Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε;
Μήπως είμαστε περισσότερο ελεγκτικοί από όσο θα έπρεπε;
Καθημερινά, προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδάκια μας και θεωρούμε πως κάποια μέρα θα εκτιμήσουν τη στάση μας και θα μας καταλάβουν.
Πιστεύουμε ότι τα καθοδηγούμε, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να είμαστε περισσότερο ελεγκτικές από όσο θα έπρεπε.
Έχουμε καλές προθέσεις, αλλά μερικές φορές άθελά μας μπορεί να μειώνουμε την αυτεκτίμησή τους...
Ποια είναι τα πιο συχνά λάθη που κάνουμε;
1. Το συγκρίνουμε με τα αδελφάκια του ή άλλα παιδιά
Συχνά πιστεύουμε ότι αν τονίσουμε όλα όσα κάνουν σωστά τα αδελφάκια ή οι συμμαθητές του, του δίνουμε τη δυνατότητα να βελτιωθεί.
Αυτή η τακτική μπορεί όμως να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Έτσι, το παιδάκι μας θα συγκρίνει διαρκώς τον εαυτό του με τους υπόλοιπους και ίσως νιώθει κατώτερο. Κάθε άτομο είναι μοναδικό και η λάθηδεν έχει νόημα, διότι δεν πρόκειται να το βοηθήσει να βελτιωθεί.
2. Κριτικάρουμε τις ικανότητές του
Τα παιδιά μας έχουν διαφορετικές δυνατότητες και χαρακτηριστικά από ό,τι εμείς.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν αποτελούν τα ακριβή αντίγραφά μας και δεν έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα και στόχους με εμάς. Δεν έχει νόημα να τα κριτικάρουμε και να τα κάνουμε να αισθάνονται ασήμαντα, μειώνοντας την αυτοεκτίμησή τους.
3. Απαιτούμε την απόλυτη συμμόρφωση
Θεωρούμε ότι τα παιδιά μας πρέπει να δέχονται άκριτα ό,τι τους λέμε και να μην μας αμφισβητούν ποτέ. Έτσι, νιώθουμε πιο ασφαλείς όταν ακολουθούν τις συμβουλές και τις προτροπές μας, κάνοντας αυτό που εμείς πιστεύουμε πως είναι το καλύτερο για εκείνα. Με αυτόν τον τρόπο δεν τα αφήνουμε να εκφράσουν τη μοναδικότητά τους και να είναι δημιουργικά. Δεν τους παρέχουμε την ελευθερία που χρειάζονται και νιώθουν πως περιορίζονται και ότι δεν μπορούν να εκφράσουν όλα όσα σκέφτονται πραγματικά.
4. Τους επισημαίνουμε τα λάθη τους διαρκώς
Τα λάθηβοηθούν τα παιδάκια μας να μάθουν και να μεγαλώσουν. Έτσι, μπορούν να εξερευνήσουν διαφορετικές πτυχές του εαυτού τους.
Πολλές φορές, όμως, δίνουμε περισσότερη σημασία από όση θα έπρεπε στα σφάλματά τους. Έχουμε μη ρεαλιστικές προσδοκίες από αυτά και θεωρούμε ότι θα έπρεπε να είναι… τέλεια και αψεγάδιαστα. Με αυτόν τον τρόπο δεν τα αφήνουμε να πάρουν ρίσκα και να δοκιμάσουν νέα πράγματα, διότι φοβούνται πως κάτι μπορεί να πάει στραβά…
5. Τα κάνουμε να πιστέψουν ότι τα όνειρά τους είναι άπιαστα
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ξεχωριστούς στόχους και κάποιοι γονείς αρνούνται να το δεχτούν.
Θεωρούν ότι όλα όσα ονειρεύονται τα παιδιά τους είναι μη ρεαλιστικά και με αυτό τον τρόπο τους κόβουν τα φτερά, αντί να τους ενθαρρύνουν. Έτσι, για παράδειγμα, τα παιδιά αντί να ακολουθήσουν την καριέρα που ονειρεύονται, προτιμούν έναν πιο σίγουρο δρόμο και καταλήγουν να είναι δυστυχισμένα.
6. Σχεδιάζουμε το μέλλον τους
Έχουμε οργανώσει και προκαθορίσει τη ζωή των παιδιών μας, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τα δικά τους «θέλω».
Θεωρούμε ότι με αυτό τον τρόπο θα τα βοηθήσουμε να αισθανθούν σιγουριά και να αποβάλλουν το άγχος. Παρόλα αυτά, δεν τα βοηθάμε να ανεξαρτητοποιηθούν και να πάρουν αποφάσεις. Έτσι, καταλήγουν να ζουν τη ζωή που εμείς έχουμε επιλέξει για εκείνα…
7. Δεν τα επαινούμε αρκετά
Νομίζουμε ότι λέγοντας εγκωμιαστικά σχόλια θα κακομάθουμε τα παιδιά μας και θα τους «φουσκώσουμε» το μυαλό.
Δεν κάνουμε θετικά σχόλια ακόμα και όταν τα μικρά μας κάνουν καλές πράξεις ή πετυχαίνουν κάποιον σημαντικό στόχο. Στην πραγματικότητα όμως, χρειάζονται επαίνους για να συνεχίσουν να έχουν καλές επιδόσεις και να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους. Έτσι, τα ενθαρρύνουμε να γίνουν ακόμη καλύτερα!
Πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικές με τη συμπεριφορά μας και να φροντίζουμε να δίνουμε αρκετά κίνητρα στα μικρά μας για να εξελιχθούν. Είναι σημαντικό να κάνουμε τα αγγελούδια μας να αισθάνονται ασφαλή και να τα βοηθήσουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους.
