Αν υπάρχει ένας… Γολγοθάς που ανεβαίνει κάθε άνθρωπος με παιδιά είναι το θέμα του βουρτσίσματος των δοντιών!
Σχεδόν κανένα παιδί δεν θέλει να βουρτσίσει τα δόντια του πριν πάει για ύπνο το βράδυ ή πριν πάει στο σχολείο το πρωί. Κάθε γονέας γνωρίζει την κρισιμότητα της στοματικής υγιεινής του
παιδιού του και την αναγκαιότητα να τηρούνται οι κανόνες για την πρόληψη
οποιασδήποτε οδοντικής πάθησης, όπως πλάκα, τερηδόνα, ουλίτιδα και
στοματίτιδα. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή και
να ενθαρρύνεται το παιδί να προσέχει τα δοντάκια του! Οι περισσότεροι από εμάς, που είμαστε ενήλικες, δεν τα βουρτσίζουμε τόσο καλά όσο θα έπρεπε τα δόντια μας. Επομένως μπορείτε να φανταστείτε τα μικρά παιδιά πόσο λάθος τα βουρτσίζουν. Η έλλειψη τεχνικής, η βιασύνη αλλά και το ότι οι απλές οδοντόβουρτσες
δεν μπορούν να φτάσουν παντού και να συμβάλλουν στην αφαίρεση της
πλάκας είναι μερικές από τις αιτίες. Τι συμβαίνει όμως με τις παιδικές οδοντόβουρτσες; Γιατί άραγε έχουν χρωματιστές τρίχες; Υπάρχει λόγος και είναι σημαντικός.
Οι χαρούμενες, χρωματιστές οδοντόβουρτσες με αγαπημένους
ήρωες του παιδιού μπορούν να μετατρέψουν το πλύσιμο των δοντιών σε
παιχνίδι. Σε αντίθεση με τις απλές και αδιάφορες οδοντόβουρτσες των ενηλίκων, που δεν προσελκύουν καθόλου το ενδιαφέρον, οι πολύχρωμες τραβούν την προσοχή Εκτός των άλλων όμως, οι παιδικές οδοντόβουρτσες έχουν χρωματιστές τρίχες για να δείχνουν στο παιδί πού και πώς να τοποθετήσει την οδοντόπαστα. Γιατί τα περισσότερα παιδιά βάζουν λιγότερο ή περισσότερο οδοντόπαστα απ΄ όσο πρέπει. Έτσι οι χρωματιστές τρίχες τους υποδεικνύουν πού να τοποθετήσουν την οδοντόπαστα όταν είναι να πλύνουν τα δόντια τους.
Όχι, δεν χρειάζεται να είσαι εύπορος για να αφήνεις το παιδί σου να
ξοδεύει αλόγιστα το χρήμα. Όχι, αυτό δεν είναι φαινόμενο των πλουσίων.
Είναι μια ιδιόρρυθμη «κατάρα» που ακολουθεί την ελληνική οικογένεια. Μια
νοοτροπία βγαλμένη από τον καιρό του πολέμου που πραγματικά κανείς δεν
είχε να φάει. Ή σχεδόν κανείς. Αυτή την ψυχολογική «πείνα», την αγωνία μην μείνει κανείς νηστικός,
την μανία να μπουκώσουμε το παιδί, την πέρασαν οι γιαγιάδες στους γονείς
μας και εκείνοι σε εμάς, τους σημερινούς γονείς. Μόνο που εμείς δεν
μπουκώνουμε πια το παιδί με φαγητό, αλλά με υλικά αγαθά για «να μην τους λείψει τίποτα«.
