Ένας παιδόφιλος ανάμεσα μας...

Φωκίωνος, ανήμερα Χριστούγεννα, ένας παιδόφιλος

Μερικές φορές όταν ένα παιδάκι ωρύεται
δεν είναι απαραίτητα επειδή είναι κακομαθημένο

Tα παιδάκια που προσδοκούν μια καραμέλα ή ένα παιχνίδi
είναι έκθετα στις ορέξεις κάθε σάψαλου
που περιφέρεται διψασμένο στους γιορτινούς μας δρόμους

— Γυρίσατε; Καλή η βόλτα;
— Όχι.
Οι άνθρωποι που έχουν σκυλιά συνήθως φλυαρούν μετά την βόλτα για το αν το σκυλί τους συνάντησε τους φίλους του, αν έπαιξε, αν έφαγε βλακείες από κάτω και (κυρίως) αν έκανε κακά του. Το να εισπράττεις αρνητικές μονολεκτικές απαντήσεις όταν ρωτάς αν η βόλτα κύλησε ευχάριστα είναι ότι πιο αναπάντεχο. Απ' ότι έμαθα φέτος την ημέρα των Χριστουγέννων μπορεί να οφείλονται και σε μια πολύ δυσάρεστη ιστορία, από αυτές που ποτέ δεν φαντάζεσαι πως θα συμβούν δίπλα σου.

"Ήμασταν στο παρτέρι πίσω από το συντριβάνι και είχα λύσει την Τέσλα για να τρέξει μόνη της επειδή δεν είχε άλλα σκυλιά, όταν είδα με την άκρη του ματιού μου έναν ηλικιωμένο άνδρα να κατεβαίνει προς την Επτανήσου με ένα αγοράκι που κρατούσε από το χέρι. Δεν ξέρω στ' αλήθεια να σου πω γιατί αλλά κάτι δεν μου κολλούσε στην εικόνα και όσο πλησίαζαν τους κοιτούσα κλεφτά. Μια μεγάλη κυρία με ένα μικρό σκυλάκι που ερχόταν μπροστά από τα παγκάκια του σιντριβανιού σταμάτησε να προχωρά και το βλέμμα της επίσης καρφώθηκε επάνω τους. Μετά κοίταξε και εμένα.

Όταν έφτασαν από πίσω μου το αγοράκι έπεσε κάτω ανάσκελα κι άρχισε να ουρλιάζει. Όχι να κλαίει ή να ζητάει κάτι, αλλά να ουρλιάζει ακατάληπτα. 
Ο κύριος άρχισε να λέει "Μην κάνεις έτσι" με διακριτική, ήσυχη φωνή ώστε να τον ακούσει μόνο το αγοράκι και να αποφευχθεί τυχόν σκηνή κι άρχισε να ξετυλίγει μια καραμέλα. Η αντίδραση του μου φάνηκε ακόμα πιο παράξενη. Οι παππούδες συνήθως παίρνουν σηκωτά τα εγγόνια ή έστω βάζουν μια φωνή όταν αρχίζουν να ωρύονται στη μέση του δρόμου σαν κακομαθημένα, δεν συμπεριφέρονται έτσι. Και σίγουρα δεν τους δίνουν καραμέλες στα μουλωχτά. Πιο πιθανόν είναι η έκρηξη οργής να οφείλεται στο ότι αρνούνται να τους δώσουν ακόμα ένα γλυκό, ειδικά τέτοιες μέρες.

Γύρισα να κοιτάξω το παιδάκι που ούρλιαζε ενώ πλέον η κυρία με το σκυλάκι είχε έρθει δίπλα μου. Χωρίς να μιλήσει μου έσφιξε το μπράτσο νεύοντας προς το μέρος τους ενώ δύο άλλες γυναίκες με ένα κοριτσάκι διέσχισαν τον δρόμο και ήρθαν κοντά. Όσο το πλησίαζε ο κύριος το αγοράκι αρνούνταν να σηκωθεί, ούρλιαζε, και όπως ήταν ξαπλωμένο τον έδειχνε. Ο κύριος τότε σταμάτησε να του μιλάει. Οι νεαρές γυναίκες απευθύνθηκαν στον μικρό προσπαθώντας να καταλάβουν τι συνέβαινε. Η ηλικιωμένη κυρία μου είπε "Ελάτε σας παρακαλώ εσείς που είστε άνδρας να του μιλήσετε, να καταλάβουμε τι γίνεται."

