήχος, καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής, 

καί επλήρωσε τόν οίκον, ού ήσαν καθήμενοι, 

καί πάντες ήρξαντο φθέγγεσθαι, ξένοις ρήμασι, 

ξένοις δόγμασι, ξένοις διδάγμασι, τής αγίας Τριάδος.

Το Χαμομηλάκι

Πώς η αγάπη γίνεται μίσος και χαιρεκακία

Να θυμάσαι εκείνη τη στιγμή του τσακωμού αλήθειες που συχνά ξεχνώ: Ότι ο Θεός κάτι καλό θα βγάλει. Ότι το επέτρεψε για να ταπεινωθούμε και οι δύο
Από τον π. Ανδρέα Κονάνο

Χώρισε ένας νέος από μια κοπέλα και την αγαπούσε τόσο πολύ, που έλεγε: 
«Μακάρι να 'ναι ευτυχισμένη εκεί όπου θα 'ναι τώρα. Μ' όποιον άλλον βρει. Μακάρι να κάνει ευτυχισμένη ζωή. Της αξίζει. Την αγαπώ τόσο πολύ, που θέλω την ευτυχία της». 
Ένας άλλος όμως που πληγώθηκε πολύ απ' την αγάπη -επειδή δεν ήταν καθαρή η αγάπη του, μα αρκετά ιδιοτελής, σαν τη δική μας- αντέδρασε αλλιώς. Και μη βιάζεσαι, αγαπητέ μου, να πεις ότι οι άλλοι είναι ιδιοτελείς, ενώ εσύ κι εγώ δεν είμαστε.

Όλοι είμαστε. Κι εγώ ιδιοτελής είμαι. 
Οι πιο πολλοί θα αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο. 
Όταν, λοιπόν, χώρισε ο άλλος νέος, νευρίασε τόσο πολύ και έλεγε: 
«Α, αφού δεν τα κατάφερε μαζί μου, με κανέναν δεν θα ευτυχήσει. Κι αυτό εύχομαι: Να μην ευτυχήσει. Έτσι όπως μου φέρθηκε να της φερθούν. Και τέτοια που μου 'κανε, παρόμοια να πάθει». 
Και του λέει ένας: «Καλά, ρε παιδί μου, εσύ πριν από λίγο αγαπούσες τόσο πολύ την κοπέλα, που έλεγες τα καλύτερα. Τώρα τι έπαθες; Πώς η αγάπη μεταστράφηκε σε μίσος, εκδίκηση και χαιρεκακία; Πού πήγαν όλα αυτά τα αισθήματα και η γλύκα που είχες;» 
Είδες; Αγαπούσες όσο σε αγαπούσα. Αγαπούσες με όρους. Αγαπούσες με προϋποθέσεις: 

«Αν μου φέρεσαι όπως θέλω και αν θέλεις μόνο εμένα, κι αν είσαι μόνο μαζί μου, τότε εντάξει. Τότε, είσαι καλή και σ' αγαπάω».

Η αγάπη μας περιστρέφεται γύρω απ' το «εγώ» μας. 
Ποιος αγαπάει αληθινά και άνευ όρων; 
Ποιος αγαπάει ακόμα κι όταν δεν τον αγαπούν; 
Εγώ δεν μπορώ να πω ότι σε αγαπώ καθαρά. Αυτό ξέρεις πότε θα φανεί; 
Όταν γίνει κάτι και συγκρουστούμε. 
Όταν συμβεί μεταξύ μας μια παρεξήγηση και με βρίσεις. Όταν τσακωθούμε. 
Κι αν συνεχίσω να σε αγαπώ, τότε πράγματι έχω μέσα μου κάτι αληθινό. 
Για να γίνει όμως αυτό, είναι ανάγκη να βλέπω πίσω απ' τα φαινόμενα. Να βλέπω τα κρυπτόμενα. 
Και να θυμάμαι εκείνη τη στιγμή του τσακωμού αλήθειες που συχνά ξεχνώ: 
Ότι ο Θεός κάτι καλό θα βγάλει. 
Ότι το επέτρεψε για να ταπεινωθούμε και οι δύο. 
Ότι έχεις μια ψυχή όμορφη, παρά το άσχημο φέρσιμό σου. Τώρα η αγάπη μας είναι ανέξοδη κι εύκολη. Τώρα με επαινείς και μου λες συγχαρητήρια. «Τι ωραία που μιλάτε, πάτερ μου. Χάρηκα που σας είδα. Μα τι ωραία που μιλάτε». Κι εγώ σου λέω τα ίδια: «Α, εσείς είστε ο κύριος και η κυρία τάδε, που με ακούσατε; Μπράβο».

Δηλαδή αγαπιόμαστε καθώς χαμογελάμε ο ένας στον άλλον. 
Έτσι, είναι εύκολη η αγάπη. Και ποιος δεν αγαπάει τον άλλον με τέτοιες συνθήκες; Κουτός θα ήμουν να μη σε αγαπούσα έτσι κι εσύ να μη με αγαπούσες έτσι. 
Το θέμα είναι πώς θα αντιδράσεις όταν σε πονέσω! 
Και πώς θα αντιδράσω στον πόνο που θα μου προκαλέσεις. 
Εκεί είναι που θα φανεί η ποιότητα της αγάπης μας. Εκεί θα δείξεις αν πράγματι μπορείς να μ' αγαπάς.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος»

dimokratianews.gr

Το Χαμομηλάκι