Ατελείωτα παιχνίδια, το τελευταίο γκάτζετ της αγοράς γιατί δεν μπορεί
να έχει όλη η τάξη i phone και να μην έχει το δικό μου παιδί. Δεν
μπορεί να φοράνε όλοι τα adidas superstar, και μάλιστα με τη μαύρη ρίγα,
και να μην τα φοράει το δικό μου. Γιατί θα έρθει το παιδί από το
σχολείο κλαμένο και θα πει «μόνο εγώ δεν έχω αυτό, το δείνα και το
τάδε». Και θα πεις εσύ που ενδεχομένως δεν έχεις να πληρώσεις τον
λογαριασμό της ΔΕΗ «ναι, αλλά παιδί είναι, δεν μπορεί να το κοροϊδεύουν
τα άλλα επειδή δεν έχει ίδια πράγματα με τα δικά τους».
Κι έτσι ο κάθε γονιός σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι για να μην «λείψει τίποτα» στο παιδί του. Αυτή η τρελή νοοτροπία έχει λογική, όταν μιλάμε για κάτι που θα
οξύνει το πνεύμα του παιδιού και θα το κάνει καλύτερο άνθρωπο. Δεν
τίθεται θέμα διαπραγμάτευσης για να αποκτήσει το βλαστάρι μας ένα καλό
ορθοπεδικό παπούτσι που δεν θα του καταστρέψει τα πόδια, να επισκεφτεί
ένα μουσείο, να συμμετέχει σε μια εκδρομή, σε ένα ταξίδι, να κάνει μια
δραστηριότητα που θα το ωφελήσει. Αλλά να αποκτά ό,τι ζητήσει, όποτε το
ζητήσει είναι βλαβερό για το ίδιο. Τα παιδιά, από μια ηλικία και πάνω είναι καλό να ξέρουν ότι
στη ζωή υπάρχουν πολλά που θα τους λείψουν και πως δεν γίνεται να τα
έχουν όλα. Κι αν θέλουν να αποκτήσουν το τάδε τάμπλετ θα πρέπει
να προσπαθήσουν κι αυτά γι’ αυτό. Πώς; Ανταλάσσοντάς το με το
χαρτζιλίκι τους, με μια υποχρέωση που θα αναλάβουν – π.χ να πηγαίνουν
βόλτα έναν σκύλο που δεν είναι δικός τους, να στρώνουν το κρεβάτι των
γονιών τους, να μαζεύουν τα πιάτα κάθε βράδυ – δανείζομαι παραδείγματα, ο
κάθε γονιός μπορεί να βρει δεκάδες στόχους και πολύ καλύτερους από τους
προτεινόμενους. Η κόρη μιας φίλης μου είχε ένα μεταχειρισμένο I phone (πέμπτη
δημοτικού παρακαλώ). Της το είχε χαρίσει ο πατέρας της, γιατί του έκαναν
δώρο ένα από τη δουλειά του. Η μικρή είχε βρεθεί ξαφνικά με ένα
υπερπανάκριβο κινητό στα χέρια, το οποίο δεν είχε «κερδίσει». Φυσικά δεν
κατάλαβε την αξία του. Συχνά πυκνά είχε αποκτήσει και τη συνήθεια να το πετάει στον αέρα και να το ξαναπιάνει.
Μια από τις πολλές φορές αυτού του ανόητου παιχνιδιού, το κινητό έπεσε
και έσπασε. Οι γονείς της αφού τη μάλωσαν, της το έφτιαξαν (της έκαναν
τα μούτρα κρέας κοινώς). Η μικρή συνέχιζε να το πετάει και έσπασε για
δεύτερη φορά. Το ξαναέφτιαξαν. Όταν έσπασε και την τρίτη δεν το έφτιαξαν –
επιτέλους – και της είπαν ότι για να αποκτήσει τρίτο κινητό και φυσικά
όχι i phone θα έπρεπε να παίρνει κάθε μέρα τοστ από το σπίτι και να μην
ξαναγοράσει τίποτα από την καντίνα του σχολείου μέχρι να συγκεντρώσει με
τα χρήματα αυτά το ποσό για το νέο της κινητό, που κρίθηκε από την
οικογένεια ότι θα κόστιζε το πολύ 120 ευρώ. Έτσι και έγινε και το κινητό
αγοράστηκε. Η μικρή από τότε δεν το ξαναπέταξε ποτέ στον αέρα και το
πρόσεχε σαν τα μάτια της. Κοινώς έμαθε αφενός ότι τα υλικά αγαθά δεν τα
φέρνει ένα μαγικό τζίνι και κυρίως να εκτιμά όσα έχει.