Πλησιάσαμε όλοι μαζί και τον ρώτησα τι τρέχει με τον μικρό. Την στιγμή εκείνη σταμάτησε να προσποιείται συμπεριφορικά πως με το παιδάκι έχει κάποια σχέση οικειότητας και μας είπε με δήθεν αδιάφορο ύφος πως τον βρήκε εκείνη την στιγμή και τον πάει στην αστυνομία.
"Είναι πάρα πολλά που κυκλοφορούν κι είναι ελληνική υπόθεση, και της αστυνομίας να τα μαζέψουμε."

Είχε ένα απίστευτα τρομακτικό ύφος και τόσο αφύσικα γαλάζια μάτια που το πρώτο που σκέφτηκα είναι πως φοράει φακούς.

Η γυναίκα με το κοριτσάκι έβγαλε το κινητό της λέγοντας "Μην φύγετε, θα καλέσω την αστυνομία τώρα." Εκείνος στάθηκε λίγο παραδίπλα με τα χέρια στις τσέπες της καμπαρντίνας του σιωπηλός. Γονάτισα και μιλούσα με τον μικρό για να τον ησυχάσω κάπως, τον παρότρυνα να χαϊδέψει τα σκυλιά που είχαν χώσει τις μουσούδες τους και τον περιεργάζονταν ώστε να ηρεμήσει και να μην φοβάται.

Όταν ξανασηκώσαμε το βλέμμα μας είχε εξαφανιστεί.

Καθώς το αγοράκι προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μας έγινε σαφές πως δεν μιλούσε Ελληνικά. Ένας κύριος που περνούσε πλησίασε και μας εξήγησε ότι μιλάει Συριακά. Με την βοήθεια του μας είπε πως η μαμά του ήταν πιο επάνω, στην πλατεία και του ζητήσαμε να μας οδηγήσει σε αυτήν. Ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχε χαθεί και ο κύριος τον είχε απομακρύνει με κάποιο τέχνασμα ή υπόσχεση γιατί μας πήγε κατευθείαν στην μητέρα του, η οποία βρισκόταν στην πλατεία Κυψέλης και φαινόταν πως τον έψαχνε.

Η πρώτη της αντίδραση ήταν να μας ζητήσει συγγνώμη και να τον μαλώσει. Νόμιζε πως ο μικρός μας ενόχλησε ή έκλεψε κάτι και τον φέραμε για να της τα ψάλλουμε. Ο "διερμηνέας" της εξήγησε τι είχε συμβεί ώστε να μην του φωνάξει. Οι γυναίκες με το κοριτσάκι του έδωσαν 10 ευρώ για τα Χριστούγεννα, να πάρει ότι ήθελε. Εκεί έφυγα, δεν ξέρω αν πήγανε στην αστυνομία μετά. Αυτόν τον τύπο όποτε και όπου κι αν τον ξαναδώ θα τον αναγνωρίσω."

Ακόμα κι αν υπάρχει μια μικρή πιθανότητα οι άνθρωποι που ανησύχησαν βλέποντας ένα παιδάκι να ουρλιάζει έντρομο δείχνοντας με τον δάχτυλο έναν άγνωστο να παραπλανήθηκαν οικτρά για τις προθέσεις του, ακόμα κι αν η φυσιογνωμία του αδικεί τον ενήλικα του συμβάντος, ακόμα κι αν έφυγε χωρίς να πει κουβέντα όταν αναφέρθηκε η αστυνομία γιατί καθησυχάστηκε πως ο μικρός είναι πια ασφαλής, η πραγματικότητα δεν αλλάζει: οποιοσδήποτε μπορεί να απομακρύνει με μεγάλη ευκολία ένα παιδάκι που χαζολογάει σε μία πλατεία όταν εκείνο δεν μιλάει την γλώσσα. Και όταν οι γονείς είναι πρόσφυγες δεν θα καταφύγουν στην αστυνομία αστραπιαία όπως θα κάναμε εμείς, που δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.

Οι άνθρωποι που βρέθηκαν να κάνουν "γιορτές" στις πλατείες μας προσφέροντας ως μοναδικό δώρο στα παιδιά τους το ότι δεν απειλείται πια η ζωή τους, μάλλον δεν μπορούν να είναι σίγουροι ούτε γι' αυτό. Όσο δεν τους βοηθάμε να ζήσουν στ' αλήθεια μαζί μας, όσο τα πιτσιρίκια δεν μιλάνε την γλώσσα της χώρας στην οποία μεγαλώνουν και παραμένουν στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας θα αποτελούν εύκολο στόχο. Και τα παιδάκια που προσδοκούν μια καραμέλα ή ένα παιχνίδι, ακριβώς όπως τα δικά "μας" παιδάκια, θα είναι έκθετα στις ορέξεις κάθε σάψαλου που περιφέρεται διψασμένο στους γιορτινούς μας δρόμους.

IRENE D' ATHENES
lifo.gr