έμοιαζες πουλάκι σ’ άγρια φυλλωσιά
δυόσμο κι αγιοκέρι κράταγες στο χέρι κι έλεγες:
“Ραβί σώσε μας και πάλι”!
Ήτανε Μεγάλη Παρασκευή
του πολέμου οι δείχτες σήμαναν εννιά
κι είδαμε να βγαίνει μ’ όψη κολασμένη
μέσα απ’ το κλουβί το φριχτό τσακάλι
Ήτανε Μεγάλη Παρασκευή
Τα παιδιά φευγάτα έρμα τα χωριά
πάλευαν τα νιάτα για τη λευτεριά
κι όταν ήρθα λίγο να σε δω πριν φύγω
έκλαιγες βουβή με σκυφτό κεφάλι
Ήτανε Μεγάλη Παρασκευή
Το Χαμομηλάκι