Όλοι μας θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά, γεμάτα ευγνωμοσύνη και καθόλου κακομαθημένα αλλά οι περισσότεροι δεν ξέρουμε τον τρόπο. Η Αμερικανίδα ψυχολόγος / παιδοψυχολόγος Sheryl Ziegler έφτιαξε μια πολύ κατατοπιστική λίστα που μας βοηθά να μην φτιάξουμε κακομαθημένα παιδιά.
1. Να λέμε πιο συχνά ‘όχι’ στις απαιτήσεις τους.
Ακόμα κι αν μπορούμε να τους αγοράσουμε αυτό που μας ζητούν, καλό
είναι να βάζουμε όρια και να αντισταθούμε στον πειρασμό να
ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις του άμεσα.
2. Να νιώθουν ευγνωμοσύνη γι΄αυτά που έχουν.
Η ευγνωμοσύνη δεν μαθαίνεται μέσα από τη θεωρία, αλλά μέσα από το
παράδειγμα. Θα εκτιμούν περισσότερο αυτά που έχουν, αν δεν τα έχουν
όποτε θέλουν και αν έχουν προσπαθήσει γι’ αυτά.
3.Να καταλάβουν ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη.
Μέσα σε ορισμένα πλαίσια δεν είναι και τόσο σκληρό για τα παιδιά να
μάθουν ότι η ζωή κάποιες φορές δεν είναι δίκαιη και ίσως βιώσουν κάποιες
απογοητεύσεις. Πρέπει να μάθουν ότι τα λάθη είναι ένας τρόπος να
εξελιχθούν και να μάθουν μέσα από αυτά.
4.Μην αγοράζουμε πολλά παιχνίδια.
Επειδή ένα πολυκατάστημα έχει πολύ φτηνές κούκλες ή αυτοκινητάκια δεν
σημαίνει ότι πρέπει να αγοράσουμε καμιά δεκαριά για τα παιδιά σας. Μία
αρκεί ώστε να την αγαπήσουν και να την εκτιμήσουν.
5. Να μάθουν την αξία των χρημάτων.
Αν τους μάθουμε να διαχειρίζονται το χαρτζιλίκι τους από μικρά, θα
τους δώσουμε τις βάσεις για σωστή οικονομική διαχείριση ως ενήλικες.
6. Να τους μιλήσουμε για μας.
Ας πούμε στα παιδιά μαςπώς ακολουθήσαμε την καριέρα
μας, πώς βρήκαμε την πρώτη μας δουλειά και πώς βγάζουμε χρήματα. Έτσι
θα εκτιμήσουν περισσότερο όσα τους δίνονται.
Οι γονείς δείχνουν να λαμβάνουν πλήρη ενημέρωση για... τα παιδιατρικά θέματα αλλά μάλλον αγνοούν την εξίσου μεγάλη σημασία του οδοντιάτρου στη ζωή των παιδιών τους. Η φροντίδα των δοντιών ξεκινά από όταν το παιδί είναι ακόμα βρέφος και σιγά σιγά εξελίσσεται στο κλασικό βούρτσισμα των δοντιών. Στις Η.Π.Α, το 60% των παιδιών μέχρι την ηλικία των 5, έχει χρειαστεί τουλάχιστον ένα σφράγισμα. Κι ενώ ακούγεται αθώο, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αν το δόντι χρειάζεται να βγει πριν καν αναπτυχθεί πλήρως, τότε τα δόντια πιθανώς βγουν πιο στριμωγμένα και θα δημιοργήσουν ορθοδοντικά προβλήματα που θα ταλαιπωρήσουν το παιδί στο μέλλον. Ένας επιπλέον λόγος που πρέπει να φροντίσετε από νωρίς για την πρόληψη των δοντιών του παιδιού είναι ότι θα υποφέρετε όταν πάει σχολείο, πονάει το δόντι του, κάνει απουσίες στο σχολείο λόγω αυτού και θα πρέπει να λείψετε κι εσείς από τη δουλειά. Συνολικά, τα προβλήματα υγείας τέτοιου τύπου επηρεάζουν την καθημερινότητα των παιδιών σε όλες τις εκφάνσεις της. Τα καλά νέα είναι ότι η πρόληψη είναι η σωστή θεραπεία και αυτά που πρέπει να κάνετε ως γονέας είναι λίγα και απλά: Μην πάτε στον οδοντίατρο αφού εμφανιστεί το πρόβλημα. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής και ο Αμερικανικός Σύλλογος Οδοντιατρικής μας ενημερώνουν ότι μπορούμε να πάμε το παιδί στον οδοντίατρο για πρώτη φορά όταν συμπληρώσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Με αυτόν τον τρόπο, ελέγχετε πλήρως τη στοματική υγιεινή του παιδιού, κάνετε καθαρισμό και ενημερώνεστε σωστά και ολοκληρωμένα για το τι πρέπει να προσέξετε. Μην μοιράζεστε κουτάλια. Πριν ακόμα βγουν τα πρώτα δόντια, τα βακτήρια που προκαλούν την καταστροφή των δοντιών βρίσκουν ‘στέγη’ στη γλώσσα του παιδιού. Ο πιο εύκολος για να αποκτήσει αυτά τα βακτήρια είναι το να μοιράζεστε αντικείμενα, όπως τα κουτάλια ή να καθαρίζετε την πιπίλα με το στόμα σας. Ένα έξυπνο tip είναι να καθαρίζετε τα ούλα του παιδιού με ένα μικρό πανάκι μετά από κάθε γεύμα. Χρησιμοποιήστε τη σωστή οδοντόβουρτσα. Δεν υπάρχει ανάγκη να αγοράσετε μη φθοριούχα οδοντόβουρτσα. Οι φθοριούχες οδοντόβουρτσες βοηθούν στο να ξαναχτίζετε τα μεταλλικά στοιχεία σε περιοχές των δοντιών που έχουν αποδυναμωθεί λόγω των βακτηρίων. Αν το παιδί είναι κάτω των 3 ετών, βάλτε οδοντόκρεμα στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού και όταν είναι μεταξύ 4-6 μεγαλώστε την ποσότητα σε μέγεθος αρακά. Και μην φοβηθείτε να διαλέξετε οδοντόκρεμα με γεύση. Αυτό θα βοηθήσει τα παιδιά στο να αποκτήσουν μία καθημερινή συνήθεια. Καθαρίστε καλά την πλάκα. Μέχρι την ηλικία των 6, εσείς έχετε την ευθύνη του βουρτσίσματος του παιδιού. Αφότου βγάλει το πρώτο του δόντι, βουρτσίστε κάθε ένα γύρω γύρω για περίπου 2 λεπτά. Εάν έχουν δύο δόντια που βρίσκονται δίπλα δίπλα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και οδοντικό νήμα. Σνακ χωρίς ζάχαρη. Το βασικό πρόβλημα της στοματικής υγιεινής είναι η μεγάλη ποσότητα ζάχαρης από γλυκά και σνακ. Μετά από την κατανάλωσή τους, πρέπει να βουρτσίζονται αμέσως τα δόντια. Εσείς φροντίστε για το παιδί σας και δώστε του πιο υγιεινές επιλογές, όπως είναι τα λαχανικά και τα φρούτα σε τραγανή υφή.
Σχεδόν κανένα παιδί δεν θέλει να βουρτσίσει τα δόντια του πριν πάει για ύπνο το βράδυ ή πριν πάει στο σχολείο το πρωί.
